All Chapters of I don't want anyone : ทำไมต้องรัก : Chapter 21 - Chapter 30

ดีซีตอนนี้ผมกำลังนั่งมองพี่ชายที่แสนดีเชี้ยๆ กอดเมียตัวเองอยู่ มันแม่งโคตรกวนเลย ส่วนเมียผมน่ะหรอไม่ได้สนใจผัวแม้แต้นิดเดียว ถ้าถามว่าผมรู้สึกยังไงเมื่อได้ยินไอ้ฮาร์เปอร์ตอบว่ารักอิงค์แลนด์ ตอนแรกผมตกใจแต่พอมันอธิบายให้ฟังผมก็โล่งอก ผมเห็นมันพูดถึงน้องสาวแล้วมันดูมีความสุขนะตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว“พี่ซื้อของมาฝากหนูเยอะเลยค่ะ” ไอ้ฮาร์เปอร์พูดขึ้น“ซื้อมาทำไมคะ แค่มีอยู่ก็จะไม่มีที่เก็บอยู่แล้ว” นี่ก็แปลกคนเนาะแทนที่จะดีใจ“เมียครับเมีย” ผมเรียกประชด“อ้าว...มาตอนไหนคะ” นี่เมียกูมั้ยวะ“เออ ไม่ใช่พี่ชายที่แสนดีของคุณนี่” ผมพูดติดงอน“ทำใจนะ เพราะกูมาก่อน”เราสามคนนั่งกินข้าวอยู่ที่ร้านอาหาร และผมกำลังลุ้นอยู่ว่าเมียผมจะนอนกับผมหรือกลับคอนโดกับพี่ชายของเธอ ซึ่งผมดูท่าแล้วน่าจะอย่างหลังมากกว่า“กลับค่ะ” เมียผมลุกขึ้นบอก แล้วคือบอกใคร“มึงจะนั่งอยู่ทำซากอะไร น้องกูบอกให้กลับ” ผมก็ยังนั่งงงอยู่กับที่“จะนอนนอกห้องใช่มั้ยคะ ถึงนั่งนิ่งอยู่ได้” ผมชี้นิ้วเข้าหาตัวเองเมื่อได้ยินเมียพูดขึ้น“นะ..นี่จะไปกับพี่หรอครับ” ผมถามเสียงสั่น“เปลี่ยนใจแล้วค่ะ หนูไปกับพี่ฮาร์เปอร์ดีกว่า” เมียผมพูดขึ้นก่อนจะ

อิงค์แลนด์“ไปไหนมา”ฉันถามคนที่ยืนนิ่งแล้วมองหน้าฉัน ใช่ค่ะเขาตกใจเมื่อเห็นฉัน ที่ฉันถามก็แค่อยากจะรู้ว่าคำตอบของเขามันจะตรงกับที่ฉันคิดไว้หรือเปล่า แต่เขาก็เลือกที่จะเงียบแล้วเดินมานั่งลงข้างฉัน“กินข้าวหรือยังคะ” ฉันถามออกไปด้วยความเป็นห่วง แต่ก็มีแค่ความเงียบที่เป็นคำตอบให้ฉันเท่านั้น“................”นี่ฉันกำลังทำอะไรอยู่กันแน่ ทำไมต้องฉันมาทำตัวไร้ค่าแบบนี้ด้วยวะ ฉันรู้ว่าคุณดีซีไปไหนมาเพราะภาพถ่ายที่ฉันได้รับมันก็ชัดเจนอยู่แล้ว แต่ฉันแค่อยากจะถามจากปากของเขาเองก็แค่นั้นถึงตอนนี้ฉันจะตอบได้ไม่เต็มปากว่าฉันรักเขา แต่มันก็ดีแล้วแหละที่ยังไม่ได้ให้ใจเขาไปหมด เพราะฉันคงจะเจ็บมากกว่านี้เป็นร้อยเท่า“ฉันบอกแล้วไงคะว่าอย่าโกหกกัน และที่ฉันถามเพราะมันเป็นสิ่งที่คนเป็นเมียควรจะรู้ไม่ใช่หรอคะ หรือฉันเข้าใจผิดไปเอง” ฉันพูดขึ้น“พี่ไปหาโรสมา”“ฉันไม่รู้หรอกนะคะว่าคุณไปหาเธอทำไมทั้งๆ ที่ คุณบอกฉันแล้วว่าคุณจะไม่กลับไปหาเธอ” เขาหันมองหน้าฉันแล้วก้มหน้าลง“แม่ของโรสไม่สบาย พี่ก็เลยไปเยี่ยม” เข้าใจหาเรื่องดีนะคะคุณโรสสุดท้ายฉันก็เลือกที่จะไม่พูดอะไรต่อ เพราะเขาเงียบฉันก็ไม่จำเป็นต้องถาม ถ้า

