All Chapters of ราคีหนี้สวาท: Chapter 1 - Chapter 5

“คุณครูขา...มีคนมาขอพบคุณครูค่ะ”เสียงแจ๋ว ๆ ที่ดังขึ้นทำให้อิงธาร คุณครูสาวร่างเล็กบอบบางซึ่งกำลังก้มหน้าตรวจการบ้านให้ลูกศิษย์ตัวเล็ก ๆ ชั้นประถมของหล่อนต้องเงยหน้าขึ้นและเห็นเด็กหญิงในชุดนักเรียนชั้นป.1 ยืนบิดตัวไปมาอยู่ที่ประตูด้วยความเก้อเขินและประหม่าเมื่อต้องเข้ามาในห้องพักครูอิงธารเลิกคิ้วพลางก้มลงดูนาฬิกาข้อมือก็เห็นว่าเป็นเวลาพักเที่ยงแต่หล่อนเป็นคนเดียวในห้องที่ไม่ได้ออกไปทานข้างข้างนอกเหมือนคนอื่นๆ“ใครเหรอจ๊ะ เขาบอกหรือเปล่าว่าชื่ออะไร?”“ม่ายค่ะ...แต่เขาตัวใหญ่มากเลยนะคะ ท่าทางเขาจะเป็นฝรั่งค่ะ”“หืมม์?...ฝรั่งมาขอพบครูเหรอคะ...”เสียงนั้นขาดหายไปในลำคอเมื่อหญิงสาวลุกขึ้นและต้องชะงักเมื่อเห็นร่างสูงใหญ่ของใครคนหนึ่งในชุดลำลองก้าวเข้ามาหยุดข้าง ๆ เด็กหญิงตัวเล็กก่อนจะกล่าวด้วยเสียงห้าวกังวานว่า“ขอบคุณมากนะหนู...นี่ขนม เป็นช็อคโกแล็ตขาว อร่อยมากด้วย”“ขอบคุณคะ”เด็กหญิงรับกล่องขนมด้วยรอยยิ้มตื่นเต้นก่อนจะรีบวิ่งออกไปทิ้งไว้แต่ชายหนุ่มร่างใหญ่ซึ่งคำนวณอายุน่าจะราวสามสิบปลาย ๆ ในขณะนั้นอิงธารก็ค่อย ๆ ก้าวออกมาจากโต๊ะทำงานและมองใบหน้าคมคร้ามของบุรุษซึ่งหล่อนไม่เคยเห็นหน้าหร

“จะให้ผมไปถามใคร และที่พาคุณมาก็แค่อยากรู้ว่าตอนนี้พี่สาวของคุณอยู่ที่ไหน”“ฉันไม่รู้...ก็ไม่ได้พบพี่อรมาตั้งหลายเดือนแล้ว”“โกหก!” เขาเขย่าตัวหล่อนแรง ๆ “ผมไม่เชื่อหรอกนะว่าคุณจะพูดความจริงในเมื่อคุณสนิทกับพี่สาวของคุณยิ่งกว่าอะไร”“แล้วนี่คุณรู้ได้ยังไงว่าฉันสนิทกับพี่อรมาก พี่น้องกันอาจจะไม่ค่อยได้ใกล้ชิดกันก็ได้”“ก็พี่สาวคุณชอบพูดถึงน้องสาวตัวเองบ่อยๆ บอกผมว่าสนิทกับน้องสาวมาก”และยิ่งเมื่อได้พบหน้าวิคเตอร์ก็เกือบจะคิดว่าอิงธารกับอิงอรเป็นฝาแฝดกันด้วยซ้ำ เค้าโครงหน้าของอิงธารคล้ายกับอิงอรมากผิดกันก็แต่สายตาและท่าทางเหมือนสาวไม่เจนโลกของคุณครูคนสวย เขาเลิกรอยยิ้มเหี้ยม“บอกผมมาดี ๆ จะดีกว่าว่าพี่สาวของคุณอยู่ที่ไหน”“ก็บอกว่าไม่รู้ไง”“ผมไม่เชื่อ!”“บ้ารึไง คนไม่รู้จะบอกว่ารู้ได้ยังไง”“แกล้งทำเป็นหนิม ๆ แบบนี้อย่าคิดว่าผมไม่รุ้ทันผู้หญิงอย่างคุณ ทำตัวเป็นครูสอนเด็กแต่เบื้องหลังไม่รู้ทำอะไรเลวร้ายอย่างพี่สาวของคุณไว้บ้าง”“อย่ามาว่าฉันนะ อย่ามาดูถูกอาชีพของฉัน”“ดูถูกน่ะมันถูกแล้ว คนอย่างผมดูอะไรไม่เคยผิด”“ปล่อย!”ร่างเล็กออกแรงดิ้นสุดตัวแต่กลับถูกชายหนุ่มจับข้อมือแล้วกดไว้ข้างลำ

อิงธารไม่ได้รู้สึกสบายขึ้นแม้แต่น้อย ตรงข้ามหล่อนยิ่งเครียดจัดเพราะไม่รู้ว่าจะตั้งรับกับปัญหาที่กำลังจะลุกลามใหญ่โตนี้อย่างไรดี หล่อนคิดไม่ตกเพราะที่จริงแล้วก็ไม่ได้พบอิงอรมานานหลายเดือน และไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะได้เจอพี่สาว เพราะถ้าหากวิคเตอร์จะไปอยู่ที่บ้านหล่อนจริง ๆ คงเป็นเรื่องหนักอึ้งพอดู แต่ปัญหาใหญ่ตอนนี้คือจะบอกกับแม่ของหล่อนเกี่ยวกับผู้ชายคนนี้ว่าอย่างไรดี“ลินดัน...ออกรถ...กลับไปที่โรงเรียนของเธอ”วิคเตอร์ออกคำสั่งโดยที่ไม่ยอมละสายตาคมวับไปจากใบหน้าหวานจัดของหญิงสาว รสละมุนเหมือนน้ำต้อยของดอกไม้ป่ายังฉ่ำอยู่บนปลายลิ้นของเขา ชายหนุ่มสลัดความนึกคิดนั้นพ้นจากหัวไม่ได้แต่หน้าตายังคงบึ้งตึงใส่อิงธารที่แววตาคู่นั้นฉายความหวั่นวิตกชัดเจน คนขับของวิคเตอร์พารถกลับไปยังโรงเรียนอีกครั้ง และเมื่อไปถึงอิงธารก็รีบเปิดประตูรถลงไป หล่อนคิดว่าจะจะได้หายคอหายใจแต่ที่ไหนได้วิคเตอร์กลับตามหล่อนลงไปและเดินตามจนถึงหน้าห้องพักครู หญิงสาวหันมาทำตาเขียวใส่และส่งเสียงลอดไรฟัน“นี่คุณ...จะตามฉันมาทำไม กลับไปก่อนเถอะค่ะ ฉันไม่หนีไปไหนหรอกนะ”“ผมจะรอจนกว่าคุณจะเสร็จหน้าที่ที่โรงเรียน”“ไม่ได้นะคะ”“ผัวจะ