All Chapters of เกิดใหม่เป็นคุณหนูไร้ค่าพร้อมมิติบ้านสวน: Chapter 21 - Chapter 30

วันถัดมาในยามซื่อบ้านสวนของหลินหว่าน ได้ทำการเปิดต้อนรับท่านเจ้าเมืองหยางหลิวที่ยามนี้กระตือรือร้น อยากสอบถามเกี่ยวกับเรื่องน้ำปุ๋ยหมักเป็นอย่างมาก เมื่อวานให้คนสนิทซื้อผักจากชาวบ้านกลับไปให้ดู แม้ไม่อยากเชื่อก็ต้องเชื่อแล้วว่าที่หลินหว่านเคยพูดไว้ มิใช่การพูดจาโอ้อวดเกินจริงเลยสักนิด แต่มันคือเรื่องจริงที่น้ำปุ๋ยหมักของนางทำให้พืชผัก มีลำต้นที่อวบใหญ่กิ่งก้านใบสีเขียวอย่างทั่วถึง ไม่มีสีอื่นปะปนให้เห็นบนต้นผักและพอนำไปทำอาหาร ก็ออกมากรอบอร่อยมีความหวานจากธรรมชาติ ตัวเจ้าเมืองเองยังต้องเติมข้าวอีกหนึ่งชาม ทั้งที่ก่อนหน้านี้ตัวเขาทานอาหารได้ไม่เยอะก็อิ่มแล้ว“ก๊อก ๆ ๆ แอ๊ดดด”“ไม่ทราบว่าที่นี่ใช่บ้านของคุณหนูโจวหรือไม่” เกิงหลินคนสนิทของเจ้าเมืองเคาะประตูก่อนเอ่ยถามกับหยุนเหลียงที่เป็นคนเปิดประตู“ใช่แล้ว ไม่ทราบว่าพวกท่านถามถึงคุณหนูด้วยเหตุใดหรือขอรับ”“ท่านผู้นี้คือเจ้าเมืองเกาเจิงอู่ผู้ดูแลเมืองหยางหลิว มีธุระสำคัญต้องการพบปะหารือกับคุณหนูโจว ตอนนี้คุณหนู โจวกลับมาจากตลาดในเมืองแล้วหรือไม่”“ข้าน้อยคารวะท่านเจ้าเมืองขอรับ เชิญท่านด้านในห้องรับแขกเถิดตอนนี้คุณหนูเพิ่งจะเก็บอุปกรณ์ท

คืนที่ผ่านมาหวังซินหยางนอนหลับสนิทที่สุด และถือว่าได้พักผ่อนอย่างเต็มที่ด้วยเช่นกัน ด้านวรยุทธ์รวมถึงกำลังภายในก็สามารถใช้ได้เช่นเดิม ยามเช้าของทุกวันหลินหว่านย่อมอยู่ที่แผงขายของ เพื่อเปิดร้านขายขนมครกแสนอร่อยให้กับลูกค้าที่รออยู่ แต่ในวันนี้มีหน้าขนมมาเพิ่มอีกสองชนิด นั่นก็คือเผือกและข้าวโพดโดยที่มันถูกทำให้สุก และหั่นมาแล้วเรียบร้อยพร้อมทำให้ลูกค้าได้ชิมในวันนี้ หนึ่งในลูกค้าที่ต่อแถวมีบ่าวจากจวนเจ้าเมืองอยู่ด้วยเช่นกัน“อะแฮ่ม ๆ ๆ ลูกค้าทุกท่านโปรดฟังทางนี้สักประเดี๋ยว ขนมครกของร้านเรามีพืชผักสำหรับโรยหน้าขนมเพิ่มอีกสองอย่าง เรียกว่าเผือกและข้าวโพดที่ข้าเพิ่งจะเก็บเกี่ยวพวกมันได้ หลังจากทดลองปลูกอยู่นานหลายเดือน ซึ่งในวันนี้พวกท่านจะได้ชิมรสชาติของมันเป็นครั้งแรก รบกวนทุกท่านติชมได้นะเจ้าคะว่าชอบหรือไม่ชอบ เพราะทางร้านจะไม่ทำสิ่งที่ลูกค้าไม่ชอบมาขายอย่างแน่นอนเจ้าค่ะ” หลินหว่านเตรียมเผือกและข้าวโพดอย่างละครึ่ง เพื่อทดลองความชอบของลูกค้าเสียก่อน“ทุกท่านแม้แต่พวกข้าที่เป็นบ่าวคนสนิท ยังไม่ได้ชิมเลยสักนิดเพราะคุณหนูอยากให้พวกท่านได้ชิมเป็นคนแรก จึงต้องยอมอดทนมาชิมพร้อมพวกท่านในวันนี

