เข้าสู่ระบบแชร์
๑๒ เธอจากไปตลอดกาล
บทที่เกี่ยวข้อง
จองจำรัก ๑๓ เหนือตะวัน
๑๓เหนือตะวันสถานที่ซึ่งชายหนุ่มไม่อยากมาแต่จำต้องเหยียบเข้าภายในวัดที่มีรูปใบหน้าของหญิงสาวที่เขากกกอดอยู่ทุกคืนตั้งเอาไว้ หลบวูบเมื่อสบเข้ากับภาพของหล่อน ไม่อยากเชื่อว่าบุณณดาได้จากเขาไปตลอดกาล ทิ้งเอาไว้เพียงร่องรอยที่ทำให้คนอยู่เจ็บปวดทุกครั้งยามได้มองเสื้อผ้าของเธอ สมุดโน้ต เครื่องใช้ในห้อง ภาพยามที่ร่างบางเดินวนเวียนอยู่ในบ้าน องค์ประกอบทุกอย่างของเธอทำให้แทนไทจมปลักอยู่ในอดีต กระทั่งรับรู้ว่าต้องลุกเพื่อมาบอกลาเป็นครั้งสุดท้ายขายาวก้าวไปยังบริเวณเมรุ มีเพื่อนร่วมคณะหลายคนเข้ามาไว้อาลัยในการจากไปอย่างกะทันหัน คนเป็นพ่อร้องไห้จนตาบวมก่อนที่จะหันมาเห็นแขกไม่ได้รับเชิญ บัลลพตรงเข้าไปหาหนุ่มนักบริหารอย่างรวดเร็วพลางชี้หน้าด่าเพราะไม่กล้าทำร้ายร่างกาย“มึงมาทำไมไอ้ฆาตกร มึงฆ่าลูกสาวกู” ยังไม่หยุดกล่าวหาทั้งที่รู้ว่าความจริงมันเป็นอุบัติเหตุและใบข้าวก็โชคร้ายที่เข้าไปอยู่ในรถคันนั้นพอดีไม่มีใครอยากให้มันเกิดขึ้นหญิงสาวเป็นที่รักของคนรอบข้างด้วยความมีน้ำใจทั้งยังหน้าตาสะสวย อาจารย์มหาวิทยาลัยมาร่วมแสดงความอาลัยค่อนข้างเยอะเนื่องจากเธอคือศิษย์รักใบหน้าคมไม่ได้แสดงอาการใดออกมานอกจา
จองจำรัก ๑๔ วันที่ฉันพบเธอ
๑๔วันที่ฉันพบเธอ เจ้าของบริษัทค้าปลีกขนาดใหญ่กลับมาโหมงานหนักอีกครั้ง ห้างสรรพสินค้า The victory เปิดตัวไปเป็นที่เรียบร้อยทำให้ตอนนี้ต้องลุยงานใหญ่อย่าง Grand paradise ห้างใหญ่ใจกลางกรุงที่ระดมวิศวกรจำนวนมากเพื่อเสกให้ห้างแห่งนี้เสร็จตามกำหนดการณ์ และวิศวกรที่ได้รับเลือกให้ทำโครงการใหญ่คือวิจิตร จำกัด(มหาชน) ซึ่งกองทัพลงมาดูแลด้วยตัวเองพร้อมน้องชายอย่างนักรบเป็นหัวหน้าทีมวิศวกร พวกเขาต้องหามรุ่งหามค่ำประชุมดึกดื่นจนแทบไม่ได้หลับไม่ได้นอน ไหนจะต้องคุยเกี่ยวกับร้านค้าในแต่ละชั้นของห้างสรรพสินค้า มีลานน้ำพุใหญ่กลางห้างเนรมิตให้เหมือนสวน คัดสรรต้นไม้ทำให้เป็นหนึ่งเดียวกับอาคารเหมือนที่บ้านของตนเอง แทนไทเปิดรับเลขาอีกคนเพราะเพียงแค่นนทัชอาจจะหนักกับอีกฝ่ายมากเกินไป สิ่งที่ชายหนุ่มย้ำนักหนาคือต้องการเลขาผู้ชายเนื่องจากสะดวกในการเดินทาง อีกอย่างจะได้ไม่ตกเป็นข้อครหาของคนอื่นที่จ้องมองและพร้อมนำเรื่องซึ่งไม่สนใจว่าเป็นความจริงหรือไม่ไปพูดต่อ “ขอบคุณทุกคนมากครับ” เสร็จงานที่เวลาหกทุ่มทำให้ผู้ช่วยต่างแยกย้ายกลับบ้าน นนทัชลุกขึ้นเก็บเอ
จองจำรัก ๑๕ เริ่มต้นใหม่
๑๕เริ่มต้นใหม่เหมือนโดนตีหัวซ้ำหลายรอบจนมึนงง แต่เหนือสิ่งอื่นใดความรู้สึกที่เด่นชัดคือดีใจ เหมือนกับว่าได้รับโอกาสอีกครั้งเพื่อให้ได้แก้ตัวจากเรื่องเลวร้ายที่ตนเองกระทำต่อหญิงสาว ดวงตาคมจ้องสองแม่ลูกไม่วางแล้วค่อยยกยิ้มขึ้นแต้มริมฝีปากมือหนาถือโทรศัพท์เอาไว้เพื่อรับฟังเรื่องราวทุกอย่างจากผู้ร่วมแผนการ และเป็นคนคอยช่วยเหลือบุณณดากระทั่งหาที่พักให้หล่อนกับลูก ไม่ใช่ในฐานะคนแอบรัก