All Chapters of ลิขิตกาลบันดาลรัก: Chapter 181 - Chapter 190

ในห้องหอ "องค์หญิงเก้าทรงเหนื่อยไหมเพคะ""นิดหน่อยน่ะพี่ซินเหยียน แล้วมหาราชครูสามีท่านล่ะ""ร่ำสุรากันอยู่เพคะ ว่าแต่ทรงแต่งงานแล้วมาอยู่ข้างนอกเราจะได้เจอกันบ่อยขึ้น""อืม..ว่าแต่พี่สะใภ้เล่าข้ายังไม่ได้พูดคุยกับนางเลย"จ้าวเหลียนซินถามหาเสิ่นเยี่ยนฟาง แต่ทุกคนหน้าแดงเขินอายไม่มีใครเอ่ยอันใดออกไป จ้าวเหลียนซินจึงได้แต่ทำหน้างงๆ"เอาล่ะๆ..พวกเราออกไปเถอะ ได้เวลาเข้าหอแล้ว ท่านหญิงขอให้มีบุตรหัวปีท้ายปีนะเพคะ""ลูกแฝดแบบพวกเราก็ได้เพคะ"เมิ่งลู่ซินอดหัวเราะหลานสะใภ้ไม่ได้ทันทีที่หยางซินเหยียนเอ่ยจบนางก็หน้าแดง บรรดาสตรีที่มาพูดคุยออกไปหมดแล้ว เสียงเปิดประตูห้องก่อนจะมีเสียงฝีเท้าเดินเข้ามา จ้าวเหลียนซินเห็นเพียงรองเท้าสีดำกับชายอาภรณ์ชุดแต่งงานก็รู้ทันทีว่าเมิ่งลู่เจินเข้ามาแล้วเขาเดินมาหยุดตรงหน้านางก่อนจะใช้ไม้เขี่ยผ้าคลุมหน้าออก มือบางวางอยู่บนตักบีบเข้าหากันแน่น ฝ่ามือมีเหงื่อซึมเล็กน้อย ท่าทางประหม่าทำเอาคนตัวโตถึงกับอมยิ้ม ก่อนจะเชยปลายคางนางขึ้ยนมาเพื่อสบตากับเขา"หืม..กลัวหรือเด็กดี""ปะ ปะ เปล่าสักหน่อย ""เถอะดื่มเหล้ามงคลก่อนพี่จะได้ถอดเครื่องหัวออกให้ ดูสิหน้าผากแดงหมดแล

ทั้งหมดเดินเล่นในตลาดพักใหญ่ กระทั่งใกล้เที่ยงจึงได้พากับกลับจวน เมิ่งหย่งชวนกับรัชทายาทหารือเรื่องงานจวนเสร็จแล้ว อีกไม่นานฝ่าบาทจะวางมือและให้รัชทายาทขึ้นครองราชย์แทน เสิ่นเยี่ยนฟางทำขนมหวานให้เด็กๆและบรรดาสหายและขุนนางของสามี เว่ยถิงเอ่ยกับเมิ่งหย่งชวนแบบกล้าๆกลัวๆ"เอ่อ จวิ้นอ๋องพ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมอยากทาบทามหมั้นหมายท่านหญิงเล็กให้กับหมิงเอ๋อร์บุตรชายคนโตของกระหม่อมน่ะพ่ะย่ะค่ะ"เมิ่งหย่งชวนชะงัก บุตรสาวเขาเพิ่งจะขวบกว่า บุตรชายใต้เท้าเว่ยเก้าขวบแก่เกินไป แก่เกินๆไป กำลังจะอ้าปากพอดีกับที่เมียเดินมาเสียก่อน นางรู้ดีว่าเขาจะพูดอะไร เหมือนจะรู้ดีกว่าตัวเขาเสียอีกนางจึงขัดขึ้น"ใต้เท้าเว่ย ท่านมีใจเอ็นดูเสี่ยวเหอข้าซึ่งเป็นแม่ยินดีนัก แต่เรื่องคู่ครองเอ่ยตอนนี้ยังเร็วเกินไป นางเพิ่งจะขวบกว่า หากเติบใหญ่ขึ้นพวกเขาเข้ากันไม่ได้ มิเป็นเราพ่อแม่ทำร้ายบุตรหรือ นี่เป็นขนมหวานเพคะไท่จื่อ ท่านอ๋องและทุกท่านลองชิมดูเถิด ทำจากข้าวโพดเพคะ"เว่ยถิงหน้าเจื่อน เขาชอบท่านหญิงสามนางช่างน่ารักยิ่งนัก เมิ่งหย่งชวนจึงเอ่ยขึ้น"เอาเช่นที่พระชายาเอ่ยนั่นแหละ ให้พวกเขาเลือกคู่ครองเอง หากภายภาคหน้าเด็กทั้งส

