All Chapters of รักในรอยน้ำตา: Chapter 21 - Chapter 30

         ช่วงบ่ายหลังจากเรียนเสร็จ รินรดาและกนกอรก็ได้ยินเสียงกระซิบกระซาบจากเพื่อนนักศึกษาชี้ชวนกันดูบางสิ่งในมือถือ ก่อนหันมามองที่รินรดาเป็นตาเดียว ก่อนที่จะมีเพื่อนใจกล้าคนหนึ่งเดินเข้ามาถาม          “พวกเธอเห็นนี่หรือยัง”          “เห็นอะไรเหรอ” พอขาดคำ เพื่อนคนดังกล่าวก็จัดการเปิดคลิปให้รินรดาดูทันที          “ก็นี่ไง คลิปที่พี่ต้นกับพี่เจตต์ต่อยกันที่โรงอาหาร ตอนนี้เขาลือกันให้แซ่ดว่า ทั้งสองทะเลาะกันเพราะแย่งระริน”          “หา! ว่าไงนะ”หญิงสาวทั้งสองต่างดูภาพเหตุการณ์ที่สรวิชญ์กับเจตต์กำลังต่อยกันในโรงอาหาร ก่อนที่สรวิชญ์จะตะโกนต่อว่าเจตต์ซึ่งถูกบันทึกไว้ได้ทัน ‘ไอ้เจตต์ มึงจะด่าว่าใครก็ได้ แต่มึงจะมาด่าว่าน้องระรินของกูไม่ได้’‘น

“พี่ต้นกลับไปก่อนเถอะค่ะ ตอนนี้ระรินยังไม่อยากคุยกับพี่” หญิงสาวพยายามยื่นร่มให้ หากอีกฝ่ายกลับยืนนิ่ง“ถ้าน้องระรินยอมยกโทษให้ พี่ถึงจะยอมกลับแต่โดยดี”ถ้อยคำของเขาทำให้ฟางเส้นสุดท้ายของหญิงสาวขาดสะบั้น พร้อมร่มในมือที่ขว้างใส่แผงอกกว้างโดยแรง“จะให้ระรินยกโทษให้เรื่องไหนดีคะ เรื่องในคลิปที่แชร์กันว่อนตอนนี้ จนทุกคนด่าว่าระรินเป็นผู้หญิงไม่ดี จนทำให้เพื่อนรักแตกคอกัน หรือเรื่องที่พี่เจตต์เล่าว่า ที่ผ่านมา พี่ต้นวางแผนต่าง ๆ เพื่อเข้าหาระริน เพราะต้องการเอาชนะคำท้าทายของเพื่อน พี่ไม่ได้ชอบระรินจริง ๆ แต่พี่แค่เล่นเกมเพื่อเอาชนะให้ได้เท่านั้น นี่ระรินกลายเป็นตัวตลกในเกมของพี่เหรอคะ หรือเห็นระรินโง่หลอกง่าย”คำพูดตัดพ้อทั้งน้ำตาของหญิงสาว ทำให้สรวิชญ์รู้ทันทีว่าเจตต์นำความจริงไปเล่าให้รินรดาฟังหมดแล้ว หัวใจของเขาหล่นวูบเพราะแผนการที่สู้อุตส่าห์ทำใกล้สำเร็จ กลับถูกเพื่อนเวรนั่นหักหลังเสียได้ ชายหนุ่มต้องตั้งสติพยายามใช้สมองฉับไวรีบแก้ปัญหาตรงหน้าเขาใช้เวลาอยู่นานกว่ากำแพงหัวใจของรินรดาจะเปิดรับเขาเ

         หลังจากอาบน้ำเสร็จ สรวิชญ์ก็เดินไปที่หน้าต่างมองสายฝนที่ยังตกกระหน่ำไม่มีทีท่าว่าจะหยุดลง ก่อนจะนั่งที่เก้าอี้เก่า ๆ ตัวเดียวที่มีอยู่ในห้อง          “ฝนยังตกหนักอยู่เลย”         เสียงทุ้มทำให้รินรดาเงยหน้าจากหนังสือขึ้นมอง พอเห็นสภาพของสรวิชญ์ในตอนนี้หญิงสาวก็ถึงกับหลุดหัวเราะคิกออกมาทันทีเขาสวมกางเกงวอร์มที่หลวมของเธอได้พอดี ขณะที่เสื้อยืดตัวใหญ่หลวมโคร่งสำหรับเธอ เมื่อไปอยู่บนตัวเขากลับเข้ารูปจนดูตัวเล็กไปถนัดตา โดยมีผ้าเช็ดตัวคลุมอยู่บนศีรษะเพื่อเช็ดผมให้แห้ง เรียกว่าหมดมาดคนหล่อที่เธอมักเห็นอยู่บ่อย ๆ          “หัวเราะอะไรครับ น้องระริน” คิ้วเข้มเลิกขึ้นด้วยความแปลกใจ          “เปล่าคะพี่ต้น คือเสื้อกับกางเกงตัวนี้ ระรินใส่เองย

