All Chapters of คัพเค้กในมือซาตาน: Chapter 11 - Chapter 20

บทที่ 12***NCเปรมารู้สึกอึดอัดเมื่อเอ็นใหญ่เข้ามาในกายอีกครั้งทีละน้อย เขาดันจนกระทั่งสุดจึงละมือจากข้อเท้าเธอ วางมือแกร่งข้างใบหน้าสาวสวยที่ทำหน้าประหลาดใจ ชะโงกกายชายเนื้อร่าง ใช้ต้นขาใหญ่ดันเธอให้เปิดออกค่อยขยับทีละนิด“เห็นไหมมันไม่เจ็บแล้ว ใจเย็น ๆ นะคนสวย ซี้ดดดด โอ๊ยยแน่น”ดวงหน้าสาวแดงระเรื่อเป็นสีชมพูเห็นได้ชัดแม้เธอจะมีผิวสีน้ำผึ้ง ริมฝีปากเย้ายวนเม้มแน่นกลั้นลมหายใจขณะที่ร่างแกร่งดันท่อนกายแข็งชันเข้าสู่โพรงรักความรู้สึกคับแน่นเหมือนจะปริออก มือบางจิกเล็บเข้าเนื้อบ่าแกร่ง ปรือตามองดวงตาคมล้ำลึก เหงื่อผุดไรผมหน้าผากกว้าง ทรงผมที่จัดแต่งอย่างดียุ่งเหยิงเพราะมือเธอในช่วงพลิกตัวชุลมุนเขาตั้งใจแน่วแน่และสะกดกลั้นความต้องการทะลวงแรงอย่างที่เคยเป็นมา ผ่อนลมหายใจออกยาวขณะถอดกายออกสุด สูดลมหายใจเข้าปอดเมื่อดันเอ็นใหญ่แทรกผ่านทางแคบเจลหล่อลื่นช่วยให้ทุกอย่างผ่านไปง่ายขึ้น เขาเริ่มขยับเร่งจังหวะขึ้นอีกนิดเฝ้าสังเกตใบหน้าหวานคม ปากเย้ายวนสวยเผยออ้ามีเสียงครางแผ่วเบา ไรผมชื้นเหงื่อผุดรอบจนเขาต้องใช้มือปาดเช็ดออกให้เขาเท้าข้อศอกทั้งสองข้างใกล้หัวไหล่บอบบาง มือลูบผมหญิงสาวใต้ร่างตรึง

บทที่ 14**NCแดดกระทบพื้นน้ำส่องแสงระยิบระยับรอบกายเธอ ทั้งเขาและเธอนอนหมุนแขนตัวเองจ้องตากันและกัน บางสิ่งบางอย่างกำลังก่อตัวอยู่ในช่องท้องและทรวงอก กล้ามเนื้อเล็ก ๆ เต้นรัว ลมหายใจเขาเริ่มถี่ขึ้น“ขึ้นกันเถอะ”“หื้อ ทำไมล่ะคะ”เปรมาสงสัย เขาว่ายน้ำลากห่วงยางที่มีเธอเกาะอยู่ด้านในไปด้วยจนถึงบันไดขึ้นเรือ เขาดันสะโพกเธอขึ้นไปก่อนถึงจะโหนตัวเองขึ้นตามร่างสูงจูงมือเปรมาเข้าไปยังส่วนห้องโดยสารขนาดเล็กที่รวมไปกับส่วนขับเรือ แซคคว้าผ้าเช็ดตัวบนเบาะนั่งยาวขึ้นมาเช็ดตัวให้เธอ“เดี๋ยวเลิฟเช็ดเอง”เปรมาดึงผ้าเช็ดตัวออกจากมือใหญ่เช็ดผมมองร่างสูงที่ยังยืนรอเธอด้วยความแปลกใจ“มีอีกผืนไม่ใช่เหรอคะ เนี่ยไงคะ”เธอก้มลงหยิบผ้าเช็ดตัวอีกผืนยื่นส่งให้แซค เขารับไปแล้ววางลงที่เดิม คิ้วโก่งขมวดมุ่น“ทำไมล่ะคะ คุณก็เปียกทั้งตัวเลย”เปรมาขยับเข้าใกล้ใช้ผ้าเช็ดตัวของเธอเช็ดผมให้แซค ร่างสูงก้มหัวลงเพื่อให้หญิงสาวเช็ดได้ถนัดแต่เพียงไม่นานเขาคว้ามือเธอไว้ให้หยุด ดึงผ้าเช็ดตัวโยนลงเบาะเช่นเดิม“แซค”เธอเปล่งเสียงแผ่วเบาเมื่อรู้เจตนา แซคขยับเข้าใกล้เสียดสีกายแกร่งมือโอบเธอไว้ ตรึงใบหน้าหวานคมรับจูบร้อนแรงดั่งไฟ

