All Chapters of ขอโทษทีเลขาคนนี้ผมจอง: Chapter 31 - Chapter 40

ทิวากลับมายังโต๊ะทำงานของตัวเองพร้อมกับได้รับข่าวดีจากฉัตรภพว่าตอนนี้ตำรวจจับคนร้ายที่เข้าห้องทำงานจองเมคินได้แล้ว ส่วนโน้ตบุ๊กที่ขโมยไปคงไม่ได้คืนเพราะถูกขายไปตั้งแต่วันแรกที่ถูกขโมย“โล่งอกไปที” สีหน้าของเขาดีขึ้นจากเมื่อเช้าขึ้นมาทันที“เดี๋ยวพี่คงต้องไปโรงพัก”“ครับ ผมต้องไปด้วยไหม”“ไม่ต้องหรอก เลิกงานแล้วก็กลับได้เลยพี่จะไปส่งบอสเอง”“ครับพี่ภพ”เขานั่งลงบนเก้าอี้ด้วยความสบายใจ ถ้ายังจับคนร้ายไม่ได้เขาก็คงนั่งทำงานท่ามกลางเสียงนินทาไปอีกนาน“บอสมาแล้วพี่ไปก่อนนะ”ทิวาเงยหน้าขึ้นมาก็สบเข้ากับสายตาคมปลาบของบอส ฝ่ายนั้นพยักหน้าให้เล็กน้อยก่อนจะเดินออกไปพร้อมกับฉัตรภพติ๊งทิวาก้มลงมองสมาร์ทโฟนในมือแล้วยิ้มKin : พี่ไปกับภพ ไปโรงพักแล้วจะไปกินข้าวกับเพื่อนต่อTiwa : กลับดึกไหมครับKin : เที่ยงคืน รอพี่นะTiwa : ครับอ่านแล้วก็นั่งยิ้มอยู่คนเดียว เพียงแค่เขาบอกว่าให้รอไม่ว่าดึกแค่ไหนเลขาอย่างเขาก็ยินดีรอเพราะเมคินไปกับฉัตรภพเย็นนี้เขาถึงต้องขับรถของเจ้านายกลับคนเดียวชายหนุ่มแวะที่ห้างใกล้บ้าน ทานอาหารที่ฟู๊ดคอร์ดจากนั้นไปก็เดินดูของไปเรื่อย เพราะกลับไปก็ต้องอยู่คนเดียว เดินเล่นไปสั

เสียงจากทีวีกระตุ้นอารมณ์ของคนทั้งสองให้แตกกระเจิงยิ่งขึ้น เมคินเริ่มจูบแผ่วเบาตั้งแต่เปลือกตา เรื่อยลงมายังสองแก้ม ปลายคาง ก่อนซุกไซ้ไปยังซอกคอขาว ออกแรงดูดเบาๆ มือใหญ่จับศีรษะทุยให้ขยับเข้าใกล้ จากนั้นปรับมุมเล็กน้อยก่อนจะส่งลิ้นร้อนแทรกเข้าไปตามไรฟัน ความชำนาญของบอสหนุ่มชักนำจนอีกคนส่งลิ้นหยอกล้อ โรมรัน จนแทบขาดอากาศเขายอมให้คนน้องหอบอากาศเข้าอีกครั้งในจังหวะที่ผละออกเพื่อดึงเสื้อยืดออกทางศีรษะ ร่างขาวเด่นชัดยิ่งขึ้นเมื่อโดนแสงจากทีวีตกกระทบปากร้อนประกบจูบอีกครั้งพร้อมกับมือใหญ่ที่สอดเข้าใต้กางเกงยืดแล้วดึงออก ใช้แขนเกี่ยวเอวให้ทิวายกตัวขึ้น ทุกอย่างเกินขึ้นอย่างรวดเร็วด้วยความเต็มใจ“รู้ไหม ทิวเป็นคนที่ร่างกายสวยมาก” เมคินรู้สึกว่าร่างกายของทิวานั้นช่างสวยงามไปทุกส่วน“แต่ผมไม่มีกล้ามเหมือนพี่”“แต่พี่ก็ชอบแบบนี้ ชอบทุกอย่างที่เป็นทิว”บอสหนุ่มยืนยันคำพูดด้วยการพรมจูบไปตามลาดไหล่ ซอกคอ ก่อนจะลากลิ้นร้อนวนป้านนมสีสวย ร่างของเลขาแอ่นโค้ง ส่งเม็ดทับทิมที่แข็งเป็นไตให้เขาได้ดูดกินตามใจปรารถนา“พี่คิน อื้ม..”ทิวาแทบหาเสียงตัวเองไม่เจอ เมื่อลิ้นสากร้อนตวัดรัวบนยอดข้างหนึ่ง ส่วนอีกข้า

