All Chapters of คุณอาที่รัก: Chapter 101 - Chapter 110

อลิน อริศา....ตอนนี้ฉันเดินออกมาจากผับของพี่กัสแล้ว ฉันเดินไปตามทางเรื่อยๆอย่างไร้จุดหมาย ฉันเป็นคนที่ไม่มีใครต้องการหรอ ฉันเกิดมาทำไม ฉันเกิดมาเพื่ออะไร ฉันมันเป็นภาระของน้าอลิซ ตอนนี้ฉันเดินมาหยุดอยู่บนสะพานแม่นำ้ใหญ่ และมองลงไปยังแม่นำ้สายนี้ "แม่ค่ะ พ่อค่ะ พ่อกับแม่อยู่ที่ไหนหรอค่ะ เป็นใครหรอค่ะ ทำไมถึงทิ้งหนูไว้แบบนี้ละคะ?"ฉันพูดขึ้นและก้มมองลงไปยังแม่นำ้ใหญ่ ด้วยสายตาที่เหม่อลอย "แม่ง เรียนก็ไม่เก่ง เฮ้อออ ทำไมกูโง่แบบนี้ว่ะ หาผู้หญิงจริงใจสักคนก็ไม่มี แม่งเอ้ยยยย!"ฉันที่เกาะราวสะพานทอดสายตามองลงไปยังแม่นำ้ก็ต้องตกใจ ที่อยู่ๆก็ได้ยินเสียงของผู้ชายพูดขึ้นด้วยนำ้เสียงหงุดหงิดฉันจึงหันไปมองเจ้าของเสียงที่ยืนห่างจากฉันไปราวๆ200เมตร ก็พบกับผู้ชายตัวสูงผิวขาวหน้าตาดีผิวพรรณเหมือนพวกลูกคนมีเงิน และชุดนักศึกษาที่เขาใส่ก็ของมหาลัยเดียวกับฉัน "ส่ง นางฟ้า ลงมาหาผมสักคนสิครับ "ผู้ชายคนนั้นกุมมือไว้ตรงหน้าอกแล้วเขาก็เงยหน้าพร้อมหลับตาลงเพื่อขอกับฟ้า ฉันก็มองขึ้นไปบนท้องฟ้า และกุมมือไว้ตรงอกเหมือนกับเขาและหลับตาลง'พ่อค่ะแม่ค่ะ ทำไมถึงไม่ต้องการหนูละคะ'ฉันถามคำถามนี้ แล้วหลับตาลงมองขึ้นไป

"สวยมากอลิน"อาเฮลเมื่อเขาได้ยินเสียงส้นสูงของฉันกระทบกับขั้นบันไดที่เป็นกระจกมันเลยทำให้เกิดเป็นเสียงที่อาเฮลก็เลยเงยหน้าขึ้นมามองฉัน อาเฮลยืนมองฉันด้วยสายตาชื่นชมท่านเอ็นดูฉันมากเหมือนฉันเป็นลูกสาวของท่านอีกคน เพล้ง(เสียงแก้วไวน์ตกแตก)"พี่กัส"ฉันเมื่อได้ยินเสียงเหมือนมีอะไรตกแตก ฉันก็หันไปมองคนที่นั่งอยู่บนเก้าอี้เคาร์เตอร์บาร์ในบ้านซึ่งมันอยู่ถัดจากที่อาเฮลนั่งไปไม่มาก พี่กัสมองมาที่ฉันไม่กระพริบตาเลยพี่กัสมองฉันด้วยสายตาตกตะลึง ฉันเองก็ตกใจเหมือนกันที่เจอเขาผู้ชายที่ฉันไม่อยากเจอมากที่สุด"อะไรลูกตากัส!"น้าอลิซหันไปดุพี่กัส แต่พี่กัสก็ยังคงไม่รู้สึกตัว เขาเอาแต่มองฉัน พี่กัสวันนี้เขาหล่อจัง หล่อมากพี่กัส เขาสวมสูท+เสื้อกั๊ก+กางเกงที่เป็นสีไวน์เเดงหรือสีเลือดหมู และพี่กัสเซ็ทผมตั้งขึ้นให้เป็นทรง ใบหน้าขาวเนียนยิ่งกว่าผู้หญิงดวงตาคมเหมือนพญาเหยี่ยว ใบหน้าเรียวชวนน่าหลงใหล จมูกเชิดรั้นอย่างคนถือดี ริมฝีปากบางสีแดงอมชมพู ผู้ชายคนนี้หล่อจริงๆแต่ทำไมเขาต้องเกียจฉัน และเอาแต่ทำร้ายฉันอยู่ตลอด ทำไมพี่กัสไม่รักอลินเหมือนน้องสาวแท้ๆๆบ้างละคะ"กัส!กัส!กัส!"อาเฮลตะโกนเรียกพี่กัส แต่พี่กัสก็ย

