All Chapters of แค้นรักนายอสรพิษ: Chapter 21 - Chapter 30

แอดดดดเขาผลักประตูบานใหญ่เข้าไปในห้องห้องหนึ่ง ก่อนจะเดินนำเข้าไป"เข้ามาสิ""เอ่อ...นี่ห้องของพี่ เอ่อ ขอโทษค่ะ! ห้องของท่านหรอคะ!" เธอถามอย่างตะกุกตะกัก"ใช่"เธอกวาดสายตาไปมองรอบๆห้องอย่างกล้าๆกลัวๆภายในห้องถูกตกแต่งด้วยสีดำทั้งหมด ข้าวของเครื่องใช้ล้วนไม่คุ้นตา"มานั่งตรงนี้" เขาสั่งให้เธอไปนั่งเก้ากี้ฝั่งตรงข้ามเธอไม่ทันได้มองว่าเขาไปนั่งลงบนเก้าอี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่ก็ยอมนั่งตามที่เขาบอกแต่โดยดี"ท่านเรียกฉันมามีธุระอะไรหรือเปล่า"ตอนนี้เธอต้องตามน้ำไปก่อนถึงแม้ว่าจะอยากถามคำถามเขามากมายแค่ไหนก็ตาม"ข้า...มาคิน เป็นกษัตริย์ปกครองดินแดนแห่งนี้ ข้ามีสิทธิที่จะถามเจ้าว่ามาที่นี่ได้อย่างไร""เอ่อ...ฉันมาจากเมืองxx ก่อนหน้านี้ฉันอยู่ที่หอพักในเมืองแต่มาโผล่ที่นี่ได้ไงไม่รู้"เธอพยายามนึกย้อนถึงเหตุการณ์ก่อนที่เธอจะมาที่นี่"แล้วก่อนหน้านั้นเจ้าไปทำอะไรมา""ฉันก็...กินข้าวกับเพื่อน แล้วฉันก็จำอะไรไม่ได้อีกเลย""เพื่อน? ใครกัน" เขาถามสีหน้าเรียบเฉย"พี่คีตาคะ แต่เมื่อกี้เราก็เพิ่งเจอกันนะ แต่เขาไม่ยอมรับว่าตัวเองชื่อคีตากลับมาบอกฉันว่าตัวเองชื่ออาดูซะงั้น""เจ้ากำลังจะบอกว่าชายผู้น

อีกด้านหนึ่งของป่า..."นายท่าน พวกมันไหวตัวทันแล้วครับ!""หึ ปล่อยมันไปก่อน..."เสียงเย็นเยือกดั่งไร้ความรู้สึกเอ่ยขึ้นเจ้าของเสียงหันขวับมายังลูกน้องคนสนิทด้วยสายตาที่เรียบเฉยก่อนที่ร่างสูงใหญ่ดำทะมึนจะลุกขึ้นยืนด้วยความสูง190เซนติเมตร ใบหน้าคมเข้ม ดุ และดูน่าลึกลับ ไรเคราอ่อนๆขึ้นเต็มใบหน้าอย่างประปราย ผู้คนต่างหวาดกลัวเขากันมากแต่เขากลับมีหน้าตาที่หล่อเหลาไม่ได้น่าเกลียดน่ากลัวอย่างที่ทุกคนคิด แต่สิ่งที่แปลกไปจากคนทั่วไปนั่นก็คือนิ้วมือที่มันเป็นกรงเล็บขนาดใหญ่ที่มีคล้ายสัตว์จำพวกนก ไม่มีผู้ใดทราบว่าทำไมเขาถึงมีนิ้วมือที่อัปลักษณ์เช่นนี้นามของเขาคือ "ลูคัส"ปีศาจดำที่ปกครองเมืองกาวิละ มีเรื่องเล่าสืบต่อกันมาว่า เมื่อสามพันปีก่อนสมัยที่ลูคัสเป็นหัวหน้ากองทัพ เขาได้ลอบสังหารราชางูขาว เพื่อช่วงชิงอำนาจ และเขาก็ทำมันสำเร็จหลังจากที่ราชางูขาวได้ตายไป ทายาทลูกชายฝาแฝดของเขาก็ได้หายสาปสูญไปด้วยเช่นกันต่อมาลูคัสได้แต่งตั้งตัวเองขึ้นเป็นราชา ด้วยความที่เขามีจิตใจที่อำมหิต เขาได้เข้าโจมตีเมืองอุราคาแต่ไม่สามารถเอาชนะท่านมาคีพ่อของมาคินได้ และตั้งแต่เหตุการณ์ครั้งนั้นเขาก็ได้กลายเป็นครึ่งง

