Semua Bab คุณอาที่รัก: Bab 161 - Bab 170

9:00น.บ้านอลิซ"ม๊ารักหนูน่ะลูก คิดถึงม๊าบ้างน่ะ"น้าอลิซเธอมายื่นส่งฉันที่เฮลิคอปเตอร์ของพ่อจอนนี่ของฉัน เธอไม่ได้บอกอาเฮล และตอนนี้อาเฮลไม่อยู่บ้านไปทำงาน"ค่ะ หนูก็รักม๊ามากที่สุด"ฉันเดินเข้าไปกอดน้าอลิซ เราสองคนกอดกันนานมาก"ได้เวลาแล้วลูกสาว"พ่อจอนนี่ที่ยืนอยู่ข้างหลังฉันเอ่ยบอกฉันขึ้น ท่านหล่อมากและท่านก็รวยมากเช่นกัน"ค่ะพ่อ หนูไปก่อนนะคะม๊า บ๊ายบายค่ะ อย่าลืมไปหาหนูน่ะ"ฉันโบกมือบ๊ายบายน้าอลิซและส่งยิ้มไปให้เธอ "จ้าา"น้าอลิซโบกมือให้ฉันกลับ แล้วฉันก็เดินไปกอดเอวพ่อจอนนี่แล้วเราก็เดินขึ้นเครื่องบินลำใหญ่ส่วนตัวของพ่อฉันเอง"และแล้วเราก็ได้กลับมาอยู่ด้วยกันสักทีนะยัยหนูของพ่อ"พ่อจอนเอ่ยบอกฉัน ฉันก็ยิ้มให้ท่าน"อลิซเล่าเรื่องหนูให้พ่อฟัง แล้วก็เอารูปหนูให้พ่อดู หนูหน้าเหมือนแม่ของหนูมากจ๊ะอลิน"พ่อจอนบอกฉัน ฉันก็ส่งยิ้มไปให้ท่าน แล้วเราก็นั่งเครื่องบินส่วนตัวกลับฝรั่งเศส ฉันจะไม่ได้เจอพี่กัสอีกแล้ว เขาจะคิดถึงฉันบ้างไหม แต่ฉันคิดว่าคนอย่างออกัสไม่คิดถึงฉันหรอก เพราะรอบๆตัวเขามีแต่ผู้หญิงรายล้อมไปหมด ผับ OOKออกัส อัครเดช..ก๊อกๆๆ ก๊อกๆๆ"อื้มม ใครมาเคาะประตูว่ะแม่ง!"ผมที่กำลังนอน

"ไม่ใช่ม๊า ม๊าเลี้ยงผมมาดี ผมผิดเอง ที่ผมมันเลว ผมมันเลวจริงๆม๊า ผมล่วงเกินอลิน"ผมกอดม๊าไปพลางพูดสารภาพผิดกับม๊า ม๊าก็ผลักร่างผมออกจากม๊าอย่างแรง จนร่างของผมเซล้มไปบนโซฟา ม๊ากฺ็มองหน้าผมด้วยสายตาที่บ่งบอกว่าท่านเสียใจกับเรื่องที่ผมทำมาก ผมผิดหรอที่ข่มขืนอลิน เพื่ออยากให้เธอมาเป็นของผม"น้องไปแล้ว"ม๊าอลิซเอ่ยบอกผม ด้วยแววตาสั่นไหว น้อง อลินหรอ อลินไปไหน"อลินไปไหน!"ผมถามม๊าขึ้นอย่างเสียงดังและยืนขึ้นเต็มความสูง ม๊าก็กระตุกยิ้มมองผม แล้วม๊าก็เอ่ยบอกผม"น้องไปในที่ ที่ลูกไม่มีทางหาน้องเจอ"ม๊าบอกผมด้วยสีหน้าแห่งความส่ะใจ ผิดกับผมที่ข้างในผมมันร้อนรุ่มไปด้วยความกลัว ผมกลัวว่าผมจะไม่มีทางหาอลินเจอจริงๆ"อลินหนีผมไปไม่ไกลหรอกม๊า ผมจะไปเอาตัวยัยนั้นกลับมา!"ในใจของผมกลัว แต่ปากเสือกอวดดี ไอ้เชี้ยกัส"เหอะ แน่ใจหรอกัส กัสไม่มีทางหาอลินเจอ แล้วอลินก็ไม่มีทางกลับมาหาคนแบบลูก ออกัส!"ม๊าอลิซพูดแค่นั้น แล้วม๊าก็ผลักแด๊ดออกจากเธอแล้วเธอก็เดินออกจากห้องนั่งเล่นไป แด๊ดก็หันกลับมามองหน้าผม ผมก็มองหน้าแด๊ด"อลินไปอยู่ไหนหรอแด๊ด?"ผมเอ่ยถามแด๊ดไป แล้วแด๊ดก็ส่ายหัวให้ผม ว่าเขากฺ็ไม่รู้ "ไปปลำ้น้องทำไมกั

