Slave to His Slave의 모든 챕터: 챕터 11 - 챕터 20

Napahaplos ako sa kabila kong braso nang manuot ang lamig sa aking balat.Dahan-dahan akong naglakad, pilit na pinatatag ang sarili at buong tapang na tiniis ang kirot sa namamaga kong paa. Wala kasi akong suot na tsinelas. Nakapaa lang naman ako habang nakakulong doon sa kwarto. Sana pala binigyan ako ng sapin sa paa ni Ethan.Natigil ako sa paghakbang nang makarinig ng malakas na putok. Kasunod no'n ang pagpalahaw ng sigaw ng lalaki. Isang pamilyar na boses...Mabilis na binalot ng matinding kaba ang dibdib ko."Ethan!"Lagot! Nahuli siya!Kumakabog ang dibdib ko habang litong-lito sa gagawin. Tatakbo ba ako? Mgtatago o babalikan si Ethan para saklolohan?Tumingin ako sa unahan, kung saan nakikita ko na ang pag-aagaw ng dilim at liwanag. Makakauwi na ako...Pero maaatim ko bang iwan si Ethan? Sino naman kaya ang nakahuli sa kaniya? Imposible namang mga tauhan iyon dahil aniya ay bukas pa mawawala ang epekto ng pills na nilagay niya sa inumin ng mga ito.Posible kayang...Nakauwi

"TIME FOR THAT PUSSY TO BLEED." Pinanlamigan ako sa sinabi ni Lion. Nagpumiglas pa ako nang hatakin ako ni Brook sa braso pero tumigil din agad nang matanto kong kahit ano pang gawin ko ay wala akong binatbat sa lakas nito. Mistula lang akong tuta na kinakaladkad nito pabalik sa loob ng mansion. Iika-ika akong naglakad at pilit na hinahabol ang mga hakbang ni Brook para hindi ako masubsob. "B-Brook, sandali!" Malapit na kami sa third floor nang hindi ko na kinaya ang pagtindi ng kirot sa aking paa. Tiniis ko lang ang sakit pero hindi ko na talaga kaya. Hinawakan ko ang kamay niya para pigilan siya. "Brook--" Ngunit napasinghap ako sa gulat nang bigla niya akong binuhat sa kanyang balikat. Akma akong magpapadyak nang magbanta siya, "Don't move or I'll throw you down the stairs." Hindi ako nakakilos at hindi makapaniwalang magagawa niya iyon sa akin. Sa lahat ng tauhan ni Lion, maliban kay Mang Pablo ay si Brook lang ang laging mahinahon at mabait sa akin. Sa loob ng isang lin

HINDI SIYA NAGPAKITA. Maluwag ang paghinga ko dahil magdamag na hindi nagpakita si Lion. Ibig sabihin lang no'n, ligtas ako pansamantala. Umayos ako ng higa sa malapad at malambot niyang kama habang nakabalot sa makapal na kumot. Giniginaw ako. Sira kasi ang suot kong damit dahil pinunit niya kahapon. Tapos, di pa ako marunong mag-off ng Aircon. Tumunganga ako sa kisame na kakulay ng mga mata ni Lion. Bigla kong naalala kung paano tumitig ang mga iyon sa akin kahapon habang hawak ko ang kaniyang mukha. Wala siyang imik, himalang hindi siya nagalit at tila wala rin sa sariling napahawak sa aking kamay na nakadampi sa pisngi niya. Para bang ayaw niyang alisin ko ang kamay ko sa kaniya. Parang... Para siyang tuta na naglalambing sa aking palad. Pumikit pa siya at dinama ang init ng aking palad. Napakainosente niyang tingnan. Napakaamo ng kaniyang mukha kahapon. Para siyang sinaniban ng anghel. Sinubukan ko noong bawiin ang kamay ko pero ayaw niyang pakawalan. Pero natauhan din siya

ANG HALIMAW NA ITO AY HINDI KO MASISIKMURA. Kung hahayaan man akong mabuhay na siya ang makakasama, mas gugustuhin ko pang mamatay na lang ako. BANG! Nahigit ko ang aking hininga nang umalingawngaw ang malakas na putok ng baril sa loob kwarto. Bumulagta ang babaeng n*******d. Panibago na namang biktima. Pangatlo na iyon, pangatlong beses na rin na pumabor sa akin ang kapalaran. Pero sa kabila ng tatlong beses na pagkakaligtas ko mula sa kamatayan, hindi man lang ako nakaramdam ng maginhawang paghinga. Ang bigat... Mabigat sa dibdib isipin na ako ang dahilan ng pagkamatay ng ibang babae. Para itong isang sumpa sa akin. Gaya ng dati, lumabas si Lion sa kwarto at iniwan ang nakahandusay na babaeng pinatay. Sumunod namang pumasok ang dalawang tauhan at pinagtulungang alisin ang katawan ng babae. Pagkatapos ay pumalit ang dalawang tagasilbi, kasama ang matandang mayordomo upang linisin ang dugo na bakas ng karahasan ni Lionzo. "Hanggang kailan ito matatapos?" bigla ay tanong ko s

NANANAGINIP AKO.Nagbago na raw siya. Mabait na si Lionzo... Hindi na niya ako sinasaktan. Sa katunayan ay hindi na niya kayang gumalaw nang hindi nahahawakan ang kamay ko.Alam kong imposible. Pero gusto kong samantalahin habang nasa loob ako ng aking panaginip. Alam ko kasing kabaliktaran lang ang lahat ng iyon sa totoong pangyayari. Kahit kailan ay hindi na magbabago si Lionzo."Tangina, Lion! Hindi na talaga kita maintindihan. I thought you were planning to kill her? So why are you treating her?""I'm still enjoying her company." Tila kinalabit ako ng malalim na boses na iyon, kasabay ng paggapang ng mainit na palad sa aking daliri."Enjoying... What the hell. Wow. So hintayin ko na lang na makatakas siya ulit?""Relax, Rozzwell. You're paranoid again. Hindi na siya makakatakas ulit. I won't let that happen.""So what if? What if she escapes and exposes your secrets?"Tumawa ang lalaking may-ari ng malalim na boses, ang lalaking may hawak ng aking kamay. "I've got connections. No