All Chapters of ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา: Chapter 171 - Chapter 180

รถของเตชินเข้ามาจอดในลานจอดรถ จากนั้นทั้งสองคนก็เปิดประตูลงจากรถ เตชินลงจากรถแล้วรีบวิ่งไปรับพิมประคองตัวเธออย่างทะนุถนอมด้วยความเป็นห่วง พิมจึงหันมาเอ่ยกับเขาว่า" คุณอย่าเว่อร์เกินไปได้มั้ยคะ ฉันท้องนะ ไม่ได้ป่วยเป็นกล้ามเนื้ออ่อนแรงสักหน่อย คุณไม่ต้องมาประคองอะไรขนาดนี้หรอกค่ะ "เตชินมองลงบนตัวภรรยาตัวน้อย ความจริงเขาอยากจะอุ้มเธอเลยด้วยซ้ำแต่กลัวเธอจะโวยวายแล้วว่าให้เขาอีก เขาได้แต่คอยจับประคองตัวเธอเฝ้าระวังอุบัติเหตุ แล้วเอ่ยตอบเธอว่า" คุณ ถ้าผมไม่จับคุณไว้เกิดคุณสะดุดล้มจะทำยังไง ผมจะช่วยคุณทันเหรอ อุบัติเหตุมันเกิดขึ้นได้เสมอนะ มันไม่ได้บอกหรือแจ้งเตือนล่วงหน้า เราก็ต้องระวังๆไว้ "" แต่ฉันไม่ใช่เด็กนะคะ ที่จะเดินไม่ดูตาม้าตาเรือแล้วปล่อยให้ตัวเองสะดุดล้มได้น่ะ "เอ่ยจบเธอก็ผลักเตชินออกแล้วหมุนตัวก้าวไปข้างหน้าแต่ในจังหวะหมุนตัวเท้าของเธอดันไปสะดุดกับเท้าของตัวเองเข้าซะงั้นเธอตกใจจนหน้าเธอเหวอเกือบจะหงายหลังลงไปบนพื้นแล้วดีที่เตชินอยู่ใกล้จึงรีบคว้ามือเธอไว้แล้วกอดรัดเอวเธอไว้ทัน พิมถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก เตชินจึงเอ่ยว่า" เห็นมั้ย พูดยังไม่ทันขาดคำเลย ก็เกิดอุบัติเหต

ในห้องประชุมโรงเรียน ป๊อบนั่งอยู่หัวโต๊ะ จัดแจงและมอบหมายหน้าที่ให้ครูแต่ละฝ่ายไปเตรียมงานกีฬาสีที่จะจัดขึ้นในอีกสองเดือนข้างหน้า จากนั้นเขาก็มองมายังพิมแล้วเอ่ยกับพิมว่า" ส่วนครูพิม ถ้าให้รับผิดชอบงานแสดงพิธีเปิดคนเดียวคงจะหนักเกินไปเพราะเธอท้องอยู่ ผมได้เชิญคุณเทเท่มาช่วยฝึกซ้อมให้แล้วนะครับ "" ค่ะ "ได้ยินดังนั้นพิมรู้สึกไม่พอใจที่ป๊อบมาตัดสินใจแทนเธอโดยไม่ถามอะไรเธอเลยแบบนี้ แต่ต่อหน้าครูคนอื่นเธอเลยเลือกที่จะนิ่งเงียบไว้ก่อน จากนั้นป๊อบก็เอ่ยว่า" งั้นก็แบ่งหน้าที่กันตามนี้ ครูท่านอื่นยังมีอะไรจะเสนอเพิ่มเติมหรืออยากถามอะไรอีกมั้ยครับ "" ไม่มีแล้วค่ะ/ไม่มีครับ "คณะครูในห้องประชุมเอ่ยตอบ" ถ้าไม่มีแล้วก็เลิกประชุมจะได้ แยกย้ายกันไปทำงานที่ได้รับมอบหมาย "จากนั้นครูทุกคนก็ลุกขึ้นแล้วออกจากห้องประชุม พิมลุกจากเก้าอี้ กำลังจะออกไป ป๊อบก็เอ่ยขึ้นเสียงเรียบหยุดเธอที่กำลังจะออกไป" ครูพิมอยู่ก่อนครับ ผมมีธุระจะคุยกับคุณ "" ค่ะ "พิมก็กลับมานั่งลงที่เดิม ป๊อบเดินไปล็อกประตูห้องประชุม พิมรู้สึกตระหนกขึ้นมาในใจแล้วเอ่ยถามขึ้น" คุณมีธุระอะไรจะคุยกับฉันเหรอคะ "ป๊อบเดินเข้ามาใกล้พิ

