All Chapters of เกิดใหม่เป็นคุณหนูไร้ค่าพร้อมมิติบ้านสวน: Chapter 31 - Chapter 40

หลังจากฟังคำแก้ตัวของเสนาบดีซ่งแล้ว ขุนนางฝ่ายที่สนับสนุนองค์รัชทายาทยังส่ายหน้า พวกเขาไม่คิดจะได้ยินคำแก้ตัวน้ำขุ่น ๆ ของเสนาบดีซ่งเช่นนี้ หวังซินหยางที่ภายในจิตใจโกรธเกรี้ยวอยากลงมือสังหารคน แต่เขาต้องควบคุมอารมณ์นี้เอาไว้และทำตามหน้าที่ของตน เพื่อกวาดล้างขุนนางที่คอยกัดแทะทำลายราชสำนักมาเนิ่นนานเสียที“ฝ่าบาทตั้งแต่กระหม่อมทำงานมาไม่เคยใส่ร้ายผู้บริสุทธิ์ คนที่ถูกลงโทษล้วนกระทำความผิดแตกต่างกันไป และมีหลักฐานยืนยันการกระทำของพวกเขาทุกครั้ง นอกจากเสนาบดีซ่งจะส่งคนสนิทไปจับตัวคุณหนูโจวแล้ว กระหม่อมยังได้รับคำสารภาพที่อาจทำให้บ้านเมืองเกิดการนองเลือดครั้งใหญ่อีกด้วยพ่ะย่ะค่ะ” อยากแก้ตัวนักก็เตรียมคำพูดไว้ให้ดีเถิดซ่งเหว่ยหนาน“เจ้าหมายความว่าอย่างไรผู้ตรวจการหวัง รีบอธิบายให้เจิ้นและขุนนางทุกคนฟังบัดเดี๋ยวนี้ มันคือเรื่องอันใดที่จะทำให้เกิดเหตุการณ์นองเลือดขึ้น”“คนสนิทของเสนาบดีซ่งได้สารภาพกับกระหม่อมว่า เสนาบดีซ่งและพรรคพวกอีกหลายคนซ่องสุมกำลังทหาร เพื่อเตรียมทำการก่อกบฏชิงบัลลังก์จากฝ่าบาทสังหารรัชทายาท จากนั้นคนที่จะขึ้นนั่งบัลลังก์เป็นฮ่องเต้องค์ต่อไปก็คือองค์ชายสี่พ่ะย่ะค่ะ”“เห

จิ้นโจวหันหลังกลับเข้าในร้านมุ่งหน้าขึ้นไปพบเจ้านายยังชั้นบนของร้านขนม เพื่อรายงานเรื่องที่ตนได้พบเห็นให้เจ้านายได้ทราบและรอรับคำสั่ง ว่าตนควรทำอย่างไรต่อไปกับเรื่องของเฉินเยี่ยนหมิง ด้าหน้าห้องส่วนตัวมีซั่วเหยียนที่ยืนเฝ้าอยู่ เมื่อเห็นจิ้นโจวเดินขึ้นมาท่าทางรีบร้อนจึงเกิดความสงสัย ยิ่งสหายบอกกับตนว่าต้องการพบหวังซินหยางเป็นการด่วน ก็ยิ่งเพิ่มความน่าสงสัยมากขึ้นไปอีกหลายเท่าตัว แต่พอได้ยินเรื่องที่จิ้นโจวต้องการรายงานแล้ว ซั่วเหยียนรีบเข้าไปในห้องส่วนตัวเพื่อเชิญหวังซินหยางออกมาด้านนอกทันที“หืม จิ้นโจวเจ้าดูรีบร้อนแปลก ๆ มีอะไรไม่ดีเกิดขึ้นหรือไม่ ต้องการให้ข้าไปช่วยเจ้าจัดการมันไหม”“มีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นจริง ๆ นั่นแหละซั่วเหยียนข้าถึงรีบขึ้นมานี่อย่างไรเล่า เรื่องนี้ต้องรีบรายงานต่อคุณชายใหญ่โดยเร็วเพราะมันเกี่ยวกับคุณหนูโจว”“เจ้าว่าเรื่องไม่ดีมันเกี่ยวกับคุณหนูโจวงั้นรึ เจ้ารออยู่ตรงนี้ก่อนประเดี๋ยวข้าจะเข้าไปเรียนคุณชายใหญ่ให้เอง”ซั่วเหยียนเข้าไปด้านในห้องที่กำลังมีความสุขกับการชิมขนมครก เขาตรงไปหาหวังซินหยางและก้มลงกระซิบบางอย่าง หวังซินหยางรีบหลุบตาลงเก็บซ่อนแววตาที่เรียบนิ่

