บททั้งหมดของ จองจำรัก: บทที่ 11 - บทที่ 20

๑๐ความแตก ก่อนงานวันเกิดหม่อมหลวงพินทุอรหลานสาวสุดที่รักอย่างธัญพิชชาก็เกณฑ์คนให้มาช่วยงานซึ่งจัดอยู่โรงแรมในเครือ The area hotel ห้องแกรนด์บอลรูมเป็นห้องจัดเลี้ยงขนาดใหญ่ที่จุคนได้เกือบพันถูกจับจองเอาไว้ก่อนหน้าแล้ว เจ้าของเสื้อผ้าแบรนด์ดังเนรมิตให้เหมือนเอาสวนมาไว้ในห้อง มีฉากดอกไม้ น้ำตกจนต้องจ้างนักจัดสวนมาโดยเฉพาะ ร่างบางกำลังยุ่งในการตรวจงานจึงไม่ทันสังเกตเห็นคนที่เข้ามาใหม่ซึ่งมีท่าทางเก้กังไม่รู้ว่าตนเองต้องทำอะไร บุณณดาไม่อยากมาแต่ไม่อาจคัดคำสั่งของเจ้านายได้ ตื่นเช้ามารับประทานอาหารพร้อมกับที่เขาบอกให้ไปช่วยธัญพิชชาจัดงานวันเกิดหม่อมหลวงที่หล่อนไม่รู้จัก ถึงอยากขัดแต่สิ่งที่ทำได้คือการตอบรับแล้วขับรถยนต์ของชายหนุ่มมายังบริเวณงาน ทุกอย่างแปลกตาไปหมด กระทั่งแม่งานอย่างดีไซเนอร์สาวหันมาพบหล่อนจึงเดินยิ้มเข้าทักทาย “อ้าวมาแล้วเหรอ พอดีเลยกำลังอยากได้คนช่วยงาน” อีกฝ่ายจับมือถือแขนอย่างสนิทสนมพร้อมยิ้มรับด้วยไมตรีจิตจนเธอรู้สึกผิดที่คิดเข้ามาแทรกกลางระหว่างหญิงสาวกับแทนไท แต่ก็ไม่อาจหันหลังกลับได้เพราะเดินมาไกลเกินจะย้อน

๑๒เธอจากไปตลอดกาล บุณณดาไปโรงพยาบาลเพื่อฝากครรภ์เพียงลำพังเพราะพ่อของเด็กไม่ว่าง มีคนขับรถรออยู่ข้างนอก ทำให้เป็นการดีที่จะนัดใครสักคนมาพูดคุยและปรึกษาปัญหาชีวิต ซึ่งคนคนนั้นคือเพื่อนสนิทที่อยู่ไทยเพียงคนเดียวของหล่อน ...เปมทัต เมื่อทำธุระเรียบร้อยจึงโทรหาอีกฝ่ายโดยนัดพบกันยังแผนกเด็ก หลบเลี่ยงสายตาของผู้คนใช้เด็กที่วิ่งไปมาและส่งเสียงดังเป็นกันชน รอสักพักก็เห็นลูกชายเจ้าของโรงแรมที่เดี๋ยวนี้ใส่สูทผูกเนกไทจนกลายเป็นผู้บริหารไปเสียแล้ว อดชื่นชมไม่ได้จนอยากให้อรวราเห็นเหมือนกับหล่อนว่าเพื่อนคนนี้เปลี่ยนไปมากแค่ไหน เธอได้รับรูปจากคนที่อยู่โอ๊คแลนด์ว่าคลอดลูกสาวออกมาแล้ว โดยบิดามารดาไม่รู้เพราะคุณน้าช่วยปิดเอาไว้ แต่ก็คิดว่าจะปิดได้อีกนานแค่ไหน เดี๋ยวเรื่องก็แดงขึ้นจนเข้าหูชายหนุ่มเหมือนเดิม ร่างสูงนั่งลงข้างหล่อนพลางหยิบน้ำขึ้นมาดื่มอึกใหญ่ เสร็จจากประชุมก็วิ่งมาทันทีกลัวว่าเพื่อนจะรอนานและอีกอย่างคือเขามีงานอื่นต้องไปทำหลังจากพูดคุยกับบุณณดาเสร็จ “มีอะไรหรือเปล่าเรียกเราออกมาคุยที่นี่ คนของข้าวไม่ว่าหรื

