บททั้งหมดของ ของขวัญที่ทำหล่นหาย + ผิดที่แกล้งรัก (ภาคต่อ) : บทที่ 131 - บทที่ 140

คนกำลังซาบซึ้งช็อตฟีลเสียดื้อๆ และถอนสายตาจากภาพหน้าจอก้มมองคนพูดตาเขียวปัด แต่หญิงสาวแกล้งทำเมินใส่ ไม่รู้ไม่ชี้ แล้วหันไปถามคุณหมอสาวที่ทำการอัลตราซาวน์ให้“คุณหมอคะ ฉันจะรู้เพศของลูกได้เมื่อไหร่หรือคะ”คำถามนั้นพลอยทำให้ดิฐกรหูผึ่งไปด้วย“ถ้าไม่มีอะไรผิดปกติเราสามารถอัลตราซาวน์เพื่อทราบเพศได้เมื่ออายุครรภ์ประมาณสิบสองถึงสิบหกสัปดาห์ ค่ะ แต่หมอจะนัดคุณแม่มาตรวจครรภ์ทุกเดือนเพื่อดูพัฒนาการของเด็กในครรภ์อีกทีนะคะ ระหว่างนี้หากคุณพ่อคุณแม่พบว่ามีอาการผิดปกติก็ให้รีบมาตรวจที่โรงพยาบาลก่อนวันนัดได้”“แล้วผมต้องทำอะไรบ้างครับ” ดิฐกรโพล่งถามขึ้นอย่างกระตือรือร้นโดยไม่สนใจสีหน้าตึงด้วยความหมั่นไส้ของว่าที่แม่ของลูก“ระหว่างที่ตั้งครรภ์คุณพ่อมีหน้าที่ต้องคอยดูแลสุขภาพคุณแม่ให้ดีค่ะ ในคู่มือที่หมอให้ไปจะมีวิธีดูแลตัวเองของคุณแม่ตั้งครรภ์อยู่ รวมถึงข้อควรระวังสำหรับการตั้งครรภ์ อาหารต่างๆ และเรื่องอารมณ์ของคุณแม่ขณะตั้งครรภ์ก็สำคัญนะคะ พยายามอย่าให้เธอต้องเครียดหรือมีเรื่องกระทบกระเทือนจิตใจก็จะดีต่อเด็กในครรภ์ที่สุดค่ะ”สองหนุ่มสาวหันมาสบตากัน ก่อนที่แคทรียาจะเบือนหลบสายตาไปมองทางหน้าจออัลตร

“นี่เธอหมายความว่ายังไง!” “แคท...ที่นี่โรงพยาบาลนะ อย่ามีเรื่อง” ดิฐกรรีบดึงมือแม่สาวขาลุยไว้ พลางกระซิบเตือนสติเกรงว่าจะเกิดเรื่อง ตอนนี้แคทรียาไม่ได้ตัวคนเดียว แต่ยังมีเจ้าตัวเล็กในท้องอีกหนึ่งชีวิตที่ต้องคอยระวัง“พี่ดิวคะ ผู้หญิงคนนี้ใครเหรอคะ”“พี่ดิวขา...รีบตอบเขาไปสิคะว่าแคทเป็นใคร และเราเป็นอะไรกัน” ดิฐกรหันไปมองดวงหน้าหวานที่ส่งยิ้มร้ายๆ มาให้เหมือนจะบอกว่าหากเขาตอบไม่ดี อาจจะโดนดีได้“นี่แคทรียา...แม่ของลูกผมเอง!”คำนั้นทำให้เจนิสาถึงกับสะอึก อึ้งกิมกี่“แม่ของลูกเหรอคะ...”ดวงตาเขียวปัดหันไปมองชายหนุ่ม แม้คำตอบของเขาจะไม่หักหน้ากัน แต่ก็ไม่ได้ทำให้เธอพอใจเสียทีเดียวสำหรับดิฐกร...เธอก็เป็นได้แค่แม่ของลูกเท่านั้นสินะแม่ของลูกที่ไม่ใช่เมีย!หญิงสาวหันไปทางดิฐกรด้วยสีหน้าตึง“ส่งยากับใบเสร็จของแคทมา เดี๋ยวจะโอนเงินคืนให้ทีหลัง แล้วถ้าอยากจะรำลึกความหลังต่อกับกิ๊กเก่าก็เชิญตามสบาย”แคทรียาว่าพลางคว้าถุงยาจากมือเขามาถือไว้แล้วรีบปิดจมูก เพราะกลิ่นน้ำหอมฉุนแรงจากกายของเจนิสากำลังทำให้ร่างกายเธอปั่นป่วนจนอยากอาเจียนขึ้นมาอีกครั้ง“อุ๊บ!”“แคทเป็นอะไรไป” ดิฐกรรีบถามอย่างห่วงใย แ

