All Chapters of ชบาดง: Chapter 1 - Chapter 5

ฝ่ามือแกร่งปาดไล่หยาดเหงื่อที่ไหลซึมผ่านคอเสื้อลงมาเป็นทาง ก่อนจะปลดรังดุมเสื้อเชิ้ตออกและกระพือเรียกลมเย็นจากภายนอกเข้ามาปะทะแผงอกด้านใน กว่า 2 ชั่วโมงที่เดินเท้าเข้ามาในป่าทำให้เหงื่อไหลโทรมกายไม่ต่างจากอาบน้ำ ทว่ามันไม่ใช่ความเย็นสดชื่นของสายน้ำ แต่มันเป็นความร้อนรุ่มของอุณหภูมิร่างกายที่กำลังเพิ่มขึ้นทุกขณะ ซึ่งทั้งหมดจะไม่เป็นอย่างนี้หากเขาตรวจสอบสภาพเครื่องยนต์ของรถมาเป็นอย่างดีรถจี๊ปสีเขียวไพลที่ใช้สำหรับสัญจรไปมาระหว่างปางไม้กับพื้นราบเกิดขัดข้องจนไม่สามารถแก้ไขได้ ทำให้เขาต้องจอดทิ้งไว้ที่แนวป่า ก่อนจะตัดสินใจเดินเท้าไปที่หมู่บ้านที่ใกล้กับปางไม้มากที่สุด เพราะหากจะเลือกเดินกลับลงไปที่ด้านล่างก็จะทำให้การเดินทางในวันนี้เสียเปล่า และหากจะเลือกเดินตรงไปยังปางไม้ก็อาจจะไปไม่ทันพลบค่ำ ทางที่ดีเขาควรเลือกที่จะขอความช่วยเหลือจากชาวบ้านป่าที่เคยเห็นว่าอาศัยอยู่แถวนี้จะดีกว่าเสียงน้ำตกที่ดังซู่อยู่ไม่ไกลทำให้ ‘นิธิต’ แน่ใจว่าอีกไม่นานคงถึงจุดหมาย เพราะน้ำเป็นสัญญาณของการมีชีวิต ที่ใดมีน้ำที่นั่นย่อมมีชีวิต ซึ่งแน่นอนว่าต้องมีกลุ่มชาวบ้านอาศัยอยู่แถวนี้แน่ฝีเท้าที่พยายามเร่งเดินเพื

“ชื่ออะไร”หญิงสาวยังไม่ตอบ เธอนิ่งเหมือนครุ่นคิดทั้งที่เขาได้ยินชัดเจนว่าเธอพูดได้“ฉันจะทำให้เธอพูดให้ได้”ฝ่ามือประคองสองแก้มให้ใบหน้างดงามแหงนขึ้นรับสัมผัสปรารถนาจากเขา จนกายสาวสั่นสะท้านต่อต้านเล็กน้อยตามสัญชาตญาณแต่มันก็ไม่ทันแล้ว เพราะในเวลานี้ต่อให้มีช้างทั้งโขลงมาฉุดเขาก็คงจะหยุดไม่ได้กลีบปากบอบบางละมุนนุ่มราวกับกลีบดอกไม้ ทว่าช่างงดงามอ่อนหวานเสียจนทำให้เขาหลงละเมอไปกับความไม่ประสานั้น เธอโอนอ่อนผ่อนตาม ไม่ว่าปลายลิ้นของเขาจะแตะตรงไหน จะกวาดต้อนไปที่ใด กลีบปากบอบบางและเรียวลิ้นเล็กๆ นั้นก็คล้ายสะท้านและสั่นไหวไปมาราวดอกไม้กลีบบางกำลังแตะต้องแรงลมทันทีที่เขาถอนริมฝีปากออกและไล่ลงมาตามลำคอระหงขณะที่ฝ่ามือแกร่งโอบประคองสองเต้าอวบอัดและบีบเคล้นแต่เบามือ ใบหน้างามก็แหงนไปด้านบนให้เขาซุกไซ้จมูกโด่งลงที่โนมเนื้อได้อย่างถนัดก่อนเสียงน้อยๆ นั้นจะถูกปลดปล่อยออกมาอย่างบางเบา อ่อนหวาน ทว่าเขายังได้ยิน“อา... อื้อ...”"อืม... ดีมาก ปลดปล่อยออกมา ร้องอย่างที่เธออยากร้อง พูดตามที่เธอรู้สึกและต้องการ อา... เธอสวยเหลือเกิน”นิธิตย่อกายชันเข่าลงในน้ำ ใช้ท่อนแขนช้อนเบื้องหลังของเธอแนบชิดทำให

“พี่จ๋า... พี่จ๋า... อา... ซี้ด...”เสียงละล่ำละลักร้องเรียกเขาไม่หยุด เมื่อปลายจมูกซุกไซ้อยู่ในต้นขาด้านใน เขารู้ว่าเธอกำลังใจจะขาด สัญชาตญาณของหญิงสาวเรียกร้องให้เขาไปถึงยังจุดนั้น แต่เขาก็ยังไม่อยากไป เขาอยากจะทรมานดอกไม้แสนจะบอบบางของเขาดอกนี้เล่น อยากเห็นเธอครวญคราง อยากเห็นเธอร่ำร้องด้วยสัญชาตญาณของสิ่งมีชีวิตที่ต้องการผสมพันธุ์ อยากรู้ว่าเธอจะเรียกหาตัวตนของเขาทั้งที่ไม่เคยรู้ว่ามันมีไว้ใช้ทำอะไรหรือเปล่า“อา... พี่จ๋า... ช่วยฉันด้วย... พี่จ๋า... อา... พี่จ๋า... โอย... พี่... ฉันจะตายแล้ว... พี่... ฮือ...”ร่างน้อยสะอื้นฮึกฮักจากความอัดอั้นที่ร่างกายประท้วงเรียกร้อง เธอกำลังทรมาน เธอกำลังร่ำร้องหาอะไรก็ไม่รู้ที่จะเข้ามาเติมเต็มความต้องการที่มากล้น อะไรบางอย่างที่เธอรู้ดีว่าเขามี บางสิ่งที่เขาให้เธอได้แต่ไม่ยอมให้“ฮือ... พี่ทำฉันทำไม... ฮือ...”“โอ๋... พี่กำลังจะให้เดี๋ยวนี้ แต่น้องต้องสัญญานะว่าจะไม่ถอยหนี จะต้องสู้กับมัน แล้วน้องจะได้ขึ้นสวรรค์หลายๆ ครั้ง”ชบาพยักหน้ารับทั้งน้ำตา ดวงตาเบิกกว้างมองเรือนร่างเปล่าเปลือยของเขาที่เคลื่อนกายมาอยู่กึ่งกลางร่างกายของเธอ ต้นขาขาวนวลถู