อลิน..."พอได้แล้วลูก กัส!"น้าอลิซเดินเข้าไปจับมือของพี่กัสที่ยังบีบมือกับพี่ไทร์แน่น แต่พี่กัสก็ยังไม่ยอมปล่อยมือพี่ไทร์"หึ/หึ"ทั้งพี่กัสและพี่ไทร์ ยกยิ้มมุมปากขึ้นมา แล้วทั้งคู่ก็หันมามองหน้าฉัน พี่กัสมองฉันตาขวางเลย ฉันรีบก้มหน้าลงมองพื้นและเดินอ้อมตัวพี่กัสไปยืนข้างๆหน้าน้าอลิซอีกฝั่งหนึ่ง"ได้เวลาขึ้นเวทีแล้วลูก"คุณน้ากนกวรรณสะกิดแขนพี่ไทร์ ที่ตอนนี้พี่ไทร์ยังคงจ้องมองหน้าพี่กัสอย่างไม่วางตา"~ฮึ ฮืฮ ฮืม นางฟ้า~~นางฟ้าาาาา ของผมไปอยู่ที่ไหน~โปรดมาหาผมอีกสักครั้งจะได้ไหม~"มีเสียงชายปริศนาร้องเพลงขึ้นมา จากทางข้างๆของพี่ไทร์และพี่กัส"ตาธาม!"คุณน้ากนกวรรณเอ่ยเรียกเจ้าของเสียงปริศนานั่น ทำให้ชายคนนั้นหยุดร้องเพลง และพี่กัสกับพี่ไทร์ก็ปล่อยมือกัน และพี่กัสก็เอามือที่จับกับพี่ไทร์มาปัดๆกับเสื้อ"อะไรหรอครับมี๊?"เสียงผู้ชายคนนั้นเอ่ยขึ้น ฉันว่าเสียงนี้มันคุ้นๆรึป่าวเหมือนเคยได้ยินที่ไหน"เป็นอะไรห๊ะ ฉันเห็นแกเดินร้องเพลงนี้มาตั้งแต่เมื่อวานแหละ เมื่ออาทิตย์ที่แล้วฉันยังเห็นแกร้องไห้อกหักผู้หญิงทิ้งอยู่เลยไม่ใช่หรือไงห๊ะ!"คุณน้ากนกวรรณเดินไปยืนเท้าเอว ว่าผู้ชายคนนั้นเสียงดัง แต่ฉันที่ก