ณ บ้านพัก"ยังเหมือนเดิมเลย" หญิงสาวมองไปรอบๆ สำรวจภายในห้อง"เจ้ามาอยู่ที่นี่นานหรือยัง" เขาเดินตามขึ้นมา"ไม่นาน แต่รู้สึกผูกพันธ์มากกว่า""กับที่นี่หรือกับคนล่ะ"เขาเหล่ตามองหญิงสาว"นี่คุณ..." เธอกัดฟันกรอด"ข้าถามเจ้าจริงๆนะ เจ้ากับน้องชายข้ามีความสัมพันธ์กันแบบไหนกันแน่""ไม่มีอะไรนี่ ฉันก็แค่มาเข้าค่ายแต่เกิดเรื่องอะไรมากมายเราเลยสนิทกันมั้ง" เธอยักไหล่"สนิทแบบเพื่อน?""ใช่ๆ แบบนั้นแหละ""อืม ข้าว่าเจ้ารีบนอนเถอะ ข้าจะเฝ้าหน้าประตูให้""งั้นก็...ฝันดีนะ"ก่อนที่เธอจะล้มตัวลงนอน ไม่ต่างจากชายหนุ่มที่นั่งพิงผนังข้างๆประตูผ่านไป10นาที..."ปวดฉี่ชะมัด" หญิงสาวบ่นอุบอิบกับตัวเองก่อนจะมองไปยังมาคินที่นั่งหลับอยู่ เขากอดกระชับอ้อมแขนตัวเองด้วยอากาศที่หนาวเย็นยามค่ำคืนฮาน่าเห็นแบบนั้นก็อดสงสารไม่ได้ เธอมองหาผ้าห่มที่อยู่ข้างๆที่นอนก่อนจะหยิบมันแล้วเดินไปหาเขาเธอห่มผ้าให้เขาอย่างเบามือก่อนจะค่อยๆแง้มประตูออกไป"ไม่ได้ถือตะเกียงมาด้วยอีกต่างหาก ยัยฮาน่าเฮ้ย" เธอพูดเบาๆสวบสวบสวบทางเดินที่มีหญ้าขึ้นประปรายเธอเดินมาถึงห้องน้ำที่อยู่ข้างบ้านพักก่อนจะทำธุระของตัวเองให้เรียบร้อยไม่ทัน