หกปีผ่านไปจ้าวเผยหยวนที่ตอนนี้ขึ้นครองราชย์ต่อจากพระบิดาเรียบร้อยแล้ว ไท่ซ่างหวงทรงออกไปท่องเที่ยวดินแดนต่างๆ เพราะบุตรชายมีความสามารถปกครองแคว้น อีกทั้งยังมีเมิ่งหย่งชวนเป็นแม่ทัพใหญ่ มีเมิ่งลู่เจินเป็นราชครู โจวหยวนที่ตอนนี้ขึ้นดำรงตำแหน่งมหาเสนาบดี โจวหยางคุมกรมหมอหลวง หวังเฉิงเป็นเจ้ากรมปกครองรับตำแหน่งต่อจากโจวหยวน หวังจิ่วน้องชายเป็นหัวหน้าองครักษ์เสื้อแพร ส่วนจางเหมิ่นที่ตอนนี้เป็นผู้ตรวจการแปดมณฑล ทั้งหมดคือคนที่มีคุณกับแคว้นหนานเป่ยทั้งสิ้นเทศกาลไหว้พระจันทร์ปีนี้เมิ่งหย่งชวนกับเสิ่นเยี่ยนฟางเป็นฝ่ายมาเมืองหลวงเพื่อหาน้องชาย เมิ่งลู่เจินกับจ้าวเหลียนซินมีฝาแฝดชายหญิงหนึ่งคู่ และตอนนี้นางกำลังตั้งครรภ์ได้ห้าเดือนแล้วตอนนี้เสิ่นเยี่ยนฟางกับเจียงเสี่ยวฮวารวมถึงหยางซิงเหยียน เมิ่งหย่งซิน สองพี่น้องสกุลเหลียนกำลังนวดแป้งปั้นไส้เพื่อทำขนมไหว้พระจันทร์กันอยู่ เด็กๆ โตแล้ว พวกผู้ชายก็เล่นอยู่กลุ่มเด็กผู้ชาย เด็กผู้หญิงก็เล่นกับกลุ่มเด็กผู้หญิงเมิ่งเสี่ยวฮวาในวัยแปดขวบได้ความงามมาจากมารดานางนั่งเล่นอยู่กับน้องสาวของนางและน้องสาวจากตระกูลอื่น และมีเด็กชายวัยสิบสองย่า่งสิบสามปีที่นั่

