All Chapters of Hot Night With Mattheus Martinez : Chapter 101 - Chapter 110

Brenda “Mattheus anong nangyari diyan bakit may sugat ka sa kilay at sa kaliwang pisngi?” tanong ko’t sinipat-sipat ko pa ang pisngi niya upang check kung mayroon pa ibang sugat. “Ouch, masakit, hon. Ayos lang ako 'wag mong ipahalatang sobrang nag-alala ka lumalakas ang tibok ng puso ko," nakangiwi n'yang sagot sa 'kin kaya sinamaan ko siya ng tingin dahil ginagawa na naman biro ang nangyare sa kaniya. Sa inis ko pinalo ko siya sa tiyan niya mas dumaing ito na pinagtakhan ko. Agad kong iniangat ang t-shirt n'yang suot upang tingnan ko kung pati sa tiyan may sugat ito. Nanlaki ang mata ko ng makita ko ang tiyan ni Mattheus, na may pasa. Kailan niya ito nakuha? Sa tingin ko kasi hindi ito bago. Medyo nag-violet na kaya alam ko hindi ito ngayon nakuha ni Mattheus. “Anong nangyare dito? Ngayon lang ba ito Mattheus?” puno ng pag-aalala tanong ko sa kaniya. Magaan ko pa iyon hinaplos ng palad ko. Bumigat ang paghinga ni Mattheus kaya agad ko iyon binawi para akong napaso. “Sorr

Mattheus pov Flashback… Calling… Neng-neng? “Hi sweetheart, p'wede ba akong pumunta sa condo mo? I have good news for you.” Matagal akong sumagot. Kahit boses kasi nito hindi na ako ngayon excited na marinig. I sighed heavily. Pero sige, gusto ko rin naman masiguro kung mayroon pa akong natitirang pagmamahal sa kaniya. Pumayag ako. “Sure narito lang ako sa condo.” “Mabilis lang ako Mattheus,” tugon ni Neng-neng sa kabilang linya. “Mattheus,” masaya nitong ngiti at agad-agad niya akong niyakap ni Neng-neng. “My gosh I miss you so much, Mattheus,” tuwang-tuwa nitong sabi mahigpit akong niyakap. Tumikhim ako pasimple akong kumalas sa pagka kayakap sa kaniya. Ngumiti ako pinasadahan ko ng tingin si Neng-neng. Dati masaya na ako kahit boses lang niya ang marinig ko. Ngayon mas gusto kong marinig ang boses ni Brenda. Nahilot ko ang batok ko. Bakit ko na nakokompara ang dalawang babae pero palaging nangingibabaw sa isipan ko ang pangalan ni Brenda. Lumakad ako patungo

Brenda ‘Hmmm…sarap matulog inaantok pa ako Atlas’ bulong ko at unti-unti dinilat ang aking mata…. “M-Mattheus…” nanlalaki ang aking mata at nauutal pagkakita ko sa kaniya nakatunghay sa akin. Kalahati niyang katawan naka patong sa akin. My goodness oo nga pala nasa kuwarto ko ito nakalimutan ko. Ngisi ang sagot nito sa akin at isang mabilis na halik sa labi ko bago ako kausapin. “Ang ganda mong pagmasdan habang tulog. Kaya lang maingay pero okay lang mahal naman kita kaya pinagbigyan ko na lang—” “Hoy Mattheus, kapal mo ha? Anong ingay na sinasabi mo r'yan?” “Malakas maghilik at may laway pa,” sabi nito nakataas kilay pa. “Epal mo, hindi ako naniniwala sa ‘yo,” laban ko ngunit gusto ko ng maniwala pero sana walang katotohanan sinasabi nito. Nakakahiya kasi kung totoo. Ngunit wala naman akong naramdaman na laway sa gilid ng bibig ko.... “Gusto mo kapain mo pa para maniwala ka totoo ang sinasabi ko,” ani nito't mukha nga seryoso. Lihim akong napangiwi baka nga totoo ang

Brenda “Aalis na ba kayo niyan, hija?” tanong ng Tita Anaren na nasa living room pala ng pagbaba namin nila Mattheus. Mayroon inaaral na papeles. Masyado talaga itong workaholic kahit naman dalaga at hindi nito kailangan kumayod. Pero ang sipag nitong magtrabaho. Magkakasakit yata ang Tita ko kung maghapon hindi ito magtrabaho. Kasama sa daily routine niya ang humarap sa laptop. “Nag-aantay na po kasi ang magulang ni Mattheus sa bahay nila. Kaya maaga kami pupunta.” “Magi-ingat kayo. Tumingin kay Mattheus. Ingatan mo ang mag-ina mo, hijo. Lalo ngayon mayroon kang kalaban.” “I-ingatan ko po sila ako muna ang masasaktan bago po si Brenda at si Atlas,” “Good!” sagot ng Tita Anaren. Lumapit si Atlas sa kaniya. Humalik si Atlas sa pisngi n'ya. “Bye po, Lola,” saad ni Atlas, nanatili pa sa harapan ni Tita. “Bye, apo ko. Sus itong anak n'yo. Kanina pa nga itong hindi makali. Napakatagal n'yo raw bumaba kaya ayon. Hindi ko napigilan ng umakyat na sa taas. Kahit anong suway ko na ‘wag

Brenda “Hi, T-tita Cole. Ahm…kumusta po kayo?” nauutal kong bati rito. Seryoso kasi ni Tita Cole, nakaka kaba kaya naman bahagya akong napayuko dahil ayaw nitong ngumiti. Buti sana kung hindi ito nakahalukipkip habang pinapasadahan ako ng matiim niyang tingin. Nakataas kilay ni Tita Marycole ng tumingin sa damit ko. Shitty, hindi ko nakuha ang blazer na balak ko sapaw sa jumpsuit ko kasi nga niyaya na kami ng anak ko na atat umalis kanina. Buti itong katabi kong si Mattheus. Naka move on na sa kapapansin sa suot ko wala naman siyang nagawa ito ang gusto kong isuot ngayon. “Tita Marycole, sorry po kung hindi kita sinagot ni isang beses kahapon. Sorry Tita Cole, naging Bastos ako hindi na kita ginalang bilang ina ni Mattheus. Hindi ko naisip na para na kitang Ina. Sorry po talaga,” wika ko hanggang ngayon sa palad ko nakatingin. I gulped na kurot ko pa ang palad ko sa labis na kaba. Ano ba itong nagawa ko. Kasalanan ko naman talaga dahil ko naging rude ako sa Ina ni Mattheus. Nag