All Chapters of หมายมั่นปั้นให้รัก: Chapter 11 - Chapter 20

แต่จู่ๆ ชายคนนั้นก็หยุดการเคลื่อนไหวทุกอย่าง“ปล่อยเธอ” เสียงทุ้มที่เบญจารู้สึกคุ้นหูดังขึ้นไม่ไกล แต่เธอหันไปมองไม่ได้จึงต้องยืนอยู่นิ่งๆ เท่านั้น ในขณะที่ชายแปลกหน้าก็รับรู้ได้ทันทีว่าเวลานี้มีบางสิ่งบางอย่างจ่อศีรษะตนอยู่ แม้จะมีตัวประกันแต่มันคงไม่คุ้มหากจะเสี่ยงทำอะไรที่เกินตัว เพราะแบบนั้นเขาจึงยอมลดมือที่มีดลงพร้อมกับผลักเบญจาไปข้างหน้า“ฉันเป็นพลเมืองดี มาเพื่อช่วยเธอ ไม่ได้คิดจะทำร้าย” ทั้งๆ ที่หลักฐานยังอยู่ในมือแต่ชายแปลกหน้าคนนั้นก็ยังแก้ตัวได้น้ำขุ่นๆ พร้อมกับค่อยๆ หันกลับมามองคนข้างหลังนั่นทำให้ปากกระบอกปืนที่อยู่ในมือของเดวิสย้ายตำแหน่งจากด้านหลังของชายแปลกหน้ามาอยู่กลางหน้าผาก แม้จะมีปืนจ่อหน้าผากแต่แววตาของชายคนนั้นกลับยังคงแข็งกร้าว เขาตัวสูงใหญ่กว่ารวมถึงความแข็งแรงก็น่าจะมีมากกว่าเช่นกัน ทว่าความสูงใหญ่รวมถึงความแข็งแรงที่มีมันจะสู้กระสุนปืนได้ไหม นั่นจึงทำให้ไม่กล้าบุ่มบ่าม“สามีเธอเหรอ”“ใช่”“พวกคุณเหมือนไม่ใช่คนที่นี่”“เราคือคนที่นี่หรือถ้านายสงสัย ไปคุยกับตำรวจได้”“ไม่ดีกว่า พอดีฉันไม่ค่อยชอบตำรวจ” ชายตรงหน้ายิ้มออกมาตรงมุมปากแต่สายตากลับยังคงจับจ้องไปที่ผ

“ค่ะ” เบญจาเอ่ยรับอย่างเกรงใจ เธอเป็นแขกที่จู่ๆ ก็บุ่มบ่ามมาถึงที่นี่แถมยังไปก่อเรื่องให้เดวิสต้องไปช่วยอีก แต่ทั้งเขาและแม่กลับดีต่อเธอจนยิ่งรู้สึกเกรงใจและไม่กล้าทำอะไรให้เสียน้ำใจเบญจาเดินออกจากห้องครัวเป้าหมายคือจะออกไปเดินเล่นรอเวลามื้อเช้า เมื่อวานเธอยังสำรวจฟาร์มไม่ครบทุกซอกทุกมุมแถยยังเดินหลงอีกด้วย วันนี้จึงตั้งใจจะไม่ไปไกลเพราะกลัวเหตุการณ์ซ้ำรอย ก่อนจะสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงของเดวิสดังขึ้นจากด้านหลัง“ขอโทษที่ทำให้ตกใจ”“ค่ะ”“ลงมาทำอะไรตรงนี้”“คุณป้าให้ฉันออกมาเดินเล่นแล้วค่อยกลับไปกินมื้อเช้านะคะ” คำพูดของเบญจาทำให้เดวิสยิ้มกริ่ม ต่อให้เขาเป็นเชฟแต่เวลามารดาทำอาหารท่านก็ไม่ค่อยชอบให้เขาหรือใครเข้าไปช่วยเท่าไหร่ครัวในบ้านเป็นของท่านที่แม้แต่อุปกรณ์ก็ต้องวางไว้จุดเดิมห้ามย้าย โดยเขาเองก็มีครัวส่วนตัวที่แยกออกไปเพื่อรังสรรค์อาหารให้แขกในฟาร์ม ซึ่งในนั้นก็คือพื้นที่ส่วนตัวของเขาที่หากไม่ได้รับอนุญาตก็จะไม่มีใครกล้าเข้าไปยุ่งเช่นกัน “งั้นช่วยตัดมะเขือเทศให้ผมหน่อย นี่ครับอุปกรณ์” เอ่ยจบเดวิสก็ยื่นตะกร้าให้เบญจาซึ่งเธอก็รับมันไปถือไว้อย่างงุนงง“ฉันต้องเก็บลูกสีอะไร” เพราะไ

