All Chapters of My honey คนนี้พ่อของลูก: Chapter 1 - Chapter 10

และแล้วผู้ชายที่เธอหลงรัก คอยแอบมอง แอบชื่นชมเขาตลอดมา ก็ได้ตกมาเป็นของเธอทั้งตัวและหัวใจ อย่างที่เธอเองก็ไม่คิดไม่ฝันว่า สาวแว่นสุดเฉิ่มเชยไม่มีอะไรน่าสนใจอย่างเธอ จะได้ลงเอยกับเขา นักธุรกิจหนุ่มหล่อกร้าวใจสุดฉลาด ที่ทั้งฐานะและระดับสติปัญญาต่างกับเธอราวฟ้ากับเหว...“จบบริบูรณ์”สาวแว่นตัวเล็กหน้าตาจิ้มลิ้ม ขยับริมฝีปากพูดน้ำเสียงแผ่วเบา ขณะพิมพ์คำว่าจบบริบูรณ์ในหน้าสุดท้ายของนิยายที่เธอเขียนและแล้วนิยายเรื่องล่าสุดเธอก็ได้เขียนจบและจะได้ส่งต้นฉบับเสียที หลังจากถูกบรรณาธิการตามอยู่เป็นอาทิตย์จะให้เธอส่งต้นฉบับเร็วได้อย่างไร ในเมื่อเวลาที่เธอเขียนนิยายแทบจะไม่มี เพราะช่วงนี้กิจการรีสอร์ทเล็กๆ ของครอบครัวจะประสบปัญหาจนต้องจ้างพนักงานออก จากที่เธอช่วยงานรีสอร์ทแค่เรื่องทำบัญชีก็ต้องควบตำแหน่งแม่บ้านทำความสะอาดไปด้วยพอตกเย็นก็ต้องมาปวดหัวลูกแฝดชายวัยสามขวบที่กำลังซนเป็นลิงทโมน กว่าจะได้ลงมือเขียนนิยายส่งสำนักพิมพ์ก็ต้องรอให้ลูกของเธอหลับไปแล้วเท่านั้น“เฮ้อ เรียบร้อยซะที” เพลงขวัญกดส่งต้นฉบับให้บรรณาธิการในเวลาเข้าใกล้กลางดึกเต็มที เธอรีบปิดโน๊ตบุ๊คปิดไฟที่โต๊ะทำงานก่อนจะเดินมาล้มตัวล

ในวันหยุดสุดสัปดาห์ สองสาวใหญ่อย่างหทัยรัตน์และปิ่นมณีนัดทานข้าวกันที่ร้านอาหารญี่ปุ่นเจ้าประจำที่อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากบ้านที่พวกเธออยู่มากนัก เพื่อปรึกษาหารือกันถึงเรื่องพินัยกรรมที่แม่สามีของพวกเธอทำเอาไว้ก่อนที่จะเสีย“ทำไมหนูเพลงตอบตกลงง่ายๆ ล่ะ” ปิ่นมณีอยากจะรู้นักว่าหทัยรัตน์ทำอีท่าไหนเพลงขวัญถึงได้ตอบตกลงที่จะเป็นสะใภ้ง่ายนัก จากที่เธอได้รับฝากเพลงขวัญจากแม่สามีเข้ามาทำงานที่โรงแรมเมื่อสี่ปีก่อน เธอรู้จักนิสัยของเพลงขวัญดีว่าเธอคงไม่ยอมทำให้ใครรู้สึกอึดอัดใจง่ายๆ แน่หากไม่มีเหตุผลหนุนในสิ่งที่ต้องทำมากพอ“ฉันรู้ว่ารีสอร์ทของคุณป้าสายกำลังมีปัญหา เลยตะล่อมหนูเพลงว่าหากยอมมาเป็นลูกสะใภ้ ฉันจะช่วยให้รีสอร์ทหมดหนี้แล้วก็จะปรับปรุงที่นั่นให้ด้วย รวมถึงค่าเล่าเรียนเจ้าสองแฝดฉันก็จะเป็นคนรับผิดชอบ” คนที่มีลูกล่อลูกชนอย่างหทัยรัตน์หรือจะไม่รู้วิธีเข้าหาคน ไม่อย่างนั้นเธอคงมีคนล้มสถิติในการเป็นเซลล์ช่างหว่านล้อมไปแล้ว“อย่างนี้นี่เอง ดูท่าเธอจะเอ็นดูตาปลื้มกับตาเปรมเสียจริงนะ” ปิ่นมณีพูดถึงลูกแฝดทั้งสองของเพลงขวัญในตอนที่เจอครั้งล่าสุดในงานศพของแม่สามีด้วยรอยยิ้ม เธอจำได้ว่าคนที่ดูจะถูกอ

