All Chapters of ขอโทษทีเลขาคนนี้ผมจอง: Chapter 41 - Chapter 50

ประตูห้องเปิดออกพร้อมกับเมคินที่เดินมากับแก้วน้ำในมือ ความรู้สึกของทิวาเต็มตื้นที่เปิดห้องมาแล้วมีเขารออยู่ไม่รู้ว่าต่อจากนี้จะเกิดเรื่องอะไรขึ้นอีกบ้างแต่พอเห็นหน้าเมคินเขาก็คลายกังวล เพราะรู้ว่าชายหนุ่มคนนี้จะจัดการเรื่องราวทุกอย่างได้“เหนื่อยเลยล่ะสิ”“ไม่หรอกครับ พี่คินสั่งข้าวมาแล้วเหรอ”“พี่กลัวนายหิว กินเลยไหม เดี๋ยวจะได้อาบน้ำ โฆษณาจะเริ่มยิงแอดตอนสามทุ่มพร้อม”“วันนี้แล้วเหรอครับ ผมนึกว่ายังตัดต่อไม่เสร็จเสียอีก” ท่าทางตื่นเต้นและกระตือรือร้นของเลขาส่งผลให้คนมองก็รู้สึกตื่นเต้นไปด้วย“ไม่ต้องรีบกินขนาดนั้นเดี๋ยวก็ได้ ยังเหลือเวลาเหลืออีกเยอะ”“ก็ผมตื่นเต้นนี่ครับ พี่คินไม่ตื่นเต้นบ้างเหรอ”“ไม่เท่าไหร่”“เหรอครับ” สีหน้าตื่นเต้นสลดลงจนเห็นได้ชัดใครว่าเมคินไม่ตื่นเต้นล่ะ เขาตื่นเต้นกว่าใครทั้งหมด แต่ก็พยายามเก็บอาการไว้ ก่อนหน้านี้พยายามขอดูก่อนแต่พี่สาวก็ไม่ยอม เลยต่องรอดูพร้อมกับคนอื่น“น้อยใจเหรอ”“เปล่าครับ”“สายตาของนายมันไม่โกหก พี่แค่ล้อเล่นนะครับ อย่างอนเลย อันที่จริงพี่ทั้งตื่นเต้นและกังวลเลย”“กลัวออกมาไม่ดีเหรอครับ”“ไม่ใช่เรื่องนั้น ที่พี่กังวลก็เพราะกลัวว่าจากนี

“พี่คินครับ”“ครับ” เมคินสวมกอดคนที่กำลังยืนอยู่หน้าตู้เสื้อผ้า เกยคางลงบนไหล่อย่างออดอ้อน“ผมจัดเตรียมชุดให้พี่แค่เจ็ดวันนะครับ ถ้าเกินกว่านั้นก็ส่งให้ทางโรงแรมจัดการ”“แค่เจ็ดวันเองเหรอ”“ตั้งเจ็ดวันต่างหาก ผมให้เวลาพี่เจ็ดวัน งานทุกอย่างต้องเรียบร้อย”“โอ๊ะ ทำไมวันนี้เลขาของพี่โหดจัง”“ผมซีเรียสนะครับ”“ถ้าครบเจ็ดวันพี่ไม่กลับมาทิวจะตามพี่ไหม”“ไม่ครับ”“อ้าว นึกว่าจะไปตาม”“การไปเวียดนามกับการหาบอสคนใหม่พี่ว่าอันไหนง่ายกว่า”“คิดดีแล้วเหรอครับ จะมีบอสที่ไหนหล่อและเร้าใจแบบพี่”“หลงตัวเอง”“ก็มันจริง”“ผมไม่คุยด้วยแล้ว”ทิวาจัดเลือกชุดสำหรับทำงานที่เวียดนามใส่กระเป๋าเดินทางใบกลาง ระหว่างจัดก็หันมาบอกคนที่เอาแต่นั่งมองเป็นระยะว่าเอาอะไรไว้ตรงไหนบ้าง“อยากได้สบู่กับแชมพูด้วย”“จะเอาไปทำไมครับที่โรงแรมก็มีให้”“แต่ที่โรงแรมไม่ใช่กลิ่นของทิวนี่ นะครับเตรียมให้หน่อย”“ผมไม่มีขวดเล็กเลย ถ้าพี่อยากได้ก็ต้องลงไปซื้อขวดแบ่งนะครับ”“ไม่ได้กลิ่นทิวพี่คงนอนไม่หลับ” เขายังไม่วายเรื่องมาก“บอสทำเหมือนตัวเองอายุห้าขวบเลยนะครับ”เขานึกถึงเด็กเล็กๆ ที่บางคนติดกลิ่นผ้าอ้อม ติดผ้าห่มหรือบางคนก็ติดตุ๊

