All Chapters of Senior I พี่ว๊ากตัวร้ายกับยัยตัวแสบ : Chapter 31 - Chapter 40

​​@เช้าวันใหม่"มาๆทานข้าวกันก่อนลูก"ม๊าเรียกเมื่อเห็มผมกับลินเดินลงมาพร้อมกัน"ไม่ดีกว่าครับม๊าพอดีผมนัดรุ่นพี่ไว้คงต้องรีบไป"ผมปฏิเสธก่อนจะเดินออกมา"ทำไมต้องไปแต่เช้าเลยคะอยู่กับลินก่อนไม่ได้หรอ"ลินเดินมาส่งผมที่หน้าบ้าน"ไม่งอแงนะคะ"ผมพยายามทำให้ลินไม่เครียด"พี่บอสดูแลตัวเองดีดีนะ""ทราบแล้วครับลินพูดคำนี้มาร้อยรอบแล้วนะพี่ไปดีกว่าเดี๋ยวสายแล้วเฮียจะฆ่าเอา"ผมกอดลินแน่นๆหนึ่งทีแล้วรีบเดินมาขึ้นรถเพราะกลัวว่าลินจะร้องไห้ออกมาอีกผมใช้เวลาประมาณ1ชั่วโมงขับรถจากบ้านมาถึงเรือDionเรานัดกันมารวมตัวที่นี่เพื่อที่จะได้ย้ำแผนกันอีกทีเราเลือกที่จะลงมือกันก่อน"นาย!! แย่แล้วครับตอนนี้สายวงในของเราโดนมันจับได้แล้วครับ"แอนดรูว์รีบเข้ามารายงาน"บ้าเอ้ย!!มันรู้ตัวแล้วมึงแน่ใจนะว่าที่ๆลินอยู่ตอนนี้มันปลอดภัย"เฮียหันหน้ามาถามผม"ผมมั่นใจว่าป๊าจะคุ้มครองลินได้แน่นอน""ทามเดี๋ยวนายไปบอกเทมส์นะว่าให้คอยไปคุ้มกันพิลินไว้อีกทีงานนี้จะประมาทไม่ได้เด็ดขาด""แล้วยังงี้พวกเราจะเอาไงดีครับต้องวางแผนกันใหม่ไหม"ไอ้กายถามขึ้น"เราต้องคอยดูท่าทีของมันก่อน"เฮียสั่งเสียงเย็นวันนี้ทั้งวันพวกเราก็อยู่ที่เรือของเฮ

@หน้าบ้าน"จะกลับกันแล้วหรอลูกมาอยู่กับม๊าแค่คืนเดียวเอง"ม๊าทำหน้าเศร้าเพราะวันนี้ทั้งพี่บอสและแบมบี้จะกลับไปอยู่คอนโด"ครับม๊าแต่เดี๋ยวผมจะแวะมาหาม๊าบ่อยๆนะครับ"พี่บอสเดินเข้าไปกอดม๊า"พิลินด้วยนะลูกมาหาม๊าบ่อยๆนะ"ม๊าเดินมาส่งพวกเราที่หน้าบ้าน"ไปนะครับม๊าป๊า"พี่บอสเดินเข้าไปกอดท่านทั้งสอง"เดินทางปลอดภัยนะลูกถึงคอนโดแล้วโทรหาม๊าด้วย"ม๊าผล่ะออกจากพี่บอสเดินมากอดฉันก่อนเราทั้งสองจะเดินมาขึ้นรถแล้วขับออกมามุ่งหน้าสู่สนามบินเพื่อไปส่งเฮียพอร์ชกลับอเมริกา"เฮีย!!คิดว่าจะมาไม่ทันซ่ะแล้ว"ฉันวิ่งเข้าไปกอดเฮีย"ไอ้แสบดูแลตัวเองดีๆนะครั้งนี้เฮียคงไปนานเลย"เฮียกอดฉันแน่นขึ้น"แล้วเรื่องบริษัทล่ะเฮียจะย้ายมาที่นี่จริงๆใช่ไหม""ย้ายสิครับครั้งนี้ถึงต้องไปนานหน่อยเจอกันอีกทีเฮียก็คงย้ายมาอยู่ที่ถาวรเลยเอาให้คนแถวนี้เบื่อเฮียไปเลยดีไหม"เฮียจับหัวฉันโยกไปมาทำเหมือนตอนนี้เราอยู่กันแค่สองคน"เฮีย!!แล้วนอกจากเรื่องย้ายบริษัทแล้วเฮียยังมีเรื่องอะไรอีกไหมที่ยังไม่ได้บอกลิน"ฉันถามเข้าประเด็น"เรื่องอะไร??ไม่มีอะไรซ่ะหน่อย"เฮียไม่ยอมสบตาแล้วเบนหน้าไปทางอื่น"ไม่ต้องมาเฉไฉเลยม๊าบอกลินหมดแล้ว"ฉันจับหน้าเฮีย

