All Chapters of ฟู่หยุนชิงข้ามภพมารักเธอ: Chapter 91 - Chapter 100

       เหอหว่านหลงได้แต่โกรธหลานชายตัวดีที่ไม่เคยช่วยเหลือเขาเลยตั้งแต่พี่ชายกับพี่สะใภ้ตายไป ตอนแรกเขาคิดจะเข้าควบคุมกิจการแทนพี่ชายแต่กลับถูกเจ้าหลานเนรคุณแซกแซงเสียจนเขาไม่สามารถทำอะไรได้มากกว่ามองดูความเจริญรุ่งเรืองของบริษัทพี่ชายที่ถูกบริหารโดยหลานชายของเขา แน่นอนว่าเขาเป็นคนสร้างอุบัติเหตุนั้นเพื่อที่จะนำเงินไปจ่ายค่าพนันที่ติดเอาไว้ เขาจึงคิดที่จะยึดทรัพย์สินของพี่ชายมาเป็นของตัวเอง แต่พอแผนการผิดพลาด เขาก็ได้แต่ไปขอเงินจากพ่อกับแม่แทนและสัญญาว่าจะเลิกเล่นการพนันเด็ดขาด พ่อกับแม่ของเขาหลังจ่ายเงินให้แล้วยังช่วยเปิดบริษัทให้เขาบริหารด้วย แต่เพราะเขาไม่มีความสามารถมากพอ กระทั่งพ่อกับแม่เขาเสียไปแล้วเขาได้รับมรดกเป็นบ้าน ที่ดิน และทรัพย์สินไม่น้อยของพ่อกับแม่จึงยังใช้ชีวิตได้อยู่จนถึงตอนนี้ แต่คราวนี้เขาอยากสนับสนุนลูกสาวให้เป็นดาราเพื่อช่วยเขาหาเงินบ้าง กลับไม่มีใครสนใจเรื่องนามสกุลของเขาสักนิด ทุกคนในวงการรู้ดีว่าเหอจิ้งเกาเย็นชามากขนาดไหน เขายังเคยบอกเอาไว้ด้วยว่าคนแซ่เดียวกับเขาไม่จำเป็นจะต้องเป็นญาติเขาเสมอไป ทุกคนที่เคยติดต่องานกับเ

       เมื่อรถจอดที่หน้าประตูโรงพยาบาล เลขาของเหอจิ้งเการีบเปิดประตูและพยุงเขาออกมาจากรถ บรรดาทีมแพทย์ที่รออยู่สอบถามอาการจนทราบว่าเหอจิ้งเกาถูกยิง พวกเขาให้เหอจิ้งเกานอนบนเตียงพยาบาลเพื่อไปเอกซเรย์ดูก่อนว่ากระสุนอยู่ส่วนไหนของไหล่เขา และพวกเขาจะได้เตรียมห้องผ่าตัดก่อนจะนำกระสุนออกไป       ขณะที่ที่โรงพยาบาลกำลังวุ่นวายกับลูกค้าวีวีไอพีอยู่นั้น ฟู่หยุนชิงที่เห็นว่าเลยเวลาที่เหอจิ้งเกาจะกลับจากทำงานเกือบครึ่งชั่วโมงแล้ว บอดี้การ์ดที่ไปกับเหอจิ้งเการีบโทรหาอาหยงเพื่อให้ไปบอกนายหญิงตามที่เจ้านายบอก ไม่อย่างนั้นนายหญิงคงกำลังเป็นห่วงแน่ อาหยงรีบตอบรับแล้ววางสาย เขารีบขึ้นไปที่เพนท์เฮ้าส์ทันทีและแจ้งฟู่หยุนชิงตามที่ได้รับข่าวมา ฟู่หยุนชิงมีหรือจะมีอารมณ์กินข้าว เมื่อเธอรู้ว่าเหอจิ้งเกาถูกยิง อาการยังไม่ทราบ ฟู่หยุนชิงตอนนี้กำลังโกรธมาก เธอไม่รู้ว่าใครกันกล้าทำร้ายพ่อของลูกเธอแบบนี้ แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาจะหาตัวการ ฟู่หยุนชิงรีบบอกให้อาหยงเอารถออก เธอจะไปหาเขาที่โรงพยาบาล แน่นอนว่าอาหยงบอกให้ฟู่หยุนชิงนำ