เหลือเวลาอีกไม่กี่วันทิวาก็จะต้องไปถ่ายโฆษณา ระหว่างนี้เมลดาเลยให้ชายหนุ่มเตรียมร่างกายให้พร้อม ทั้งไปขัดผิว นวดตัว รวมถึงเข้าคอร์สดูแลผิวพรรณเป็นพิเศษ สิ่งหนึ่งที่เน้นย้ำมาตลอดก็คือทิวาต้องดื่มน้ำและทานผลไม้มากๆ และห้ามนอนดึกอย่างเด็ดขาดเรื่องนี้ทิวาไม่มีปัญหาอะไรแต่คนที่เดือดร้อนก็คงเป็นเมคินเพราะทิวขอร้องให้เขางดเว้นกิจกรรมบนเตียงไปก่อนอย่างน้อยก็หนึ่งสัปดาห์สำหรับคนอื่นคงไม่มีปัญหาแต่เมคินนั้นอาการหนักมาก เพราะนอกจากจะงดเว้นแล้วทิวายังขอแยกมานอนคนเดียว แต่ก่อนนอนเมคินก็มักจะมาคลอเคลียอยู่ไม่ห่าง กว่าจะยอมกลับห้องตัวเองก็ต้องไล่แล้วไล่อีก“ถ้าพี่รู้ว่าต้องเป็นแบบนี้พี่คงไม่ยอมตั้งแต่แรก”“ผมก็ไม่รู้ครับ”ทิวาเองก็รู้สึกไม่ต่างจากเขา และที่ต้องแยกห้องนอนก็เพราะกลัวใจตัวเอง เมคินเป็นผู้ชายที่มีเสน่ห์ แค่ได้อยู่ใกล้ได้กลิ่นกายหอมๆ เขาก็เคลิบเคลิ้ม จึงต้องยอมแยกกันนอนอย่างนี้“พรุ่งนี้ต้องไปสปาอีกหรือเปล่า”“ไม่ต้องไปแล้วครับ”“ดีแล้ว ทิวของพี่ผิวดีอยู่แล้วไม่เห็นต้องเปลืองตัวให้คนอื่นเลย ทั้งขัดทั้งถู”“พวกเขาก็แต่พนักงานทำตามหน้าที่”“ก็รู้ แต่มันก็อดหวงไม่ได้ แล้วดูสิ พอได้พักผ่อน

