EP.03 พี่จะพาไปสวรรค์

“ชื่ออะไร”

หญิงสาวยังไม่ตอบ เธอนิ่งเหมือนครุ่นคิดทั้งที่เขาได้ยินชัดเจนว่าเธอพูดได้

“ฉันจะทำให้เธอพูดให้ได้”

ฝ่ามือประคองสองแก้มให้ใบหน้างดงามแหงนขึ้นรับสัมผัสปรารถนาจากเขา จนกายสาวสั่นสะท้านต่อต้านเล็กน้อยตามสัญชาตญาณแต่มันก็ไม่ทันแล้ว เพราะในเวลานี้ต่อให้มีช้างทั้งโขลงมาฉุดเขาก็คงจะหยุดไม่ได้

กลีบปากบอบบางละมุนนุ่มราวกับกลีบดอกไม้ ทว่าช่างงดงามอ่อนหวานเสียจนทำให้เขาหลงละเมอไปกับความไม่ประสานั้น เธอโอนอ่อนผ่อนตาม ไม่ว่าปลายลิ้นของเขาจะแตะตรงไหน จะกวาดต้อนไปที่ใด กลีบปากบอบบางและเรียวลิ้นเล็กๆ นั้นก็คล้ายสะท้านและสั่นไหวไปมาราวดอกไม้กลีบบางกำลังแตะต้องแรงลม

ทันทีที่เขาถอนริมฝีปากออกและไล่ลงมาตามลำคอระหงขณะที่ฝ่ามือแกร่งโอบประคองสองเต้าอวบอัดและบีบเคล้นแต่เบามือ ใบหน้างามก็แหงนไปด้านบนให้เขาซุกไซ้จมูกโด่งลงที่โนมเนื้อได้อย่างถนัดก่อนเสียงน้อยๆ นั้นจะถูกปลดปล่อยออกมาอย่างบางเบา อ่อนหวาน ทว่าเขายังได้ยิน

“อา... อื้อ...”

"อืม... ดีมาก ปลดปล่อยออกมา ร้องอย่างที่เธออยากร้อง พูดตามที่เธอรู้สึกและต้องการ อา... เธอสวยเหลือเกิน”

นิธิตย่อกายชันเข่าลงในน้ำ ใช้ท่อนแขนช้อนเบื้องหลังของเธอแนบชิดทำให้ใบหน้าหล่อคมเข้มอยู่ระดับทรวงอกอวบพอดิบพอดี ไม่รอช้าฝ่ามือก็กวาดต้อนเอาปลายยอดสีชมพูสดข้างหนึ่งเข้าสู่อุ้งปากที่โหยหารอคอย

ปลายลิ้นสากตวัดต้อนปลายยอดที่สะท้านตามความรู้สึกของหญิงสาวไม่ประสามือชาย ตวัดลิ้นชอนชิมไปมาเบาๆ อย่างไม่อยากให้รสหวานซ่านลิ้นนี้หมดลงโดยง่าย นิธิตโลมเลียและดูดดุนปลายยอดไม่หยุด ส่งผลให้ร่างบอบบางนั้นโงนแง่นแอ่นโค้งอัดความอวบใหญ่ใส่ใบหน้าของเขาอย่างไม่รู้ตัว

ชบาอ้าริมฝีปากพะงาบๆ คล้ายคนขาดอากาศหายใจ เพราะเขากำลังทำให้เธอล่องลอยราวคนกำลังจะตาย หรือเธอกำลังจะถูกพาขึ้นสวรรค์ เธอกำลังจะได้ขึ้นสวรรค์ใช่หรือไม่

“อา... อื้อ... พี่ทำอะไรฉัน... อา... ซี้ด...”

สาวบ้านป่าซูดซี้ดริมฝีปากอย่างน่าเวทนา มือไม้ไขว่คว้าไม่อยู่สุขจนเขาต้องจับมาวางไว้บนบ่าแกร่ง และเมื่อได้ที่ยึดแน่นหนา เธอก็ไม่รีรอที่จะระบายความอัดอั้นนั้นลงไปในทันที นิธิตยิ้มเมื่อสามารถทำให้สาวน้อยกลางป่าพูดกับเขาเป็นคำแรก และมันก็ช่างเป็นคำพูดที่น่าสั่นสะท้านเสียจริง

“อื้อ... พี่จ๋า... พี่จะทำให้ฉันตายใช่ไหม... อื้อ...”

