บททั้งหมดของ สะใภ้ไร้ค่าแห่งบ้านสกุลเจียง: บทที่ 1 - บทที่ 10

ในห้องเก็บของทั้งเหม็นอับและคับแคบ หว่านชุ่ยอิงที่เพิ่งจะถูกยิงตายลืมตาตื่นขึ้นมาอีกครั้งด้วยความตระหนกสุดขีด ยังไม่ทันที่เธอจะทันได้โกยอากาศเข้าปอด ความทรงจำมากมายก็หลั่งไหลเข้ามาในหัวเป็นฉาก ๆร่างนี้มีชื่อเดียวกับเธอ แต่เป็นผู้หญิงที่เกิดหลังยุคราชวงศ์ชิง หรือก็คือในปี 1930 ชุ่ยอิงคนนี้ ครั้งหนึ่งเคยเป็นถึงบุตรีของนายพลใหญ่ แต่หลังจากที่พ่อของเธอถูกจับ ตระกูลก็ตกต่ำ เมื่อตระกูลเบื้องหลังตกต่ำ แน่นอนว่าย่อมมีผลกับบ้านสามี จากลูกสะใภ้อันเป็นที่รัก กลายเป็นสะใภ้ไร้ค่า คนสกุลเจียงตั้งแต่บนลงล่าง ไม่เคยเห็นเธอเป็นคน บรรดาเจ้านายว่าชั่วช้าแล้ว บรรดาบ่าวไพร่ยิ่งชั่วช้าเข้าไปใหญ่บ่าวหญิงตบตี บ่าวชายลวนลาม เจ้านายมองเมิน ชีวิตน่าสมเพชยิ่งกว่าสุนัขของผู้หญิงคนใหม่ของสามีเสียอีก เรื่องเลวทรามต่ำช้าที่คนบ้านเจียงกระทำต่อเจ้าของร่าง ทำให้หว่านชุ่ยอิงเห็นแล้วมีโทสะจนเลือดขึ้นหน้า มิหนำซ้ำ สาเหตุที่ผู้หญิงอาภัพคนนี้ตาย ยังเกิดจาก...ชุ่ยอิงดึงสติกลับมามองใบหน้าของชายที่กำลังใบหน้าบิดเบี้ยวอยู่เหนือร่างของเธอ ใช่แล้ว หว่านชุ่ยอิงคนเก่าตายเพราะถูกบ่าวชายผู้นี้ขืนใจ และตอนนี้ ดูเหมือนว่าเจ้าคนชั่วช

เจียงหูเจี่ยหกเดือน ไม่ได้ปลดปล่อย เห็นภรรยาสวยขนาดนี้ มีหรือจะอดใจไหว เขาควานปลายลิ้นไปทั่วโพรงปากหวานฉ่ำ ส่วนสองมือก็ดึงทึ้งชุดของเธออย่างไม่คิดออมแรง จนกระทั่งหว่านชุ่ยอิงเหลือแต่ร่างกายเปลือยเปล่า เขาถึงได้ยอมถอนริมฝีปากออก สายตาหื่นกระหายของหูเจี่ยกวาดมองตั้งแต่บนลงล่าง และไปสุดที่เนินเนื้ออวบอูมกลางหว่างขา ชุ่ยอิงเพิ่งจะโกนขนออก มันจึงดูทั้งเกลี้ยงเกลาและขาวใส กลีบอวบอูมสีชมพูระเรื่อทำให้เขากลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก เขารีบเอื้อมมือไปลูบไล้สัมผัส ก่อนจะเลื่อนสายตากลับมามองปทุมถันอวบอิ่มขนาดไม่ธรรมดา “ฉันว่า เธอควรกลับขึ้นมาอยู่กับฉันที่นี่นะ” หูเจี่ยเอ่ยเสียงกระเส่า ก่อนจะตวัดลิ้นเลียยอดอกสีชมพูอ่อนสลับกันไปมาทั้งสองข้าง ชุ่ยอิงทำทีเป็นเขินอาย พยายามเบี่ยงกายหนี แต่ยิ่งเธอทำแบบนี้ ยิ่งไปเร้าอารมณ์ของเขา หูเจี่ยอมยอดอกชูชันเข้าไปเต็มปาก แล้วดูดเสียงดังจ๊วบ ๆ ราวกับดูดนมมารดา พลางหันไปถอดชุดของตัวเองออกอย่างรวดเร็ว เนิ่นนานแค่ไหนแล้วนะ ที่เขาไม่ได้ปลดปล่อย น่าจะร่วมปีได้กระมัง เพราะภรรยาแสนจืดชืดคนนี้ ไม่น่าเชื่อว่าเธอจะทำให้เขาเกิดอารมณ์ได้ ผิวพรรณของชุ่ยอิงขาวเนียนมาก มากเ

