บททั้งหมดของ My Honey ซูมี่จอมดื้อ: บทที่ 21 - บทที่ 30

อลันและซูมี่เดินทางถึงที่นัดหมายโรงแรมในเครือ HTND อีกสาขา ชายหนุ่มพาหญิงสาวเดินเข้าไปห้องประชุมที่ถูกจัดไว้เพื่อพูดคุยกับลูกค้าเมื่อเปิดประตูเข้าไปก็พบสุภาพสตรีดูดีและดูสง่างามนั่งจิบกาแฟอยู่ที่โซฟารับรองแขก เธอแหงนหน้ามองอลันก่อนจะฉีกยิ้มให้แล้วสวัสดีทักทายกัน แต่ไม่สบตาให้กับซูมี่เลยแม้แต่น้อย และนั่นจึงเป็นชนวนเหตุที่ทำให้ซูมี่ไม่ชอบขี้หน้าเจ้าหล่อนทันทีตั้งแต่แรกพบ“สวัสดีค่ะคุณอลันไม่ได้เจอกันนานเลยนะคะ” แขกผู้หญิงยิ้มร่าราวกับว่าพยายามโปรยเสน่ห์ความงามให้อลันหลงใหล“ครับคุณบีน่า คนนี้น้องสาวผมซูมี่”เมื่ออลันแนะนำตัวซูมี่ในฐานะน้องสาว หล่อนจากที่หน้าตึงใส่ก็เปลี่ยนสีหน้าฉีกยิ้มให้แถมชวนซูมี่คุยเสียด้วย“ชื่อน่ารักจังค่ะคุณอลัน ยินดีที่รู้จักนะคะน้องซูมี่”ทว่าซูมี่กลับนั่งหน้าตึงไม่ยอมพูดจากับผู้หญิงคนนั้นเลย จนอลันต้องกระแอมไอเตือนให้รักษามารยาทด้วย“ค่ะคุณบีน่า” เธอตอบห้วน ๆ แม้ว่าอลันมองอยู่ก็ตาม“ผมว่าเรามาคุยเรื่องธุรกิจกันดีกว่าไหมครับ”“ก็ดีค่ะ แล้วน้องซูมี่อยู่ด้วยเหรอคะ”“ผมขออนุญาตให้เธออยู่ด้วยนะครับคุณบีน่า พอดีกำลังให้น้องเก็บเกี่ยวประสบการณ์ในการทำงานอยู่ครับ”อล

@ คลับของซัน (เพื่อนอลัน)เวลา 20.00 น.“ยัยมี่วันนี้เอาให้เต็มเหนี่ยวไปเลย ฉันเลี้ยงย้อมใจแกเอง” ต้นข้าวเอ่ยก่อนเปิดวงเหล้าที่โต๊ะ โดยมีซูมี่และต้นรักนั่งอยู่ด้วยกัน“ขอบใจนะยัยข้าว ถ้าฉันเหมาหมดร้านแกจ่ายให้ไหวนะ”ซูมี่พูดพร้อมส่งยิ้มให้เพื่อนสาวคนสนิทหลังจากที่เดินทางขึ้นรถตู้กลับมาเองโดยไม่บอกกล่าวอลันเลยสักคำ ถึงกรุงเทพฯ ก็นั่งพี่วินต่อไปที่บ้านของสองสาวฝาแฝดทันที เมื่อเพื่อนสาวเห็นต่างตกใจว่าเกิดอะไรขึ้น เพราะใบหน้าของซูมี่ดูเหนื่อยและแววตาดูเศร้า พวกเธอจึงพาซูมี่เข้าบ้านพูดคุยกันจนได้รู้เรื่องราวทั้งหมดต้นข้าวไม่อยากให้ซูมี่ต้องมาคิดมากแค่เรื่องผู้ชายคนเดียว สาวสวยอย่างซูมี่หาได้อีกเป็นร้อย สองสาวฝาแฝดจึงปรึกษากันว่าจะพาเพื่อนสาวไปดื่มย้อมใจและบอกให้ซูมี่ลองเปิดใจให้ผู้ชายคนอื่นดู เธอตอบรับปากสองสาวฝาแฝดอย่างไม่ลังเล และพร้อมที่จะไปปล่อยตัวปล่อยใจในคืนนี้เลยทั้งสามคนแต่งตัวแปลงโฉมที่บ้านจัดการเสื้อผ้าหน้าผมชุดใหญ่ไฟกะพริบการแต่งกายของซูมี่ต้องบอกว่าแซ่บถึงพริกถึงขิงมาก เธอมาในลุคสาวหวานแต่มีความเซ็กซี่ ใบหน้าเต็มไปด้วยเครื่องสำอางแบบจัดเต็ม เธอมาในชุดเดรสสั้นสายเดี่ยวสีดำรัด

