บททั้งหมดของ ใคร่คุณ: บทที่ 1 - บทที่ 10

เพียะ!ฝ่ามือหนาฟาดลงบนก้นงอนงามอย่างแรงจนเกิดรอยแดงเป็นปื้นก่อนจะบีบขยำเนื้อนุ่มนิ่มด้วยความมันเขี้ยว“อ้าส์” เจ้าของร่างเล็กที่บัดนี้อยู่ในท่วงท่าสุดแสนจะเซ็กซี่ส่งเสียงครางหวานไม่ขาดปากพลางใช้ฝ่ามือยันผนังห้องน้ำอันคับแคบไว้เป็นที่ยึด“แม่ง! แน่นฉิบหาย” ร่างสูงที่ยืนประกบหลังขบกรามเข้าหากันแน่นพร้อมกระหน่ำกระแทกจนอีกฝ่ายถึงกับเขย่งปลายเท้าบนรองเท้าส้นสูงหวังยืดตัวหนี"อึก!" เขากลับรีบใช้มือทั้งสองข้างจับกระชับสะโพกผายไว้แล้วเร่งจังหวะเร็วขึ้น ความจุกเสียดตรงจุดนั้นทำเอาเธอเผลอตะกุยตะกายฝาผนังเป็นพัลวันชายหนุ่มไม่หยุดอยู่เพียงแค่นั้น เขาโน้มตัวลงไปไล่ขบเม้มตามแผ่นหลังขาวเนียนแล้วใช้มือบีบสองเต้าเต่งตึงอย่างหยาบโลนเรียกเสียงครวญครางจากเธอไม่ขาดปากยิ่งเป็นการเติมเชื้อเพลิงที่กำลังร้อนระอุได้เป็นอย่างดี"อ้ะ อ้า"นิ้วเรียวสะกิดหยอกล้อยอดถันชูชันเพื่อกระตุ้นอารมณ์ของเธอให้พุ่งทะยานถึงขีดสุดซึ่งเขารับรู้ได้จากแรงตอดรัดภายในที่บีบรัดซ้ำๆ ชวนให้รู้สึกทรมานชายหนุ่มยังคงเป็นฝ่ายควบคุมจังหวะพร้อมกับสบถถ้อยคำลามกได้ไม่นาน ร่างกายก็เกร็งกระตุกแล้วปลดปล่อยลาวาอุ่นร้อนเข้าไปทุกหยาดหยดพลางหายใจเ

หญิงสาวค่อยๆ ลืมตาขึ้นด้วยความรู้สึกหนักอึ้งเหมือนนอนไม่เต็มอิ่มพลางกะพริบตาปริบมองเพดานครู่หนึ่งก่อนจะเหลือบดูนาฬิกาซึ่งบ่งบอกเวลาบ่ายโมงห้านาทีครั้นพอสติสัมปชัญญะกลับมาครบถ้วน เธอตั้งท่าจะพลิกตัวหาคนข้างกาย ทว่าจังหวะที่ขยับตัวความเจ็บแปลบตรงส่วนนั้นพลันแผ่ซ่านไปทั่วร่างกายจนต้องเคลื่อนไหวช้าๆหญิงสาวเริ่มไล่สายตามองเจ้าของใบหน้าหล่อเหลาที่ยังคงหลับใหลไม่รู้เรื่องราว เรือนผมอันเดอร์คัตสีควันบุหรี่ปรกลงมาบดบังเปลือกตา เธอเห็นแบบนั้นจึงใช้ปลายนิ้วเกลี่ยให้พ้นทางหวังชื่นชมทุกสัดส่วนบนใบหน้าที่ถูกสร้างขึ้นราวกับประติมากรรมชั้นยอดไม่บ่อยครั้งนักที่หัสวีร์จะมาค้างอ้างแรมกับเธอที่นี่เพราะการเจอกันแต่ละครั้ง นั่นหมายถึง ต้องมีการนัดหมายไว้ล่วงหน้าเสมอ นอกจากเกิดเหตุสุดวิสัยอย่างเมื่อคืนชายหนุ่มชอบสังสรรค์เป็นชีวิตจิตใจซึ่งไม่แปลกที่มีผู้หญิงมากหน้าหลายตาเข้าหา พวกหล่อนขอแค่ได้ปรนนิบัติเขาบนเตียงเพียงสักครั้งก็ยังดีถึงแม้หัสวีร์จะชื่นชอบการเที่ยวกลางคืน แต่ก็ไม่เคยส่งผลกระทบต่องานเลยสักครั้ง ทว่าในทางกลับกันคนที่ได้รับผลกระทบมากที่สุด ดันเป็นเธอเธอที่มักจะมีความสำคัญจัดอยู่ในลำดับท้ายๆ

