All Chapters of I can't move on : รักแล้วรักเลย: Chapter 21 - Chapter 30

ชาไทยฉันยอมรับว่าฉันรักเฮคเตอร์รักเมื่อไหร่ก็ตอบไม่ได้เหมือนกัน ยิ่งวันนี้ที่แชมป์เดินมาบอกมันยิ่งทำให้ฉันมั่นใจว่าฉันรักเฮคเตอร์มาก แต่ที่ฉันยังเก็บความรู้สึกของตัวเองไว้เพราะฉันอยากมั่นใจในตัวของเฮคเตอร์ก่อน อย่างที่ฉันบอกไปนั่นแหละไม่มีผู้หญิงคนไหนชอบให้แฟนตัวเองมีผู้หญิงอื่นหรอก“ไม่ได้อยากฟังคำขอโทษแต่ชาอยากให้เฮคไปจัดการเรื่องของเฮคให้จบ ถ้าคิดจะรักกันควรจะให้เกียรติกันบ้าง” ฉันพูดออกไปและฉันรู้ว่าเฮคเตอร์กำลังไม่พอใจ“แค่นี้ใช่มั้ยที่จะพูด” เฮคเตอร์ถามฉัน“อืม...แค่นี้แหละ ชีวิตคู่ถ้าจะเปลี่ยนมันก็ต้องเปลี่ยนทั้งสองคนไม่ใช่แค่คนใดคนหนึ่ง” ฉันบอกก่อนจะนอนลงอีกครั้ง“สัญญาจะไม่ให้มันเกิดขึ้นอีก” เฮคเตอร์ดึงฉันเข้าไปกอดก่อนจะบอก“ขอบคุณนะ” ฉันบอก“โกรธเฮคมั้ยชา” เฮคเตอร์ถามฉัน“โกรธสิและอีกอย่างชาไม่มีสิทธิ์หวงผัวตัวเองเลยหรือไงกัน” ฉันหันกลับมาหาก่อนจะพูดเสียงดุ“ดีใจที่ชาหวงนะ จุ้บ”“ไม่ต้องมาพูดดีเลยปล่อยจะนอนแล้ว” ฉันรีบแกะมือปลาหมึกของเฮคเตอร์ออกเพราะฉันไม่ไว้ใจกับรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของเขา“ไม่ปล่อยจะนอนกอดเมีย"เฮคเตอร์รีบดึงฉันเข้าไปกอด"อาทิตย์หน้าชาจะกลับบ้านเฮคจะกลับด้วยมั้

เฮคเตอร์ผมนั่งกอดเมียตัวเองอยู่พักใหญ่ที่เมียผมพูดมามันเป็นความจริงทั้งหมด ผมแค่ยังรักสนุกอยู่จนลืมและละเลยว่าผมมีเมียอยู่แล้ว และผมไม่คิดว่าการใช้ชีวิตคู่มันจะยากขนาดนี้“อย่าเห็นชาเป็นตัวภาระอย่าเห็นชาเป็นคนใช้ ชาเป็นเมียชารู้ว่าตัวเองต้องทำอะไร” เมียผมพูดขึ้น“โกรธเฮคมากมั้ยที่เฮคเป็นแบบนี้” ผมถามเสียงเบา“โกรธมากสิแต่เพราะชาไม่อยากทะเลาะชาไม่อยากเสียคนที่ชารักไปเฮคเข้าใจมั้ย” อึก...ถึงมันไม่มีคำว่ารักแต่ความรู้สึกของผมมันกำลังบอกผมว่าชาไทยรักผมมาก“เรามาเริ่มต้นกันใหม่นะชา ขอโทษทุกอย่างที่ผ่านมา” ผมบอกก่อนจะกอดเมียแน่นขึ้น“เฮคจะไม่ปล่อยให้ชาเดินคนเดียวนับคนเดียวอีกแล้วใช่มั้ย” เมียผมถามก่อนจะมองหน้าผมนิ่ง“เราจะเดินไปพร้อมกันครับเฮคสัญญา” ผมบอกก่อนจะยิ้มให้เมียตัวเองผมรักชาไทยมากรักจนหมดใจและผมจะไม่ยอมเสียชาไทยไปแน่ๆ ส่วนเรื่องความผิดของผมผมจัดการได้ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก และสิ่งที่ผมต้องทำตอนนี้คือทำให้เมียกลับมาเชื่อใจผมอีกครั้ง“ชารักเฮคนะ รักมากด้วย” หื้ม....ผมก้มลงมองเมียตัวเองที่พูดขึ้นมามันเป็นคำที่ผมอยากได้ยินมาตลอดและผมก็ไม่คิดว่าเมียผมจะพูดเพราะความผิดของผมมันไม่น่าทำให้