“จ...จูบเหรอคะ” ซูมี่เอ่ยถามอลัน แม้ว่าสติเริ่มไม่สมประกอบทว่ายังไม่ทันที่อลันจะพูดตอบ ซูมี่ก็สลบล้มลงกับพื้น“ซูมี่!”ชายหนุ่มรีบประคองช้อนร่างเธอขึ้นมาอุ้มไว้เมื่อทุกคนในที่แห่งนั้นเห็นหญิงสาวไม่ได้สติ ซันกับฟินน์จึงออกโรงปกป้องเพื่อนตัวเองกับผู้หญิงที่เขาเรียกว่าน้องสาว“เฮีย น้องมันสลบไปแล้ว ผมว่าพอก่อนเหอะ” ฟินน์เอ่ยบอกหัวหน้าแก๊งของตัวเอง “ถ้าเฮียอยากได้สาว ๆ มานั่งดื่ม เดี๋ยวผมหามาให้เลยตอนนี้ แต่ปล่อยสองคนนี้ไปก่อนเถอะ” ซันช่วยเสริมฟินน์อีกแรง“เออกูพอแค่นี้ก็ได้ แต่พวกมึงจำกันไว้นะ ครั้งหน้าถ้ากูยังเห็นน้องคนนี้มาที่นี่คนเดียวอีก กูไม่ยอมปล่อยน้องไปแน่” พูดจบธีออนก็นั่งลงที่เดิมพร้อมยกขวดเหล้าขึ้นดื่มด้วยอารมณ์เซ็ง“มึงพาน้องกลับบ้านเถอะอลัน เดี๋ยวตรงนี้พวกกูเคลียร์ต่อเอง” ซันเอ่ยบอกเพื่อนชายและเขาก็พยักหน้าตอบรับ“ยัยมี่ / มีมี่” สองสาวฝาแฝดรีบเดินมาดูเพื่อนตัวเองที่ออกมาจากโต๊ะนั้นได้อย่างปลอดภัยแถมยังอยู่ในอ้อมแขนของอลันด้วย“เดี๋ยวพี่พาซูมี่กลับเอง เอ่อ...ถ้าที่บ้านเธอตามหาบอกว่าอยู่กับพวกเราโอเคนะครับ”“ค่ะพี่”สองแฝดสาวพยักหน้ารับทราบแต่ก็รู้สึกงงในสิ่งที่อลันพูด เพร