ตึก ตึก ตึก!รองเท้าส้นสูงกว่าสี่นิ้วกระทบพื้นเงาวับเป็นจังหวะดังกึกก้องไปทั่วห้องโถงของโรงแรมหรูริมแม่น้ำเจ้าพระยา หญิงสาวในชุดราตรีสีโอลด์โรสดูโดดเด่นสะดุดตาเดินเข้ามาในลิฟต์กระจกใสแล้วกดหมายเลขชั้นที่ต้องการทุกอย่างรอบตัวค่อยๆ ปรากฏภาพเมืองหลวงที่ไม่เคยหลับใหลยามราตรี แสงไฟจากอาคารส่องประกายระยิบระยับบดบังดวงดาราจนหมดสิ้นหลังจากนั้นไม่กี่วินาที ประตูลิฟต์ก็เปิดออกเผยให้เห็นทางเข้างานที่ถูกประดับประดาด้วยมวลดอกไม้สีขาวบานสะพรั่งอลังการ เสียงไพเราะเสนาะหูของเซลโลและเปียโนผสานกันอย่างลงตัวสร้างบรรยากาศสุดแสนจะโรแมนติกหญิงสาวกวาดสายตามองความงดงามเบื้องหน้าด้วยความรู้สึกปีติยินดีก่อนจะเดินตรงไปยังห้องจัดเลี้ยงขนาดโอ่อ่าที่ถูกตกแต่งไว้อย่างหรูหราเวนิสได้รับการ์ดเชิญมางานมงคลสมรสของลูกค้าประจำที่คอยอุดหนุนดอกไม้ตั้งแต่เปิดร้านใหม่ๆ จวบจนทุกวันนี้ อีกทั้งดอกไม้ทั้งหมดภายในงานก็ส่งตรงมาจากไร่ของเธอเช่นเดียวกันหญิงสาวรีบเข้าไปทักทายคู่บ่าวสาวพร้อมให้ของขวัญแล้วถ่ายรูปเก็บไว้เป็นที่ระลึกก่อนจะเดินมาหยุดยืนบริเวณโซนเครื่องดื่ม เนื่องจากเธอไม่ได้รู้จักใครในนี้เป็นการส่วนตัวเวนิสรับแก้วไวน

สัปดาห์ต่อมา…"สุขสันต์วันเกิดนะคะ คุณครินต์"“ขอบคุณที่มานะ” ใบหน้าคมเข้มเปื้อนรอยยิ้มจางๆ ขณะยื่นมือรับกล่องของขวัญมาจากหญิงสาว“คุณครินต์อุตส่าห์ชวนทั้งที จะไม่มาได้ยังไงล่ะคะ”เวนิสกลับมาจากบ้านเกิดที่ต่างจังหวัดเมื่อวานและช่วงบ่ายของวันนี้เธอก็ออกเดินทางอีกครั้ง จุดหมายปลายทางคือบีชคลับลอยน้ำกลางทะเลพัทยาซึ่งเป็นสถานที่จัดงานวันเกิดของคิรินอันที่จริงเธอสามารถฝากของขวัญมาให้ก็ได้ แต่ที่เลือกมาด้วยตัวเองเพราะมีจุดประสงค์บางอย่าง และบางอย่างที่ว่านั่นก็คือเพื่อนสนิทของเขาหัสวีร์ยอมจ่ายเงินหกหลักเพื่อให้เธอมายืนอยู่ตรงนี้...และคนอย่างเธอก็ซื้อได้ด้วยเงินด้วยสิ“ไอ้ฮอตช์มันหายหัวไปไหนอีกแล้วล่ะเนี่ย”คิรินพร่ำบ่นพลางกดโทรศัพท์มือถือขยุกขยิก สีหน้าบ่งบอกว่าเอือมระอาเต็มทนก่อนจะพูดกับเธออีกสองสามประโยคแล้วขอตัวไปดูแลความเรียบร้อยของงานบีชคลับลอยน้ำแห่งนี้เป็นเรือสามชั้นซึ่งมีพื้นที่มากกว่าสองพันตารางเมตรพร้อมด้วยสระว่ายน้ำขนาดใหญ่ที่มีเก้าอี้เอนหลังทันสมัยและต้นปาล์มล้อมรอบเวทีบริเวณสระว่ายน้ำมีดีเจชื่อดังระดับโลกสองคนคอยมอบความสนุกสนาน อีกทั้งยังสามารถเพลิดเพลินกับบาร์ค็อกเทลด้านข้

“ไงมึง ทำไมมานั่งเป็นหมาหงอยอยู่ตรงนี้ล่ะ” หัสวีร์ร้องทักเจ้าของวันเกิดที่ปลีกตัวออกมาสักพักแล้วด้วยน้ำเสียงหยอกล้อ“แล้วมึงล่ะ ไปโดนตัวไหนมา อารมณ์ดีเชียว” คิรินที่แอบมานั่งเหม่อลอยอยู่บนพื้นที่เล็กๆ ของดาดฟ้าสวนกลับอย่างไม่ยอมแพ้“เอาเรื่องของมึงก่อนดีกว่า”“ไม่มีอะไรหรอก แค่ออกมานั่งรับลมเฉยๆ ”“โกหกได้ไม่เอาไหนเลยจริงๆ” มองแวบเดียวก็รับรู้ได้ว่าเพื่อนสนิทมีท่าทางที่แปลกไป“งั้นมึงดูนี่” ชายหนุ่มดึงโทรศัพท์มือถือออกมาจากกระเป๋ากางเกงที่เปียกหมาดแล้วเลื่อนหาอะไรบางอย่างก่อนจะยื่นให้เพื่อนที่ยืนกอดอกพิงราวเหล็ก“รู้ใช่มั้ยว่ามันคืออะไร”“ก็ภาพอัลตราซาวด์ไง” เขาตอบแทบไม่ต้องคิดซึ่งเป็นจังหวะเดียวกับที่ฉุกคิดอะไรบางอย่างขึ้นได้จนเผลอกลั้นหายใจโดยไม่รู้ตัว"ผู้หญิงที่กูเคยมีความสัมพันธ์ด้วยเมื่อสองเดือนก่อนส่งมา"“แสดงว่าที่มึงมานั่งคิดมากแบบนี้เพราะมีความเป็นไปได้ใช่มั้ย”คิรินพยักหน้าช้าๆ ขณะทอดสายตามองไปยังจุดใดจุดหนึ่งในความมืดมิด“แต่ในความเป็นไปได้ ก็ย่อมมีความเป็นไปไม่ได้ด้วยเหมือนกัน" พยายามพูดเพื่อให้อีกฝ่ายคลายกังวล“ในทางกลับกัน ถ้ามันเกิดใช่ขึ้นมาล่ะ กูนึกสภาพไม่ออกเลย”“…”