บททั้งหมดของ ซูเปอร์มาร์เก็ตวิเศษพาชาติรุ่งเรือง: บทที่ 21 - บทที่ 30

ได้เงินมาสองร้อยห้าสิบล้านกว่า ก่อนหน้านี้ ยังไม่รวมเนื้อและน้ำ ต้นทุนประมาณหนึ่งล้าน เนื้อหมูห้าแสน น้ำสิบตัน 250 ...ดังนั้นต้องสองร้อยกว่าชุดก็พอแล้วเสินชิงเยี่ยนขนของไปด้วย พูดไปด้วย “ขอบคุณคุณหนูที่ช่วยเหลือ อ้อ คุณหนูดูมีอะไรอยู่ในใจ มีเรื่องอะไรก็บอกข้าได้เลย พูดได้เลยขอรับ”พอขนของเสร็จเที่ยวสุดท้าย เสินชิงเยี่ยนหยุดยืนนิ่ง หายใจหอบ พร้อมกับถามอย่างใจเย็นกู้ซีซีไปที่ถังเก็บน้ำ “อันนี้คือน้ำ ขนไปก่อน ขนไปด้วย คุยไปด้วย เวลาไม่มากแล้ว”เสินชิงเยี่ยนเริ่มขนน้ำ กู้ซีซีก็เริ่มอธิบายอย่างรวดเร็ว “เพื่อนข้าป่วยหนัก รักษาไม่หาย อยากให้เจ้าไปหาตำรับยา หรือหมอเก่งๆ หรือสมุนไพรที่ช่วยชีวิตได้ในโลกของเจ้า!”เสินชิงเยี่ยนเข้าไปในหมอก แล้วก็วิ่งกลับมา“สิ่งที่คุณหนูขอร้อง ข้าจะพยายามอย่างเต็มที่ ไม่ทราบว่าเพื่อนคุณหนูเป็นโรคอะไร?”“ปวดท้องอย่างรุนแรง ปวดลามไปที่หลัง เอว ผิวหนังและตาขาวเปลี่ยนเป็นสีเหลือง อาจจะคลื่นไส้อาเจียน...” กู้ซีซีอธิบายตามอาการของมะเร็งตับอ่อนเสินชิงเยี่ยนไปกลับสองรอบ ก็จดจำได้แล้ว แล้วก็หายไปในหมอก กู้ซีซีได้ยินแค่ประโยคเดียว “ขอให้คุณหนูสบายใจ เพื่อนของค

เจ้าหน้าที่ของประชาชน ไม่ควรตัดสินด้วยอคติส่วนตัวในขณะเดียวกัน กู้ซีซีตื่นนอนตอนแปดโมงครึ่ง ลงมาข้างล่าง เจียงซีเปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่ กำลังทำงานอยู่ที่ร้าน มีผู้ชายคนหนึ่งถือโทรศัพท์อยู่ที่เคาน์เตอร์ กำลังคุยกับเธอพอเห็นเธอลงมา เจียงซีก็อธิบาย “คุณเจ้านาย เขาเป็นบล็อกเกอร์ ถามว่าจะไลฟ์สดขั้นตอนการสัมภาษณ์ได้ไหม เพื่อพิสูจน์ให้ชาวเน็ตรู้ว่าไม่ใช่การหลอกลวง”เข้าใจแล้ว กู้ซีซีไม่ได้หลอกลวง เลยไม่กลัว แต่ไม่อยากให้ถ่าย แต่ถ้าปฏิเสธ ก็จะถูกกล่าวหาว่าหลอกลวง เลยต้องตอบรับ เพื่อแก้ปัญหา“ได้ แต่ห้ามถ่ายฉัน”เธอไม่อยากเป็นเน็ตไอดอล อยากรวยเงียบๆผู้ชายคนนั้นก็ตกลง แล้วก็พูดกับคนในไลฟ์สด “สวัสดีครับ ได้รับอนุญาตจากเจ้าของซูเปอร์มาร์เก็ตแล้ว เดี๋ยวผมจะเริ่มตรวจสอบความจริงให้ดู แต่เจ้าของร้านบอกว่าห้ามเผยโฉมหน้า ผมจะหันกล้องไปที่ตัวเอง ฟังเสียงเจ้าของร้านก็แล้วกัน”คนดูไลฟ์สดมีอยู่หนึ่งหมื่นกว่าคน ตอนนี้เรื่องราวถูกเผยแพร่ออกไป จำนวนคนดูก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆกู้ซีซีพยักหน้า ทั้งสองคนก็ไปนั่งที่โต๊ะหินด้านหลังกู้ซีซีไม่อยากเสียเวลา “ซูเปอร์มาร์เก็ตของฉันมีขนาดนี้ ชั้นล่างขายของ ชั้นสองเก็บ