ชาไทยฉันนั่งคุยกับมะปรางและติณณ์อยู่นานจนเป้กับเก๋มารับ ฉันรู้ว่าทุกคนอยากให้ฉันคิดทบทวนอีกรอบแต่เพราะฉันคิดมาดีแล้วที่เหลือก็คงต้องปล่อยให้มันเป็นไปตามเวลาก็แค่นั้น“มึงแน่ใจแล้วหรอชา” เก๋ถามฉัน“รู้ว่าเป็นห่วงแต่กูตัดสินใจแล้ว” ฉันบอกเพื่อนไป“แล้วไอ้เฮคมันจะยอมหรอชา” นี่ก็อีกคนฉันหันมองหน้าเป้จนมันต้องหลบตา“ไม่ยอมแล้วยังไงมึงจะให้กูกลับไปให้เขาเหยียบหัวใจกูอีกหรอเป้” ฉันถามเพื่อนเสียงดุ“กูก็แค่ถามไงมึงจะดุทำไมกูกลัว”“แล้วพ่อกำนันรู้เรื่องยัง” เก๋ถามฉัน“รอให้ทุกอย่างมันจบแล้วกูจะบอกป๋าเอง”ฉันไม่อยากให้แม่กับพ่อมาคิดมากเพราะเรื่องของฉันหรอกนะ ฉันโตมากพอที่จัดการกับชีวิตตัวเองได้แล้ว อีกแค่ไม่กี่เดือนฉันก็จะเรียนจบฉันจะได้เริ่มต้นชีวิตใหม่สักทีเก๋ให้ฉันมาอยู่ด้วยเพราะมันให้เหตุผลว่าเป็นห่วงกลัวฉันคิดมาก ฉันเองก็ไม่ได้ติดอะไรหรอกฉันอยู่ไหนก็ได้ขอแค่มันเป็นที่ที่อยู่แล้วสบายใจ“ถ้ารู้ว่ารักแล้วมันเจ็บขนาดนี้นะ” ฉันพูดพลางทิ้งตัวลงที่เตียง“อย่างน้อยก็ได้รักแหละมึง ต่อไปจะได้รู้ไงว่าเราต้องทำตัวยังไงเมื่อกลับมาเดินคนเดียว” นั่นสินะแต่ที่จริงฉันก็เดินคนเดียวมาตลอดอยู่แล้วนี่“เจ็บส