หลินหว่านมองความหน้าด้านไร้ยางอายของมู่ซ่านเซินแล้ว นางยิ่งรู้สึกเกลียนตระกูลนี้มากขึ้นไปอีกหลายเท่า ปากที่ช่างสรรหาคำพูดให้ตนเองเป็นผู้ถูกกระทำมันน่าตัดลิ้นยิ่งนัก กลับดำเป็นขาวสาดโคลนใส่นางอย่างไร้เหตุผลสิ้นดี แต่เรื่องอะไรที่หลินหว่านจะยอมเพราะพยานและหลักฐาน ล้วนมีอยู่ในมือรวมถึงชาวบ้านมากมายทั้งในเมือง ทั้งคนที่หมู่บ้านหลูหยางไหนจะคนข้าง ๆ ที่พร้อมปกป้องนางตลอดเวลา“สิ่งที่ข้าพูดออกมาล้วนเป็นความจริง เรื่องราวต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นกับตระกูลมู่ของท่าน มันเกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่วันเวลาใดและที่ไหน เพราะข้ามีหลักฐานยืนยันว่าตั้งแต่ถูกขับไล่ออกจากจวน ก็เดินทางรอนแรมมาถึงเมืองหยางหลิวแคว้นหยาง เปิดแผงขายขนมหาเลี้ยงชีพตั้งแต่นั้นจนถึงตอนนี้ ไม่เคยเดินทางไปเมืองอื่นหรือกลับแคว้นเว่ยอีก”“หึ ตัวเจ้าอยู่ที่นี่ก็จริงแต่ยังสามารถจ้างคนไปทำแทนได้นี่ อย่าคิดแก้ตัวให้ตนเองพ้นความผิดไปเลย เมื่อสามเดือนก่อนเจ้าจ้างบุรุษไปทำลายงานแต่งของหย่าเออร์ จนนางถูกบ้านสามีส่งกลับจวนทำให้ชื่อเสียงป่นปี้” มู่ซ่านเวินยังไม่ยอมแพ้“นี่ ๆ ๆ อย่าหาว่ายุ่งไม่เข้าเรื่องเลยนะนายท่านผู้นี้ หากว่าเป็นสามเดือนก่อนอย่างที่ท

หลังจากขายขนมเสร็จในวันถัดมาเมื่อทุกคนทานมื้อเช้าเรียบร้อย จึงลงความเห็นว่าจะไปหารือกับหัวหน้าหมู่บ้าน พร้อมกับนำธูปไล่ยุงไปแจกจ่ายให้ชาวบ้านได้ลองใช้ ว่าสิ่งที่หลินหว่านคิดค้นขึ้นมาสามารถไล่ยุงได้จริง รวมถึงความรู้เรื่องโรคบาดที่เกิดจากยุงตัวเล็ก ๆ เหล่านี้ด้วย ส่วนซินหยางมอบธูปไล่ยุงจำนวนยี่สิบก้านให้กับซั่วเหยียน เพื่อนำไปส่งให้กับหยางอ๋องโดยม้าเร็วของเจ้าเมือง ที่สำคัญต้องนำเรื่องนี้จดทะเบียนซึ่งมีหลินหว่านเป็นเจ้าของและผู้คิดค้น ใต้เท้าเกาที่เห็นธูปไล่ยุงก็เกิดความสนใจอยากได้มาจุดบ้าง แต่ซั่วเหยียนไม่อาจแบ่งให้ได้จึงบอกไปว่าให้ใต้เท้าเกา รออยู่ที่ศาลาว่าการพรุ่งนี้เช้ายามเข้ามาขายขนม เขาจะขอแบ่งจากหลินหว่านมามอบให้อีกครั้ง ใต้เท้าเกาถึงกับดีใจที่จะได้ใช้สิ่งที่มีประโยชน์เช่นนี้ ส่วนตัวคงต้องรอขออนุญาตกับหลินหว่านเสียก่อน สำหรับวิธีการป้องกันไม่ให้ยุงกัดและการทำงานที่เพาะพันธุ์ของยุงด้านหัวหน้าหมู่บ้านหลูหยางได้ฟังรายละเอียด จนถึงประโยชน์ของธูปไล่ยุงจากต้นตะไคร้ เขาไม่รอช้ารีบเคาะเกราะไม้เรียกประชุมอย่างรวดเร็ว เพราะยามนี้เขาดีใจจนไม่รู้จะอธิบายออกมาเป็นคำพูดอย่างไร“ป๊อก ๆ ๆ ๆ”

ในเย็นวันเดียวกันนั้นหยางอ๋องไปเยือนตระกูลหวัง ตามที่ส่งจิ้นกงกงไปแจ้งไว้กับหวังลี่ถิงว่าจะเสวยสำรับด้วย สามพ่อลูกจึงทำหน้าที่เจ้าบ้านที่ดีต้อนรับแขก ซึ่งอีกไม่นานจะกลายเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัว ทั้งสี่คนต่างพูดคุยกันอย่างสนุกสนานเป็นกันเอง หยางอ๋องไม่ลืมนินทาสบายให้กับทั้งสามคนฟัง พวกเขาต่างไม่อยากเชื่อว่าหวังซินหยางจะเป็นอีกคน ยามที่ได้อยู่ข้างกายสตรีในดวงใจเช่นนั้นหยางอ๋องยังต้องอยู่เมืองหลวงอีกสักพักหนึ่ง เนื่องจากต้องการความชัดเจนเรื่องพิธีสมรสพระราชทาน ว่าจะมีการเลื่อนออกไปอีกครั้งหรือไม่ แต่ทรงติดตามการทำงานเรื่องการเพาะปลูกอยู่เสมอ และคอยไปเดินเล่นเป็นเพื่อนคู่หมั้นของตนยามมีเวลาว่าง เพื่อสร้างความคุ้นเคยระหว่างทั้งสองให้มากขึ้นแต่ที่หมู่บ้านหลูหยางทุกคนกำลังสนุกกับการปลูกตะไคร้ หลังจากวันที่หลินหว่านบอกกับทุกคนให้เตรียมแปลงดิน จนครบเจ็ดวันต้นตะไคร้จำนวนมากมาย ที่หลินหว่านบอกกับชาวบ้านไว้ก็ถูกตัดจากแปลงหลังบ้าน รวมกับของเสี่ยวลวี่ได้ตัดจากในมิติอีกส่วนหนึ่ง นำมารวมกันเพื่อแจกจ่ายให้ชาวบ้านทุกครัวเรือน และสามารถตัดมาทำธูปไล่ยุงอีกสามเดือนข้างหน้า“หว่านเออร์วันนี้ดูเจ้าจะมีควา