บททั้งหมดของ ท่านอ๋องเพคะ ข้าคือนางร้าย: บทที่ 11 - บทที่ 20

“ อ๊าาย อ๊าา อ๊า ซี๊ด อ๊าา ดูดอีก ดูดมัน อ๊าย อ๊าา ” นางดิ้นพล่านไปมาด้วยความเสียวที่ทวีขึ้นอย่างรวดเร็ว เพราะนางกับอ๋องหนุ่มนั้นเคยได้ลิ้มรสรักของกันและกันมาแล้ว เมื่อเขามาปั่นป่วนนางอีกเช่นนี้ ไฟสวาทจึงจุดติดอย่างง่ายดาย “ อ๊าา อ๊ายย อ๊าย อ๊าา อ๊าา ” หงลี่ร้องครวญครางเสียงกระเส่า แอ่นอกอวบจนหลังแทบจะโค้ง อ๋องหนุ่มจึงได้ประคองนางลงนอนบนพื้นห้องนั้น แล้วดูดดื่มผลอิงเถาของนางอย่างเมามันต่อไป มือหนาดึงเชือกเส้นเล็กที่ผูกไว้หลังต้นคอของนางออกแล้วดึงเอี๊ยมตัวบางของนางที่มันเปียกเป็นวงกว้างเพราะเขา ออกจนพ้นอกอวบของนาง เมื่อเอี๊ยมตัวบางเบาของนางออกไปแล้ว อ๋องหนุ่มจ้องมองอกอวบใหญ่ที่ตอนนี้ผลอิงเถาของนางแข็งเป็นไตและสั่นระริกเหมือนหลอกล่อให้เขาต้องก้มลงดูดดื่มมันอย่างเอร็ดอร่อยอีกครั้ง ตอนนี้หงลี่แอ่นร่างอวบของนางขึ้นหาใบหน้าหล่อเหลานั้นอย่างเสียวซาน นางแอ่นอกอวบขึ้นหาเขาอย่างสิ้นความอาย สะโพกอวบก็โยกไปมาเพราะเสียวซ่านยิ่งนัก ยิ่งเขาดูดดื่มผลอิงเถาอย่างรุนแรงความเสียวก็แล่นไปถึงร่องอวบด้านล่างจนสะโพกอวบกระตุกหลายครั้งเพราะเสียวจนทนไม่ไหวร่องอวบตอดลมเบาๆ อย่างรอคอยการเติมเต็มมือหนาของอ๋องหนุ

องครักษ์หนุ่มค่อยๆดันลำกายอวบใหญ่ของเขาเข้าไปในร่องจีบของคนตรงหน้าช้าๆ จนกระทั่งมันเข้าไปได้มิดลำกายแต่ร่องจีบนั้นก็ถึงกับฉีดขาดมีเลือดไหลออกมาไม่น้อย คนตรงหน้าก็กรีดร้องออกมาอย่างทนไม่ไหว มือหนาขององครักษ์หนุ่มสอดไปที่ด้านหน้าลำตัวของคนตรงหน้าเขาบีบบี้ตุ่มไตเล็กๆของชายร่างบางจนกระทั่งคนตรงหน้าร้องครางเบาๆอย่างเสียวซ่าน องครักษ์หนุ่มจึงได้โยกลำกายแกร่งช้าๆเข้าสุดออกสุด มือหนาก็ลูบไล้เรือนร่างของชายตรงหน้าไปมา ทั้งบีบก้นงอนขาวของเขาอย่างเมามัน ทั้งบีบและตบตีก้นงอนขาวที่แอ่นขึ้นหาเขาจนก้นอวบขาวนั้นโด่งและส่ายไปมาคุณชายจางแอ่นก้นอวบขาวของเขาขึ้นหาชายที่ประกบเขาอยู่ด้านหลังด้วยอารมณ์ราคะที่พุ่งขึ้นมาอย่างรวดเร็ว และต้องการยั่วยวนชายร่่างล่ำสันด้านหลัง ต้องการให้ชายด้านหลังที่เป็นสามีหมาด ๆ ของเขาหลงไหลเขาจนหนีเขาไปไหนไม่รอด เพราะองครักษ์ผู้นี้เป็นชายในแบบที่เขาชื่นชอบ จากที่เจ็บปวดร่องจีบแทบจะขาดใจตอนนี้มันกลายเป็นความเสียวซ่านที่มากมายจนแทบจะทนต่อไปไม่ไหว “ อ๊าา อ๊ะ เอาข้า ได้โปรดเอาข้า อ๊า อ๊าา อ๊ะ อ๊ะ อ๊าา ” เขาเอ่ยปากอ้อนวอนชายที่ประกบและโยกคลึงบั้นท้ายเขาอยู่ทางด้านหลัง “ ได้สิ เม