เขาไปต้อนรับอีกด้านหนึ่ง พ่อกับแม่ของกู้ซีซีเริ่มเก็บกระเป๋า ทั้งสองคนมองหน้ากัน แล้วก็พูดพร้อมกัน “สภาพของฉันดูดีอยู่ใช่ไหม”แล้วทั้งสองคนก็ตอบกัน อย่างเข้าใจกัน“ดีมาก ดูสดชื่น!”ดังนั้นทั้งสองคนจึงขึ้นแท็กซี่ ไปขึ้นเครื่องบินที่ล่าสุด ก่อนขึ้นเครื่องบิน ก็โทรหาลุงหวังกับป้าหวัง บอกว่าจะกลับ และบอกข้อมูลเที่ยวบินลุงหวังกับป้าหวังรออยู่ที่สถานีตำรวจอย่างใจจดใจจ่อ จิตแพทย์เข้าไปแล้วชั่วโมงกว่า ยังไม่ออกมาพวกเขารู้สึกผิด ถ้ากู้ซีซีมีปัญหาทางจิตใจ ก็เป็นความผิดของพวกเขา ถ้าพวกเขาไม่เผลอพูด ก็คงไม่เกิดเรื่องแบบนี้เจียงซีก็รออยู่ด้วย พอรู้เรื่องครอบครัวของกู้ซีซี เธอก็ถอนหายใจ ทำไมคนดีๆ ชีวิตถึงลำบาก เธอก็ลำบาก กู้ซีซีก็ลำบากอีกสิบนาที จิตแพทย์ก็ออกมา เขาเซ็นชื่อในเอกสารอย่างรวดเร็ว“จากการสังเกตและประสบการณ์ของฉัน กู้ซีซีไม่มีโรคทางจิต และยังมีความคิดที่จะต่อต้านการถูกหลอกลวง เป็นคนดี สุขภาพจิตแข็งแรงมาก ฉันไม่เคยเจอมาก่อน”ทุกคน: ???ซูอี้: งั้นเรื่องที่เธอพูดว่ามีระบบ เป็นเรื่องจริงเหรอ?แต่เรื่องที่เธอพูดว่าของหายไป ตรวจสอบแล้วก็เป็นความจริง...นี่มันเรื่องอะไรกัน?คดี

