บททั้งหมดของ พ่ายรักปัณกรณ์: บทที่ 11 - บทที่ 13

“ทำธุรกิจส่วนตัวครับ รับเหมาก่อสร้าง” ปัณกรณ์สร้างประวัติส่วนตัวปลอม ๆ ขึ้นมาภายในสามวินาที ทุกอย่างคือเรื่องโกหก เขาคิดว่าเธอคงสงสัยว่าบ้านเขาทำบริษัทก่อสร้างจริงไหม เขาหยิบมือถือขึ้นมาเปิดรูปถ่ายซึ่งกำลังยืนข้างป้ายบริษัทก่อสร้างให้ณิชาดู โดยบริษัทแห่งนี้เป็นของเพื่อนเขาซึ่งปัณกรณ์ไปร่วมแสดงความยินดีเฉย ๆ หากดูผิวเผินเขาก็เหมือนลูกชายเจ้าของบริษัทจริง ๆ ณิชารู้สึกโล่งใจที่เขาไม่ใช่พวกนักธุรกิจหรือนายทุนที่มาติดต่อขอซื้อที่ดินตลาดน้ำ ครั้งแรกที่เจอกัน เธอยอมรับว่ารู้สึกตะขิดตะขวงใจเล็กน้อย เขาอาจจะแฝงตัวเข้ามาเพราะหวังผลประโยชน์เรื่องที่ดิน แต่ในเมื่อยืนยันเช่นนี้เธอก็พลอยโล่งใจไปอีกหนึ่งเปราะ“ถ้าพี่เป็นพวกนายทุนจริง ณิคงใจสลายแย่ เพราะครอบครัวของณิก็บอกแล้วว่าอยากอนุรักษ์ที่นี่ หากตลาดน้ำกับที่ดินแห่งนี้ไปอยู่ในมือคนอื่น ชาวบ้านที่อาศัยมาดั้งเดิมจะไปอยู่ที่ไหน ทำมาหากินอะไร น่าสงสารพวกเขานะคะ” ปัณกรณ์จิบกาแฟพลางเบนสายตาไปทางอื่นเพราะหากคิดตามที่ณิชาพูดก็รู้สึกหวั่นไหวค่อนไปทางเห็นใจชาวบ้านไม่ใช่น้อย แต่การทำงานธุรกิจจะไขว้เขวไม่ได้ ทุกอย่างมีตั้งอยู่และดับไป ถ้าถึงวันที่เขาได้คร

ซวยจริง ๆ ถ้ารู้ว่าดรัลพรอยู่ด้วยคงไม่เข้ามาตั้งแต่แรก “ปัณกรณ์! แกไม่ต้องไปไหนทั้งนั้นเลย พาหนูดรัลพรไปคุยที่ล็อบบี้เดี๋ยวนี้” ว่าไว้ตามที่คาดคะเนไม่มีผิด สรันศักดิ์ไม่ปล่อยให้ลูกชายคนเล็กที่เทนัดลูกสาวเจ้าของอสังหาริมทรัพย์รายใหญ่รอดไปง่าย ๆ แน่ บริเวณด้านในล็อบบี้รับแขกปัณกรณ์ยืนล้วงกระเป๋ามองทะลุออกไปด้านนอกหน้าต่างพร้อมที่จะฟังเธอบ่นเต็มที่ “คุณปัณทำแบบนี้กับรัลได้ยังไงคะ ไปกับยัยเด็กผู้หญิงบ้านนอกไม่พอ ยังเทนัดรัลให้ไปกับพี่ชายคุณอีก” “ผมติดธุระ” ปัณกรณ์ตอบสั้น ๆ เพียงไม่กี่คำนอกจากจะไม่ไยดีความรู้สึกเธอแล้ว เขาดูไม่รู้สึกรู้สาหรือสึกนึกผิดกับการกระทำในครั้งนี้ทำให้ดรัลพรไม่พอใจเป็นอย่างมาก “ติดธุระหรือหลบหน้ารัลกันแน่ เวลานัดกันทีไรก็อ้างโน่นนี่เทรัลตลอด ครั้งนี้คุณควรมีความละอายใจบ้าง ขอโทษรัลสิคะ” เธอกำมือแน่น สุดจะทนกับพฤติกรรมของปัณกรณ์เต็มที ช่วงนี้สาว ๆ ที่อยู่ในแวววงไฮโซชั้นสูงต่างทำคะแนนเข้าหาปัณกรณ์กันไม่หยุด เธอเกรงว่าถ้าเขาเกิดหวั่นไหวกับผู้หญิงพวกนั้นขึ้นมา “ไม่ขอโทษ…” เขาตอบอย่างเย็นชา “คุณปัณ! รัลไม่ยอมนะคะ” “ไม่ยอม? แล้วจะเอายังไง” ปัณกรณ์มองดรัลพรด้ว