นั่นหนูจะไปไหน” จนถึงตอนนี้เจียงฮั่นเจี่ยยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าลูกสะใภ้ถูกไล่ให้ไปอยู่เรือนหลังสองแม่ลูกลอบมองสบตากัน เจียงหูเจี่ยกำลังจะอ้าปาก แต่ชุ่ยอิงไม่เปิดโอกาสให้เขาได้เปล่งเสียงก็ชิงพูดขึ้น “กลับเรือนค่ะ คุณแม่กับพี่หูเจี่ยให้หนูไปอยู่เรือนหลังค่ะ”“ตั้งแต่เมื่อไหร่!” ประโยคนี้ นายท่านเจียงไม่ได้ถามลูกสะใภ้ แต่หันไปถามภรรยาคุณนายเจียงถึงกับพูดไม่ออก ได้แต่ยืนอ้ำ ๆ อึ้ง ๆ ถึงเธอจะมีอำนาจเหนือสามี แต่ที่เธอควบคุมเขาได้ เพราะเขาเห็นว่าเธอเป็นผู้หญิงที่ควรค่าให้เคารพนับถือ แต่ถ้ารู้ว่าลับหลังเขาเธอทำอะไร ไม่แน่ว่าต่อไป ผู้ชายกลัวเมียอย่างนายท่านเจียง อาจไม่เกรงกลัวอีกต่อไป ยิ่งตอนนี้ เจ้าตัวเริ่มจะมีใจชอบพอลูกสะใภ้ด้วยแล้ว“ผมเพิ่งทราบ ว่าคุณจัดการเรื่องในบ้านแบบนี้” พูดกับภรรยาแล้ว เขาก็หันไปบอกกับลูกสะใภ้ “ชุ่ยอิง หนูไปขนของแล้วย้ายกลับขึ้นมาอยู่บนตึกเดี๋ยวนี้เลย นี่เป็นคำสั่งของฉัน”“แต่คุณพ่อครับ ผมกำลังจะหย่ากับเธอ” หูเจี่ยรีบแย้งพอถูกคนเป็นพ่อมองมาด้วยสายตาดุดันเขาก็ไม่กล้าเอ่ยอะไรอีกเจียงฮั่นเจี่ยแค่นเสียงออกมาเสียงหนึ่ง “อยากหย่าเพื่อจะไปแต่งกับลูกสาวประธานเซี่ย? แกช่างเพ