เมคินเริ่มนั่งไม่ติด เขาออกมากับรมิดาตั้งแต่เที่ยงถึงตอนนี้ก็หลายชั่วโมงแล้ว แต่หญิงสาวก็ยังไม่ยอมให้เขากลับที่เมคินยอมออกมากับรมิดาในวันนี้เพราะอยากคุยให้รู้เรื่องว่าเขาไม่ได้คิดอะไรกับเธอแล้ว เวลาที่เคยคบกันมันก็ผ่านมานานหลายปี ตอนนั้นเขายังไม่รู้ใจตัวเองแต่พอคบกับรมิดาแล้วก็รู้สึกว่ามันไม่ใช่ เขาไม่มีความสุขเลย ตอนนั้นคิดว่าเพราะนิสัยต่างกันจึงไปกันไม่รอด แต่พอมาทบทวนดีๆ นั่นเป็นเพราะเขาไม่ได้ชอบผู้หญิง ไม่ว่าจะเป็นรมิดาหรือใครอีกหลายคนที่เข้ามาต่างก็คบกับเขาได้ไม่นานจากนั้นเขาก็เริ่มคบผู้ชายแต่ไม่มีใครรู้ เพราะทั้งเขาและผู้ชายที่คบด้วยต่างช่วยกันปิดบัง จนกระทั่งกลับมาไทย เขากับชายคนนั้นก็ไม่ได้ติดต่อกันอีกชายหนุ่มไม่คิดเลยว่าอยู่ๆ รมิดาจะส่งดอกไม่มาให้เขาและมาหาเขาถึงบริษัทในวันวาเลนไทน์ แต่ที่ยอมออกมาตอนนั้นก็เพราะหงุดหงิดที่มีคนเอาดอกไม้มาให้คนของเขา และก็ไม่คิดว่าจะนานขนาดนี้“หวาน พี่ว่าเราแยกกันตรงนี้เถอะ” ทั้งสองเพิ่งเดินออกมาจากโรงหนัง“พี่คินจะรีบกลับไปไหนคะ ยังไม่ดึกเลยนะคะ”“พี่เหนื่อยแล้วอยากกลับไปพัก”“เราไม่ได้เจอกันตั้งนานนะคะ หวานอยากอยู่กับพี่คินแบบนี้”“วันนี้พ

กว่าเสียงแห่งความสุขจะเงียบลงก็เกือบตีสี่ ทั้งสองคนที่ห่างหายเรื่องบนเตียงมานานต่างปรนเปรอมอบความสุขให้แก่กันและกันอย่างไม่มีใครยอมแพ้ เมคินจำได้ดีว่าครั้งสุดท้ายที่เขาสุขสมนั้น ทิวาคอพับไปแล้ว เขาต้องอุ้มเลขามาอาบน้ำอีกรอบ ทำความสะอาดช่องทางรักที่เปรอะเปื้อนจากน้ำรักของตนคนเองที่ไม่ยอมสวมถุงยางในรอบหลังๆทิวาลืมตาตื่นตอนเกือบแปดโมงเช้า เขาปวดร้าวไปทั่วทั้งตัว สภาพยับเยินกว่าทุกครั้ง แต่บนใบหน้าเต็มไปด้วยความสุข ไม่โกรธเมคินเลยสักนิดที่ทำกับตัวเองอย่างนั้น“ไหวไหม”คนที่กำลังนึกถึงเดินเข้ามาพอดี“ไหวครับ เดี๋ยวกินข้าวกินยาก็ไปทำงานได้”“อย่าฝืนนะ”“ไม่ฝืนครับ แต่วันนี้พี่คินอย่าใช้ผมเดินบ่อยละกัน”“ไม่พักหน่อยเหรอ”“ไม่ดีกว่าครับ”งั้นไปแปรงฟันนะ จะได้ออกมากินข้าวกินยา ไม่ต้องอาบน้ำหรอกเพิ่งอาบไปตอนตีสี่เอง”“ขอบคุณนะครับ”เมคินยิ้ม รู้ว่าเลขาหมายถึงอะไรอาหารเช้าวันนี้เป็นข้าวต้มจากร้านสะดวกซื้อที่เมคินลงไปซื้อเมื่อเช้า“ของพี่คินล่ะครับ”“พี่กินกาแฟกับเค้ก”ทิวามองหน้าบอสสลับกับเค้กที่หายไปเกินกว่าครึ่งอย่างประหลาดใจ เพราะปกติแล้วบอสของเขาไม่ค่อยทานของหวาน“อร่อยเหรอครับ”“อร่อยมาก”