เมื่อดิฐกรวนรถมาจอดที่ด้านหน้าล็อบบีของโรงพยาบาล ก็ไม่เห็นเงาของหญิงสาวที่รับปากว่าจะรอเขาเสียแล้ว ชายหนุ่มใจหายวาบ รีบคว้าโทรศัพท์จะกดโทรหา แต่ก็นึกขึ้นได้ว่าตอนนี้แคทรียาไม่มีโทรศัพท์ แถมยังไม่มีกระเป๋าตังค์ด้วย แล้วเธอจะไปไหนได้ หรือว่าไปห้องน้ำ“คุณครับ เห็นผู้หญิงหน้าตาสวยๆ ใส่ชุดสีฟ้าๆ ที่เมื่อกี้นั่งรออยู่ตรงนั้นไหมครับ” ดิฐกรถามพนักงานรับรถที่ประจำอยู่ด้านหน้าเสียงร้อนรน“อ๋อ เห็นครับ เธอเพิ่งขึ้นรถแท็กซี่ออกไปได้เมื่อครู่นี้เองครับ”ชายหนุ่มใจหายวาบ“ขึ้นแท็กซี่ไปแล้วเหรอครับ”“ครับ”“ไปไหนของเขาอีกล่ะเนี่ย” ชายหนุ่มบ่นอย่างหงุดหงิดระคนเป็นห่วง ในเมื่อเขาบอกให้เธอรอตรงนี้ โทรศัพท์ก็ไม่มี เงินก็ไม่มี แถมสภาพร่างกายยังไม่สมบูรณ์อีก หากเกิดแพ้ท้องหน้ามืด เป็นลมในแท็กซี่ขึ้นมาอีกล่ะจะทำยังไง ยิ่งคิดก็ยิ่งเป็นห่วงขึ้นมา ตอนนี้เธอไม่ได้ตัวคนเดียว แต่มีลูกของเขาอยู่ในท้องอีกคน แล้วยัยนั่นไปที่ไหนล่ะเนี่ยหรือว่าจะกลับบ้าน?ไวเท่าใจคิด ดิฐกรจึงรีบขึ้นรถและขับออกไปทันที/////“มี่! แคทไปหาที่บ้านหรือเปล่า” มิรันดามุ่นหัวคิ้วเมื่อได้ยินน้ำเสียงร้อนรนจากอดีตคนรักเก่าถามถึงน้องสาวของสาม

