All Chapters of ไก่วัดเนื้อหวานของสมภารหื่น: Chapter 21 - Chapter 30

"กรี๊ด พี่เขม ยะอย่าแป้งเจ็บ""เจ็บ งั้นก็แสดงว่า...รูๆ นี้ของแป้งก็ยังคงมีแค่นิ้วและลิ้นของพี่ใช่มั้ยที่เคยได้สัมผัส""ชะ..ใช่ค่ะ แล้วยังไงคะ พี่เขมเลิกใจร้ายดูถูกแป้งสักทีได้มั้ย พี่เห็นว่าแป้งใจง่ายขนาดที่จะไปยอมมีอะไรกับใครง่ายๆ แบบนั้นเลยหรือไง ไหนพี่บอกว่าให้แป้งตัดใจ ให้เราเป็นได้แค่พี่น้องกันไง แล้วแป้งก็กำลังทำ พยายามทำ แต่พี่กลับมาทำกับแป้งแบบนี้แล้วจะให้แป้งตัดใจจากพี่สำเร็จได้ยังไง ปล่อยนะ" พูดจบน้ำตาก็เริ่มไหลอาบแก้ม เขมราชเห็นดังนั้นก็นึกสงสาร"แล้วใครบอกแป้งว่าพี่ต้องการให้แป้งตัดใจจากพี่ แป้งคิดไปเองเออเองทั้งนั้น ที่ผ่านมาพี่แค่บอกว่าขอเวลาให้พี่ได้คิดทบทวนกับตัวเองว่าความรู้สึกที่พี่มีต่อแป้งจริงๆ แล้วมันคืออะไรกันแน่ พี่แค่กลัวว่าแป้งไม่ได้จะชอบพี่จริงๆ อาจจะแค่หลงชั่วครู่ชั่วยาม แล้วพี่เองก็กลัวว่าตัวเองจะเเก่เกินไปสำหรับแป้ง อีกอย่างแป้งก็กำลังจะสอบ พี่อยากให้เราไปโฟกัสที่เรื่องเรียนก่อน พี่ยังไม่เคยบอกเลยนะว่าพี่ไม่อยากให้แป้งรักพี่ แต่ตอนนี้พี่แน่ใจแล้วว่าพี่ชอบแป้งจริงๆ เรื่องอื่นก็ช่างหัวมันพี่ไม่แคร์อะไรอีก พี่รู้แค่ว่าพี่เสียแป้งไปให้ใครไม่ได้ แป้งต้องเป็นขอ

หลังจากที่ได้ยินคำนั้นเขมราชเองก็ทนไม่ไหวแล้วเช่นกัน เขาขยับลุกขึ้นมาจากความหอมหวานที่ฉ่ำแฉะ ก่อนจะจับแขนทั้งสองข้างของปารดีให้ไปเกาะไว้ที่ขอบหัวเตียง โดยตัวเขาเองนั้นประกบซ้อนท้ายร่างงามอยู่ทางด้านหลัง สะโพกงามงอนแอ่นกระดกขึ้นอย่างท้าทาย ขาเรียวงามสองข้างแยกออกจากกันเพื่อเปิดทางสะดวกท่อนเอ็นร้อนๆ ที่กำลังแข็งตัวอย่างเต็มที่ได้ถูกเขมราชจับยัดเข้าไปที่ถูที่ร่องสะโพกงามงอนอีกครั้ง เขาฟาดมันลงไปสามสี่ทีก่อนจะค่อยๆ ยัดส่วนหัวหยักบานจับมันค่อยๆ ดันและมุดมันเข้าไปทีละน้อยๆจนคนตรงหน้าค่อยๆ หลุดครางออกมา"อ๊าาา ซี้ด พี่เขมขาเข้ามาอีกเร็วๆ ค่ะ แป้งเสียวไม่ไหวแล้ว" ปารดีเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงออดอ้อน สะโพกงอนส่ายเร่าเป็นวงกลมอย่างยั่วยวน"ใจเย็นๆ สิที่รัก ไม่ต้องกลัว คืนนี้พี่จะเอาแป้งจนรูบานแน่ๆ" เขมราชพูดพร้อมหัวเราะออกมาน้อยๆ พร้อมทั้งดันแท่งเอ็นเข้าออกอย่างเป็นจังหวะ"พี่เขมพูดแบบนี้แป้งเสียวเม็ดไปหมดเลยค่ะ ซี้ด""แก่แดดใหญ่แล้วนะเรา เด็กน้อย""หืม พูดใหม่อีกทีสิคะ พี่เขมลืมไปหรือเปล่าว่าแป้งเรียนจบแล้วนะคะ ไม่ใช่เด็กแล้ว อีกอย่างพี่เขมก็เห็นว่า 'ของๆ' แป้งแต่ละอย่างมันใช่ของเด็กน้อยซะที่ไหนก

