บททั้งหมดของ ยั่วรักกับดักสวาท: บทที่ 1 - บทที่ 5

‘นี่แกได้ยินไหมที่คุณชัยเรียกยัยบัวเข้าไปเตือนเรื่องงานอะ” ‘อืม... สงสัยจะโดนไปหลายดอก เห็นออกมาหน้าระรื่น’ ‘จริงอะแก ก็อย่างว่าล่ะนะ คุณชัยแกคงไม่คิดอะไรหรอก ก็รู้ๆ กันอยู่ พวกนมใหญ่มันสมองมักเล็ก ที่แกรับไว้ก็คงแค่เรื่องอย่างว่าเท่านั้นแหละ ได้เขี่ยนิดๆ แตะหน่อยๆ ก็มีความสุขประจำวันได้แล้ว’ ‘อิอิ... จริงอย่างที่แกพูดทุกอย่าง นี่ได้ข่าวว่าพี่ยศไอทีก็หวังจะซบหน้าลงบนอกใหญ่ๆ ของยัยบัวด้วยนะแก เห็นว่าไม่เกินอาทิตย์คงได้มีเรื่องมาเม้าท์ แกว่าจะถ่ายรูปเสื้อในมายืนยัน ฮ่า ฮ่า ฮ่า...’ นั่นคือเรื่องซุบซิบของบรรดาเหล่าเพื่อนร่วมงานที่มักจะได้ยินเป็นประจำเกี่ยวกับเรื่องของเธอ ‘ผู้หญิงนมใหญ่ สมองมักเล็ก’ นั่นมันคือ ‘ปมด้อย’ ที่เธอต้องสะกดเก็บหรือมันเป็น ‘ต่อมอิจฉา’ ที่พวกนมเล็กมักจะคิดกัน แต่เธอพยายามที่จะไม่คิดอะไร ตั้งใจทำงานให้เห็นผลให้มากที่สุดจะดีกว่า เพื่อลบคำสบประมาทเหล่านั้น แต่ยิ่งพยายามเท่าไรก็ดูเหมือนจะไม่เป็นผล เพราะเมื่อ ‘นมดึงดูด’ ของเธอแผลงฤทธิ์อะไรก็ฉุดไม่อยู่ ‘เอ้า! น้องบัว อยากกินอะไรสั่งได้เต็มที่ วันนี้พี่เลี้ยงเอง’

แต่ใครเล่าจะรู้ว่าปัญหาที่ใหญ่กว่ากำลังคืบคลานเข้ามา เมื่อวารุณีเกิดพบว่าเว็บไซต์ค้นหาข้อมูลที่สามารถบันทึกการสืบค้นได้จะมีประวัติเกี่ยวกับการเปิดดูเว็บไซต์กลุ่มรักร่วมเพศมากมายหลายสิบครั้งด้วยกัน และในบ้านที่มีเพียงเธอกับลูกชาย ใครกันล่ะที่เป็นคนเรียกดูข้อมูลเหล่านี้ ความสงสัยที่มาพร้อมกับความกังวลใจว่าภาษิตจะเป็นตัวอย่างที่ไม่น่าเลียนแบบให้กับลูก แต่เมื่อคิดในอีกมุม ภาษิตก็ไม่ได้บกพร่องในหน้าที่พ่อ กลับกันในเวลาที่เธอติดงานเร่งด่วน! ภาษิตก็ทำหน้าที่ทั้งพ่อและแม่ได้เป็นอย่างดีเสียด้วยซ้ำ วารุณีก็ยิ่งสับสนว่าควรจะทำยังไง ในฐานะของคนเป็นแม่ เมื่อรู้แต่เนิ่นๆ ว่าลูกมีเปอร์เซ็นต์ที่จะเบี่ยงเบนได้เยอะ เธอควรจะหาทางแก้ไข ป้องกัน หรือปล่อยให้เป็นไปตามธรรมชาติของสิ่งนั้น ความเจ็บปวดที่ต้องบอกเล่ากับหยาดน้ำตาของวารุณีที่ไหลลงมาเป็นสายยิ่งทำให้เขาเห็นใจเธอจริงๆ เพราะแม้จะรับได้แต่เอาเข้าจริงคนเป็นแม่ก็อดไม่ได้ที่จะเสียใจอยู่ดี เจ้าของร่างสูงใหญ่ตามชาติพันธุ์ของผู้เป็นพ่อ เดินไปมาอยู่ภายในห้องสมุดของบ้าน ‘สิขริน’ สมบัติที่ตกเป็นของเขาอย่างชอบธรรม เพราะเป็นลูก