บททั้งหมดของ อุ้มรักเพื่อนสนิท: บทที่ 41 - บทที่ 50

ผ่านไปราว ๆ ครึ่งชั่วโมงส้มก็เห็นเจ้านายเดินออกมาจากในบ้านด้วยสีหน้าท่าทางดูไม่โอเคเท่าไรนัก หากให้เดาเขาน่าจะคุยกับผู้เป็นแม่ไม่ลงตัว ในตอนที่เขาเดินมาหยุดยืนตรงหน้าเธอก็ไม่ได้ถามไถ่อะไรเพียงมองหน้าเขานิ่ง ๆ รอให้เขาพูดเองดีกว่าเพราะเธอไม่รู้เบื้องลึกเบื้องหลังเจ้านายเองก็ยืนมองสบตาหญิงสาวเงียบ ๆ ไม่ได้เอ่ยอะไรออกมาในทันที แววตาที่จ้องมองเธอมันเจือไปด้วยความรู้สึกผิดระคนกังวล รู้สึกผิดที่ต้องพาหญิงสาวมาเจอเรื่องแบบนี้ทั้งที่เขาบอกเป็นมั่นเป็นเหมาะว่าทุกอย่างจะผ่านไปได้ด้วยดี และพ่อแม่เขาต้องชอบเธอแต่ทุกอย่างกลับพลิกจากหน้ามือเป็นหลังมือเขามารู้เมื่อกี้ว่าแม่ของเขาไม่ต้องการได้ผู้หญิงมีตำหนิเป็นแม่หม้ายลูกติดอย่างส้มมาเป็นลูกสะใภ้ แต่ที่ท่านไม่แสดงท่าทีออกมาตอนเขาบอกเรื่องนี้แถมยังบอกให้เขาพาหญิงสาวมาแนะนำให้รู้จักเพราะท่านมีแผนร้ายอยู่ในใจ นั่นคือการเอาผู้หญิงที่เป็นคู่หมั้นของเขาในวัยเด็กมาเปิดตัวในวันนี้จงใจทำให้หญิงสาวผิดใจกับเขา และหวังว่าทำแบบนี้หญิงสาวจะออกไปจากชีวิตเขาแม่ของเขาร้ายลึกจริง ๆ แสดงได้แยบยลจนเขาหลงดีใจว่าท่านยอมรับในตัวผู้หญิงที่เขาจะแต่งงานด้วย เมื่อกี้ท่านได

วันต่อมา ติ้ง~ ติ้ง~เสียงแจ้งเตือนจากแอปพลิเคชันไลน์ดังขึ้นทำให้ส้มที่กำลังนั่งเล่นกับบุตรสาวในห้องนั่งเล่นหยุดชะงัก ก่อนเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์ที่วางอยู่ใกล้ ๆ มาดูปรากฏว่าเป็นพ่อของลูกนั้นเองที่ส่งข้อความมาโดยมีใจความว่า"เห็นแม่บ้านบอกว่าเมื่อคืนส้มให้คนขับรถของที่บ้านไปรับแบงค์จากโรงพยาบาลมาส่งที่บ้าน ไม่ว่าเมื่อคืนส้มจะช่วยแบงค์ด้วยหตุผลอะไร แต่ยังไงแบงค์ก็ขอบคุณมากนะ และเมื่อคืนหากแบงค์ทำอะไรให้ส้มไม่พอใจ หรือโกรธต้องขอโทษด้วยนะ สุดท้ายนี้แบงค์ขอให้ส้มมีความสุขกับเส้นทางที่เลือกนะ แบงค์จะคอยมองดูส้มกับลูกอยู่ห่าง ๆ ไม่เข้าไปวุ่นวายอีก'ประโยคที่เขาพิมพ์มาทำให้เธออดแปลกใจไม่ได้ดูเหมือนว่าเขาจะเริ่มเข้าใจแล้วว่าเรื่องระหว่างเธอกับเขาไม่สามารถกลับมาเหมือนเดิมได้อีก แสดงว่าเมื่อคืนเขาคงยังพอจำเรื่องที่พูดกันได้บ้างแม้จะถูกครอบงำด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ เธอเพียงแค่อ่านข้อความไม่ได้ตอบกับอะไรไป กดปิดหน้าจอโทรศัพท์แล้วเล่นกับลูกต่อครืดด~ผ่านไปราว ๆ ครึ่งชั่วโมงเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นอีกครั้งแต่ครั้งนี้เป็นสายเรียกเข้า เธอต้องขมวดคิ้วชนกันเป็นด้วยความสงสัยเมื่อหยิบโทรศัพท์มาดูแล้วเห็นว่าเ

