All Chapters of หยุดเสือ: Chapter 51 - Chapter 60

“อ้าวแล้วน้องชื่ออะไรล่ะคะ?”ฉันก็เอ่ยถามพี่เฮงไปเขาหันมามองหน้าฉันคราวนี้ทำหน้าเศร้ายิ่งกว่าเดิมและหันสลับมองไปทางทีวีที่ตอนนี้การ์ตูนเณรน้อยกำลังฉายอยู่จบไปหลายตอนแล้ว“นี้ล่ะครับที่ทำให้พี่เศร้า เพราะพี่ลืมถามชื่อน้องคนนั้นไงล่ะครับ”“อ้าวแล้วก็ไม่ได้เจอน้องอีกเลยเหรอคะ?”“ครับ พี่ไปถามหาน้องคนนั้นกับทางนางพยาบาลที่มาดูแลพี่กับน้องคนนั้น นางพยาบาลก็บอกว่าคุณแม่ของน้องมารับน้องกลับบ้านแล้วครับ”“เเล้วน้องเป็นอะไรเหรอคะถึงมานอนโรงพยาบาลน่ะ”“ป่าวหรอกครับ น้องเขาไม่ได้เป็นอะไร”“อ้าวแล้วไม่ได้เป็นอะไรจะไปนอนโรงพยาบาลทำไมล่ะคะ?”“เห็นนางพยาบาลบอกว่าคุณน้าเขาเอาน้องมาฝากไว้ให้พี่นางพยาบาลดูแลนะครับ เพราะคุณแม่ของน้องท่านค่องข้างยุ่ง และพอจะขอชื่อน้องคนนั้น นางพยาบาลก็บอกว่าเธอเป็นหลานสาวของเจ้าของโรงพยาบาลเขาขอไม่บอกชื่อเธอนะครับ”พี่เฮลเล่าให้ฉันฟัง ฉันก็พยักหน้าเข้าใจ สงสัยน้องคนนั้นจะเป็นรักแรกของอีตานี้ล่ะมั่ง “เวลาที่พี่คิดถึงน้องคนนั้น พี่ก็มานั่งดูการ์ตูนเรื่องนั้ล่ะครับ ที่พี่พอจะรู้ว่าน้องเขาชอบ”เฮลพูดไปพลางยิ้มไป แววตาและนำ้เสียงเวลาพูดถึงเด็กผู้หญิงคนนั้นของพี่เฮลมองเขามีความส

02:30น. เฮล ปรมะ.... ทำไมเวลานี้ผมถึงยังไม่นอนนะเหรอครับ ก็ผมเพิ่งจะตื่นไง จะให้ผมนอนได้ไงล่ะ เพราะคนตัวเล็กที่นอนกอดแขนผมแน่นอยู่เนี่ย เป็นคนปลุกผมให้ตื่นขึ้นมาในเวลากลางดึกแบบนี้แต่ตัวเองกับหลับสบาย “น้องชื่อน้องอลิซนี้เอง^_^”ผมพูดกับคนที่นอนตะเเคงหันหน้ามาทางผม ผมก็นอนมองหน้าเธอมาสักพักแล้วล่ะครับ ผมยิ้มขึ้นมาและยื่นมือไปลูบแก้มใสที่เนียนนุ่มของเธอ “น้องอลิซของพี่โตเป็นสาวแล้ว^_^”ผมพูดไปยิ้มไปทั้งๆที่รู้ว่าเธอคงจะไม่ได้ยินเสียงของผม ผมนอนมองหน้าเธอและเริ่มนึกไปถึงเหตุการณ์สมัยเด็กๆ “พี่ชายคะ”เสียงเล็กน่ารักของเด็กผู้หญิงที่ยังพูดไม่ค่อยชัดทำให้ผมที่นอนคลุมโปรงหันหน้าเข้ากับกำแพงต้องรีบผุดลุกขึ้นนั่งและมองไปที่เจ้าของเสียง คนหรือผีกันน่ะ “น้องเป็นใคร มาทำอะไรในห้องพี่!”ผมตะโกนถามเด็กผู้หญิงคนนั้นไปด้วยนำ้เสียงไม่พอใจ ผมเป็นคนที่เอาแต่ใจตัวเองนะครับ ออกจะดื้อรั้นไปซะนิด เกเรไปซะหน่อย “คุณน้าให้หนูมาอยู่ที่นี้”เธอบอกผมพลางค่อยๆเหยียบบันไดเล็กๆที่วางอยู่ข้างเตียงนอนของผมและปีนขึ้นมานั่งข้างๆผม เธอมองแขนที่ใส่เฝือกของผมพลางขมวดคิ้วสองข้างเข้าหากัน ผมก็มองหน้าเธอและยิ้มขึ้น

