All Chapters of Happy Ghost Day คุณผีที่รัก: Chapter 11 - Chapter 20

“เป็นไงบ้างไปคุยกับเพื่อนคุณมาได้เรื่องอะไรบ้างไหม”“ก็เยอะพอสมควร”ทันทีที่แฟนมีตกลับมาที่บ้านขอบฟ้า เขาก็เจอกับพาสต้าที่นั่งรอเขาอยู่ในห้องนอนก่อนแล้ว“คุณเคยบอกผมว่าพ่อกับแม่คุณเป็นหมอแล้วเขาทำการทดลองเก็บร่างของมนุษย์เอาไว้โดยที่ทำให้มันไม่เน่าเปื่อยใช่ไหม”“ใช่ ถ้าผมจำไม่ผิดนะ เพราะบอกตามตรงความทรงจำในหัวของผมมันผุดขึ้นสลับกันไปมา ผมต้องปะติดปะต่อหลายๆ อย่างเข้าด้วยกันก็เลยพอรู้และก็จำได้แค่บางส่วนเท่านั้น”พาสต้าพยายามนึกคิดเรื่องราวของเขาในช่วงที่ตัวเองมีชีวิตอยู่ แต่บางอย่างมันก็กลับตกหล่นสูญหายเหมือนมีใครบางคนเข้าไปลบความทรงจำในตอนนั้นออกไป“คุณบอกคุณมีน้องชายกับพี่สาวด้วยถูกไหม”“ใช่ครับ”“แต่คุณจำชื่อกับหน้าเขาสองคนไม่ได้”“ครับ ทำไมเหรอครับ”“บางมีมันอาจจะเป็นผลมาจากตอนที่คุณมีชีวิตอยู่”“คุณกำลังจะบอกอะไรผมกันแน่?”แฟนมีตนั่งคิดทบทวนเรื่องที่พายุและน้ำหนาวเล่าให้เขาฟัง ประกอบกับเรื่องของพาสต้าที่เจ้าตัวพูดกับเขาเอาไว้ในวันแรกที่ได้เจอกันก่อนที่เขาจะลองเชื่อมโยงความน่าจะเป็นที่พอจะเกิดขึ้นได้ของทั้งสองคนเข้าด้วยกัน“พ่อกับแม่คุณอาจจะให้คุณลองใช้ยาบางอย่างในการทดลองของพวกเข

แฟนมีตเปิดประตูเข้าไปในห้องนอนและพบว่าพาสต้านั่งรอเขาอยู่ก่อนแล้ว“สรุปว่าคุณ พี่เพนเน่และก็เฟลเล่คือพี่น้องกันจริงๆ ที่นี้มันก็กลายเป็นคำถามต่อมาว่าทำไมพี่เพนเน่ถึงต้องโกหก”“แล้วคุณจะทำยังไงต่อไปเหรอแฟนมีต”“ผมเองก็ยังไม่แน่ใจ แต่ตอนนี้ผมคงต้องรอวันที่พี่เพนเน่เขาจะปิดร้านเร็วเพื่อไปทำอะไรบางอย่างในทุกๆ เดือน ผมมั่นใจว่าเราต้องได้อะไรเพิ่มเติมแน่นอน”“ถ้าอย่างนั้นช่วงนี้ผมก็จะพยายามช่วยนึกแล้วกันนะ ว่ามีเรื่องอะไรอีกบ้างที่ผมพอจะจำได้”นับว่าข้อมูลที่ทั้งสองคนได้มาวันนี้เป็นความคืบหน้ามากพอสมควร อย่างน้อยๆ ก็ได้รู้ว่าครอบครัวของพาสต้าคือใคร“คุณเป็นอะไรหรือเปล่าพาสต้า ทำไมทำหน้าเป็นกังวลขนาดนั้น”“ผมแค่คิดอะไรบางอย่าง”“เล่าให้ผมฟังได้ไหม”“จริงๆ มันก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรหรอกนะ ผมแค่คิดว่าถ้าผมเป็นน้องชายของคุณเพนเน่จริงทำไมเขาถึงบอกว่าเขาไม่ได้รู้จักผม ทำไมเรื่องราวของผมถึงถูกทำให้หายไป มันเป็นเพราะมีบางอย่างที่พวกเขาไม่อยากให้คนนอกมารับรู้ หรือเพียงแค่ไม่อยากจดจำผมในฐานะของคนในครอบครัวพวกเขากันแน่”น้ำเสียงและแววตาของพาสต้าดูเศร้าลง คล้ายกับเขากำลังพยายามข่มความรู้สึกของตัวเองเอาไ

“ตอนนี้เรื่องราวในอดีตของผมมันก็คงไม่มีอะไรให้น่าค้นหาอีกแล้วผมรู้ความจริงทุกอย่างทั้งเรื่องที่ตัวเองอยากรู้แล้วเรื่องก็ไม่คิดว่ามันจะเกิดขึ้น”น้ำเสียงของแฟนมีตดูเหนื่อยล้าเกินกว่าที่เขาจะสามารถรับรู้อะไรไปได้มากกว่านี้“คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหม”“ผมไม่เป็นอะไรหรอก แค่รู้สึกตกใจนิดหน่อยที่จู่ๆ เรื่องมันก็กลายมาเป็นแบบนี้ไปได้”“ผมขอโทษนะ ผมไม่รู้จริงๆ ว่า..”“มันไม่ใช่ความผิดคุณหรอกพาสต้า ไม่สินี่ผมควรจะเรียกคุณเหมือนอย่างที่ผมเรียกอาเวลด้วยหรือเปล่าก็คุณเป็นเพื่อนแม่ผมนี่หน่า” แฟนมีตจ้องมองพาสต้าด้วยแววตาสับสนถึงเขาจะมั่นใจแต่แรกว่าพ่อของเขาไม่ใช่พาสต้า แต่พอคิดไปคิดคิดมา หากพาสต้าอยู่มาจนถึงตอนนี้เขาก็จะอายุพอๆ กับพลอยนั่นหมายความว่าการที่แฟนมีตเรียกเพียงแค่ชื่อของพาสต้าเฉยๆ เลยทำให้เขารู้สึกแปลกๆ ขึ้นมา“ไม่ต้องหรอกคุณเรียกแบบนี้ก็ดีอยู่แล้ว ผมไม่ได้อยากแก่สักหน่อย อีกอย่างร่างของผมก็มีอายุเท่ากับคุณตอนนี้ ฉะนั้นผมกับคุณเราเป็นเพื่อนกันได้”พาสต้าส่งยิ้มให้กับแฟนมีต เขาเข้าใจว่าตอนนี้ความรู้สึกของแฟนมีตกำลังเปราะบางมากแค่ไหนแต่เขาเชื่อว่าแฟนมีตจะต้องกลับมาเข้มแข็งได้ตามเดิมในเร็ววัน