วันต่อมา"สรุปเรื่องของลูกกับเจ้านายเป็นยังไงแล้วลูก" เสียงของคุณหญิงอัปสรดังขึ้นทำให้ส้มที่นั่งจมอยู่กับความคิดมากมายในหัวหลุดจากภวังค์ เธอลอบถอนหายใจออกมาเบา ๆ ก่อนเปล่งเสียงตอบผู้เป็นแม่อย่างเนือย ๆ "มันจบแล้วค่ะแม่ หนูกับพี่นายคุยกันจนได้ข้อสรุปแล้วว่ากลับไปพี่น้องกันเหมือนเดิมดีกว่าเพราะขืนดันทุรังคบกันต่อไปหนูคิดว่าคงมีปัญหาตามมาไม่จบไม่สิ้น หนูไม่อยากเสียใจและเหนื่อยกับเรื่องความรักแล้ว""แม่เข้าใจ ไม่เป็นไรนะยังไงลูกก็ยังมีพ่อกับแม่อยู่ข้าง ๆ" อัปสรนึกเห็นใจบุตรสาวไม่น้อยที่ต้องมาผิดหวังกับเรื่องความรักซ้ำ ๆ ถึงสองครั้งสองคราทำได้เพียงขยับตัวเข้าไปรั้งบุตรสาวมาสวมกอดไว้หลวม ๆ เชิงปลอบประโลมและให้กำลังใจในเวลาเดียว ซึ่งส้มไม่ได้ตอบอะไรกลับเพียงฝืนระบายยิ้มให้ท่านบาง ๆ แม้ในใจจะรู้สึกชอกช้ำไม่น้อยกับเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวานหลังจากเจ้านายมาหาที่บ้านเธอก็ตัดสินใจถามเขาไปตรง ๆ เกี่ยวกับเรื่องที่ลียามาบอก คำตอบที่ได้รับจากปากเจ้านายคือมันเป็นเรื่องจริง เขาพลาดมีอะไรกับลียาจริง ๆ เพราะความเมาเขาเล่าให้เธอฟังทุกอย่างโดยไม่ปิดบังรวมทั้งเรื่องที่โดนผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายบังคับให้แต่ง

นับจากวันนั้นเวลาก็ผ่านมาหนึ่งเดือนเต็ม ๆ แล้วที่แบงค์ได้กลับเข้ามาในชีวิตเพื่อนสาวกับลูกอีกครั้ง ตอนเช้าของทุกวันก่อนไปทำงานเขาจะแวะมาหาบุตรสาวก่อนเสมอ และหลังเลิกงานตอนเย็นก็แวะมาเล่นกับบุตรสาวอีกครั้ง หากเป็นวันหยุดเขาก็จะมารับบุตรสาวพาไปเที่ยวเป็นประจำ บางครั้งก็พาไปนอนค้างคืนที่บ้านด้วยกัน ส่วนความสัมพันธ์กับแม่ของลูกก็ไม่มีอะไรคืบหน้ามากกว่าเดิมเพราะเธอปิดกั้นเขาทุกทางคงจะมีแค่เรื่องลูกที่ทำให้เธอยอมเกี่ยวข้องกับเขา ถึงกระนั้นเขาก็ยังไม่ถอดใจหวังว่าสักวันจะแทรกซึมเข้าไปในใจเธอได้อีกครั้งวันนี้เป็นวันหยุดเขาเลยชวนบุตรสาวไปเที่ยวทะเลตามที่ได้บอกไว้ก่อนหน้านี้ และเขายังแอบพูดกับบุตรสาวว่าให้ชวนแม่ไปด้วยเพราะหวังว่าจะได้สร้างโมเม้นท์ดี ๆ กับแม่ของลูกเผื่ออะไร ๆ จะดีขึ้นกว่าเดิม และทุกอย่างก็เป็นไปตามแผนส้มยอมไปเที่ยวทะเลด้วยเพราะทนแรงออดอ้อนจากบุตรสาวไม่ไหว ทะเลที่เขาจะพาสองแม่ลูกไปเที่ยวก็คือภูเก็ตนั่นเองเพราะเขาไปมาครั้งที่แล้วมันสวยมาก ที่เที่ยวก็มีเยอะแยะจึงอยากให้บุตรสาวได้เที่ยวบ้าง ทั้งสามออกเดินทางจากกรุงเทพตั้งแต่เช้าตรู่ด้วยรถส่วนตัวโดยแบงค์ทำหน้าที่เป็นคนขับ เขาอยากจะ

ส้มทอดสายตามองบรรยากาศยามค่ำคืนริมระเบียงห้องพักด้วยความรู้สึกผ่อนคลายหลังจากที่พาบุตรสาวเข้านอนเรียบร้อยแล้ว ขณะที่ในสมองก็ครุ่นคิดอะไรเรื่อยเปื่อยเกี่ยวกับเรื่องชายหนุ่มและลูก ไม่รู้ว่านานแค่ไหนที่เธอจมดิ่งอยู่ในห้วงความคิดจนสายลมเย็นยะเยือกลอยสัมผัสผิวเรียบเนียนทำให้เธอต้องรีบยกมือขึ้นโอบกอดตัวเอง ก่อนจะแหงนหน้าขึ้นมองท้องฟ้าสีดำนิลที่มีดวงดาวน้อยใหญ่ลอยประดับประดาอย่างสวยงาม แต่นาทีต่อมาเธอก็ต้องสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อสัมผัสได้ถึงอะไรนุ่ม ๆ อุ่น ๆ ที่คลุมลงมาบนไหล่ ครั้นเอี่ยวหน้ามองก็พบว่าเป็นพ่อของลูกนั่นเองที่เอาผ้ามาคลุมไหล่ให้เธอ จึงเอ่ยขอบคุณไปตามมารยาท "ขอบคุณ"แบงค์เพียงยกยิ้มให้เพื่อนสาวบาง ๆ แล้วเดินไปยืนริมระเบียงข้าง ๆ ทอดสายตามองออกไปนอกท้องทะเลอันมืดสลัวโดยไม่พูดอะไรออกมา เฉกเช่นเดียวกับส้มที่มองออกไปยังทะเลอีกครั้งโดยไม่พูดอะไรทำให้บรรยากาศรอบ ๆ ปกคลุมไปด้วยความเงียบมีเพียงเสียงคลื่นกระทบฝั่งดังแว่วมาเป็นระยะไม่รู้ว่านานแค่ไหนที่ต่างคนต่างตกอยู่ในห้วงความคิดของตัวเอง ก่อนแบงค์จะเป็นฝ่ายเปิดประเด็นชวนคุยขณะที่สายตายังคงจดจ่อกับทะเลเบื้องหน้า "บรรยากาศดีเนาะ ส้มว่าไหม