“ผับอะไรน่ะ!!!”ฉันหยุดเดินและร้องถามฮันนี่ไปด้วยความตกใจอย่างไม่เชื่อหูตัวเอง ผับมีตั้งเยอะตั้งแยะทำไมมันไม่ไปว่ะ ไปทำไมผีบที่ฉันสาปว่าฉันจะไม่ไปเหยียบ(ผับH&Hผับพี่ชายกูไง มึงจำไม่ได้เหรออีลิซ ว่ากูมีพี่ชายยยย อ้อเดี๋ยววันนี้กูจะพามึงไปแนะนำให้รู้จักกับพี่เฮล)คำพูดของฮันนี่ ทำให้ฉันยืนตัวแข็งอ้าปากค้าง ดวงตาเบิกโพรงด้วยความตกใจปนช็อค ทำไมโลกมันกลมแบบนี้ว่ะ ฉันลืมไปสนิทเลยว่าฮันนี่มีพี่ชายและพี่ชายมันชื่อเฮล(ฮัลโหลอีลิซ ยังอยู่รึป่าววเนี่ย)เสียงแหลมเล็กของฮันนี่ตะโกนเข้ามาในสาย จนฉันรู้สึกแสบแก้วหูไปหมด“ยังอยู่ๆๆ เจอกันคืนนี้ล่ะกันผับH&H”ฉันรับคำฮันนี่ไป(อ่าๆๆเจอกันนะมึง กูคิดถึงมึงจะแย่แล้ว)เสียงร่าเริงของฮันนี่ทำให้ฉันนึกถึงใครบางคน เขาเป็นพี่ชายฮันนี่ก็จะทำให้เราได้เจอกันปล่อยขึ้นน่ะสิ และฉันจะเเินออกมาจากวงจรของเขาและเธอคนนั้นได้ยังไงล่ะ “แค่นี้น่ะมึง พอดีกูยุ่งๆอ่ะ”(จ้า บายมึง แต่งตัวแซ่บๆน้าคืนนี้^_^)“อืม บายมึง”ฉันกดวางสายฮันนี่และค่อยๆบากสังขารตัวเองไปที่รถตัวเอง ฉันกดปลดล๊อครถและเปิดประตูขึ้นไปนั่งบนรถ“แล้วที่นี้ฉันจะทำยังไงล่ะ”ฉันพึมพำพูดกับตัวเอง“ฉันกับเขาเป็นเพียงค