“คุณเอามันไปวางไว้ตรงไหน”“บนฟาง” นั่นคือจุดที่น่าจะดีที่สุดแต่โอกาสน้อยมากที่ลูกหนูตัวนั้นจะรอดชีวิต “มันจะตายไหม”“ถ้าแม่มันไม่มารับก็คงตาย”“ขอให้แม่หนูมารับลูกไปด้วยเถอะ” แม้จะกลัวแต่เบญจาก็ไม่ต้องการให้ลูกหนูตัวนั้นตาย เพราะเธอรื้อกองฟางทำให้มันหล่นตุ๊บลงมาอยู่ในมือ นอกจากเธอแล้วทั้งมันและแม่ก็คงตกใจมากเหมือนกัน“ฟางพอแล้ว เรากลับกันเถอะ” “ค่ะ” เบญจาเอ่ยรับแล้วเดินตรงมายังรถที่ตอนนี้ท้ายกระบะเต็มไปด้วยฟาง เมื่อมาถึงบ้านเธอก็ถูกไล่ให้ขึ้นไปอาบน้ำเพราะถ้าปล่อยไว้จะคันเอาได้ เสื้อผ้าก็ชุดใหม่โดยโรซี่เป็นคนจัดแจงมาให้ ส่วนเดวิสยังคงง่วนกับงานในมือเพราะวันหยุดยาวที่จะมาถึงลูกค้าจะมาเป็นกรุ๊ปใหญ่เขาจึงต้องเตรียมทุกอย่างให้พร้อม แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็กลับเข้าบ้านก่อนมื้อเย็น เสียงโทรศัพท์มือถือของเบญจาดังขึ้นก่อนเวลาเริ่มทานอาหารเย็นพอสมควร หญิงสาวจึงปลีกตัวไปรับสายซึ่งเป็นสายจากอังกูรที่โทรมาถามไถ่รวมถึงบอกรักบอกคิดถึงเธออย่างเคย พอวางสายจากเขาเบญจาก็โทรไปหาคุณปู่ถามสารทุกข์สุขดิบกันไปมาแล้วค่อยบอกว่าเธอต้องอยู่ที่นี่สักระยะ แต่ก็เลือกที่จะไม่เล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อวานให้ท่านฟ

แม้จะต้องปรับตัวกับการใช้ชีวิตอยู่ที่ฟาร์มของเดวิสแต่ทุกอย่างก็ค่อยๆ เข้าที่เข้าทาง รักทางไกลของเธอกับอังกูรก็คงราบรื่นแม้ชายหนุ่มจะระแวงเพราะเขามักจะถามทุกครั้งที่คุยโทรศัพท์ว่าเธอจะกลับเมืองไทยเมื่อไหร่ หรือคุยกันอยู่ดีๆ เขาก็ชวนทะเลาะด้วยเรื่องไร้สาระหาว่าเธอไม่รักเขาแล้วบ้าง เลยเถิดหนักถึงขั้นคิดว่าเธอกำลังนอกใจเขา เบญจาไม่ชอบความรู้สึกแบบนี้เพราะอยากให้อังกูรเชื่อใจไม่ใช่ระแวงไปเสียทุกเรื่อง แต่เพราะความรู้สึกดีๆ ที่มีให้เขายังคงมากจึงพยายามปัดเรื่องกวนใจทุกอย่างทิ้ง แต่ก็อยากได้คนรับฟังสักคน “นี่ แกน่ะเคยทะเลาะกับแฟนไหม” ประโยคคำถามดังขึ้นจากเบญจา แต่พอไม่ได้รับคำตอบก็หันไปมองเจ้าไก่ซิลค์กี้สีส้มที่จู่ๆ มันก็มาหากินอยู่ข้างๆ เธอ บรรดาสัตว์ของที่นี่ค่อนข้างคุ้นชินกับคนโดยเฉพาะเจ้าไก่“ว่าไง ถามแล้วทำไมไม่ตอบ” อารมณ์คนกำลังเซ็งเริ่มมาก่อนจะถอนหายใจออกมาหนักๆ เธออยู่ที่นี่ก็เพราะต้องการถอนหมั้นกับเดวิสแล้วจะไปตอบตกลงคำขอแต่งงานกับอังกูร แต่ทำไมตอนนี้เธอถึงไม่มั่นใจว่าจะทำอย่างหลัง “ฉันนะ มีแฟนอยู่คนหนึ่ง เรารักกันมากและเขาก็ขอฉันแต่งงานแล้วด้วย แต่ฉันกลับตอบตกลงไม่ได้ เพราะอะไรน

ต่อให้ฐานะครอบครัวจะสู้เบญจาไม่ได้แต่ในเรื่องความสวยแสงจันทร์มั่นใจว่าเธอนั้นกินขาด เพราะเธอเป็นถึงแอร์โฮสเตสของสายการบินชื่อดังแถมยังเป็นพรีเซ็นเตอร์ให้กับทางสายการบินถึงสองปีซ้อน งานโฆษณาก็พอจะมีบ้างและในอนาคตอันใกล้เธอก็จะสร้างแบรนด์เครื่องสำอางเป็นของตัวเอง“วันนี้คุณสวย” ทันทีที่เจอหน้ากันคำชมก็ดังมาจากอังกูรทันที“ขอบคุณค่ะ แต่อย่าชมกันแบบนี้ต่อหน้าหลิวนะคะ ฉันไม่อยากให้เพื่อนเข้าใจผิด” “ครับ” อังกูรยิ้มกริ่มออกมา เรื่องงานชายหนุ่มจัดการได้อย่างดีแต่เรื่องหัวใจกลับยังไม่ลุล่วง เพราะจนถึงตอนนี้เบญจาก็ยังไม่กลับ ยิ่งเธอกลับมาเร็วเท่าไหร่นั่นหมายความว่าการหมั้นหมายของเธอกับเดวิสได้ยุติลงแล้ว แต่นี่…แสงจันทร์อาศัยประโยชน์จากความระแวงของอังกูร เธอก้าวเข้ามาในพื้นที่ส่วนตัวของเขาในฐานะเพื่อนสนิทของเบญจาและค่อยๆ เปลี่ยนสถานะตัวเอง บางครั้งก็ยุยงสนับสนุนความคิดแง่ลบเพื่อทำให้ความมั่นคงของเขาสั่นคลอน ยิ่งอังกูรดื่มหนักขึ้นแบบนี้ด้วยแล้ว อะไรๆ ก็ดูเข้าทางแสงจันทร์ไปเสียหมด