“คงไม่มีวันนั้นค่ะ”ซูมี่ยังยืนกรานในจุดยืนของตัวเองว่าเธอเลิกชอบอลันแล้ว“ไม่มีเหรอ” อลันทวนถามซูมี่อีกครั้ง“ค่ะ”“ไหนลองบอกพี่หน่อย เพราะอะไรเราถึงเลิกชอบพี่”อลันมองจ้องซูมี่แบบไม่ละสายตาเพื่อเค้นถามเหตุผลที่เลิกชอบเขา“พี่อลันให้ซูมี่อยู่ในฐานะน้องสาวมาตั้งแต่ต้นไม่ใช่เหรอคะ มันก็ถึงเวลาแล้วที่ซูมี่จะถอยแล้วเปิดใจให้คนอื่นบ้าง” “นั่นมันตอนนั้น...ไม่ใช่ตอนนี้” อลันรู้ตัวดีว่าเป็นคนพูดคำนั้นออกจากปากเอง แต่นั่นเป็นสิ่งที่เขาอยากให้เป็นในเมื่อก่อน ในตอนนี้เขาไม่ต้องการแบบนั้น“หมายความว่ายังไงคะ” ซูมี่เลิกคิ้วไม่เข้าใจที่อลันพูด“ก็พี่...”ตืด ตืดเสียงจากมือถือเจ้ากรรมดันมาขัดจังหวะเสียได้ ซูมี่ใช้จังหวะนั้นรีบลุกขึ้นจากตักอลันเพื่อรับสาย“สวัสดีค่ะ”หญิงสาวก็ไม่รู้ว่าใครโทรมาเพราะหน้าจอขึ้นแต่เพียงหมายเลข“สวัสดีซูมี่ จำเราได้หรือเปล่า...คีย์ไง”เมื่อปลายสายเอ่ยชื่อทักทาย ซูมี่ถึงกับตกใจแต่ก็พยายามนิ่งให้ได้มากที่สุด เพราะตอนนี้เธออยู่กับอลันจะให้เขารู้เรื่องนี้ไม่ได้“จำได้ ได้เบอร์มาจากไหน” เธอยังเลี่ยงใช้สรรพนามที่บ่งบอกเพศสภาพที่คุยกันอยู่“เอาเป็นว่าหามาได้...และไม่ใช่จากซิ

อลันคิ้วขมวดมองซูมี่ แววตาเขาแข็งกระด้าง เสียงลมหายใจที่เข้าออกทางจมูกแลดูติดขัด ริมฝีปากเม้มสนิทเหมือนข่มอารมณ์ไม่พอใจบางอย่างอยู่“ค่ะ เสียใจที่ไม่ใช่แฟนของซูมี่มายืนรออยู่ตรงนี้”“ให้พี่ไปเรียกเขาให้ไหมล่ะ”“ก็ดีนะคะ รบกวนด้วยค่ะ”เมื่อได้ยินเธอพูดออกมาแบบนั้น ตัวเขาที่ถูกพูดประชดยิ่งรู้สึกไม่พอใจเข้าไปใหญ่ ชายหนุ่มเริ่มกัดปากตัวเองพลางพยักหน้า“ดูรักกันมากเลยเนอะ”“ใช่ค่ะ รักมากอยากอยู่ใกล้เขาแทบบ้าเลย ขอตัวนะคะแฟนซูมี่คงจะรอดูหนังด้วยกันแย่แล้ว”ซูมี่เอ่ยบอกลาอลันแล้วเดินสวนทางกับเขาเพื่อกลับไปที่ห้องหมับ!ทว่ายังเดินไม่พ้นจากบริเวณนั้น ก็ถูกผู้ชายที่พึ่งสนทนากันเมื่อสักครู่จับแขนข้างหนึ่งของเธอไว้ไม่ให้เดินไปไหนต่อ“ปล่อยค่ะ”“จับนิดจับหน่อยไม่ได้เลยเหรอ เมื่อก่อนอยากใกล้ชิดพี่แทบตายนี่”“เรื่องอดีตซูมี่ไม่เก็บเอามาคิดหรอกค่ะ พี่อลันควรอยู่กับปัจจุบัน ปล่อยค่ะ เดี๋ยวคนอื่นมาเห็นจะเข้าใจผิด”“ก็ดี ปล่อยให้เข้าใจแบบนี้แหละ” ซูมี่ส่ายหน้าให้อลันและพยายามปัดมือเขาออกจากแขนเธอให้ได้ “เลิกเล่นแบบเด็ก ๆ เถอะค่ะพี่อลัน ซูมี่เหนื่อยที่จะพูดกับพี่แล้ว”อลันเผยยิ้มที่มุมปากเมื่อเธอสื่อว