“เป็นน้ากิ่งจริงๆ เหรอเนี่ย..”แฟนมีตทรุดตัวนั่งลงที่โซฟาในห้องรับแขก หลังจากที่ทุกๆ อย่างมันอยู่เหนือความคาดหมายที่เขาคิดเอาไว้“ผมบอกตามตรงนะพาสต้าผมพยายามจะไม่เชื่อว่ามันจะเป็นเรื่องจริง คุณอาจจะเข้าใจอะไรผิด แต่ตอนนี้ผมหลอกตัวเองต่อไปอีกไม่ไหวแล้ว”“ใจเย็นๆ ก่อนนะแฟนมีต ผมเองก็ไม่รู้ว่าเรื่องบ้าพวกนี้มันจะไปจบลงที่ตรงไหนกันแน่ ตอนนี้ผมเองก็สับสนไปหมด”“แล้วเมื่อเช้าพวกเขาคุยอะไรกันบ้าง”“ตอนผมไปถึงเขาก็คุยกันไปได้สักพักแล้วแต่ที่แน่ๆ ผมคิดว่าน้าของคุณคงไม่ใช่แค่คนรู้จักของคนที่บ้านผมแน่ๆ”“ทำไมคุณคิดแบบนั้น?”“จากที่ฟังเมื่อเช้าที่พวกเขาคุยกันบนโต๊ะอาหารผมว่าบางทีพวกเขาอาจจะมีส่วนได้ส่วนเสียหรือข้อตกลงอะไรกันมาก่อน ไม่อย่างนั้นจู่ๆ พ่อกับแม่ของผมจะฝากให้พี่เพนเน่เอายามาให้กิ่งแก้วทำไม”ยาขวดสีน้ำตาลลักษณะเป็นน้ำใสๆ ที่พาสต้าคลับคล้ายคลับคลาว่าเขาเคยเห็นมาจากที่ไหนสักแห่งแต่ตอนนี้เขาเองยังนึกไม่ออกและเพราะมีเรื่องที่สำคัญกว่าต้องจัดการ เขาจึงหันมาให้ความสนใจเรื่องของกิ่งแก้วในเวลานี้แทน“มันก็น่าจะเป็นแบบนั้น แต่ที่สำคัญคือยาที่น้ากิ่งเขาไปเอามามันคือยาอะไร”“จะเป็นยาอะไรผมว่าเดี๋

แฟนมีตหลับสนิทไปแล้ว ส่วนพาสต้ายังคงนอนตะแคงมองใบหน้าของเขาอยู่อย่างนั้นถ้าวันหนึ่งเขากลับเข้าร่างไปได้ เขาจะมีโอกาสมาอยู่แบบนี้อีกหรือเปล่า แฟนมีตจะหายไปจากชีวิตของเขาไหม หรือเขาจะต้องไปอยู่ที่ไหนกันแน่เรื่องที่เรนิสากับภานุทำเอาไว้มันไม่ใช่เรื่องเล็กๆ ถ้าความจริงถูกเปิดเผยพ่อกับแม่ของเขาก็คงต้องไปชดใช้ความผิดตามกฎหมายที่ไม่รู้ว่ามันจะหนักหนามากสักแค่ไหนแต่ที่แน่ๆ มันอาจจะนานมากพอที่จะทำให้ยาอายุวัฒนะที่อยู่ในร่างกายของคนพวกนั้นหมดฤทธิ์แล้วธรรมชาติก็จะได้กลับมาทำหน้าที่ของมัน..:“แม่คะ หนูรู้สึกว่ายารอบนี้ประสิทธิภาพมันลดลงนะคะ”เพนเน่กลับมาจากร้านกาแฟ เธอรีบตรงไปหาเรนิสาที่ห้องทำงานทันที หลังจากที่เธอเจอความผิดปกติบางอย่างในร่างกาย“เกิดอะไรขึ้น?”“คือหลังจากหนูรับยาไปได้ 1 สัปดาห์ร่างกายก็เริ่มรู้สึกอ่อนเพลียแล้วก็เหมือนมันจะมีอาการคล้ายๆ กับเวลายามันหมดฤทธิ์”“เป็นไปได้ยังไง ในเมื่อตัวยานี้มันสามารถดูดซึมอยู่ในร่างกายถึง 1 เดือนหรือเพราะมีอะไรผิดพลาด”เรนิสาถอดแว่นตาออกก่อนจะเดินรอบๆ ตัวของลูกสาวเธอเพื่อสำรวจความผิดปกติที่เกิดขึ้น“หนูเองก็ไม่ทราบเหมือนกันค่ะแม่ แต่มันเป็นแบบน