บทที่ 16***NCเปรมาถูกฉุดกระชากลากถูไปตลอดทาง แว่วเสียงหวานใสตะโกนเรียก หนุ่มใหญ่เจ้าพ่ออสังหาริมทรัพย์เอี้ยวหน้ากลับไปมองเห็นเจนี่กำลังวิ่งตามขาขวิดแต่ช้ากว่าเพราะรองเท้าส้นสูงปรี๊ด“ไม่รอเธอหน่อยเหรอคะ ประเดี๋ยวจะไม่ครบทีมเอานะคะคุณฮิวส์”แซคชะงักกึกมองตามหลังเปรมาเห็นนางแบบสาวซอยเท้าถี่แวบๆ ใบหน้าคมเข้มแข็งกระด้างเลื่อนสายตากลับมายังสาวร่างอวบ“ผมยังไงก็ได้ให้บริการได้อย่างทั่วถึง แต่คุณประสบการณ์ยังไม่เข้าขั้นทรีซั่มหรอกเลิฟคนสวย เชื่อผมเถอะ”น้ำเสียงยียวนกวนประสาทจนเธออารมณ์พุ่งทะยาน แม้จะพยายามขัดขืนแต่เขาดึงเธอให้เดินต่อด้วยแรงชายเขาเหลือบมองพนักงานรักษาความปลอดภัยในแต่ละจุดที่เธอไม่เคยสังเกตเห็นมาก่อน พยักหน้าหนึ่งครั้งพนักงานหนุ่มคนนั้นก็รีบเดินกึ่งวิ่งไปขวางหน้าเจนี่“ทำไม ทำไมเขาถึงทำตามคำสั่งได้ล่ะ”แซคแอบหยักยิ้ม จะไม่ทำตามคำสั่งได้ยังไงในเมื่อเขาเป็นเจ้าของโรงแรมแห่งนี้ ทางเดินที่เคยดูเหมือนไม่ไกลหากแต่เช้านี้กลับดูเหมือนแสนไกลในความรู้สึกแซคมือเขากำมือชื้นเหงื่อของเปรมาไว้แน่นดึงเธอให้เร็วขึ้น เม่นสาวแผลงฤทธิ์จนเขามึนหัวตามอารมณ์ความรู้สึกของตัวเองไม่ทัน เดี๋ยวโกรธโมโ

