All Chapters of บำเรอไฟ: Chapter 11 - Chapter 20

ตอนที่ 11 แค่คู่ขา หญิงสาวบิดเร้าไปมาเมื่อเธอใกล้จะถึงฝั่งฝันอีกเป็นครั้งที่เท่าไหร่ก็ไม่อาจนับได้ ต่างจากอีกคนที่ยังตะตี้ตะบันกระแทกเข้าใส่รูสวาทของเธออย่างหนักหน่วงไม่มีแผ่ว ราวกับอดอยากมานานเป็นแรมปี ชายหนุ่มยังคงขยับเข้าออกในร่องรักของเธออยู่แบบนี้ครั้งแล้วครั้งเล่า โดยไม่มีท่าทีว่าเจ้ามังกรยักษ์นี้จะไปถึงฝั่งฝันสักที ไม่รู้ว่าเขาไปโดนตัวไหนมาถึงได้คึกขนาดนี้ เกือบจะสามชั่วโมงที่เขาบรรเลงเพลิงสวาทเข้าใส่อีกฝ่ายอย่างหนักหน่วง “อ่าส์ ใกล้แล้ว ซี้ดดดด!!” ร่างแกร่งกระแทรกเข้าใส่สุดแรงเกิดเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนน้ำขาวขุ่นจะพุ่งทะลักออกมาสู่เครื่องป้องกันไซส์พิเศษ “อ๊าาาา อืมม!!” เสียงครางอย่างสุขสมดังระงมไปทั่วห้อง ก่อนเขาจะถอนแก่นกายออกจากร่องสวาทของหญิงสาวช้า ๆ มือหนาดึงถุงยางอนามัยออกจากท่อนเอ็นแข็งขึง ก่อนจะทิ้งลงในถังขยะอย่างไม่ใยดี ทั้งสองคนรีบจัดแจงตัวเองและทำความสะอาดให้เรียบร้อย แค่เพียงไม่นานชายหนุ่มก็ขอตัวกลับ และตั้งท่าจะเดินออกไปจากห้อง “เดี๋ยวสิคะคุณอาชา” ร่างอวบอัดรีบเดินไปโอบกอดออดอ้อนฉอเลาะ เมื่อเขาตั้งท่าจะออกไปราวกับไม่ได้ใยดีอะไรเธอเลยสักนิด “ม

ตอนที่ 13 คุ้มยิ่งกว่ากินบุพเฟ่ต์ NC+ เมื่อเริ่มได้สติกลับคืนมา สองมือขาวเนียนพยายามผลักไสคนตัวโตให้เขาปล่อยตนเอง แต่อาชาไนยกลับกอดรัดและเริ่มจะเล้าโลมเธอมากขึ้น ตอนนี้เขากำลังคิดว่าสิ่งที่เขาปรนเปรอมอบให้ คือสิ่งที่ผู้หญิงอย่างเธอกำลังต้องการมัน มือใหญ่บีบขยำหน้าอกอวบอิ่มของเธอแรงขึ้น ฝ่ามือหนาของเขาที่กำลังเคลื่อนลงทาบหน้าท้องแบนราบ ทำให้หัวใจดวงน้อย ๆ ของเธอถึงกับกระตุกวูบ เธอรู้สึกไร้เรี่ยวแรงเมื่อรสสัมผัสในยามที่มือของเขาลูบไล้ขึ้นลงไปมาทำให้การหายใจของเธอติดขัด จนความอุ่นร้อนของมือหนานั้นวางเนิบบนเนินสามเหลี่ยมอวบอูมที่ไร้ขนปกปิด “เอาล่ะ ฉันไม่อยากจะเสียเวลากับเธอไปมากกว่านี้แล้ว ฉันจะทำในสิ่งที่ไอ้พี่ชายชั่วของเธอมันได้ทำกับน้องสาวของฉัน!!” “ไม่นะคะ! ปล่อยฉันนะ ปล่อย!!” ร่างบอบบางฝืนร่างกายไม่ยอมให้ตกอยู่ในมือหนาราวกับคีบเหล็กนั้น กำปั้นน้อย ๆ ทุบอกแกร่งเขาเป็นพัลวัน แต่เขากลับไม่ได้สะทกสะท้านอะไรเลยสักนิด อาชาไนยขึ้นไปคร่อมทับร่างเล็กไว้ หญิงสาวพยายามดิ้นหนีสุดฤทธิ์ ฝ่ามือเล็กระดมตีตามร่างกายแกร่งของคนบนร่างไม่ยั้งมือ ตุบ ตุบ!! “ปล่อยฉันนะ ปล่อย! ฮึก! ช่วยด้วย