ด้านกู้ฟางเซียนที่ตอนนี้นางพยายามหาทางใกล้ชิดท่านอ๋องแปดที่ไม่มีทีท่าจะหันมาสนใจนางเลย แต่เมื่อนางนั่งมองเขาไม่วางตาพยายามหาหนทางใกล้ชิดจนเมืื่อเห็นเขาลุกขึ้นแล้วเดินออกจากศาลาไปทางเรือนหลักของท่านหญิงหยางผิงนางจึงค่อยๆลุกเดินช้าๆตามหลังเขาไปโดยไม่ให้ผู้อื่นผิดสังเกต อ๋องหนุ่มเดินมาที่เรือนหลักเพื่อจะเข้าห้องน้ำ เมื่อเขาเดินไปเข้าในห้องน้ำด้านหลังเรือนเรียบร้อยแล้ว จึงได้เดินออกมาทางด้านหลังและอ้อมตัวเรือนหลักเพื่อจะเดินออกไปด้านหน้าเรือนก็บังเอิญเดินชนเข้ากับคุณหนูกู้ฟางเซียนที่นางกำลังเดินลัดเลาะมาทางมุมที่จะเลี้ยวไปทางห้องน้ำจึงได้ชนกันเข้า นางเสียหลักจะล้มลงเขาจึงได้รีบเข้าประคองนางทันที กู้ฟางเซียนจึงทิ้งน้ำหนักตัวเซอย่างแรงทุ่มตัวเข้าสู่อ้อมกอดของเขา จนอ๋องหนุ่มล้มลงไปโดยมีนางอยู่ในอ้อมกอด ฟางเซียนจึงได้หมุนตัวล้มทับบนตัวของอ๋องหนุ่มจนร่างทั้งสองแนบชิดกันโดยมีอ๋องหนุ่มนอนราบอยู่บนพื้นหญ้าและมีนางนอนทับตัวของเขาอยู่ด้านบน ทัั้งสองสบตากันด้วยความตกตะลึง ฟางเซียนยกมือบางที่นางได้นำยาปลุกกำหนัดป้ายเอาไว้ก่อนแล้ว ลูบเข้าที่ต้นคอของอ๋องหนุ่ม ยาชนิดนี้เป็นยาที่นางได้มาจากต่างเมือง เป