เมคินไม่สบายใจกับเรื่องที่ได้ยินมาเท่าไหร่ วันนี่เขาจัดการปัญหาที่นี่เรียบร้อยแล้วเลยเตรียมตัวกลับ แต่ไม่ได้บอกกับเลขาเพราะถ้าบอกทิวาก็ต้องลำบากมารับ ชายหนุ่มจึงบอกแค่ว่าจะโทรหาหลังสี่ทุ่มระหว่างนี้ให้ทิวาได้พักผ่อนถึงสนามบินเวลาเกือบสี่ทุ่ม พอนั่งอยู่บนแท็กซี่ก็รับโทรหาทิวาทันที“นอนหรือยัง”“เผลอหลับไปตั้งแต่หัวค่ำ เพิ่งตื่นครับ พี่คินกินข้าวหรือยัง”“เรียบร้อยตั้งแต่เย็นแล้ว ตอนนี้พี่กำลังกลับ”“จากเวียดนามเหรอครับ ไฟลท์ไหน ถึงกี่โมงเดี๋ยวผมไปรับ” เสียงที่ฟังดูทั้งตื่นเต้นและดีใจของเลขาทำเอาคนเป็นบอสหัวใจพองโตรู้สึกดีที่อีกคนก็คิดถึงเขาไม่ต่างกัน“อยู่บนแท็กซี่แล้ว เพิ่งออกจากสนามบิน”“พี่คิน พูดจริงใช่ไหม”“จริงสิ ไม่เกินครึ่งชั่วโมงคงถึง”ประตูห้องเปิดออกกว้าง เลขาที่รออยู่แล้วก็เด้งตัวขึ้นจากโซฟาวิ่งไปหาบอสอย่างรวดเร็ว“พี่คิน” เขาโผเข้ากอดจนคนที่ตัวโตกว่าถึงกับเซเล็กน้อยเพราะแรงปะทะเมคินกอดตอบพร้อมลูบหัวทุยเบาๆ ห่างกันไม่กี่วันไม่คิดเลยว่าเขาจะคิดถึงคนในอ้อมกอดมากถึงเพียงนี้“คิดถึงจัง ขอดูหน้าหน่อยได้ไหม” เขาดันตัวคนที่ผอมกว่าออก สองมือประคองใบหน้า ดึงเข้าใกล้แนบหน้าผากชิด จ