วันต่อมา...เธอตัดสินใจถามออกไปตรงๆ ทั้งก่อนหน้านี้ที่พวกเขาบอกว่ามาตามหาฝาแฝดที่หายตัวไป ถ้าคนคนนั้นเป็นพี่มาคินจริงๆ สรุปได้ว่าพวกเขาเองก็เป็นงูเหมือนกัน"อืม...เรื่องมันยาวนะหนู เอาไว้ลุงค่อยเล่าทีหลัง" ลุงมาคีอธิบายสั้นๆพร้อมกับรอยยิ้ม"แต่เจ้าเถอะ เรียกน้องชายข้าว่าพี่แต่ไม่เห็นเรียกข้าแบบนั้นบ้าง""อะไรนะ" หญิงสาวเบิกตาโพรง"หึ เจ้าคิดว่าข้ามองไม่เห็นหรือไง" ชายหนุ่มกระซิบกระซาบเบาๆ"แล้วทำไมนายไม่บอกฉัน!" หญิงสาวถลึงตา"ถ้าบอกเจ้าจะยอมออกมากับข้าไหมละ...หืม แม่สาวน้อย"เขาก้าวช้าๆเข้าหาเธอ"เอ่อ...งั้นพ่อไปขอเข้าไปพักในห้องก่อนนะ เดินมาทั้งวันเมื่อยขาหมดแล้ว" ผู้เป็นพ่อยิ้มกรุ้มกริ่ม"ท่านพ่อให้ข้าไปส่งเถอะครับ""ไม่ต้อง ไม่ต้อง พ่อไปได้" ชายแก่พูดพลางยกมือปัดๆปัง!"ว่าไง...เจ้าเป็นอะไรกับน้องชายข้า! "เขามีสีหน้าจริงจังอย่างเห็นได้ชัด"ก็ไม่ได้เป็นอะไรกัน" เธอหลบสายตา"เจ้าไม่ต้องกลัว ข้ากับพ่อมาตามหาหมอนั่นเพราะต้องการความช่วยเหลือ ไม่ได้มาทำร้ายใคร อีกอย่างแวบแรกที่ข้าสัมผัสได้ ก็รู้แล้วว่านั่นเป็นน้องชายของข้า""นายเจอพี่มาคินที่ไหน""มันจะมีใครที่กล้ามาหาเจ้าดึกดื่นๆ""นา

คนเจ้าชู้หลายใจ ไม่เจอกันตั้ง3ปี นึกว่าเจอเขาอีกทีจะรู้สึกดีใจ มีความสุข แต่ทำไมกัน...ทำไมเราต้องมาเจออะไรแบบนี้ ไหนว่ารักเราหวงเรา ห้ามเรายุ่งกับผู้ชายคนอื่น ตัวเองกลับทำซะเอง! คนบ้า ผู้ชายบ้าหลังจากเหตุการณ์วันนั้นฮาน่าก็เก็บของและโทรหาอนาทาให้ผู้เป็นพ่อไปรับกลับบ้านทันทีอนาทายังแปลกใจว่าทำไมช่วงนี้ลูกสาวถึงดูแปลกไป ไม่ค่อยพูดไม่ค่อยจาเหมือนแต่ก่อน ผู้เป็นพ่ออย่าเขาก็เห็นลูกเป็นแบบนี้ก็ยิ่งเป็นห่วงก๊อก ก๊อก"พ่อขอเข้าไปหน่อยได้ไหมลูก""ประตูไม่ได้ล็อคค่ะพ่อ""เป็นไงบ้างลูก พ่อเห็นตั้งแต่กลับมายังไม่ได้ออกไปไหนเลย""เหนื่อยๆนิดหน่อยค่ะ""งั้นเอาอย่างนี้ก็แล้วกัน พรุ่งนี้พ่อจะเด็กเตรียมงานเอาไว้ ตอนเย็นลูกแต่งตัวสวยๆไปฉลองด้วยนะลูก"อนาทากดโทรออกหาเพื่อนคนสนิท อย่าง 'คทา' พ่อเลี้ยงวัยเดียวกันที่อยู่ไม่ไกลกับบ้านของเขานัก'ไง...คทาพรุ่งนี้ตอนเย็นพอจะว่างไหมวะ''มีเรื่องอะไร สำหรับเอ็งว่างตลอดแหละ''พอดีลูกสาวเพิ่งเรียนจบ ฉันว่าจะให้มาเรียนรู้กิจการต่อ ถึงเวลาที่ฉันจะวางมือแล้ว''เอ้าจริงเหรอ พอดีเลยลูกชายฉันก็เพิ่งกลับมา เดี๋ยวจะลองชวนไปด้วย''เอ็งมีลูกชายด้วยเหรอวะ''มีสิ''แล้วเจอ