“สวัสดีค่ะคุณป้าคนาราง”ฉันยกมือไหว้สวัสดีท่าน ท่านก็ยกมือรับไหว้ฉัน“สวัสดีจ๊ะหนูอลิซ โตเป็นสาวแล้วน่ารักมากจ๊ะ”คุณป้าคนาเอ่ยชมฉัน และเธอก็ผายมือเชิญให้ฉันกับม้านั่งฉันกับม๊าก็นั่งลงตามคำเชิญฉันก้มหัวให้ท่านและนั่งลง ท่านก็นั่งฝั่งตรงข้ามกับม๊าของฉัน แอ๊ดดด“ขอโทษครับที่ผมมาสาย”ผู้ชายร่างสูงโปร่งยืนก้มหัวพลางเอ่ยขึ้น ทั้งฉันม๊าฉันและคุณป้าคนาหันมองไปทางคนมาใหม่ทันที“ไม่เป็นไรจ๊ะตาราเชนทร์”ม๊าเฟื้องฟ้าเอ่ยขึ้นพลางมองไปที่ผู้ชายคนนั้นด้วยสายตาชื่นชม เหมือนม๊าฉันจะชอบผู้ชายคนนี้มากเลยนะน่ะ“ครับ สวัสดีครับคุณน้าเฟื้องฟ้า”ผู้ชายคนนั้นยกมือไหว้ม๊าของฉันม๊าฉันก็ยกมือรับไหว้และท่านก็หันไปมองหน้าคุณป้าคนาทั้งคู่ยิ้มกริ่มขึ้นมา ฉันจึงหันไปมองที่ผู้ชายที่สวมเสื้อเชิ้ตสีขาวคลุมด้วยสูทสีดำแต่งตัวดูภูมิฐานเหมือนพวกนักธุรกิจรุ่นใหม่ไฟแรงที่ยืนยิ้มหวานให้ผู้ใหญ่ทั้งสอง“นั่งสิลูกราเชนทร์”คุณป้าคนาเอ่ยขึ้น ผู้ชายคนนั้นก็ก้มหัวและนั่งลง มารยาทของเขาช่างดูเรียบร้อยจริงๆเขามองมาที่ฉัน ทำให้เราสบตากันโดยบังเอิญ“คนนี้น่าจะเป็นน้องอลิซใช่รึป่าวครับ?”เขาเอ่ยถามฉัน นำ้เสียงของเขาช่างไพเราะนุ่มนวลรับกับใบห

วันเดินทาง...บ้าน รัตนบูรภาพิทักษ์อลิซ อลิศา....“ขอบคุณนะคะที่มาส่งอลิซ^_^”ฉันเอ่ยบอกพี่ราเชนทร์ไป ที่ตอนนี้เขากำลังจะลากกระเป๋าเดินทางของฉันอยู่“เดี๋ยวอลิซลากไปเองค่ะ พี่ราเชนทร์มีไฟท์บินหนิคะ เป็นถึงผู้บริหารต้องไปให้ตรงเวลานะคะ อย่าดื้อค่ะ!”ฉันบอกพี่ราเชนทร์ไปพลางเดินเข้าไปแย่งกระเป๋าลากของฉันมาจับไว้และเอ่ยบอกเขา ที่จริงฉันชวนเขาไปด้วยเเต่บังเอิญว่าพี่ราเชนทร์มีประชุมที่กระบี่ในวันพรุ่งนี้และวันนี้เขาต้องออกเดินทางเหมือนกันเขาเลยไปกับฉันไม่ได้“ก็ได้ครับ คุณผู้หญิง^_^”พี่ราเชนทร์ยิ้มให้ฉันพลางเอ่ยขึ้นอย่างขำๆ เขามักจะเรียกฉันแบบนี้แหละ เราไปเที่ยวด้วยกัน ไปทานข้าวด้วยกันตลอดสองวันที่ผ่านมาเขาทำให้ฉันลืมความเจ็บปวดไปได้แต่เขาก็แทนที่ผู้ชายคนนั้นไม่จริงๆ“ดูแลตัวเองด้วยนะครับ อย่าให้เป็นหวัดน่ะ พี่เป็นห่วง”พี่ราเชนทร์เดินเข้ามาบอกฉันพลางขยี้ผมเล่น เขาเป็นคนน่ารัก คุยเก่งขยันและมีความเป็นผู้นำสูงมากเขาทำตัวเป็นพี่ชายกึงๆพ่อมากกว่าอ่ะ“ค่าาา พี่ราเชนทร์ก็ดูแลตัวเองดีๆๆนะคะอย่าทำงานหนักจนเกินไป ระวังจะปวดไมเกรนอีกนะคะ”ฉันบอกพี่ราเชนทร์ไปพลางยื่นมือทั้งสองข้างไปนวดขมับให้เขา เขาก็หั