ดรุณีน้อยทั้งเก้าคนเดินไปที่ริมลำธาร พวกนางจัดการก่อไฟจากนั้นก็นำไก่ไปลนไฟเพื่อถอนขน พวกนางทำเพียงแค่สี่ตัวเท่านั้น ที่เหลือปล่อยกลับเข้าป่าตามเดิม เมิ่งเสี่ยวเหอเป็นคนชอบกิน นางนำเครื่องเทศมาจากบ้านด้วย ไม่นานไก่ทั้งสี่ตัวก็ถูกห่อด้วยใบบัว ตามด้วยดินเหนียมหุ้มอีกที เมิ่งหานเซียงจุดไฟ หวงเฟยเซียนกับเมิ่งลู่เหลียนไปหาฟืน เมิ่งเสี่ยวเถากับเมิ่งเสี่ยวฮวาและเมิ่งเสี่ยวเฟิงชวนกันไปเก็บผูเถาที่กำลังแก่จนสุกงอม ส่วนโจวจื่อหราน หวังซูหนีเก็บก้อนหินในลำธารมาวางรอบๆกองไฟเพื่อให้อุณภูมิคงที่หลังจากเหลือเพียงถ่านแดงๆ ห่อก้อนดินทั้งสี่ห่อก็ถูกวางลงไป จากนั้นเมิ่งหานเซียงก็กลบถ่านก่อนจะเอาฝุ่นดินกลบด้านบนอีกที เด็กๆฝึกการทำอาหารกลางป่ามาจากพระมารดา เสด็จแม่ทรงเก่งมากนัก ทุกครั้งที่กลับฮวาป๋ายจะตามเสด็จแม่ไปล่าสัตว์เสมอ พี่ชายน้องชายตามเสด็จพ่อไปฝึกทัพได้เวลาที่ไก่สุกเมิ่งเสี่ยวเถากับเมิ่งหานเซียงช่วยกันเขี่ยก้อนดินออกมา เมิ่งเสี่ยวเหอนำเฉาเหมยที่เก็บได้ไปล้างน้ำก่อนจะเอาใส่ใบบัว ตุบๆๆ เด็กๆช่วยกันทุบเอาดินที่หุ้มออก จากนั้นก็เอาไปวางบนใบบัวที่เก็บมา เมื่อสิ่งที่ห่อหุ้มหลุดออกไป เนื้อไก่ฉ่ำวาวก็ส่

เด็กๆถูกลงโทษให้คุกเข่าที่ศาลบรรพชน งดเว้นเนื้อสัตว์กินได้เฉพาะอาหารเจ้าเท่านั้น ตกค่ำเสิ่นเยี่ยนฟางหิ้วปิ่นโตมาหา สาวใช้เปิดประตูทั้งห้าคนเห็นหน้ามารดาก็น้ำตารื้น เมิ่งลู่เหลียนกอดเอวของนางแน่นก่อนจะเอ่ยกับนาง"เสด็จป้า ท่านแม่เหตุใดใจร้ายนักไม่เป็นมาเยี่ยมหลานเลยเพคะ""เหลียนเอ๋อร์..มารดาของเจ้าฝากขนมให้ป้านำมาให้เจ้าด้วย ตอนนี้นางกำลังต่อรองอ้อนวอนบิดาเจ้าอยู่""เสด็จป้า ข้าอยากไปเที่ยวฮวาป๋ายจังเลยเพคะ""เสด็จแม่พวกลูกก็อยากไปเพคะ"ทั้งห้าคนโอดครวญ เสิ่นเยี่ยนฟางอมยิ้ม บุตรสาวของนางกับหลานสาวสามีช่างออดอ้อนเก่งยิ่งนัก เสียดายซุกซนจนเกินงาม นิสัยเหมือนใครกันนะเด็กพวกนี้ ก่อนจะเอ่ยให้รีบกิน"รีบกินเถอะ เดี๋ยวเสด็จพ่อมาตรวจความเรียบร้อยละก็จะอดกินนะ""เสด็จแม่ลูกจะหนีออกจากบ้าน"เมิ่งเสี่ยวเถาแทะน่องไก่ไปด้วย เอ่ยปากพูดไปด้วย เมิ่งหานเซียงใช้ผ้าเช็ดปากให้แม่ตัวดีก่อนจะลูบหลังให้เพราะนางกินคำใหญ่มาก"กินเบาๆสิน้องเก้า""พี่หญิงรอง ข้าหิวนี่""หิวๆๆ ถ้าติดคอตายก็ได้กินเป็นมื้อสุดท้ายแล้วนะ"เสิ่นเยี่ยนฟางอมยิ้ม เด็กคนนี้นางเลี้ยงมาตั้งแต่ขวบกว่าตอนมาอยู่กับนางก็เกือบจะสองขวบแล้ว ยิ่งนั