อิงค์แลนด์หลังจากที่ฉันคุยกับเขาจบ ฉันก็เดินหันหลังออกจากห้องทันที ฉันไม่จำเป็นต้องมาทนฟังคำว่ารักของคนที่โกหกฉันครั้งแล้วครั้งเล่าหรอกนะ ถึงจะรักแต่ฉันไม่ยอมให้ตัวเองเจ็บ เลิกกันไปน่ะดีแล้วเจ็บตอนนี้ก็ยังดีกว่าฉันนั่งรถกลับคอนโด ส่วนเรื่องงานฉันเคยบอกแล้วว่าฉันแยกแยะได้ ฉันเป็นมืออาชีพพอและอีกอย่างคนที่ผิดไม่ใช่ฉันแกร๊ก“ทำไมกลับตอนนี้ครับ” พี่ฮาร์เปอร์ที่นั่งเล่นเกมส์ถามฉัน“หนูเลิกกับคุณดีซีแล้วนะคะ” ฉันเดินมานั่งลงข้างๆ ก่อนจะบอกพี่ชายตัวเองไว้“มันเกิดอะไรขึ้นแล้ว หนูโอเคหรือเปล่า”พี่ฮาร์เปอร์กอดฉันก่อนจะถามด้วยความเป็นห่วง และที่ฉันถามคุณดีซีว่าพี่ฮาร์เปอร์รักฉันแบบไหนฉันรู้มาตั้งนานแล้ว แต่เพราะเราเป็นพี่น้องกันไงฉันรู้ว่ายังไงพี่เขาก็ไม่มีวันทำร้ายฉัน“หนูโอเคค่ะ”ฉันเล่าเรื่องที่เพื่อนรักของเขาทำกับฉันไว้ ฉันไม่มีอะไรที่ต้องปิดอยู่แล้วนี่ ส่วนพี่ชายของฉันจะไปคุยกับเพื่อนเขายังไงก็เรื่องของพวกเขาแล้วแหละ“มันแม่ง”“ปล่อยเขาเถอะค่ะ ต่อไปก็ต่างคนต่างอยู่” ฉันบอก“พี่ไม่ชอบให้หนูเป็นแบบนี้ อย่าเย็นชาพี่ขอ” เพราะพี่ฮาร์เปอร์รู้นิสัยของฉันดีว่าเวลาฉันเจ็บจากอะไรสักอย่างผลที่ตาม