"เฮ้ออ พี่ทำอะไรอยู่หรอค่ะ คิดถึงหนูไหม?"ฉันเอนหัวพิงกับกระจกรถแล้วมองทอดสายตาไปรอบๆเมืองในปารีสในเวลากลางคืนที่มีแสงไฟที่ถูกตกแต่งไว้ตามทางอย่างสวยงาม รถยนต์ที่วิ่งก็บางตาลง มองบรรยากาศรอบๆแล้วมันช่างเหงาจัง 1ปีแล้วที่ฉันไม่ได้เจอกับพี่กัสเลย น้าอลิซเธอมาหาฉันเดือนละ2ครั้งตามที่เธอได้สัญญากับฉันไว้ น้าอลิซเธอเห็นฉันเหงาๆซึมๆเธอเลยให้ฉันลองไปหาอะไรแก้เบื่อทำ จนได้มาเป็นนางแบบและกำลังจะได้เป็นนักแสดงด้วย ฉันตื่นเต้นจัง เวลาที่ฉันเดินอยู่บนเวทีที่มีแสงไปส่องมาที่ฉัน ได้รับรอยยิ้มจากแฟนคลับ ได้รับของที่แฟนคลับส่งให้ฉันก็ดีใจมาก และเริ่มจะรักอาชีพนางแบบแล้วล่ะ พ่อจอนนี่ของฉันท่านก็น่ารักมากตามใจฉันทุกอย่าง ฉันอยู่ในคฤหาสน์หลังใหญ่อย่างสบายวันๆหนึ่งไม่ต้องทำอะไร แค่กินแล้วก็นอน เสื้อผ้าก็มีคนเตรียมไว้ให้ หน้าตากับผมก็มีคนแต่งให้ แต่ฉันทำไมรู้สึกเหงาๆในใจก็ไม่รู้ น้าอลิซเธอไม่ได้มาหาฉัน 3เดือนแล้ว เธอเล่าให้ฉันฟังว่าพี่กัสอาละวาดใหญ่เลยที่ตามหาฉันไม่เจอ เขาจ้างนักสืบให้มาตามหาตัวฉันเป็นร้อยคน แต่ก็ไม่มีนักสืบคนไหนหาตัวฉันเจอ เพราะฉีนเปลี่ยนทั้งชื่อ และนามสกุลแต่แค่นี้มีหรือที่นักสืบจากสำนัก