หลังจากที่ทุกอย่างเสร็จสิ้นและเรียบร้อยเป็นไปด้วยดี ทุกๆ คนก็ได้พากันเดินทางกลับกรุงเทพเพราะว่างานที่ต้องทำก็เป็นอันเสร็จเรียบร้อย แต่ที่หน้าแปลกก็คือนิชากรซึ่งยังคงแวะเวียนมาหาเขมราชอย่างไม่ขาดทั้งที่บ้านและที่ทำงาน มิหนำซ้ำเธอยังมีท่าทีแปลกๆ กับเขาเข้าไปอีก โดยเธอพยายามจะทำตัวใกล้ชิดเขาอย่างออกนอกหน้า จนหลายครั้งหลายคราที่ทำให้เขาเริ่มจะมีปัญหากับปารดี และยิ่งพอนานๆ เข้าเขมราชก็ชักเริ่มจะอึดอัดถึงพฤติกรรมแปลกๆ ของนิชากรมากขึ้น เขาจึงเริ่มอยากจะพูดคุยกับเธออย่างจริงจังและตรงไปตรงมา อยากถามหาสาเหตุว่าเหตุใดเธอจึงปฏิบัติตัวกับเขาเยี่ยงนี้ หรือช่วงเวลาที่อยู่บนเกาะตัวเขานั้นได้มีท่าทีอะไรที่เผลอไผลแสดงออกไปให้เธอได้เข้าใจผิดทำให้คิดเกินเลยไปหรือไม่ วันนี้เขาน่าจะเคลียร์กับเธอเลยให้รู้เรื่อง เขาไม่อยากทำให้ปารดีต้องไม่สบายใจอีก ยิ่งช่วงนี้ยัยเด็กดื้อยิ่งรู้สึกว่าจะขี้งอแงเป็นพิเศษด้วยเขาก็ยิ่งอยากจะเคลียร์ให้มันจบๆ ไป"เขมคะ นิคกี้ถามจริงๆ เถอะค่ะ เขมเป็นอะไรของเขมคะ ทำไมถึงได้ทำท่าเหมือนกับรำคาญนิคกี้ตลอดเลย" นิชากรเองก็อยากรู้ถึงสาเหตุเช่นกัน จึงได้ตัดสินใจเอ่ยถามออกมาทันทีโดยไม่ต้องรอ