อิงค์แลนด์“อิงค์ท้อง”ฉันตัดสินใจบอกพี่ฮาร์เปอร์เพราะถ้าไม่บอกวันนี้สักวันพี่ชายฉันก็ต้องรู้อยู่ดี ตอนแรกที่รู้ว่าตัวเองท้องฉันทำอะไรไม่ถูกมือไม้มันสั่นไปหมด“หนูพูดใหม่สิคะ” พี่ฮาร์เปอร์พูดเสียงสั่น“หนูท้องค่ะ” ฉันพูดย้ำก่อนจะมองหน้าพี่ชายตัวเอง“ฉิบหายแล้วไอ้ดีซี” เสียงพี่เจฟพูดขึ้น“ไม่เป็นไรนะคะ” พี่ฮาร์เปอร์พูดแล้วยิ้มให้ฉัน"อิงค์ป้องกัน แต่ทำไม..."ไม่ใช่ว่าฉันตั้งใจปล่อยให้ตัวเองท้องเพื่อที่จะให้เขาอยู่กับฉัน แต่ฉันกินยาซึ่งฉันเองก็ยังไม่รู้ว่า...เฮ้อ“ช่างมันเนาะ ดีแล้วที่หนูบอกพี่เราจะได้ช่วยกันแก้ไข” พี่ฮาร์เปอร์บอกฉัน"พี่จะไปบอกไอ้ดีซี"เสียงพี่เจฟพูดขึ้นก่อนพี่เขาจะเดินออกจากห้อง"ยะ..อย่าพึ่งไปบอกเขานะคะ"ฉันรีบห้ามพี่เจฟไว้เพราะเรื่องนี้จะมีแค่ฉันและพี่เขาเท่านั้น ส่วนคุณดีซีเขาจะไม่รู้ว่าฉันท้องเพราะฉันไม่อยากให้เขามารับผิดชอบในเมื่อฉันเลือกที่จะออกมาจากชีวิตเขาแล้ว"หนูแน่ใจ""แน่ใจค่ะ เพราะสุดท้ายเขาต้องรับรู้อยู่แล้วค่ะ เพียงแค่ไม่ใช่ตอนนี้"ฉันบอก"ไม่เป็นไรนะคะมีพี่อยู่ทั้งคน หนูไม่ต้องกลัวแค่หลานคนเดียวพี่เลี้ยงเองได้"ฉันนั่งกอดพี่ฮาร์เปอร์แน่น อย่างน้อยพี่ชายฉันเ

ดีซีหลังจากที่ผู้หญิงสองคนนั้นออกไป ผมก็นั่งมองโต๊ะทำงานที่อิงค์แลนด์ที่เคยนั่งอยู่ข้างผม คอยถามผมงอนผม นี่ทุกอย่างมันเป็นเพราะผมสินะ ถ้าผมไม่โกหกเมียตัวเองตอนนี้ผมก็คงไม่มานั่งเป็นหมาบ้าอยู่แบบนี้ และไอ้คำว่าไปเที่ยวของไอ้ฮาร์เปอร์พวกคุณรู้มั้ยล่ะว่ามันนานแค่ไหน มันอาจจะพาอิงค์แลนด์หนีผมไปทั้งชีวิตเลยก็ได้“นายกับคุณโรสนายพูดแรงไม่เป็นไร แต่กับ....” ไอ้คิมเดินมานั่งตรงข้าม ผมมองมันตาดุเพราะผมรู้ว่ามันจะพูดอะไรต่อ“หรือมึงต้องการให้กูฆ่าเขา” ผมถามผมว่าชาตินี้ผมคงญาติดีกับแม่ไม่ได้หรอก ยิ่งเห็นหน้ามันก็ยิ่งตอกย้ำและแม่ไม่ควรเข้ามายุ่งวุ่นวายกับชีวิตของผมด้วย จะว่าผมชั่วผมเลวยังไงก็ช่างแต่ผมทำใจรับแม่ไม่ได้จริงๆ“แล้วจะเอาไงเรื่องอิงค์แลนด์” ไอ้คิมถาม“แล้วมึงจะให้กูทำยังไง ไอ้ฮาร์เปอร์พาเมียกูไปไหนกูก็ยังไม่รู้” ตอนนี้ผมคิดไม่ออกว่าจะต้องทำยังไงต่อ เพราะผมทำร้ายหัวใจของมัน“ทีหลังก็อย่าทำอีกแล้วกัน นายน่าจะรู้จักนิสัยเพื่อนตัวเองดีนะ ยิ่งอิงค์แลนด์นี่เหมือนก๊อบปี้วางมาเลยเผลอๆ ผมว่ายิ่งกว่าพี่ชายเธอสะอีก”มันก็จริงของไอ้คิม ไอ้ฮาร์เปอร์เวลามันโกรธหรือมันโมโหมันจะนิ่งมาก จนบางทีผมก็ยัง