บทที่ 18“พี่เลิฟคะ พี่เลิฟ!!”เสียงหวานข้างหูดังขึ้นทำให้เปรมาสะดุ้งสุดตัว เอี้ยวหน้ามองเห็นใบหน้าน้องสาวสุดที่รักยืนยิ้มแป้นแล้นข้างตัว“เหม่ออะไรคะ ตั้งแต่กลับมาจากภูเก็ตดูใจลอยนะคะ”ปาริมาเดินอ้อมไปนั่งที่โต๊ะทานข้าวในคอนโดมิเนียมหลังจากแกล้งพี่สาวได้สำเร็จ หน้าหวานทรงผมสีน้ำตาลอ่อนยิ้มกว้างหยอกพี่สาวเล่นพรางพูดเจื้อยแจ้วต่อไป“พี่เลิฟไปเสียหลายวันและยังปิดโทรศัพท์น้องเลยติดต่อพี่ไม่ได้เลยคะ”“มีอะไรเหรอ”เปรมาหาเสียงตัวเองเจอในที่สุด เสียงแหบพร่าจากห้วงอารมณ์เมื่อภาพเหตุการณ์บนเตียงยังแจ่มชัด“ก็ลิฟจะโทรไปบอกข่าวดีกับพี่เลิฟค่ะ พ่อของแซมตกลงให้เราหมั้นกันแล้วค่ะ ไม่น่าเชื่อใช่ไหมคะ”“ใช่จ๊ะไม่น่าเชื่อ พี่ยินดีด้วยน้องรัก พี่ดีใจที่น้องสมหวังเสียที”“อะไรมันก็ไม่แน่ไม่นอนหรอกนะคะพี่เลิฟ แต่ยังไง น้องจะทำให้ดีที่สุดให้การหมั้นดำเนินไปจนกว่าเราจะได้แต่งงานกัน”“หื้อ?”“ก็พ่อของแซมบอกว่าขอให้เราหมั้นกันสักสองปีก่อนแล้วถึงจะคิดดูอีกครั้งเรื่องแต่งงาน”เปรมาจับมือน้องสาวที่วางอยู่บนโต๊ะลูบปลอบใจ“ลิฟ สองปีน่ะมันเป็นเวลาที่พอเหมาะและน้องอาจทำให้พ่อของแซมเปลี่ยนใจได้ อีกอย่างเมื่อถึงเวลา

บทที่ 20เปรมาสำลักน้ำทันทีเมื่อได้ยินคำถามจากเสียงทุ้มเมื่อเขานั่งลงข้างเธอ คริสรีบหยิบผ้าเช็ดปากส่งให้หญิงสาวพรางหัวเราะถูกใจ“นี่สงสัยผมพูดแทงใจดำใช่ไหมครับ”“เปล่าคะ ฉันไม่ได้ชอบเขา”เปรมาปฏิเสธพัลวันหน้าแดงก่ำจากการสำลักน้ำ ประสานสายตาไม่หลบเพื่อแสดงความจริงใจ“ผมไม่เชื่อหรอกครับ พี่ผมละสายตาจากคุณไม่ได้ และคุณก็เช่นกัน”เธอยืดกายขึ้น คิ้วโก่งขมวดมุ่น ถ้าเป็นเช่นที่คริสบอกนั่นหมายความทุกคนก็มองเห็นมันเช่นกัน“อย่าไปเชื่อในสิ่งที่เห็นสิคะ มันอาจจะไม่ใช่แบบนั้นก็ได้”“โอ้ งั้นก็ดีสิครับ ถ้าคุณไม่ได้ชอบพี่ชายของผม ผมก็จะได้สบายใจหน่อย ผมก็ขออนุญาตจีบคุณเลยแล้วกัน”“คริส!!”เธอจ้องดวงตาพราวระยับตรงหน้าและรอยยิ้มกว้างจึงได้รู้ว่าเขากำลังหยอกเธอเล่น เปรมาค่อยผ่อนลมหายใจ“คุณหยอกฉัน”“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ไม่แน่หรอกนะครับเลิฟ”มีเสียงพูดคุยดังขึ้นเมื่อแซมและบาบาร์ร่าเดินนำคู่หมั้นทั้งสองไปที่โต๊ะตัวยาวด้านหน้าน้องสาวของเธอสวยกว่าใครและใบหน้าประดับด้วยรอยยิ้มมีความสุข เธอภาคภูมิใจในตัวน้องสาวและอยากจะเห็นลิฟมีความสุขเช่นนี้ตลอดไป“ดูเจ้าแซมสิ ดูมีความสุข”เปรมาเอี้ยวหน้ามองคริส หน้าหวานคมยังยิ้ม