บททั้งหมดของ เมียใน(ใบ)สมรส: บทที่ 31 - บทที่ 40

..รถเบนซ์ลีย์สีดำสวยแล่นเข้ามาในโรงแรมหรูแห่งหนึ่ง ต้นหยกที่ร่างกายเริ่มร้อนเป็นไฟมองสถานที่ที่ไม่คุ้นเคยตาปรือ ลำคอแห้งผากจนพูดออกมาอย่างยากลำบาก แต่ก็พยายามที่จะร้องถามคนข้างๆ ด้วยความสงสัย “พา...มาที่นี่...ทำไมคะ?”“ผมว่าพักที่นี่สักหน่อยดีกว่าครับ....ถ้าคุณเข้าไปบริษัทสภาพนี้คงจะยุ่ง”“มะ...ไม่...” ต้นหยกพยายามที่จะปฏิเสธแต่ฮ่องเต้กลับไม่ฟัง จอดรถเสร็จเขาก็รีบมาพยุงต้นหยกออกจากรถ แล้วพาเข้าไปเช็คอินในโรงแรมทันที แม้ต้นหยกจะพยายามขัดขืนแต่ก็มีเพียงแรงน้อยนิด จริงทำได้เพียงดิ้นขลุกขลักในอ้อมแขนแกร่งของฮ่องเต้เท่านั้น ก่อนที่เขาจะรีบพาเธอขึ้นไปยังห้องที่เช็คอินโดยไม่สนใจการปฏิเสธของเธอเลยสักนิดก่อนเขาจะเหวี่ยงร่างบางๆ ของเธอลงบนเตียงนุ่มพร้อมกับถอดตาของตนออกแล้วยกยิ้ม ต้นหยกดันตัวลุกขึ้นด้วยแรงเฮือกสุดท้ายแต่ก็ถูกเขาตามมาคร่อมทับร่างของเธอพร้อมกับตรึงข้อมือเล็กทั้งสองข้างติดเตียง ธาตุแท้ของเขาเผยให้เห็นต่อหน้า “ในที่สุด คุณก็ต้องตกเป็นของผมอยู่ดี”“คะ..คุณ...ฮ่องเต้...ทำไม? .

..“อืมมมม...ที่รักครับ...ทำไมใจร้อนจังเลย..”“อ๊ะ! อื้มมม...” ร่างบางร่อนเอวคอดกิ่วหมุนวนไปมาทำเอาร่างหนาที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามสะดุ้งกระตุกเกร็ง ความเสียววาบแล่นเข้ามายังส่วนหัวจนเขาถึงกับเงยหน้าซู้ดปากอย่างที่ไม่เคยเป็นกับผู้หญิงคนไหนมาก่อน “อา...ซี้ดดด...เสียวฉิบ”“อ๊า อ๊า อ๊า” คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันจนแทบจะชนกันก่อนจะหลุบสายตามองเอวบางที่ร่อนเร่าอยู่บนตัวของเขาอย่างสุขสม ก่อนที่จะโยกขย่มจนใจดวงโตแทบจะจมไปกับเตียง เขาเอื้อมมือไปคว้ามือเล็กมาจับประสานตั้งเป็นที่ยึดรั้งตัวของคนด้านบนที่กำลังร่อนเร่าเอวบางอย่างไม่ลดละ “อื้มมม...หยกครับ...อา...”“อ๊ะ อ๊ะ อื้อ!” ตอนนี้เขามองเหมือนว่าตัวเองเป็นผู้ถูกกระทำเสียมากกว่า เมื่อร่างบางกระแทกขึ้นลงไม่ยั้งจนได้ยินเสียงเนื้อกระทบเนื้อและเสียงฉ่ำแฉะผ่านรอยรักที่เชื่อมต่อกัน ปลายยอดถันกระเพื่อมไปตามแรง ชุนกัดฟันแน่นก่อนจะยกสะโพกสวนขึ้นรับจัง

