All Chapters of ร้อนเสน่หา: Chapter 1 - Chapter 5

เมื่อรถแท็กซี่จอดลงสนิท ร่างบอบบางในชุดกระโปรงป้ายสีครีมจึงก้าวลงมาและมองไปยังตึกสูงด้านหน้าซึ่งเป็นโรงแรมอันหรูหราตั้งอยู่ใจกลางเมืองที่ถูกขนานนามว่า Sin City เรียกว่าเมืองแห่งบาป หรือลาสเวกัสนั่นเอง อากาศอันร้อนระอุกลางพื้นที่ซึ่งครั้งหนึ่งเคยเป็นทะเลทรายเย็นตัวลงในยามย่ำค่ำ โรงแรมอันหรูหราตั้งตระหง่านท่ามกลางแสงสปอร์ตไลต์ที่สาดส่องไปทั่ว เดือนลดาลอบถอนหายใจเล็กน้อยขณะยื่นค่าแท็กซี่ให้คนขับก่อนจะเดินตรงเข้าไปยังโรงแรมขนาดใหญ่สุดอลังการที่คลาคล่ำไปด้วยผู้คนแต่งกายราวกับมาร่วมเลี้ยงฉลองงานกลางคืน หญิงสาวเหลือบมองป้ายของโรงแรม Smith’s Hiend พลางนึกถึงคำพูดของ ฮอลลี่ ซึ่งเป็นแม่บุญธรรมที่ชุบเลี้ยงเธอมาแต่เล็กในการสนทนาอันเคร่งเครียดก่อนเดินทางมายังลาสเวกัสว่า “มินนี่...แกต้องช่วยแม่จัดการกับเรื่องนี้นะรู้มั้ย” “เรื่องอะไรคะแม่?” “ก็เรื่องที่แกจะเดินทางไปลาสเวกัสน่ะสิ! แกรู้มั้ยว่ามันสำคัญกับฉันมาก โดยเฉพาะเวลาที่แกไปถึงโรงแรมสมิธ ไฮเอนด์ แกต้องไปพบเจ้าของโรงแรมให้ได้เลยรู้มั้ย” “หนูไม่รู้จักเขานี่คะแม่”

“ถ้าผมสงสารลูกหนี้ของผมทุกคนกิจการคาสิโนก็คงเจ๊งกันพอดี ฟังนะมิสเมย์ แม่ของคุณเป็นหนี้เรามากถึงสิบล้านดอลล่าห์ และที่ผมรู้มาก็คือฮอลลี่แม่ของคุณเจ้าเล่ห์ไม่ใช่เล่น”“เจ้าเล่ห์?” หญิงสาวเลิกคิ้ว เอเดรียนยกยิ้มมุมปาก แววตาของเขาสะท้อนประกายคมกริบราวกับใบมีด และสิ่งที่เธอเห็นมันแฝงความหยามเหยียดอย่างไม่น่าให้อภัย“ปกติคาสิโนของเราจะไม่ปล่อยลูกหนี้กู้เงินในจำนวนสูงมากขนาดนี้ แต่แม่ของคุณมีกลเม็ดเด็ดพรายที่ทำให้ผู้จัดการคาสิโน่ยอมปล่อยกู้ให้”เขาหยุดคำพูดไปชั่วครู่และเหยียดยิ้มร้ายที่กลบความมีเสน่ห์น่าหลงใหลไปสิ้น“ฮอลลี่เสนอตัวนอนกับผู้จัดการของผม จนเขายินยอมปล่อยกู้ให้แม่ของคุณถึงสิบล้านดอลล่าห์ ทีนี้รู้รึยังว่าแม่ของคุณน่ะร้ายกาจขนาดไหน!”บทที่ 3 พอเขาพูดจบเดือนลดาก็หน้าชามือเย็นชืดและพูดอะไรแทบไม่ออก เรียวปากอิ่มสีชมพูเรื่อซีดลงเล็กน้อยและเผยอออกอย่างลืมตัว มันสั่นระริกจนอีกฝ่ายหัวเราะหึในลำคอ เขามองเธออย่างกับจะกินเลือดเนื้อ แววตาหยามเหยียดจนหญิงสาวแทบจะแทรกแผ่นดินหนี ทว่าพอตั้งสติได้เธอก็รีบโต้กลับ “แต่ประเด็นใหญ่ที่เราคุยกันก็คือหนี้ที่แม่ฉันต้องใช้คืนคุณนะคะ”

“ตอนนี้คนที่คุณต้องฟังคือผมคนเดียว มิสเมย์!” เอเดรียนยื่นคำขาดและมันทำให้เดือนลดาแทบจะหมดกำลังใจเลยทีเดียว หญิงสาวนึกอย่างเจ็บแค้น เธอไม่น่าพาตัวเองมาเจอกับคนใจหินและหยาบกระด้างยิ่งกว่าหินผาอย่างเอเดรียน สมิธเลยแม้แต่น้อย ในที่สุดเดือนลดาก็ต้องตัดสินใจ หากเธอไม่สามารถปฏิเสธข้อเสนอซึ่งสำหรับเธอมันก็คือการบังคับเธอก็ต้องจำยอมรับสภาพที่ตัวเองต้องตกเป็น ผู้หญิงของเขา อย่างไม่อาจเลี่ยง ร่างบางขยับนั่งตัวตรงและกล่าวออกมาโดยไม่ยอมมองหน้าเขา “จริง ๆ แล้วตอนนี้ฉันต้องการแค่...เสื้อผ้าสักสองสามชุด เพราะฉัน...ไม่ได้เอาเสื้อผ้าติดตัวมาเลย” “ไม่จำเป็นต้องออกไปหาเสื้อผ้าที่ไหนหรอก ผมมีคนจัดหามันให้คุณ ตอนที่คุณไปถึงฮาเร็มของผมแล้ว” เดือนลดานิ่วหน้า “ฮาเร็ม...นะ...นี่หมายความว่าฉันต้องไปอยู่กับผู้หญิงหลาย ๆ คนอย่างพวกสุลต่านอย่างนั้นหรือ” เอเดรียนทำสีหน้าถมึงทึง เขาล้วงมือไว้ในกระเป๋าทั้งสองขณะมองเธออย่างพินิจพิจารณา “คุณไม่จำเป็นต้องถามอะไรผมมากหรอกมิสเมย์ ผมจะให้คนของผมพาคุณไปที่นั่น ที่อยู่ที่ผมสามารถต