๑๔วันที่ฉันพบเธอ เจ้าของบริษัทค้าปลีกขนาดใหญ่กลับมาโหมงานหนักอีกครั้ง ห้างสรรพสินค้า The victory เปิดตัวไปเป็นที่เรียบร้อยทำให้ตอนนี้ต้องลุยงานใหญ่อย่าง Grand paradise ห้างใหญ่ใจกลางกรุงที่ระดมวิศวกรจำนวนมากเพื่อเสกให้ห้างแห่งนี้เสร็จตามกำหนดการณ์ และวิศวกรที่ได้รับเลือกให้ทำโครงการใหญ่คือวิจิตร จำกัด(มหาชน) ซึ่งกองทัพลงมาดูแลด้วยตัวเองพร้อมน้องชายอย่างนักรบเป็นหัวหน้าทีมวิศวกร พวกเขาต้องหามรุ่งหามค่ำประชุมดึกดื่นจนแทบไม่ได้หลับไม่ได้นอน ไหนจะต้องคุยเกี่ยวกับร้านค้าในแต่ละชั้นของห้างสรรพสินค้า มีลานน้ำพุใหญ่กลางห้างเนรมิตให้เหมือนสวน คัดสรรต้นไม้ทำให้เป็นหนึ่งเดียวกับอาคารเหมือนที่บ้านของตนเอง แทนไทเปิดรับเลขาอีกคนเพราะเพียงแค่นนทัชอาจจะหนักกับอีกฝ่ายมากเกินไป สิ่งที่ชายหนุ่มย้ำนักหนาคือต้องการเลขาผู้ชายเนื่องจากสะดวกในการเดินทาง อีกอย่างจะได้ไม่ตกเป็นข้อครหาของคนอื่นที่จ้องมองและพร้อมนำเรื่องซึ่งไม่สนใจว่าเป็นความจริงหรือไม่ไปพูดต่อ “ขอบคุณทุกคนมากครับ” เสร็จงานที่เวลาหกทุ่มทำให้ผู้ช่วยต่างแยกย้ายกลับบ้าน นนทัชลุกขึ้นเก็บเอ

๑๖ดักลอบต้องหมั่นกู้ เจ้าชู้ต้องหมั่นเกี้ยว ไร่ภูเทพเปิดบ้านต้อนรับนักธุรกิจจากเมืองหลวงที่มาเยือนแต่เช้า เจ้าช่อฟ้าตาโตไม่คิดจะได้พบเขาเพราะอีกฝ่ายงานยุ่งมาก ต้องขยี้ตาซ้ำกลัวจะตาฝาก แต่เมื่ออีกฝ่ายยิ้มให้ก็รีบยิ้มกลับทันที ทำไมหนุ่มอายุเข้าเลขสี่ถึงได้หล่อเหลาขนาดนี้ มองด้วยความชื่นชมทั้งใบหน้าและรูปร่างที่อีกฝ่ายดูแลอย่างดี ถ้าแต่งงานก็อยากได้สามีแบบเขานี่แหละ ตรงตามความต้องการทุกอย่างทั้งหน้าตาดี ฐานะร่ำรวย มีสมองอันชาญฉลาดไม่อดตายแน่ หม่อมแม่จะต้องไฟเขียวถ้าจะได้ดองกับตระกูลทรัพย์พูนทวี เจ้าชะครามเห็นท่าทีของพี่สาวก็ได้แต่ถอนหายใจเอ่ยเชิญอีกฝ่ายเข้ามาภายในห้องรับแขก บ้านไม้หลังนี้ถูกสร้างตั้งแต่สมัยปู่ย่าจนตกทอดมายังรุ่นหลาน เมื่อหลายปีก่อนเพิ่งรีโนเวทและต่อเติมในบางส่วนทำให้ดูใหม่เหมือนเพิ่งสร้าง “ขอโทษที่มารบกวนนะครับ แต่ผมมีเรื่องอยากจะถามคุณคราม” เคยบอกไม่ให้แทนไทเรียกเจ้านำหน้าเพราะคนอายุน้อยกว่าอย่างชะครามไม่ค่อยชินเท่าไหร่ เขาชอบให้เรียกคุณนำหน้ามากกว่าเจ้าที่ดูสูงเกินเอื้อม เจ้าช่อฟ้าได้ยินอย่างนั้นก็ทำทีเป็นขอต

๑๘เมื่อไหร่จะเข้าใจ หลังจากวันนั้นเขาก็ยังไม่ได้รับคำตอบจากหล่อน สิ่งที่ทำได้ก็มีเพียงหยอดภรรยาทุกวันแล้วแต่โอกาสจะเอื้ออำนวย ดีที่มีลูกชายคอยช่วยเหลือเห็นด้วยทุกอย่างจนต้องยกนิ้วโป้งให้พร้อมของแถมคือลูกอมรสโปรด เด็กน้อยชอบคุณลุงมากติดหนึบไม่ไปไหน หากเห็นแทนไทที่ไหนก็จะเห็นน้องคิมหันต์ที่นั่นเหมือนเป็นฝาแฝด ผ่านไปกว่าสองสัปดาห์แต่ดูท่าบุณณดาจะยังไม่ยอมกลับไปด้วย เขาเริ่มคิดหนักเพราะไม่สามารถละทิ้งหน้าที่การงานมาได้นานกว่านี้ เอกสารสำคัญก็ให้ส่งทางอีเมล์แล้วค่อยอนุมัติ แต่ก็ไม่เหมือนไปดูหน้างานเอง อีกทั้งคู่ค้าจากต่างประเทศสนใจจะเข้ามาเปิดร้านในห้างของเขา สงสัยต้องรีบเคลียร์ปัญหาหัวใจให้จบโดยเร็วเพื่อจะได้หันไปมุ่งการทำงานสร้างอาณาจักรตนเอง เขามีโครงการสร้างรีสอร์ทที่น่าน สงสัยกลับไปคงต้องรีบนัดสถาปนิกมาประชุมอย่างจริงจังเสียแล้ว โปรเจคผุดขึ้นไม่หยุดจนต้องบอกตนเองให้พอก่อน แค่นี้ก็ยุ่งไม่มีเวลาพักแล้ว “คุงลุง หยักเล่งน้ำ” เดินเข้ามาหาร่างสูงพลางบอกความต้องการของตนเอง แต่ก็ต้องหน้ามุ่ยเพราะโดนปฏิเสธ “เกราะของลุงลงน