"ฮึ เจอสักทีนางฟ้าของผม^_^"ฉันรู้สึกเหมือนได้ยินเสียงผู้ชายพูดอยู่ใกล้ๆบนหัวฉัน ฉันเหมือนฉันกำลังเอนหัวซบไปบนอะไรสักอย่าง และมีวัตถุอะไรสักอย่างกดทับลงมาบนหัวฉัน"ว๊าย!"ฉันดีดตัวขึ้นไปนั่งตังตรงแล้วมองไปที่คนที่อยู่ข้างหน้าของฉัน เขานั่งอยู่บนม้านั่งชิงช้าตัวเดียวกับฉัน และที่ฉันรู้สึกเหมือนเอนหัวซบไปกับอะไรสักอย่างก็คือ ไหล่ของผู้ชายที่กำลังนั่งมองหน้าฉันแล้วส่งยิ้มที่เหมือนดีใจมากมาให้ฉัน "นาย!"ฉันยกนิ้วชี้ไปชี้หน้าเขา ผู้ชายคนนี่ก็คือนายหน้าหล่อที่ฉันเจอที่สะพานเมื่อวานไงล่ะ เขาเป็นคนทำให้ฉันเสียค่าแท็กซี่เป็นครั้งแรก ฉันจำได้ไม่มีวันลืมเลยล่ะ"เธอจำผมได้ เธอกลับมาหาผมแล้ว นางฟ้าของผม ขอบคุณครับสวรรค์"ผู้ชายคนนั้นมองหน้าฉันด้วยความตื่นตกใจที่ฉันจำเขาได้ แล้วผู้ชายคนนั้นก็เงยหน้าขึ้นไปมองฟ้าแล้วกุมมือไว้ตรงหน้าอกของเขา"โรคจิต"ฉันพึมพำขึ้นแล้วลุกขึ้นเพื่อจะวิ่งหนีจากเขา ตึกๆๆๆ ตึกๆๆๆ"ตามมาทำไม โรคจิตอ่ะ"ฉันหันไปมองข้างหลังของฉันที่มีผู้ชายคนนั้นกำลังวิ่งตามฉันมา"ได้โปรด อย่าหนีผมไปอีกเลย นางฟ้า!"ผู้ชายคนนั่นกำลังวิ่งตามฉันมา พร้อมกับโบกมือให้ฉันกลับไปหาเขา ไม่ฉันไม่กลับไปหาคนโรค

บ้านอลิซอลิน..."นอนหลับฝันดีนะคะลูก ฟอด"น้าอลิซเธอเข้ามาส่งฉันเข้านอน"คะ ม๊านอนหลับฝันดีเหมือนกันนะคะ ฝันหวานๆนอนกอดกับแด๊ด^_^"ฉันก็กอดเอวน้าอลิซและเอ่ยแซวเธอ "แหม่ อย่าแซวม๊าสิคะ นี่จ๊ะเบอร์พี่ธาม โทรไปหาพี่เขาหน่อยนะจ๊ะ"น้าอลิซยื่นแผ่นกระดาษเล็กๆที่มีตัวเลข10ตัวอยู่แล้วมีชื่อเขียนว่า"พี่ธาม" "รับไปสิจ๊ะ คนนี้ม๊าเชียร์ ลองมีแฟนบ้างนะคะลูก หนูไม่เคยมีแฟนเลย พี่เขานิสัยดีจ๊ะ รับลองไม่เจ้าชู้ นะนะๆๆโทรไปหาพี่เขาหน่อย ม๊าขอร้องนะๆๆ"น้าอลิซเธอเขย่าแขนฉัน ฉันก็มองหน้าเธออย่างไม่ค่อยกล้า ฉันไม่เหมาะกับพี่ธามหรอก ฉันเป็นเด็กกาฝากตำ่ต้อย พี่ธามทั้งหล่อทั้งรวยและสูงส่ง ฉันไม่เหมาะกับพี่เขาสักนิด"จะดีหรอคะม๊า หนูไม่คู่ควรกับพี่เขาเลยนะคะ"ฉันบอกน้าอลิซ น้าอลิซเธอก็มองหน้าฉัน "ทำไมหนูคิดแบบนั้นละคะ มีใครพูดอะไรไม่ดีกับหนูรึป่าว หนูถึงคิดแบบนี้?"น้าอลิซเธอมองฉันด้วยสายตาจับผิด ฉันรีบหลบตาลงตำ่ทันที "ไม่มีอะไรหรอกคะม๊า หนูง่วงแล้ว"ฉันบอกน้าอลิซ น้าอลิซเธอก็ลุกขึ้นจากเตียงนอนลายการ์ตูนแมวสีชมพูของฉัน"อ่อจริงสิจ๊ะ นอนนะคะลูกรัก อย่าลืมโทรไปหาพี่ธามเขานะคะ ม๊าไปแหละ ฟอดด"น้าอลิซเธอบอกฉัน แล้ว