เหนือตะวันนั่งเท้าคางอยู่ที่โต๊ะนั่งเล่นหน้าบ้าน เขาถอนหายใจอ่อนเมื่อเห็นว่าเพลงขวัญกำลังถือกล่องอะไรบางอย่างเดินตรงมาที่นี่ เดาได้เลยว่าเธอคงไม่พ้นมาเอ่ยทักทายเขาแน่นอน จึงหมายจะลุกเข้าไปในบ้านแต่สาวแว่นรูปร่างอวบอิ่มก็เดินมาขวางหน้าส่งยิ้มกว้างให้เขาก่อนที่เขาจะได้ก้าวข้ามประตูเข้าไปในบ้าน“ขนมหวานค่ะคุณเหนือ อร่อยมากเลยนะคะ”“คือ..ผมไม่ชอบของหวาน” เหนือตะวันตอบกลับเสียงห้วน ก่อนจะเดินอ้อมหญิงสาวหนีเข้าไปในบ้าน เพลงขวัญแทบจะหุบยิ้มไม่ทัน เพราะไม่คิดว่าชายหนุ่มจะมีท่าทีไม่เป็นมิตรกับเธอขนาดนี้ ทั้งที่เธอตั้งใจจะมาคุยเรื่องสำคัญกับเขา“เอามาให้พี่ก็ได้” น่านฟ้าเห็นเพลงขวัญยืนหน้าเสียอยู่ที่หน้าบ้านพักจึงเดินดุ่มเข้ามาหาเธอและดึงกล่องขนมในมือของเธอไปถือเอาไว้น่านฟ้าลูกชายคนโตของปิ่นมณีและดนุพล ชายหนุ่มอายุรุ่นราวคราวเดียวกับเหนือตะวันและตอนนี้ก็เป็นหนุ่มหล่อที่สาวๆ หมายปองไม่แพ้เหนือตะวัน เพราะได้เข้ามาบริหารกิจการนำเข้ารถยนต์รายใหญ่ของประเทศแทนคนเป็นพ่อในวัยเพียง29ย่างเข้า30เท่านั้น“ของพี่น่านกับนับเพลงเตรียมแยกไว้ให้แล้วค่ะ” เธอดึงกล่องขนมหวานในมือของน่านฟ้ามาไว้กับตัวก่อนจะส่งกล่อ