ชาไทยฉันกำลังจะเข้าเรียนวันนี้มีเรียนวิชาสำคัญเมื่อไหร่จะเรียนจบสักทีวะเนี่ย ฉันกับเก๋เดินเข้าห้องก่อนจะนั่งรออาจารย์ส่วนไอ้เป้ไปไหนของมันก็ไม่รู้โทรหาก็ไม่รับคอยดูนะถ้าไม่เข้าเรียนจะบ่นให้หูชาเลย"เงียบจังเนาะวันนี้"เก๋พูดแล้วยิ้มให้ฉัน"เงียบก็ดีแล้วนี่"ฉันบอกเพื่อนไปเห็นวันนี้มีแข่งรถที่สนามแต่ก็ดีแล้วแหละที่ไม่มาเพราะฉันไม่มีอะไรจะคุย"ไอ้เป้ไปไหนของมันเนี่ย"เก๋ถามเสียงดัง"มาแล้วกูมาแล้ว"ฉันกับเก๋มองไอ้คนที่วิ่งหน้าตื่นเข้ามาเหมือนตกใจอะไรสักอย่าง"หน้าซีดเป็นอะไรเป้"ฉันถาม"มึงไปไหนมาทำไมมาสาย""ไปสนามแข่งมา"ฉันพยักหน้ารับรู้ก่อนจะหันมาเล่นมือถือของตัวเอง"แล้วมึงเป็นอะไรเนี่ย มึงมองไอ้ชาแบบนี้ทำไมเป้"เก๋ถามขึ้นก่อนที่ฉันจะหันมาจ้องมัน"มีอะไรจะบอกกูมั้ยเป้"ฉันกดเสียงถาม"เฮคเตอร์รถล้ม"ตุ้บ!!! มือถือของฉันหยุดมือเมื่อเป้บอก"ชา ไอ้ชา!!!"ฉันรีบตั้งสติก่อนจะมองหน้าไอ้เป้อีกรอบรถล้มงั้นหรอล้มได้ยังไงกันเพราะปกติเฮคเตอร์ไม่ใช่คนที่จะพลาดง่ายๆขนาดนั้น"แล้ว.............."ฉันถามเสียงเบา"แต่ไม่เป็นอะไรมากหรอกแค่ข้อมือซ้น"เฮ้อออ ฉันลอบถอนหายใจเมื่อได้ยินว่าเฮคเตอร์ปลอดภัย"เป็นห่วงก็

เฮคเตอร์ไม่ใช่ว่าที่ผมทำไปทั้งหมดเพราะอยากให้ชาไทยเห็นใจแต่ที่ผมทำทั้งหมดเพราะผมรักเมียผมจริงๆ มาถึงวันนี้ผมรู้แล้วว่าสิ่งที่ผมทำมันผิดและมันทำให้เมียผมทุกข์มากแค่ไหนแต่ผมเสียเมียผมไปไม่ได้จริงๆ"ยังไม่ตอบตอนนี้ก็ได้"ผมผละกอดออกก่อนจะมองหน้าชาไทย"ฮึก......เจ็บมั้ยเฮค"ผมยิ้มออกมาทั้งน้ำตาเมื่อเมียผมถามก่อนจะจับที่แก้มผม"ไม่เจ็บครับแล้วชาเจ็บตรงไหนมั้ย"ผมถามออกไป"ไม่เจ็บ"เราสองคนยืนมมองหน้ากันนิ่งๆ ผมรู้ว่าชาไทยกลัวว่าผมจะเป็นเหมือนเดิมแต่ผมเปลี่ยนไปแล้วจริงๆ นะ ผมรู้ว่าควรจะรักษาเมียตัวเองไว้ก็เมื่อจะเสียเธอไป"กูจะไปหาไอ้กาย"เสียงไอ้ติณณ์บอกผมผมหันกลับไปมองเพื่อนตัวเองที่ยืนอยู่กับพวกไอ้แชมป์ ไอ้แชมป์มันไม่ได้มีเรื่องแค่กับผมแต่มันมีเรื่องกับไอ้กายด้วยและเหมือนวันนี้เพื่อนผมมันกำลังจะจัดการกับศัตรูเบอร์หนึ่งของมัน"กูไปด้วย"ผมพูดขึ้นผมบอกแล้วไงเมียผมผมแตะได้คนเดียวคนอื่นอย่าหวัง ผมหันกลับมามองเมียผมที่ยืนร้องไห้อยู่ก่อนจะเกลี่ยน้ำตาที่ไหลอาบแก้มให้"เดี๋ยวเฮคมานะ"ผมบอกแล้วยิ้มให้เมียตัวเองก่อนจะเดินไปหาไอ้กายแต่...."ฮึก...กลับบ้านกันนะเฮคกลับบ้านกับชานะ"เมียผมวิ่งมาดึงชายเสื้