​@บ้าน บอสตัน“พิลินค่อยๆเดิน”พี่บอสรีบวิ่งมาประคอง“โอ๊ย!!พี่บอสลินเดินเองได้”ฉันพยายามสลัดมือพี่บอสออกแต่เหมือนยิ่งทำแบบนี้พี่แกจะยิ่งจับแน่นขึ้น“มากันแล้วหรอลูกมาๆพาน้องมานั่งข้างๆม๊า”ม๊าตบไปที่นั่งข้างๆที่ว่างอยู่“สวัสดีค่ะม๊า”ฉันยกมือขึ้นไหว้ตามธรรมเนียมไทย“เป็นไงบ้างหลานย่า”ม๊ายกมือขึ้นรับไหว้ก่อนจะเอามือมาลูบที่ท้องฉันเบาๆ“ไม่ต้องห่วงเลยม๊าบอสดูแลอย่างดี”พี่บอสยิ้มอย่างภูมิใจ“แล้วนี่บอสพาน้องไปฝากครรภ์หรือยัง”“ยังเลยครับว่าจะมาหาม๊าก่อนแล้วเดี๋ยวค่อยไปครับ”จริงๆวันนี้ฉันว่าจะไปโรงพยาบาลกันแต่ม๊าดันให้มาหาที่บ้านซ่ะก่อน“แล้วนี่พ่อกับแม่ของพิลินรู้เรื่องหรือยังลูก”คำถามนี้ม๊าหันมาถามฉันๆได้แต่สายหน้าแทนคำตอบ“เรื่องนี้แหละครับที่บอสอยากมาปรึกษาม๊า”พี่บอสมีสีหน้าที่จริงจังขึ้น“ม๊าคุยกับป๊าแล้วว่าถึงยังไงเราก็จะต้องทำทุกอย่างให้ถูกต้องม๊าจะไปสู่ขอพิลินกับคุณพ่อคุณแม่ตามประเพณีส่วนเรื่องเรียนพิลินก็ไม่ต้องกังวลเอาไว้คลอดแล้วค่อยกลับมาเรียนใหม่ก็ได้หรือพิลินคิดว่ายังไงลูก”ม๊าพูดเสร็จก็หันมาขอความคิดเห็น“พิลินแล้วแต่ม๊าเลยคะ”ฉันส่งยิ้มให้ม๊า“แต่ม๊ากับป๊าลินอยู่อเมริกานะครับจ