วันนี้นายท่านเจียงอยู่บ้านเป็นครั้งแรกในรอบปี ทำให้คุณนายเจียงไม่กล้าขึ้นไปอาละวาดใส่ลูกสะใภ้ที่ขี้เกียจสันหลังยาวนอนไม่ยอมตื่น ยิ่งเป็นแบบนี้ คนมีจิตใจชั่วช้าอย่างคุณนายเจียงยิ่งคิดเรื่องชั่ว ๆด้วยความอึดอัดคับข้อง แทนที่จะอยู่บ้านปรนนิบัติสามี เธอกลับนัดพบกับเซี่ยเล่อเหยาข้างนอกเพื่อวางแผนร้าย ส่วนหูเจี่ยต้องออกไปดูแลโรงทอผ้า ในบ้านจึงเหลือแค่นายท่านเจียงกับลูกสะใภ้บ่ายกว่า ชุ่ยอิงเพิ่งจะลงมาทานข้าว มาถึงตอนนี้ บ่าวไพร่ไม่มีใครกล้ารังแกเธออีก เพราะนายท่านเจียงประกาศชัด ว่าหากใครไม่ให้ความเคารพเธอจะถูกไล่ออกทันทีพวกบ่าวไพร่เห็นว่าขนาดบ่าวชายที่ตายเจ้านายยังปล่อยผ่านไปราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น จึงไม่มีใครกล้าทำอะไรส่งเดชอีกหลังจากทานเสร็จ ทั้งสองก็แอบหายเข้าไปในห้องหนังสือหลังประตูปิดลง นายท่านเจียงรีบดึงลูกสะใภ้เข้ามากอด พลางเอ่ยถามเสียงแหบพร่า “เมื่อคืนหนูมีความสุขไหม”ชุ่ยอิงแสร้งพยักหน้าท่าทางเขินอาย ได้ยินอย่างนั้นอวัยวะเบื้องล่างของฮั่นเจี่ยก็ขึงขังขึ้นทันที รีบเชยคางของเธอขึ้นมาจูบเวลาของพวกเขามีไม่มาก เขาไม่ได้จับเธอเปลื้องผ้า เพียงล้วงเข้าไปใต้ชุดกี่เพ้าสีแดงดำ แล้วถอดชุด

วันถัดมา คุณนายเจียงพาลูกสะใภ้ออกไปตั้งแต่ตอนสาย โดยไม่รู้เลยว่า คนขับรถของเธอถูกเปลี่ยนเป็นลูกน้องคนสนิทของสามีไปแล้วเธอส่งกระบอกชามาให้ลูกสะใภ้ในรถ ก่อนจะยกของตัวเองดื่ม ที่คุณนายเจียงคิดแผนโง่ ๆ แบบนี้ ออกมาได้ ก็เพราะเมื่อก่อน หว่านชุ่ยอิงเป็นคนโง่ อีกฝ่ายย่อมคิดว่าจะหลอกเธอได้ง่าย แต่ชุ่ยอิงคนนี้ไม่เหมือนกันแม้แต่กระบอกชา เธอยังสับเปลี่ยนมันตั้งแต่ก่อนคนรับใช้จะถือมาส่งให้แล้ว เมื่อมาถึงโกดังร้าง ร่างไร้สติที่ถูกอุ้มไปวางบนพื้น ไหนเลยจะใช่หว่านชุ่ยอิงรถของฮั่นเจี่ยขับเข้ามาจอดเทียบ คนขับรถถูกสั่งให้ขับรถกลับไปก่อน ชุ่ยอิงขึ้นรถมาได้ ก็บอกกับเขาเสียงเศร้าว่า “หนูอยากรู้ว่าคุณแม่ต้องการทำอะไรกับหนู พวกเราไปแอบดูกันไหมคะ”ฮั่นเจี่ยเองก็อยากรู้ เขาจึงขับรถเข้าไปซ่อนในโรงเรือนร้าง แล้วพาเธอเดินเข้าไปแอบซ่อนตัวอยู่ในนั้นตอนคุณนายเจียงไปปรึกษากับเล่อเหยา เธอแค่นัดแนะแผน แต่ไม่ได้เป็นคนจัดหาคน คนที่เล่อเหยาหามา ย่อมรับมาแต่คำสั่ง โดยไม่รู้ว่าต้องลงมือกับใครผู้ชายท่าทางนักเลงห้าคนเดินเข้ามาเห็นผู้หญิงนอนอยู่บนพื้น ก็คิดว่าเป็นเป้าหมายคุณนายเจียงยังไม่ทันได้สติก็ถูกพวกมันจับเปลื้องผ้