“ยังหรอกคนสวย เธอจะยังไม่ตาย เธอจะมีความสุข”

ดวงตาสวยหวานปรือขึ้นมองเรือนผมดำขลับที่ซุกไซ้อยู่ที่เต้าอวบของตัวเองก่อนจะปิดเปลือกตาลงพร้อมกับยิ้มด้วยความสุข เพราะความรู้สึกในเวลานี้เธอคล้ายกำลังล่องลอยขึ้นสู่สวรรค์จริงๆ

“อ้า... อื้อ... ซี้ด...”

ความสุขเสียดลึกในใจสาว ส่งผลให้กลีบดอกไม้ที่แช่อยู่ในน้ำเกิดความรู้สึกสะท้านจนต้องบดเบียดหน้าขาเข้าหากันแน่น อะไรบางอย่างกำลังไต่วนไปมา จนเธออยากกรีดร้องกับความอัดอั้นนั้น แต่เมื่อฝ่ามือแกร่งของเขาทาบประกบลงมา น่าแปลกที่ความร้อนรุ่มเมื่อครู่กลับหายไปเป็นปลิดทิ้ง มันกลายเป็นความบางเบา นุ่มนวล และเสียดเสียวจนเธอต้องเผลอกางหน้าขาออกจากกัน เพื่อให้เขาทาบประทับฝ่ามือลงมาอย่างเต็มที่

“ดีไหมจ๊ะ... ชอบไหม...”

“อื้อ... ชอบจ้ะ ชอบ... อื้อ... อา...”

นิ้วมือของเขาที่ลากผ่านบริเวณความสวยงามของเธอ ช่างบางเบาล่องลอย จนเธออดคิดไม่ได้ว่า ‘นี่น่ะหรือคือความสุข’ เขากำลังทำในสิ่งที่เธอชอบเหลือเกิน ทุกครั้งที่นิ้วมือของเขาแตะ ไม่เหมือนยามนิ้วมือของเธอลูบไล้สักนิด มันมากกว่านั้น ความสุขมันท่วมท้นกว่านั้น

“ไปสวรรค์กับพี่นะครับ”

เสียงทุ้มของเขาสะกดอยู่ที่ข้างใบหู ทำให้ ‘ชบา’ สาวน้อยบ้านดงพยักหน้าอย่างว่าง่าย เธอกำลังถูกพาไปขึ้นสวรรค์ ผู้ชายที่เธอไม่เคยคิดเลยว่าจะมีใครดูหล่อเหลาได้มากเท่าเขากำลังโอบอุ้มพาเธอไปสู่สวรรค์ตรงหน้า ภายใต้ละอองน้ำตกโปรยปรายมีชะง่อนหินปกป้องหลบเร้นจากสายตาผู้คน แผ่นหินที่ปูลาดอยู่ด้านใต้นั้นช่างเป็นดั่งเตียงธรรมชาติที่จะพาขึ้นสวรรค์ได้ดีที่สุด

“นั่งนิ่งๆ นะครับ พี่จะพาไปขึ้นสวรรค์”

นิธิตสั่งหญิงสาวให้นั่งพิงโขดหินที่ธรรมชาติช่างเป็นใจ เพราะความเรียบลื่นของตะไคร่น้ำปูราบไม่ต่างจากผืนพรมชั้นดี และเมื่อตัดกับผิวขาวอมชมพูชื้นน้ำแล้วด้วยนั้น ก็ไม่ต่างจากเขากำลังร่วมเสพสังวาสกับนางฟ้าเลยสักนิด หรือเขากำลังลักลอบได้เสียกับนางมโนราห์ ก่อนจะพาเธอโบยบินไปสู่สวรรค์

หญิงสาวบ้านป่าใช้แววตามองเขาอย่างไม่เข้าใจว่าเขากำลังจะทำอะไรกับเธอกันแน่ แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังคงเห็นความเขินอายที่เป็นไปตามธรรมชาติ ต้นขาขาวนวลปิดเข้าหากันแนบชิดเพราะไม่อยากให้สายตาของเขาจ้องมองลงไปได้ ทว่าก็ไม่สามารถรอดพ้น เพราะแค่เขาปัดออกเพียงแผ่วเบา เธอก็คล้ายจะให้ความร่วมมืออ้าออกได้โดยง่าย