เมื่อหลอกล่อนางจนเคลิบเคลิ้มไปแล้ว องค์ชายสามที่ตอนนี้ก็เสียวซ่านเกินจะทนเช่นกันก็ดันเจ้าลูกชายตาเดียวของเขาที่มันพองขยายจนคับแน่นร่องอวบของเมียหมาดๆของเขาจนแทบขยับไม่ได้ แม้เขาเจ็บไม่น้อยแต่ก็เสียวจนเกินจะทน เขาค่อยๆขยับลำกายใหญ่นั้นเข้าสุดออกสุดช้าๆจากนั้นจึงได้เร่งกระแทกร่องอวบของเมียหมาดๆ ที่ถูกใจเขาไม่น้อยนางนี้ เขามองข้ามนางไปได้อย่างไร ไม่เคยคิดเลยว่าหญิงเรียบร้อยอ่อนหวานเช่นนาง เวลาอยู่บนเตียงจะร้อนรักเช่นนี้ ช่างถูกใจเขาจริงๆ นางเป็นของดีที่เขามองข้ามไปเสียนาน แต่เมื่อค้นพบแล้วก็จะเก็บนางเอาไว้บำเรอรักเช่นนี้ แต่เขามิอาจยกนางเป็นชายาเอกได้ เพราะเขามีชายาเอกที่เป็นองค์หญิงต่างแคว้นที่ไม่ได้งดงามอะไร เขาแต่งกับนางเพื่อเชื่อมสัมพันธไมตรีระหว่างแคว้นเพียงเท่านั้น เขาอยู่กับนางเพราะหน้าที่ ดูแลนางตามหน้าที่ของสวามี แต่กับฟางเซียนเมียหมาด ๆ ผู้นี้ นางถูกอกถูกใจเขายิ่งนัก องค์ชายสามโยกขย่มร่องอวบของเมียหมาด ๆ อย่างเร่าร้อน นางก็โยกสะโพกอวบรับลำกายแกร่งของเขา สองแขนเรียวก็ยกขึ้นโอบลำคอเขาเอาไว้ โน้มใบหน้าของเขาลงมาประกบจูบกันอย่างเต็มอกเต็มใจ ตอนนี้นางติดใจในรสรักของเขาไม่น้อย นางส

นางแอบเฝ้ามองกิจวัตรของท่านอ๋องแปดอยู่หลายวันจนกระทั่งจำได้ขึ้นใจว่าเวลาไหนเขามักจะทำอะไรบ้าง และเขาชอบแช่ตัวในบ่อน้ำแร่แต่มักจะเป็นเวลากลางคืนก่อนนอน ในบางคืน ยิ่งเข้าทางของนาง วันหนึ่งมีบรรดาองค์ชายพี่น้องของเขาหลายคนมาร่ำสุรากันในตำหนักของเขาตั้งแต่ยามบ่ายแต่นางมิกล้าเสนอหน้าไปแนะนำตัว เพราะท่านอ๋องไม่ได้เรียกนาง และนางเองก็อยากจะรักษาภาพลักษณ์ที่นางสร้างเอาไว้ว่าตนเองเป็นหญิงอ่อนหวาน อ่อนแอ และต้องการคนปกป้องคุ้มครอง จึงได้ทำเพียงแอบลอบมองพวกเขา แต่บรรดาองค์ชายเหล่านี้ล้วนมีใบหน้าหล่อเหลาไม่น้อย รูปร่างงามสง่าองอาจ และมีราศรีของผู้สูงศักดิ์ นางเฝ้าแอบมองพวกเขาอยู่นานจนเมื่อยแล้ว จึงได้กลับไปยังเรือนของตนเองเพราะคิดว่าพวกเขาคงจะร่ำสุราอยู่อีกนาน เอาไว้เย็น ๆ ค่อยมาแอบดูอีกครั้งว่าพวกเขาจะกลับไปกันตอนไหน และท่านอ๋องแปดวันนี้จะไปแช่ตัวที่บ่อน้ำแร่หรือไม่ แต่เมื่ออี้หลานกลับไปที่เรือนของตนเอง นางกลับผล็อยหลับไปจนกระทั่งตกใจตื่นขึ้นมาก็มืดค่ำแล้ว ป่านนี้กี่ยามกันแล้ว นึกขึ้นได้นางจึงได้รีบออกไปซุ่มแอบมองเหล่าองค์ชายเหล่านั้นอีก แต่ก็ไม่เห็นพวกเขาแล้ว หรือว่าพวกเขากลับกันไปหมดแล้ว โถ