เขายังจำแววตาตื่นเต้นของหมอได้จนถึงตอนนี้“และสมุนไพรที่คุณหนูฝากข้าหาครั้งก่อน ข่าวของแพทย์ผู้เก่งกาจก็มีเบาะแสแล้ว แพทย์ผู้นั้นเป็นอดีตหัวหน้าตำหนักแพทย์ราชสำนัก จะมาถึงอำเภอซีหลานในวันนี้ ข้าจะนำใบสั่งยาไปให้บิดาของเจ้าในตอนนั้น และมีข่าวลือว่าสมุนไพรชนิดหนึ่งสามารถชุบชีวิตและแก้พิษได้ทุกชนิด แต่การจะได้มาต้องใช้เวลาบ้าง ข้าขอรับรองว่าจะทำเต็มที่เพื่อคุณหนู”เมื่อเขาช่วยเหลือภัยพิบัติแล้ว ก็จะแลกกับความดีความชอบกู้ซีซีดีใจและคาดหวังเมื่อได้ยินเช่นนั้นเธอพยักหน้ารับหลายครั้ง ชี้ให้เขากินบะหมี่ เสินชิงเยี่ยนมีกิริยาท่าทางสง่างาม ซูอี้และคนอื่นๆก็อดไม่ได้ที่จะทำตัวสุภาพขึ้นมา ทั้งสามนั่งล้อมเสินชิงเยี่ยน แลกเปลี่ยนสายตาและเริ่มถามไถ่“ท่านผ่านหมอกหนาทึบไปถึงที่ไหนหรือ”“การสอบจ้วงหยวนในยุคของท่านยากไหม”“เมื่อกี้ได้ยินซีซีพูดว่านี่เป็นการค้าครั้งที่ห้าแล้ว ตอนแรกค้นพบการค้าได้อย่างไร”“ที่นั่นเรียกว่าราชวงศ์ต้าหวง ราชวงศ์ก่อนหน้านั้นคืออะไร”……เสินชิงเยี่ยนวางตะเกียบลงและตอบคำถามของพวกเขาทีละข้อ ซูอี้เห็นว่าบะหมี่ในชามของเขาเริ่มเละแล้วจึงรู้สึกกังวล “ท่านเสิน ท่านสามารถตอ

“ยังไม่แต่งงาน บ้านอยู่บนภูเขา บ้านจน ที่นี่จ่ายเงินเดือนสูง ฉันเลยมา” เจียงซีตอบด้วยความระมัดระวัง ครึ่งจริงครึ่งหลอกแม้ว่าลุงหวังกับป้าหวังจะเป็นคนดี แต่เธอก็ไม่สามารถบอกสถานการณ์ครอบครัวของเธอได้ ถ้าวันใดวันหนึ่งพวกเขาเผลอพูดพลั้ง ถ้าครอบครัวที่ตามหาเธอมาพบ……เธอไม่สามารถเสี่ยงได้แต่เธอรู้อยู่แล้วว่าพวกเขากังวลเรื่องอะไร จึงพูดตรงๆ “ลุงหวังป้าหวัง ฉันรู้ว่าพวกคุณกังวลว่าเจ้านายจะถูกหลอก แต่พวกคุณอย่ากังวล ฉันแค่รู้สึกขอบคุณเธอ ฉันไม่ได้เป็นมิจฉาชีพ ฉันแค่อยากใช้ชีวิตที่ดีเท่านั้น ถ้าพวกคุณไม่เชื่อ ที่นั่นก็ถ่ายบัตรประชาชนของฉันไว้แล้วนี่นา กลัวอะไร”ลุงหวังกับป้าหวังรู้สึกเขินอายเมื่อถูกเปิดเผยความคิด“จริงๆแล้วฉันก็อิจฉาเจ้านาย มีคนหลายคนที่ห่วงใยเธอ ฉันรู้ว่าพวกคุณก็แค่ห่วงใยเธอ”นั่นก็ถือเป็นการให้ทางลงแก่พวกเขา ป้าหวังรีบพูดต่อ “ใช่ๆ ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว พ่อแม่ของเธอ…… เออ เด็กคนนี้ดีนะ พ่อแม่ของเธอก็ต้องห่วงใยเธอแน่ๆ”พ่อแม่ของเธอ?เจียงซีหัวเราะเยาะ ไม่พูดอะไรอีก แค่ตั้งใจทำงานที่ต้องทำลุงหวังกับป้าหวังมองหน้ากัน รู้สึกเขินอายอีกครั้ง ป้าหวังอยากจะพูดปลอบใจอีก แต่เมื่