หลังจากวันที่ได้สั่งสอนบุรุษเช่นเฉินเยี่ยนหมิง หลินหว่านยังคงวุ่นอยู่กับการเตรียมต้นกล้าผัก และการเข้าไปดูร้านขนมสลับกับหวังลี่ถิงเป็นครั้งคราว เพราะหลินหว่านต้องใช้ที่ดินทั้งสิบหมู่ที่หวังซินหยางซื้อให้ เพาะปลูกผักที่เป็นวัตถุดิบสำคัญสำหรับขนมครกของนาง และได้ส่งจดหมายถึงน่าซือว่าต้องอยู่จัดการงานที่เมืองหลวงเสียก่อน จากนั้นจะกลับไปเปิดกิจการบ้านสวนที่นางใฝ่ฝันเสียทีหวังซินหยางที่รู้เรื่องนี้ก็มิได้ร้อนรนแต่อย่างใด เพราะเท่าที่เขาสังเกตตั้งแต่รู้จักกันในวันแรก ๆ พอจะเดาได้ไม่ยากนัก ว่าสถานที่ที่หลินหว่านชอบและต้องการอาศัยอยู่มากที่สุด นั่นก็คือบ้านสวนของนางที่หมู่บ้านหลูหยาง ตัวของหวังซินหยางจึงได้คิดวางแผนอนาคตของตนไว้เงียบ ๆ รอให้ถึงเวลาที่เหมาะสมเขาย่อมตัดสินใจอย่างไม่ลังเลการใช้ชีวิตและการทำงานของหลินหว่านกับหวังซินหยาง ยังคงเหมือนเช่นเดิมในทุก ๆ วันอาจจะมีเรื่องรุนแรงบ้างแต่ไม่หนักหนาเท่าใดนัก แต่สถานการณ์ภายในเมืองหลวงของแคว้นเว่ย กำลังสับสนวุ่นวายขึ้นในวันหนึ่งยามเช้าตรู่ เมื่อผู้คนออกจากบ้านเพื่อทำกิจวัตรประจำวัน และได้พบกับกระดาษมากมายที่ถูกโยนทิ้งไว้กลางถนน“นี่มันกระดาษอั

เมื่อได้รับพระราชานุญาตตามฎีกาที่ตนได้ถวายต่อฮ่องเต้แล้ว หวังซินหยางยังไม่กลับจวนในทันทีเขากลับไปที่สำนักตรวจสอบ เพื่อสะสางงานที่ยังค้างอยู่เล็กน้อยและพิจารณารายชื่อ เหล่าหัวหน้าแต่ละกลุ่มตามผลงานที่ผ่านมาเป็นแนวทางในการคัดเลือก สำหรับตำแหน่งผู้รักษาการสำนักตรวจสอบในเมืองหลวง แต่ไม่ว่าหวังซินหยางจะเลือกหัวหน้าคนใดขึ้นมาก็ตาม ทุกคนในสำนักตรวจสอบย่อมเคารพการตัดสินใจของเขา เพราะทุกคนล้วนทำงานร่วมกันมานานเสี่ยงอันตรายมาก็มาก นั่นจึงเป็นเรื่องง่ายก่อนที่หวังซินหยางจะตัดสินใจเลือก ‘สุยอี้หยวน’ รับภาระดูแลสำนักตรวจสอบในเมืองหลวงแทนเขา และหวังซินหยางยังได้เตรียมส่งมอบงานที่เป็นคดีเล็ก ๆ น้อย ๆ ให้พวกเขาที่นี่ได้ทำฆ่าเวลา เมื่อใดที่มีการร้องเรียนเกี่ยวกับขุนนางที่ทำผิดกฎหมายของแคว้น เวลานั้นพวกเขาทุกคนจะได้ทำงานร่วมกันอีกครั้งด้านหลินหว่านที่จัดการกับสิ่งของต่าง ๆ ของตนเรียบร้อย จึงได้แวะไปสนทนากับว่าที่พระชายาเอกของหยางอ๋อง อย่างหวังลี่ถิงที่พักหลังนางต้องดูแลตนเองเป็นอย่างดี ทั้งกริยามารยาทรวมถึงเรื่องรูปร่างผิวพรรณที่ต้องงดงามที่สุด ยามที่สวมชุดแต่งงานจะยิ่งทำให้ดูสง่างามเพิ่มขึ้นอีกหลายเท

ระหว่างทางกลับหมู่บ้านหลูหยางรถม้าของหลินหว่านได้หยุดกลางคัน เนื่องจากฟางติงฉ่ายบิดาของฟางจื่อฉิงกำลังจะตามไปที่หมู่บ้านหลูเฟินพอดี เมื่อบังเอิญเจอกันเหอซู่เผิงจึงได้เรียกเอาไว้และบอกว่า ยามนี้ฟางจื่อฉิงอยู่บนรถม้าของหลินหว่านแล้ว จึงได้บอกให้ทุกคนกลับหมู่บ้านแทนเพราะไม่อยากให้มีเรื่องราวใหญ่โตพอทุกคนในหมู่บ้านรู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นกับฟางจื่อฉิง พวกเขาต่างก็มาเยี่ยมและให้กำลังใจกับฟางจื่อฉิง เพราชาวบ้านเองต่างก็เอ็นดูนางและเห็นการเติบโตของนางมาตั้งแต่เด็ก บางคนถึงกับโกรธแค้นหมู่บ้านหลูเฟินที่ไม่คิดจะยื่นมือช่วยเหลือฟางจื่อฉิงสักนิด ยามที่ถูกสองแม่ลูกนั่นรุมทำร้ายเอาแต่ยืนมองดั่งก้อนหิน แต่เมื่อได้ยินว่าคุณหนูโจวเจ้าของน้ำปุ๋ยหมักให้ส่งจดหมายถึงหยางอ๋อง ว่าไม่ต้องการขายมันให้กับคนไร้ศีลธรรมจึงพอจะลดความโกรธลงมาได้ “สมน้ำหน้าพวกนั้นแล้วในเมื่อคุยกันไม่เข้าใจ ควรตามฟางเหม่ยไปรับฟังและหาทางออกร่วมกันถึงจะถูก แต่นี่กลับบังคับให้ฉิงเออร์หย่าขาดกับสามีตัวดีนั่นท่าเดียว” นางหงโยวที่มาเยี่ยมและให้กำลังทั้งสหายกับบุตรสาวนั่งพูดด้วยความโมโห“ต่อไปทุกคนจะมีชีวิตที่ดีขึ้นไปด้วยกันทั้งเมือง แต่