ตอนที่ 15 ฆ่าฉันสิ สองชั่วโมงผ่านไป… “อะ อื้อ” ร่างบอบบางที่นอนขดตัวอยู่บนเตียงนอนหนานุ่มที่ยับยู่ยี่ ส่งเสียงครางอื้ออึงในลำคอออกมาเมื่อเธอเริ่มจะรู้สึกตัวหลังจากร้องไห้จนหมดแรง และเผลอหลับไปด้วยความเพลีย ความเจ็บปวดตามเนื้อตัวและตามร่างกายได้แผ่ซ่านไปทุกอณู โดยไม่มีท่าทีว่าจะลดน้อยลงเลยแม้แต่นิดโดยเฉพาะตรงบริเวณกึ่งกายสาว เธอนอนจมอยู่กับพิษไข้จากความรุนแรงป่าเถื่อนของเขา เธอฝันว่าถูกทำร้ายร่างกาย เธอเจ็บ เจ็บมาก ๆ เจ็บปวดรวดร้าวไปทั่วทั้งร่าง เจ็บจนแทบจะขยับตัวไม่ได้ แต่นั่นมันกลับไม่ใช่แค่ความฝัน แต่มันคือความจริงที่เกิดจากการบอบช้ำจากการมีเพศสัมพันธ์อันป่าเถื่อนรุนแรงจากคนใจร้าย กนกรดาพยายามจะเปิดเปลือกตาที่หนักอึ้งออกมาได้อย่างยากลำบาก ความหนาวเย็นภายในห้องนั้นทำให้เธอพยายามดันตัวเองให้ลุกขึ้น เพื่อควานหาที่ปรับลดอุณหภูมิห้อง แต่เธอก็ไม่สามารถที่จะพยุงตัวเองให้ลุกขึ้นมาได้ และตอนนี้เธอไม่มีแม้แต่แรงที่จะหายใจต่อเลยด้วยซ้ำ ร่างกายเธอตอนนี้เหมือนมันกำลังจะแตกสลายอยู่รอมร่อ เพียงแค่คิดถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นน้ำตาเจ้ากรรมก็พลันไหลออกมาไม่ขาดสาย เขาทำร้ายเธอโดยไร้ซึ่งความปราณี

ตอนที่ 17 รอเคลม “วันนี้นมจะต้องกลับบ้านแล้วนะคะคุณต่าย” นมพรพูดขึ้นในขณะที่เธอทานข้าวทานยาเสร็จแล้ว สองวันที่ผ่านมาอาชาไนยได้ให้ธนัตถ์มาตรวจและรักษาเธอที่เพ้นท์เฮ้าส์จนเธออาการดีขึ้น ส่วนตัวกนกรดาเองตั้งแต่ฝันเห็นพ่อกับแม่ในคืนนั้น เธอก็กินข้าวกินยาและไม่ต่อต้านอะไรอีกแล้ว เธอจะต้องมีชีวิตอยู่ต่ออย่างที่พ่อแม่เธอสั่งเสียเอาไว้ “นมพรทำไมกลับเร็วจังคะ อยู่ที่นี่กับต่ายต่อไม่ได้เหรอคะ” กนกรดาถามขึ้นด้วยน้ำเสียงอันแหบพร่า และเริ่มหน้าซีดเมื่อนมพรบอกจะต้องกลับบ้านแล้ว “วันนี้คุณหนู…เอ่อ นมหมายถึงคุณอาชาน่ะค่ะ คุณเขาจะกลับมาจากมาเก๊าวันนี้ค่ะคุณต่าย คุณหนูบอกกับนมว่าจะดูแลคุณต่ายแทนนมต่อเองค่ะ” คำตอบของนมพรนั้นทำให้เธอถึงกับหัวใจกระตุกวูบ เสมือนกับว่าเธอถูกผลักตกจากที่สูงลงมากระแทกพื้น “คุณหนูของนมพรนี่เหรอคะจะดูแลต่ายต่อ เขาจะทำให้ต่ายตายเร็วขึ้นน่ะสิคะ” กนกรดาพูดขึ้นมาอีกครั้งอย่างกระเง้ากระงอด อีกทั้งยังนึกขันในใจเมื่อนึกถึงคุณหนูของนมพร ที่ไม่น่าจะยังเป็นคุณหนูได้เลยสักนิด “โธ่คุณต่าย” นมพรพอจะเข้าใจว่าหญิงสาวรู้สึกเช่นไร เธอเองอยากจะช่วย แต่คุณหนูของเธอก็ช่างใจแข็งนัก ไม่ร

ตอนที่ 19 เธอมีแผนอะไร1 เช้าของวันใหม่… กนกรดาพาร่างกายอันบอบช้ำของตัวเองเดินเข้าห้องน้ำเพื่อไปชำระร่างกายซึ่งมีแต่คราบแห้งเกรอะกรังจากผลงานของคนใจร้าย ส่วนเขาเองหลังจากทำอะไรกับร่างกายของเธอจนหนำใจแล้ว เขาก็ออกจากเพ้นท์เฮ้าส์ไปตั้งแต่เมื่อคืน เขาไม่สนใจด้วยซ้ำว่าเธอจะเจ็บปวดทรมานหรืออยู่ในสภาพไหน เขาปล่อยให้เธอนอนซมและร้องไห้อยู่คนเดียวเหมือนวันนั้น...วันที่เขารังแกและพรากความบริสุทธิ์ไปจากเธอ หลังจากทำธุระส่วนตัวเสร็จเธอก็พาร่างบอบบางที่แสนจะอ่อนล้าของตัวเองเข้ามาในห้องครัวเพื่อหาอะไรง่าย ๆ ทานรองท้อง เพราะเธอไม่ได้ทานอะไรเลยตั้งแต่เมื่อคืน ก่อนร่างสูงโปร่งกำยำของเจ้าของใบหน้าคมสันจะกลับเข้ามาในเพ้นท์เฮ้าส์ แต่สายตาคมกริบก็ต้องสะดุดให้กับเจ้าของร่างบางที่สวมเพียงเสื้อเชิ้ตสีขาวบางเบาตัวโคร่ง ซึ่งเธอกำลังยืนดื่มน้ำและมองอาหารที่อยู่ในกระทะซึ่งตั้งอยู่บนเตาแก้ส ร่างอรชรอ้อนแอ้นที่อยู่ในชุดสีขาวบางเบานั้นมันช่างน่าหลงใหลชวนมอง และดึงดูดความต้องการของผู้ชายทั้งแท่งอย่างเขาได้เป็นอย่างดี หมั่บ!! “อุ๊ย!! ปะ ปล่อยนะคะ!!” เธอตกใจจนต้องสะดุ้งโหยง เมื่อจู่ ๆ ก็มีท่อนแขนแกร่งของใคร