​(BOSSTAN)ผมพึ่งรู้ว่างานแต่งงานมันยุ่งยากขนาดนี้ เมื่อวานผมเข้าไปคุยกับมาม๊าว่าผมต้องทำอะไรบ้างมาม๊ายื่นเช็คลิสมาให้ผมสามหน้ากระดาษเอสี่โอ้แม่เจ้า!! มันเยอะมากจนผมไม่รู้จะเริ่มจากตรงไหนเลย ขนาดว่ามีบริษัทออแกไนท์เข้ามาช่วยแล้วนะ“เดี๋ยวๆไอ้บอส แกลากฉันมาทำไมฉันไม่ใช่เจ้าสาวของแกนะเว้ย!!”เฮียพอร์ชโวยวาย วันนี้ผมต้องเข้ามาเลือกแบบการ์ดแต่งงานที่ทางบริษัทออแกไนท์เอามาพรีเซนต์ในเมื่อเจ้าสาวมาไม่ได้ก็ต้องให้พี่ชายเจ้าสาวมาแทน“พิลินแพ้ท้องอยู่แค่คุยโทรศัพท์ยังเวียนหัวเลย เฮียก็ต้องมาช่วยผมตัดสินใจ”“แต่ฉันไม่ใช่เมียแกไง เมื่อกี้ตอนเดินเข้ามาพนักงานยิ้มกันหมดแล้วเขาคงคิดว่าเจ้าบ่าวคือฉันและเจ้าสาวคือแก”“เอาน่าเฮีย เดี๋ยวตอนแจ้งชื่อเขาก็รู้กันเองแหละ แบบนี้สวยไหมเฮีย พิลินน่าจะชอบนะ”ผมหยิบแบบการ์ดขึ้นมาถือให้เฮียช่วยตัดสินใจ เราเอาความชอบของพิลินเป็นหลักดีที่เฮียค่อนข้างรู้ใจน้องสาวและผมก็รู้ใจเมียตัวเอง เราเลือกแบบเดียวกันเป๊ะ!!“เสร็จแล้วงั้นฉันกลับแล้วนะ”“ยังเฮีย!! วันนี้เฮียต้องอยู่กับผมทั้งวัน เรายังต้องไปดูสถานที่ ไปลองชุดแต่งงานของผมและแวะไปเอาแบบชุดแต่งงานให้พิลิน”“โห่!! ทำไม

6 เดือนต่อมาฟู่ววววว !!! หลับกันซ่ะที ฉันเป่าลมออกจากปากด้วยความเหนื่อยล้าจากวันนั้นมาจนถึงตอนนี้ก็6เดือนกกว่าๆแล้วที่เด็กๆทั้งสามลืมตาขึ้นมาดูโลก ถามว่าเลี้ยงลูกเหนื่อยไหมอยากบอกว่าโครตเหนื่อยแล้วนี่ฉันดันมีทีเดียว3คนแต่ก็ยังโชคดีที่ฉันมีครอบครัว มีเพื่อนๆที่ดี ทุกคนมักจะแวะเวียนมาเยี่ยมหลานๆมาช่วยฉันเลี้ยงเกือบทุกวัน ดังเช่นวันนี้"จ๊ะเอ๋!! เด็กๆป้ามาแล้วจ้าา"ชลลี่เปิดประตูมาก็ตะโกนเสียงดัง!!!จนฉันต้องรีบวิ่งไปเอามืออุดปากมันใว้เพราะกลัวว่าเด็กๆจะตื่น"เบาๆสิเดี๋ยวก็ตื่นกันพอดี"ฉันเอ็ดชลลี่เพราะกว่าจะเอาเข้านอนได้มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลย"ก็ฉันไม่รู้นี่หน่า"ชลลี่พูดเสียงเบาลงก่อนที่พวกเราจะเดินออกมาคุยกันข้างนอก"แล้วนี่ทำไมวันนี้มาแค่สองคนยัยเคทไปไหนอะ"ฉันถามถึงยัยเคทเพราะปกติยัยนี่จะต้องมาที่นี่ทุกวันเพราะติดพายุมากๆแต่วันนี้กลับไม่เห็น"ไปทำธุระแทนนินิวแต่คงจะตามมาเย็นๆ"ชลลี่พูดก่อนจะเดินเข้าไปหาอะไรกินในครัวเหมือนที่ทำทุกวันตอนนี้เราทั้ง5คนยังไม่ได้กลับไปเรียนเพราะฉันยังไม่ลงตัวในหลายๆเรื่องและเพื่อนๆทุกคนยังยืนยันว่าจะรอฉันแต่ฉันต้องกลับไปเรียนแน่นอนเพียงแต่ตอนนี้ฉันพึ่งรับพี่เ