       หลังจากให้ยาเหอจิ้งเกาแล้ว เขาก็เริ่มง่วงนอนเช่นเดียวกัน ฟู่หยุนชิงบอกเหอจิ้งเกาว่าเธอจะไปนอนที่ห้องรับแขกติดกัน หากเขามีอะไรให้เรียกเธอ เธอจะรีบมาดูเขาทันที จากนั้นฟู่หยุนชิงก็เลื่อนสายออดมาไว้ใกล้มือของเหอจิ้งเกาเผื่อว่าเขาจะเป็นอะไรไปอีกตอนกลางดึก       เหอจิ้งเกาบอกให้ภรรยารีบไปพักผ่อน เพราะเธอกำลังท้องกำลังไส้อยู่เช่นกัน ส่วนอาหยงกับอาเหว่ยก็ออกมานั่งเฝ้าเจ้านายกับนายหญิงที่โซฟาซึ่งอยู่ในบริเวณเดียวกันกับเตียงของเหอจิ้งเกา ฟู่หยุนชิงเห็นว่ามีอาหยงกับอาเหว่ยอยู่เธอจึงสบายใจขึ้นบ้าง จากนั้นเธอจึงบอกฝันดีกับเหอจิ้งเกาก่อนจะเดินเข้าห้องไปนอนพักผ่อนเสียที       เหอจิ้งเกาเองก็นอนพักผ่อนเช่นกัน ตอนนี้เขายังไม่รู้สึกเจ็บแผลเพราะยาชาน่าจะยังไม่หมดฤทธิ์ น่าจะอีกสักพักใหญ่ยาชาหมดฤทธิ์เมื่อไหร่เขาก็คงจะเจ็บแผลขึ้นมาเป็นแน่ โชคดีเรื่องที่เหอจิ้งเกาคิดไม่เกิดขึ้น เพราะว่าในยาหลังอาหารนั้นมียานอนหลับอยู่ด้วย จึงทำให้เขาหลับสนิทในตอนกลางคืนทั้งคืน

       เหอจิ้งเกาไปถึงที่ทำงานตามเวลาปกติ พอทำงานได้สักพักใหญ่กลับมีเสียงเอะอะโวยวายกันที่หน้าห้อง เขาส่งสัญญาณให้เลขาออกไปดู ไม่นานเขาก็เข้ามารายงานว่าเหอเซียวเซียวมาขอพบ เหอจิ้งเกาที่รำคาญเสียงดังด้านนอกจึงได้แต่บอกให้เธอเข้ามา“เธอมีอะไรถึงได้มาก่อความวุ่นวายที่นี่อีก”“พี่ชายต้องช่วยพ่อฉันนะคะ พ่อฉันถูกจับข้อหาจ้างวานฆ่า ฉันแน่ใจว่าพ่อฉันไม่ได้ทำ ท่านจะเอาเงินที่ไหนไปจ้างคนกัน”“หึ! นี่เธอไม่รู้เหรอว่าพ่อเธอจ้างฆ่าใคร เขาต้องการฆ่าฉันนี่ไง แล้วเธอยังมีหน้ามาให้ฉันช่วยคนที่คิดจะฆ่าฉันอีกเหรอ”       เหอเซียวเซียวถึงกับหน้าซีดเมื่อได้ฟังคำพูดของเหอจิ้งเกา เธอไม่รู้จริง ๆ ว่าพ่อเธอจะสั่งฆ่าเหอจิ้งเกา เพราะพ่อไม่ได้บอกอะไรเธอเลย เขาเอาแต่บอกว่าให้รอเวลาอีกไม่นานก็จะได้เงินก้อนใหญ่แล้วเท่านั้น ตอนนี้เธอไม่รู้จะพูดอะไรต่อเพื่อขอความเมตตาจากพี่ชายใจดำคนนี้แล้ว

       ฟู่หยุนชิงนั่งฟังเหอจิ้งเกาบอกถึงสิ่งของต่าง ๆ ที่เขาซื้อมา เธอก็ได้แต่อ้าปากค้างอย่างไม่อยากจะเชื่อ“นี่คุณไม่คิดจะให้ฉันซักเสื้อผ้าเลยใช่ไหมถึงได้ซื้อชุดคลุมท้องมาเยอะขนาดนี้ ไหนจะอาหารเสริมอีกตั้งมาก เดือนนี้ทั้งเดือนฉันจะกินหมดไหม?”“โธ่ ภรรยา ผมเห็นว่ามีแต่ชุดสวย ๆ ที่เหมาะกับคุณก็เลยหนักมือไปหน่อย ก็ผมอยากเห็นคุณใส่ชุดสวย ๆ พวกนี้นี่นา อีกอย่างท้องคุณก็โตขึ้นทุกวันด้วย ส่วนอาหารเสริมคุณก็กินตอนหิวรองท้องก่อนถ้าผมยังไม่กลับมาทำกับข้าวให้ก็ได้ ของพวกนี้กว่าจะหมดอายุก็เป็นปีแน่ะ คุณค่อย ๆ กินไปเดี๋ยวก็หมดเองนั่นแหละ”“เฮ้อ คุณนี่นะ ทีหลังอย่าซื้อแบบนี้อีกนะ มันสิ้นเปลืองเปล่า ๆ ฉันเสียดายเสื้อผ้าที่ใส่ได้แค่ตอนท้องน่ะ ความจริงซื้อมาแค่นิดหน่อยก็พอแล้ว เสื้อผ้าเก่าที่เป็นชุดคลุมท้องก็ยังมีอีกตั้งหลายสิบตัวนะคุณ”“ตกลงครับคุณภรรยา เอาล่ะ ๆ เราไม่คุยเรื่องเครียด ๆ กันนะ เดี๋ยวลูกจะเครี