         หนึ่งปีผ่านไป หลังจากวันที่สรวิชญ์และรินรดาตกลงคบกันเป็นแฟน จนรินรดาขึ้นชั้นปีที่สาม ส่วนสรวิชญ์ขึ้นชั้นปีที่สี่ ทั้งสองคบกันเป็นแฟนอยู่พักหนึ่ง ก่อนที่สรวิชญ์จะรบเร้าให้หญิงสาวย้ายมาอยู่กับตัวเองที่คอนโดหากหญิงสาวก็ทำเพียงมานอนที่คอนโดของเขาบ้างเป็นครั้งคราว โดยอ้างเหตุผลง่าย ๆ ว่าข้าวของของเธอเยอะทำให้ไม่อยากขนของย้ายหอ อีกอย่างเวลาที่เธอต้องอ่านหนังสือเตรียมสอบหรือเตรียมสอน เธอต้องใช้สมาธิไม่ชอบให้ใครกวน ด้วยเหตุนี้ สรวิชญ์จึงต้องสลับมานอนที่หอของเธอบ้างในบางครั้ง          สิ่งที่ผิดคาดสำหรับสรวิชญ์คือ ในตอนแรกเขาคิดเพียงว่าจะจีบรินรดาเพื่อเอาชนะ แต่หลังจากที่เขาจีบเธอติด เขากลับเริ่มรู้สึกชอบเธอมากขึ้นเรื่อย ๆ จากตอนแรกตั้งใจว่าจะคบเป็นแฟนไม่นาน พอเบื่อก็ขอเลิกเหมือนคนอื่น ๆ แต่นี่กลับกลายเป็นว่าเขากลับคบเธอนานกว่าผู้หญิงทุกคนที่ผ่านมา           แต่สำหรับรินรดา สร

เธอรักเขา ไม่อยากเลิกกับเขา อยากให้อภัยเขา หรือแกล้งทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น แล้วกลับไปคบกับเขาเหมือนเดิมแต่ว่า...เธอไม่อาจทำใจยอมรับกับความจริงที่อยู่ตรงหน้าได้ เธอจะเห็นแก่ตัวยื้อแย่งเขามาได้อย่างไร ในเมื่อผู้หญิงคนนั้นกำลังมีลูกกับเขา ส่วนเธอก็เป็นแค่แฟน ไม่ได้มีพันธะผูกพันอะไรหากเธอยึดเขาไว้เหมือนคนเห็นแก่ตัว เด็กที่อยู่ในท้องก็จะกลายเป็นเด็กกำพร้าเหมือนอย่างที่เธอเคยเป็น หญิงสาวไม่ต้องการให้เด็กบริสุทธิ์ที่ไม่รู้อีโหน่อีเหน่ต้องมารับกรรมเพราะผลของการกระทำจากผู้ใหญ่เรื่องระหว่างคนสามคน แค่เธอตัดสินใจเดินออกมา มีเธอเสียใจคนเดียว ยังดีกว่าปล่อยให้เด็กคนหนึ่งต้องเกิดมาไม่มีพ่อ เด็กคนนั้นควรจะได้มีโอกาสเติบโตพร้อมหน้ากันพ่อแม่ลูก...ทว่าความคิดของรินรดาก็ต้องหยุดชะงักลง เมื่อจู่ ๆ อาการปวดท้องหน่วงหนักก็ปะทุขึ้นมาโดยไม่ทันตั้งตัว หญิงสาวเอามือทั้งสองกุมหน้าท้องเอาไว้พยายามข่มความเจ็บปวด จังหวะนั้นเอง รถเก๋งแปลกตาก็แล่นมาจอดอยู่เบื้องหน้า พร้อมเจตต์ที่เดินลงมาจากรถมองเธอด้วยความแปลกใจ“อ้าว! ระรินเองเหรอ ทำไมมานั่งอยู่ที่นี่คนเดียว มันอันตรายมาก