All Chapters of Kakaibang Tikim: Chapter 121 - Chapter 130

Keilani POVPagkatapos ng matinding training session ko kanina kasama si Luke, diretsong lakad naman ako papunta sa event area dito sa Merritt luxury motor company ko. Hindi pa ako nakakapasok nang tuluyan, pero rinig na rinig ko na ang tunog ng camera clicks, ang utos ng photographer at ang malalim na boses ni Luke, ang model trainer na in-hire namin para sanayin din ang napili naming limang magagandang babae at limang matitipunong lalaki na magiging mukha ng first-ever commercial ng kumpanya ko.Pagpasok ko, agad akong natigilan sa eksena sa harapan ko. Sa gitna ng malawak at eleganteng event hall, nandoon ang isang Ferrum GX-5000, ang pinakabagong luxury motorcycle ng Merritt. Kulay deep midnight blue, may mga chrome accents na nagbigay ng futuristic touch. Nakapalibot dito ang mga models at bawat isa ay nakikinig kay Luke habang ipinapakita nito kung paano ang tamang pag-project sa camera.“Alright, everyone,” malakas na sabi ni Luke habang nakatayo sa harapan ng models. “Luxury m

Keilani POVMas maaga akong nakauwi sa mansion kaysa sa asawa ko. Hindi na muna kasi ako nagpunta sa training ko sa martial arts dahil busy ako ngayong buong maghapon.Pagdating ko, nagbihis na agad ako ng pambahay at saka ako dumiretso ako sa kusina. Nandoon sina Manang Letty at ang iba pang kasambahay, abala sa paghahanda ng hapunan. Napansin nilang dumating ako at agad akong tinanong.“Ma’am Keilani, anong gusto niyong ihanda namin para sa hapunan?”Ngumiti ako. “Ako na ang bahala ngayon. May gusto akong subukang lutuin.”Nagkatinginan sila na halatang nagulat. Hindi naman kasi ako madalas nagluluto, lalo na’t laging sila naghahanda ng hapunan para sa amin. Pero ngayon, gusto kong subukan ang mga natutunan ko kay Dr. Elaine at ipakita kay Sylas na kaya kong sundin ang healthy diet na napagkasunduan namin ng dietitian ko.“Pero kailangan ko ng tulong niyo,” dagdag ko na ikinagaan ng loob nila. Ayaw rin kasi nila ng walang ginagawa.Pinili kong maghanda ng balanced, nutritious meal n

Keilani POVPagdating ko pa lang sa opisina, sinalubong na agad ako ng assistant ko na halatang aligaga.“Ma’am Keilani, may naghihintay po sa loob ng opisina niyo,” sabi nito habang may hawak na kape, mukhang galing siya sa coffee shop.Napakunot-noo ako. “Sino?”Nag-aalangan siyang sumagot, pero sa huli, bumuntong-hininga ito na para bang hindi sigurado sa sasabihin niya. “Mahalagang tao raw po sa buhay niyo. Ayaw sabihin ang pangalan niya.”“Ah, okay, sige, mauna na ako at gusto kong malaman kung sino ‘yan,” sagot ko sa kaniya kaya yumuko siya nang lagpasan ko na ito.Napatigil ako sa paglalakad. Mahalagang tao?Wala naman akong inaasahang bisita at sa pagkakaalam ko, wala nang natitirang mahalagang tao sa buhay ko maliban sa anak ko at kay Sylas na asawa ko. Saka si Celestia pa nga pala, sila lang, tapos ay wala na.Sino kaya iyon?Sa hindi maipaliwanag na dahilan parang bumilis ang tibok ng puso ko. Nagmadali tuloy akong pumasok sa elevator at agad pinindot ang button papunta sa

Keilani POVHalos dalawang oras din akong nag-training ng karate ngayong gabi at sa totoo lang, gusto ko nang umuwi, maligo at mahiga sa pinakamalambot kong kama. Mabuti na lang at natapos na agad.Nang makita ko ang sasakyan ko, napabuntong-hininga ako kasi totoong uuwi na ako. Ewan ko ba, wala akong ganang mag-training ngayon pero nairaos naman. Kumikirot ang mga braso ko, pero sulit ang training.Binuksan ko na sana ang pinto ng kotse nang nayanig ang buong sasakyan ko.Saglit akong napatigil at saka hinigpitan ang hawak ko sa bag. Napakurap ako habang tinitigan ang gilid ng kotse ko na ngayon ay may yupi at gasgas.Anong katangahan ‘to?Mabilis akong lumingon sa gilid. Isang sasakyan ang nakabanggan sa akin na hindi kasing gara ng akin. At bago pa ako makapagsalita, bumukas ang pinto nito at mabilis na bumaba ang driver.“Miss, I’m so sorry! Hindi ko sinasadya! Nawalan ako ng kontrol saglit.”Mula sa itsura niya, halata namang hindi siya sanay sa ganitong sitwasyon. Hindi siya muk

Keilani POVHindi ako kailanman umaatras sa laban. Lalo na kung ang kalaban ko ay ang mama ni Braxton na dati na akong inaapak-apakan. At tumatak na sa akin ang surname na Villafuerte—surname na minsang nadikit sa pangalan ko pero sinusuka ko naman. Pero ngayong araw, titiyakin kong hindi sila makakalusot. Hindi ko palalagpasin ang ginawang ito ni Brenda Villafuerte.Tahimik lang akong nakaupo sa passenger seat ng sasakyan habang si Sylas ang nagmamaneho. Sa likuran namin, kasama ang dalawang pulis at ang legal consultant na kinontak namin kagabi. Ramdam kong nakatingin sa akin si Sylas, pero hindi na niya ako tinanong kung ayos lang ako. Kilala niya ako. Kapag tahimik ako sa ganitong sitwasyon, ibig sabihin, handa akong lumaban.Dumiretso ang tingin ko sa labas ng bintana. Papalapit na kami sa bahay ng pamilyang Villafuerte, sa isang villa na napapalibutan ng matataas na pader. Hindi ko na pinag-aksayahan ng tingin ang karangyaan ng lugar. Wala akong pakialam kung gaano kayaman ang p