“น้องมิวไปหาถุงสวยๆ ใบใหม่มาให้แม่หน่อยนะคะคนเก่ง” เด็กน้อยรับคำอย่างว่าง่ายและวิ่งปรูดไปทางหลังบ้านทันทีคีรินยื่นมือไปเก็บสมุดฝากครรภ์ที่พื้นขึ้นมาดู พอเห็นชื่อที่หน้าปก เขาก็ใจหายวาบ นึกรู้คำตอบของอาการผิดปกติทั้งหมดของน้องสาวได้ทันทีไม่ใช่ท้องเสีย แต่กลับเป็น...“แคทท้องงั้นเหรอ”“พี่คิมคะ” มิรันดารีบลูบแขนของสามีหนุ่มไม่ให้เขาใจร้อนคาดคั้นกับน้องสาวจนเสียเรื่อง“พี่คิมช่วยไปดูลูกหน่อยสิคะว่าหาถุงเจอไหม เดี๋ยวทางนี้มี่จัดการให้เองนะคะ”คีรินมองใบหน้าภรรยาสาว ก่อนพยักหน้ารับและยอมผละไปทางหลังบ้าน เหลือเพียงสองสาวตามลำพัง“น้องแคท...ไม่ต้องคิดมากนะคะ ทำใจให้สบาย”“พี่มี่ก็อยากถามใช่ไหมคะว่าแคทท้องกับใคร”“แต่ถ้าน้องแคทไม่อยากบอก ก็ไม่เป็นไรนะ พี่เข้าใจ เรื่องนี้พี่เองก็เคยผ่านมาก่อน” แคทรียาเงยหน้ามองพี่สะใภ้ด้วยความรู้สึกผิด แต่ก็อดอยากรู้ไม่ได้“ตอนพี่มี่ท้องน้องมิวรู้สึกยังไงบ้างเหรอคะ”“อืม...ตอนนั้นเหรอ พี่ก็ดีใจแล้วก็หนักใจไปพร้อมกันน่ะสิ เพราะต้องกลายเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยว แต่มันก็รู้สึกดีที่จะมีน้องมิว เขาเป็นของขวัญที่มีค่าที่สุดในชีวิตพี่เลยล่ะ”“แล้วพี่โกรธพ่อของน้องมิวไหมค

ดิฐกรรีบไปที่บ้านมิรันดาตั้งแต่เช้าตรู่ ทั้งที่เมื่อคืนเขาแทบไม่ได้นอนเพราะมัวแต่คิดฟุ้งซ่านเรื่องของเขากับแคทรียาจนนอนไม่หลับ ยังไงวันนี้เขาก็ต้องคุยกับเธอให้รู้เรื่อง ไม่อย่างนั้นเขาคงต้องอกแตกตายแน่แต่ทว่า...“น้องแคทไปแล้วค่ะ”ดิฐกรหัวใจกระตุกวูบอย่างแรง“ไป...ไปไหน”“มี่ก็ไม่รู้ค่ะ พอตื่นมาน้องก็ไม่อยู่แล้ว นี่พี่คิมก็โทรไปถามที่บ้านคุณพ่อคุณแม่ก็บอกว่าไม่ได้กลับไป ทางนั้นเองก็กำลังร้อนใจเหมือนกัน” มิรันดาตอบด้วยสีหน้าหนักใจ“แล้วที่ร้านเขาล่ะ” ชายหนุ่มหมายถึงร้านเวดดิ้งสตูดิโอ เธออาจจะมีงานด่วนต้องรีบไปที่ร้านแต่เช้าก็ได้“มี่โทรเช็กแล้วค่ะ น้องก็ไม่ได้ไปเหมือนกันค่ะเห็นพนักงานบอกว่าน้องแคทเขาพักร้อน อ้าว นั่นพี่คิมมาพอดี” ดิฐกรหันขวับไปมองคนเพิ่งลงจากรถด้วยสีหน้าตึงเครียดผิดจากที่เคย“เป็นไงบ้างคะพี่คิม หาน้องแคทเจอไหม”“ไม่เจอเลย พี่ลองถามรปภ.ที่หน้าหมู่บ้าน เห็นว่ามีรถแท็กซี่เข้ามาตอนตีสี่ แล้วตอนออกไปก็มีผู้หญิงคนหนึ่งนั่งด้านหลัง พี่คิดว่าน่าจะเป็นน้องแคท ก็เลยจดทะเบียนรถแท็กซี่นั่นให้ตำรวจช่วยตามหาตัวคนขับอยู่”“แล้วบ้านเพื่อนล่ะ เขาอาจจะนั่งแท็กซี่ไปหาเพื่อนสักคนก็ได้”“