“โอ้ย” คนตัวโตค่อยๆ ทิ้งตัวนั่งลงบนเตียงด้วยสีหน้าเหยเกอีกครั้ง หลังจากเชื่อว่าเพลงขวัญไม่ได้มาทำอะไรกับตัวของเขาเช่นที่คิดคราแรก“ตาปลื้มบอกว่าเอาก้อนหินทุบขาคุณ แล้วถูกทุบตรงไหนคะไม่เห็นรอยช้ำเลย” เพลงขวัญเข้ามานั่งข้างๆ ชายหนุ่มก่อนจะก้มมองไปที่ขาของเขา ชายหนุ่มใส่กางเกงนอนขาสั้นโชว์กล้ามเนื้อขาและไรขน เธอพยายามมองยังไงก็ไม่เห็นรอยฟกช้ำแม้แต่น้อย“ไม่ใช่ที่ขา ลูกคุณฟาดเขาที่หัวผมเลย คราวหลังก็สอนลูกคุณบ้างนะว่าอย่างเล่นอะไรแผลงๆ แบบนี้อีก” เขาเอ่ยน้ำเสียงห้วน พูดถึงเรื่องนี้ก็เริ่มอารมณ์ไม่ดีขึ้นมากะทันหัน“หัว? ตรงไหนคะ” เพลงขวัญไม่ได้ใส่ใจฟังคำพูดของชายหนุ่ม เธอเอาแต่มองไปที่หัวของเขาก็ไม่เห็นรอยช้ำอีกเหมือนกัน และนึกภาพไม่ออกด้วยว่าลูกของเธอฟาดไปที่หัวของคนที่สูงกว่าตัวเองหลายเท่าได้ยังไง“หัวนั่นไง” เหนือตะวันรีบก้มหน้าจ้องไปยังกึ่งกลางลำตัวของเขาด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์ คนที่ได้ฟังก็นั่งหน้าเจื่อนเริ่มรู้สึกหน้าชาเล็กน้อย“เอ่อ.. แล้วมัน เจ็บมากไหมคะ”“ช่างมันเถอะ มีอะไรจะพูดคุณก็พูดมา อ่อ..ทีหลังหัดเข้าตามตรอกออกตามประตูด้วย ทำแบบนี้ผมตกใจ”“ก็มันเป็นเรื่องความลับสุดยอดไงคะ ถึงใ

หทัยรัตน์ยอมถอยในเรื่องแต่งงาน แต่หากไม่มีงานแต่งแล้วเธอก็อยากจะให้เพลงขวัญรีบจดทะเบียนกับเหนือตะวันและตามไปอยู่ที่กรุงเทพมหานครด้วยกันเลย และแล้วเพลงขวัญก็ต้องมาหนักใจกับเรื่องนี้อีกจนได้“ต้องไปอยู่กรุงเทพเลยเหรอ” บัวสายหน้าเจื่อน ไม่คิดว่าหทัยรัตน์จะเป็นคนคิดเร็วทำเร็วขนาดนี้ ทุกคนที่นั่งคุยกันอยู่ในห้องรับประทานอาหารใหญ่ ต่างก็พูดอะไรไม่ออกเพราะรู้แก่ใจว่าหทัยรัตน์ลงได้คิดวางแผนอะไรและพูดออกมาแล้ว หากจะมีใครเปลี่ยนใจต้องพูดกันปากเปียกปากแฉะ และหากเหตุผลไม่มีมากพอก็เอาชนะความคิดของหทัยรัตน์ไม่ได้ด้วย“ค่ะ ไหนๆ เด็กๆ ก็คุยกันแล้วว่าจะจดทะเบียนสมรสกันอย่างเดียว ฉันก็อยากจะทำให้มันเสร็จไปเลยค่ะ”บัวสายและสารภีมองหลานๆ ที่กำลังนั่งกินข้าวอยู่บนโต๊ะรับประทานอาหารสีสวยใกล้ๆ ตาละห้อย เพราะไม่คิดว่าจะต้องจากเจ้าสองแสบรวดเร็วขนาดนี้“คือ รออีกสักหน่อยได้ไหมคะคุณแม่ ให้โรงเรียนเด็กๆ ปิดเทอมก่อนค่ะ” เพลงขวัญมองออกว่าตอนนี้ยายและน้าของเธอหน้าเสียแค่ไหน“นั่นสิคุณ จะลำบากเอานะย้ายเด็กๆ กลางคันแบบนี้” ดนัยเอ่ยเสริมว่าที่ลูกสะใภ้“เรื่องโรงเรียนเจ้าแฝดไม่ต้องเป็นห่วงแม่ทำเรื่องให้โรงเรียนที่กรุง