"ที่รักพี่กลับมาแล้ว"เขมราชเดินตรงเข้ามาในบ้านก่อนจะมองหาเจ้าของเรือนร่างนุ่มนิ่มที่เขาได้นอนกกกอดทุกคืนเหมือนอย่างเคย หลังจากเลิกงานเขาจะรีบตรงกลับบ้านทันทีไม่มีอยากวอกแวกไปไหนเลยเพราะว่าคิดถึงเมีย พอมาถึงบ้านก็จะเห็นปารดียืนทำกับข้าวรอเขาอยู่ทุกวัน ปารดีเรียนจบแล้วและบ่นว่าอยากเริ่มทำงานแล้วแต่ตัวเขาเองยังอยากเก็บเธอไว้ขย้ำเล่นที่บ้านอีกหน่อยก่อนจึงยังไม่ได้อนุญาตให้เธอออกไปทำงาน อีกอย่างถ้าปล่อยให้ปารดีไปทำงานเขากลัวว่าพวกหนุ่มๆ จะมาแอบเหล่มองเมียเขา เขาหวงชีวิตของเขาช่วงนี้นับว่ากำลีงมีความสุขและแฮปปี้มาก ยังกับว่ากำลังใช้ชีวิตเหมือนคู่ข้าวใหม่ปลามัน มันทำให้ทุกๆ วันของเขาดูกระชุ่มกระชวยขึ้นเยอะ และวันนี้เขาแอบไปรับแหวนเพชรที่แอบไปสั่งทำไว้มา เพื่อจะใช้ขอปารดีแต่งงาน อีกไม่นานเขาจะทำทุกอย่างให้มันถูกต้อง เขาพร้อมแล้วที่จะใช้ชีวิตเริ่มนับหนึ่งไปด้วยกันกับเธอเขมราชเดินตรงเข้าไปในครัว ก่อนจะเดินเข้าไปกอดหมับเข้าที่เอวบาง แต่เขาก็ต้องรีบผงะออก เพราะกลิ่นน้ำหอมแปลกๆ ที่ฉุนจนเตะจมูก เขารู้สึกคุ้นๆ กับน้ำหอมกลิ่นนี้แต่ก็จำไม่ได้ว่าเคยได้กลิ่นจากที่ไหน แต่ไม่ใช่กลิ่นที่ปารดียัยเด็กแสบข

เขมราชที่ยืนซี้ดปากตัวเกร็งไปด้วยความเสียวซ่าน ก้มมองดูเรือนร่างเซ็กซี่ขาวโพนของปารดีในท่าคลานเข่ากำลังดูดกลืนตัวตนของเขาอย่างเร่าร้อน ลิ้นเล็กๆ กวาดเลียไปทั่วท่อนเอ็นที่เวลานี้ตั้งเด่ชูชัน รสชาติของไวน์ไหลชโลมไปทั่วทั้งขา ไม่มีบริเวณไหนที่จะรอดพ้นเรียวลิ้นของเธอไปได้ กรามแข็งแกร่งขบเข้าหากันจนเป็นสันนูนพร้อมด้วยเสียงซู้ดซ้าดในลำคอ ริมฝีปากหนาถูกกัดจนมิดรอยฟันเพื่อระบายความเสียวซ่าน"อ้าาา แป้งพี่จะไม่ไหวแล้วที่รัก" ยิ่งปารดีเร่งจังหวะ ต้นขาแกร่งก็ถึงกับต้องเกร็งตาม ศรีษะทุยงามถูกเขมราชกดกระแทกน้อยๆ อย่างเอาแต่ใจแต่มันก็ไม่ได้ทำให้ปารดีหยุดชะงักลง มีแต่ยิ่งดูดดึงแน่นขึ้นจนในที่สุดเขมราชก็ไม่สามารถกลั้นมันไว้ได้ต่อไปอีก จึงต้องปลอดปล่อยความขาวขุ่นข้นให้ออกมาเต็มปากเล็กจนไหลเยิ้มหยดย้อยลงไปตามลำคอลามไปถึงหน้าอก ปารดียกมือขึ้นมาเช็ดขอบปากก่อนจะแลบลิ้นเลียไปรอบๆ"ไวน์ที่พี่เขมซื้อมาเมื่อวันก่อน รสชาติดีจริงๆ ค่ะ""งั้นเหรอ..แน่ใจนะว่าหมายถึงไวน์" เขมราชทำท่าเหล่ตามองยัยเด็กดื้อที่พึ่งกลายร่างเป็นสาวร้อนแรงไปหมาดๆ"วันนี้เป็นอะไรหรือเปล่า ทำไมถึงได้ทำราวกับว่าจะกลืนกินพี่ลงไปเสียอย่างนั้น"