เมื่อใจเย็นลงและหายโกรธแล้ว พิมจึงเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงราบเรียบปกติ" คุณ ต่อไปคุณอย่าหึงฉันกับคุณป๊อบอีกได้มั้ย "เตชินที่กำลังคุยกับลูกก็นิ่งไปแล้วเงยหน้าขึ้นมองพิม จากนั้นเขาก็เอ่ยกับลูกในท้องว่า" ลูก พ่อขอคุยกับแม่ของลูกก่อนนะครับ "แล้วเขาก็ลุกขึ้นมานั่งข้างพิมสบตากับเธอแล้วพยักหน้ารับปาก จากนั้นก็เอ่ยถามขึ้น" อืม แล้วคุณเคยรักผมบ้างมั้ย "ได้ยินดังนั้นพิมจึงเอ่ยตอบเขาด้วยสีหน้านิ่งเฉยว่า" พูดตรงๆนะ รักแต่อาจจะรักน้อยกว่าคุณป๊อบเพราะคุณเอาแต่ใจ เดี๋ยวก็โผล่เดี๋ยวก็หาย เดี๋ยวก็มีผู้หญิงคนอื่น ทอดทิ้งฉันตลอด สุดท้ายก็มีแค่คุณป๊อบที่คอยอยู่เคียงข้างฉันในวันที่ฉันไม่มีใครหรือต้องการใครสักคนเดิมทีฉันก็รักเขามาก่อนอยู่แล้ว ยิ่งเขาดูแลปกป้องและทำดีด้วย ฉันก็ยิ่งรักเขามากขึ้น คุณรู้บ้างมั้ย ในวันที่ฉันกลัวที่สุดคือวันที่ฉันท้องไม่มีพ่อ เขาคอยปกป้องฉัน จากคำครหานินทาฉันรู้ว่าเขาเจ็บและเสียใจมาก แต่เขาก็ยังคอยปลอบใจคอยให้กำลังใจฉัน ไม่ให้ฉันทำแท้ง ในวันที่ไม่มีคุณ เขาดูแลใส่ใจฉันดีมากแม้ฉันจะไม่ตกปากรับคำคบกับเขาแต่เขากลับไม่สนใจสถานะเลย แบบนี้คุณลองคิดดู ว่าฉันควรจะรักเขามากกว่

ณ โรงเรียน JK พิมสอนตามปกติ ตอนเที่ยงป๊อบประกาศในกลุ่มคณะครูโรงเรียน JKว่า" บ่ายโมงตรงขอคณะครูทุกท่านเข้าประชุมที่ห้องประชุมด้วยนะครับ "ครูทุกคนต่างก็พิมตอบกลับไปว่า" รับทราบค่ะ/รับทราบครับ "นุชเตรียมมื้อเที่ยงให้พิม มาจัดวางอาหารบนโต๊ะ พิมออกจากห้องเรียนแล้วเดินเข้ามาในห้องนาฏศิลป์ของเธอจากนั้นเธอก็ไปล้างมือแล้วมานั่งทานข้าวที่นุชเตรียมให้พร้อมกันกับนุชอย่างเงียบๆเธอไม่รู้ว่าป๊อบเรียกประชุมเรื่องอะไร แต่มันทำให้เธอรู้สึกไม่ค่อยดีเลย เธอจึงทานข้าวอย่างเหม่อลอยนุชเห็นสีหน้าไม่ค่อยดีของพิมจึงเอ่ยถามขึ้น" มีเรื่องอะไรไม่สบายใจหรือเปล่าคะ คุณพิม "พิมยิ้มอ่อนส่ายหน้าปฏิเสธเบาแล้วเอ่ยตอบว่า" ไม่ค่ะ "แม้พิมจะปฏิเสธนุชก็ดูออกมาเธอกำลังมีเรื่องครุ่นคิด นุชจึงเอยว่า" พี่นุชว่าคุณพิมอย่าเก็บเรื่องอะไรมาคิดให้กวนใจเลยค่ะ ไม่งั้นจะทำให้ลูกในท้องคิดมากไปด้วย "" ค่ะ "แล้วพิมก็ก้มหน้าทานข้าวต่อ พอทานข้าวเสร็จเธอก็ช่วยนุชเก็บถ้วยจานบนโต๊ะ นุชจึงเอ่ยว่า" พี่เก็บเองค่ะ จะบ่ายโมงแล้วคุณพิมไปสอนเถอะค่ะ "" งั้นพิมฝากด้วยนะคะ "" ค่ะ "แล้วพิมก็หมุนตัวเดินออกไปจากห้อง เธอเดินไปยังอาการที่จ

สองวันต่อมา......พิมกลับมาอยู่ในห้องพักฟื้น คุณหญิงจารวีอุ้มหลานชายด้วยความรักใคร่แทบไม่ยอมวางอุ้มสลับกันกับแม่ของพิมที่เห่อหลานไม่แพ้กัน โดยไม่สนใจผู้เป็นสามีที่นั่งบนโซฟาเลยสองสามีที่มีฐานะเป็นปู่กับตาได้แต่จ้องมองภรรยาอุ้มหลานไม่ให้พวกเขาได้อุ้มเลยเตชินนั่งข้างพิมมองภาพครอบครัวตรงหน้าแล้วหันมายิ้มให้กันด้วยหัวใจที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความอบอุ่นณัชชาถือช่อดอกไม้เดินมาหน้าห้องผู้ป่วยแล้วเคาะประตู" ก๊อกๆๆ! "จากนั้นเธอก็ผลักประตูเดินเข้ามาพร้อมช่อดอกไม้ในมือแล้วเอ่ยด้วยสีหน้ายินดีอย่างยิ้มแย้ม" ณัชชาดีใจด้วยนะคะขอแสดงความยินดีกับคุณพิมและพี่เตชินด้วยค่ะ ณัชชากลับมาจากคุยงานต่างจังหวัดก็รีบตรงดิ่งมาโรงพยาบาลเลย ตื่นเต้นมากที่ได้เป็นอาแล้ว "พิมมองหน้าณัชชาแล้วยิ้มขึ้นพร้อมกับเอ่ย" ขอบคุณมากค่ะ "ณัชชายิ้มแล้วเอ่ย" ฉันซื้อดอกไม้มาให้ เดี๋ยวขอจัดดอกไม้ใส่แจกันให้ก่อนนะ อ้อ ดอกไม้นี้ไม่อันตรายต่อหลานกับคุณพิมค่ะ "" ค่ะ ตามสบายเลย "พิมเอ่ย แล้วณัชชาก็ไปจัดดอกไม้ พอจัดดอกไม่ใส่แจกันเสร็จ เตชินจึงเอ่ยว่า" ณัชชาน้องไปล้างมือให้สะอาดก่อนนะ แล้วต่อด้วยล้างมือฆ่าเชื้อด้วยเจลแอลกอฮอล์ เข