..“มันไม่จบง่ายๆ หรอก นังต้นหยก!!” เส้นฟางพูดจบก็หันกลับไปเดินขึ้นรถไปอย่างหงุดหงิดก่อนรถจะแล่นออกจากบ้านหลังใหญ่ไป เจิน ถิงและอาลี่เดินเข้าบ้านไปยังห้องรับแขกที่ชุนกับต้นหยกนั่งคุยกันอยู่ แต่ก็ไม่ได้เข้าไปเลยเสียทีเดียว เพราะเจินต้องการจะรู้ก่อนว่าต้นหยกและชุนพูดถึงเรื่องอะไรกัน “เฮียชุน...จะไม่ใจร้ายไปหน่อยหรอคะ?”“สงสารหรอ?” ต้นหยกพยักหน้ายอมรับ ชุนยิ้มก่อนจะเอื้อมมือไปกุมมือเล็กของต้นหยกที่วางไว้บนตัก ต้นหยกเองก็มองหน้าชุนด้วยความรู้สึกเศร้า เธอเห็นใจเส้นฟางจริงๆ แต่เส้นฟางทำตัวเองทั้งนั้น ถ้าเส้นฟางไม่ได้นอกกายนอกใจชุนอาจจะไม่หันกลับมามองเธอเลยก็ได้ “ไม่สงสารเฮียหรอคะ?”“สงสารเรื่องอะไรคะ เฮียก็ดูดี๊ด๊าปกติดีนี่คะ”“โธ่...เฮียก็เสียใจนะคะ แต่ก็ต้องขอบคุณที่ทำให้เฮียมองเห็นอะไรรอบตัว ถึงได้ยังให้เงินไปตั้งตัว”“นั่นสิคะ เจินเองก็สงสารพี่เส้นฟางเหมือนกั”

..“คุณชุนท่าทางแปลกๆ ดึงถิงเข้าไปในห้องตอนนี้อยู่กันสองต่อสองในห้องค่ะ คุณหยกรีบมานะคะ!!” เสียงของอาลี่ดูเป็นกังวลและช็อกมาก แต่คนที่ช็อกมากกว่าน่าจะเป็นปลายสาย ต้นหยกวางโทรศัพท์ลงอย่างช้าๆ พลางมองเหม่อไปข้างหน้า ใจหนึ่งก็ไม่อยากเชื่อใจหนึ่งก็กลัวว่าจะเป็นอย่างนั้น เฮียตงที่ขับรถอยู่ข้างมองสีหน้าของต้นหยกก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย ก่อนจะถามขึ้น “มีเรื่องอะไรหรือเปล่า?”“เฮียชุน...เอ่อ...พาเด็กที่หยกรับมาเลี้ยงเข้าห้อง...”“เฮ้ย!! จริงหรอ? แต่เฮียว่ามันแปลกๆ อยู่นะ อาจจะมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นก็ได้หรือไม่ก็เป็นการเข้าใจผิดกัน”“หยกก็หวังให้เป็นแบบนั้นค่ะ”..ถิงตกใจสุดตัวที่อยู่ๆ ชุนก็เรียกเธอว่าต้นหยกแล้วดึงเข้าห้องพร้อมกับเหวี่ยงเธอลงบนเตียง ถิงแทบจะร้องออกมาไม่ได้เพราะไม่ทันได้ตั้งตัวเลยด้วยซ้ำ ชุนมีอาการแปลกๆ หายใจหอบ น้ำเสียงแหบพร่า ถิงทำให้ได้แค่มองคนที่คร่อมทับร่างของตนน้ำตาใสไหลลงอาบสองแก้ม ในใจกลัวจะไม่ได้กล้าข

..หลังจากที่ชุนปรึกษาเฮียตงและช่วยงานจนถึงช่วงสี่โมงเย็น ก็ได้ขอตัวออกไปทำงานที่ผับต่อ เพราะยังต้องเคลียร์งานหลายอย่างที่นั่น แต่เขาก็ยังไม่วายส่งข้อความบอกต้นหยกไว้ แต่เธอกลับอ่านแล้วไม่ได้ตอบอะไรกลับมา ชุนจึงทำได้เพียงส่งรูปถ่ายบอกตลอดว่าเขาอยู่ไหนทำอะไรอยู่ต้นหยกที่ได้รับข้อความของชุนก็นั่งมองภาพที่เขาส่งมาให้เป็นระยะ ก่อนจะแอบยิ้มออกมา แต่ความคิดหนึ่งก็แทรกขึ้นมาว่า ถ้าวันหนึ่งเขาเปลี่ยนไปจริงๆ เธอจะคาดหวังหรืองี่เง่ากับเขาหรือเปล่า แล้วถ้าเกิดเป็นอย่างนั้นความรักของเธอกับสามีจะลดลงไปจนถึงจุดจบหรือเปล่า ใบหน้าสวยสลดลงเล็กน้อย เพราะเธอแอบรักเขามาตั้งแต่เด็ก จุดจบจึงเป็นเรื่องที่น่าเศร้าสำหรับเธอ ซึ่งแตกต่างจากเขา...เขารักเธอหรือเปล่ายังไม่รู้เลย...หรือแค่รู้สึกผิดไม่ก็หน้าที่...ชุนละจากโทรศัพท์ก่อนจะหันไปเคลียร์งานต่อ เพราะรู้ดีว่ายังไงเธอก็ไม่ตอบกลับมาอยู่ดี ก่อนที่ชัยจะเคาะประตูแล้วเดินเข้าห้องทำงานมา ชุนปรายตามองเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยถาม “มีอะไร?”“คุณชุนจะรับเครื่องดื่มอะไรไหมครับ?”“