"ทานอะไรดีครับ?"พี่ออสตินที่เดินโอบเอวฉันอยู่เอ่ยถามฉันขึ้น ฉันก็เอามือไปจิ้มๆตรงคางพลางทำท่าคุ้นคิด"ทานอะไรกฺ็ได้ค่ะ"ฉันเอ่ยบอกพี่ออสติน เขาก็หัวเราะชอบใจ ตอนนี้ฉันกับพี่ออสตินมาเดินห้างเพื่อจะหาอะไรกินกัน เราสองคนเพิ่งจะไปโปรโมทซีรี่ย์ที่ตึกค้างๆห้างนี้มา "เหมือนพวกสายลับเลยเนอะ"พี่ออสตินเอ่ยบอกฉัน แล้วเขาก็ก้มหน้าลงไปมองเสื้อผ้าของเราทั้งสองคน พี่ออสตินถอดเสื้อสูททิ้งไว้ในถังขยะห้องนำ้ชาย แล้วใส่เสื้อยืดแขนสั้นกางเกงยีนส์ขายาวสีดำหมวกแก๊ปสีดำ แว่นกันแดดสีดำ ส่วนฉัน ฉันก็สลับคราบลิซ่าสาวสวยเซ็กซี่ทิ้งเหลือเพียงเสื้อยืดสีขาวแขนสั้น กางเกงยีนส์ขายาวสีดำรองเท้าผ้าใบ และใส่หมวกแก๊ปสีขาวแว่นกันแดดสีชา"ฮ่าๆๆค่ะ"ฉันเอ่ยบอกพี่ออสติน ไปตุ๊บ"โอ้ย!"ฉันที่กำลังจะเดินเข้าไปในร้านก็มีผู้ชายคนหนึ่งวิ่งเข้ามาชน ฉันอย่างแรง แรงจนตัวฉันกระเด็นออกจากตัวพี่ออสติน"มึง!"ผู้ชายคนที่ชนฉัน พูดขึ้นแล้วชี้นิ้วมาที่ฉันพลางทำท่าเอามือปาดคอตัวเอง"เห้ย!อะไรว่ะ โรคจิตรึป่าว"พี่ออสตินที่เข้ามานั่งพยุงร่างฉัน เอ่ยด่าผู้ชายคนนั้นไปตุ๊บตึกๆๆๆๆ"เห้ย!หยุดนะเว้ย!"พี่ออสตินตะโกนตามหลังผู้ชายคนนั้นที่วิ่งหนีไป เข

"อ๊ะ!"ร่างบางร้องขึ้นอย่างตกใจที่ผมเดินไปช้อนร่างเธอ แล้วพาเธอเดินไปอีกห้องกับที่ไออาร์ชี้ ซึ่งห้องนั้นมันเป็นห้องของผม เองแหละ ผมจะพิสูจน์ว่ายัยนี้เป็นอลินจริงๆไม่ใช่ลิซ่าบ้าบออะไรนั้นพรึบผมวางร่างอลินนอนราบลงไปบนที่นอน พรึบ"จะไปไหนหรอค่ะ สุดหล่อ"ยัยโง่นี่อยู่ดีๆกเอามือมาโอบรอบคอผมพลางดึงคอผมลงไปหาเธอ ในขณะที่ผมกำลังจะลุกออกจากเธอ"อลิน"ผมเอ่ยถามเธอไป คนเมาชอบเพ้อ ยัยโง่นี้อาจจะหลุดก็ได้ เพราะผมยังเคยเมาหนักเพราะคิดถึงเธอไล่จับไออาร์ปลำ้เลย เพราะคิดว่าเป็นอลิน"ลิซ่าค่ะ ไม่ใช่อลิน หนูแซ่บ รองไหมค่ะ หล่อๆแบบนี่อ่ะลิซ่าชอบ"ร่างบางยื่นมือมาลูบไปตามโครงหน้าของผม แล้วเธอก็ยื่นหน้าเธอขึ้นมาหาผม จนเราทั้งคู่หายใจรดกัน"ฉันไม่เชื่อ!"ผมบอกเธอ เธอก็กระตุกยิ้ม มองผมด้วยสายตาหวานเยิ้ม"พี่ไม่อยากเอาหนูหรอค่ะ?"ร่างบางไม่สนใจที่ผมพูด เธอยื่นหน้าขึ้นมาเอาปลายจมูกซอกไซร้ไปตามซอกคอของผม ผมก็เคลิ้มตาม เพราะผมไม่ได้เอามั่วเเล้วไง เพราะผมลองจะเอากับผู้หญิง ใบหน้าหวานๆของยัยโง่อลินก็ลอยเข้ามาในหัวผม แล้วเสียงหวานๆก็ดังก้องกังวาลอยู่ในหูของผม จนผมไม่สามารถมีอะไรกับผู้หญิงคนอื่นได้ "ซี๊ดดด ไม่เจอปีเดี