หลังประชุมบอร์ดก็ได้ข้อสรุปว่าควรซื้อเครื่องจักรมือสองจากบริษัทของคุณธวัช เพราะความเหมาะสมด้านราคา ประหยัดเวลาในการขนส่งแม้จะเสียเวลารื้อถอนและติดตั้งแต่มันก็ใช้เวลาน้อยกว่าสั่งมาจากโรงงานที่จีนคุณธวัชเองก็เป็นนักธุรกิจที่หลายคนรู้จักและเป็นคนซื่อตรงในการทำธุรกิจ ส่วนโรงงานที่ปิดตัวไปเพราะคุณธวัชเปลี่ยนมาทำธุรกิจเกี่ยวกับเครื่องสำอางโรงงานนั้นเลยต้องปิดตัวลงหลังจากเปิดได้ไม่ถึงปีเรื่องของผู้จัดการโรงงานที่ชื่อมนัส เมคินยังไม่ได้บอกใคร แต่เขาก็ให้ฉัตรภพร่างสัญญาไว้แล้ว รอแค่ไปคุยกับมนัสที่โรงงานพรุ่งนี้“บอสคิดว่ามันจะจบลงด้วยดีไหม” ฉัตรภพไม่อยากให้เรื่องนี้บานปลายถึงขั้นต้องแจ้งความเพราะสงสารคนที่ทำงานมานาน“ไม่แน่ใจเลย”“ผมไม่คิดเลยว่าคุณมนัสจะทำอย่างนั้น ท่านประธานบอกว่าเขาทำงานที่นั่นมาสิบปีแล้ว”“นานเหมือนกันนะ เท่าที่ดูทุกอย่างเริ่มผิดปกติก็ปีที่แล้ว เขาคงจำเป็นต้องใช้เงิน”“ถึงจะจำเป็นแค่ไหนก็ไม่ควรทำแบบนี้ สิ่งที่เขาทำเรียกว่าโกงนะบอส แล้วเขาก็ทำงานมานานน่าจะมีเงินเก็บอยู่บ้าง ถึงผมจะสงสารเขาแต่ทุกอย่างก็คงต้องทำให้ถูกต้อง แล้วบอสจะไปคุยกับเขาอีกครั้งตอนไหน”“พรุ่งนี้ ทุกอย่า

แผลที่ศีรษะของทิวาหายดีแล้ว วันนี้เขาไป CT อีกครั้งทุกอย่างปกติ แผลภายนอกก็เรียบร้อยดี หมออนุญาตให้เขาสระผมได้ หลังจากที่ต้องพึ่งร้านสระผมมาหลายวัน การนอนให้คนอื่นสระผมมันเพลินและผ่อนคลายจนเกือบเผลอหลับ แต่เขาก็ไม่ค่อยชอบสายตาคนอื่นที่คอยมองอยู่ตลอดเวลา ไม่รู้ที่มองเพราะเห็นเขาในโฆษณาหรือมองเพราะคนที่มานั่งเฝ้าเขานั้นเป็นผู้ชายกันแน่อาบน้ำสระผมจนสดชื่นแล้วจึงเดินไปหาเมคินที่บอกว่าจะไปเคลียร์งานอยู่อีกห้อง“พี่คิน งานมีปัญหาเหรอครับ” เขาเดินมาหยุดอยู่ด้านหลังโต๊ะทำงาน ชะโงกหน้าไปดูที่หน้าจอคอมพิวเตอร์แบบออลอินวัน“มาดูนี่สิ” เมคินดึงตัวให้เลขามานั่งอยู่บนตักแล้วพยักหน้าไปทางหน้าจอหน้าจอที่ปรากฏอยู่ตอนนี้เป็นสัญญาจ้างที่จีนส่งมาให้กับเมลดา และเธอก็ส่งมาให้น้องชายอีกที การถ่ายครั้งก่อนเขาไม่ได้เซ็นสัญญาเพราะถือว่าถ่ายให้กับบริษัท แต่ครั้งนี้มันไม่เหมือนกัน เพราะทางนั้นอยากให้แน่ใจว่าทุกอย่างได้ทำอย่างถูกต้อง“ปกตินี่ครับ ไม่เห็นว่าจะมีปัญหาอะไรเลย”“ข้อที่สี่เห็นไหม เขาห้ามมีแฟนด้วยนะ”“นี่ใช่ไหมที่ทำให้พี่เครียด”“ก็มันน่าเครียดไหมล่ะ”“ไม่เห็นจะต้องกังวลเลย เรื่องของเราไม่มีใครรู้สัก