แต่ทำเพราะใบข้าวคือเพื่อนสนิทจึงไม่อยากเห็นอีกฝ่ายตกระกำลำบาก‘ผมเป็นคนบอกข้าวให้เอารถไปติดแก๊สถึงจะมีข้ออ้างให้รถไหม้ทั้งคันได้อย่างรวดเร็ว’ อันที่จริงก็สงสัยว่ารถยนต์ของตนทุกคันไม่ได้ติดแก๊ส แล้วทำไมคันที่หล่อนขับถึงถังแก๊สแต่นนทัชมาบอกว่าหญิงสาวเอาไปทำเองเนื่องจากอยากประหยัดเงินค่าน้ำมันจึงไม่สงสัยและหาคำตอบเกี่ยวกับการตายที่มีช่องโหว่ ปล่อยให้มันผ่านไปและจมอยู่กับความรู้สึกผิด‘ทิ้งของทุกอย่างไว้บนนั้นและก่อนที่รถจะระเบิดก็ต้องรีบออกมาจากเบาะหลังเพื่อให้ไม่มีคนเห็น แผนการต่างๆ มันค่อนข้างเสี่ยงแต่ข้าวก็ยอม คุณรู้ใช่ไหมว่าเพราะอะไร’ ยกยิ้มทันทีเมื่อได้ฟังคำถาม ไม่ต้องคาดเดาเลยสักนิดเพราะทุกอย่างมันชัดเจ
จองจำรัก ๑๖ ดักลอบต้องหมั่นกู้ เจ้าชู้ต้องหมั่นเกี้ยว
๑๖ดักลอบต้องหมั่นกู้ เจ้าชู้ต้องหมั่นเกี้ยว ไร่ภูเทพเปิดบ้านต้อนรับนักธุรกิจจากเมืองหลวงที่มาเยือนแต่เช้า เจ้าช่อฟ้าตาโตไม่คิดจะได้พบเขาเพราะอีกฝ่ายงานยุ่งมาก ต้องขยี้ตาซ้ำกลัวจะตาฝาก แต่เมื่ออีกฝ่ายยิ้มให้ก็รีบยิ้มกลับทันที ทำไมหนุ่มอายุเข้าเลขสี่ถึงได้หล่อเหลาขนาดนี้ มองด้วยความชื่นชมทั้งใบหน้าและรูปร่างที่อีกฝ่ายดูแลอย่างดี ถ้าแต่งงานก็อยากได้สามีแบบเขานี่แหละ ตรงตามความต้องการทุกอย่างทั้งหน้าตาดี ฐานะร่ำรวย มีสมองอันชาญฉลาดไม่อดตายแน่ หม่อมแม่จะต้องไฟเขียวถ้าจะได้ดองกับตระกูลทรัพย์พูนทวี เจ้าชะครามเห็นท่าทีของพี่สาวก็ได้แต่ถอนหายใจเอ่ยเชิญอีกฝ่ายเข้ามาภายในห้องรับแขก บ้านไม้หลังนี้ถูกสร้างตั้งแต่สมัยปู่ย่าจนตกทอดมายังรุ่นหลาน เมื่อหลายปีก่อนเพิ่งรีโนเวทและต่อเติมในบางส่วนทำให้ดูใหม่เหมือนเพิ่งสร้าง “ขอโทษที่มารบกวนนะครับ แต่ผมมีเรื่องอยากจะถามคุณคราม” เคยบอกไม่ให้แทนไทเรียกเจ้านำหน้าเพราะคนอายุน้อยกว่าอย่างชะครามไม่ค่อยชินเท่าไหร่ เขาชอบให้เรียกคุณนำหน้ามากกว่าเจ้าที่ดูสูงเกินเอื้อม เจ้าช่อฟ้าได้ยินอย่างนั้นก็ทำทีเป็นขอต
จองจำรัก ๑๗ ใจแลกใจ
๑๗ใจแลกใจ เด็กน้อยเดินขยี้ตาลงมาจากบนบ้านพร้อมกอดผ้าขนหนูสีหม่น ไม่เรียกหาแม่เพราะรู้ว่าท่านคงไปเปิดร้าน ปกติหนูน้อยจะเดินไปหามารดาแต่วันนี้กลับเห็นคุณลุงซูเปอร์ฮีโร่นั่งรออยู่โต๊ะอาหารใต้ถุนบ้าน ดวงตาที่ลืมไม่ขึ้นเบิกกว้างทันทีเมื่อเห็นเฝือกสีขาวขนาดใหญ่ วิ่งทึกทักเข้าไปหาพลางเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น “คุงลุงมีเกาะด้วย ผมอยากมีเกาะบ้าง” อ้อนด้วยการพยายามปีนขึ้นไปนั่งบนตักหนา แต่เพราะมีพุงทำให้ขึ้นอย่างทุลักทุเลถ้าไม่ได้คนอายุมากกว่าช่วยก็คงไม่สามารถมานั่งบนนี้ได้ ดวงตาคมมองลูกชายอย่างนึกเอ็นดูก่อนจะบอกว่ามันไม่ใช่เกราะแต่คุณลุงตกสะพานจนกระดูกแขนหักคุณหมอเลยให้ใส่เฝือกเพื่อสมานแผล อีกสามเดือนถึงจะเอาออกได้ “คุงลุงไม่สบาย คุงลุงเจ๊ะไหม” แตะเฝือกอย่างแผ่วเบาพลางก้มลงไปเป่าให้ “แม่บอกว่าถ้าเจ๊ะให้เป่า ผมเป่าให้แล้วเด๋วลุงกะหาย” คนฟังอมยิ้มแล้วกระชับอ้อมกอดแน่นขึ้นพลางก้มลงไปจุมพิตกระหม่อมเล็ก เสียดายช่วงเวลาที่ไม่ได้เห็นพัฒนาการของลูกตั้งแต่แรกเกิด อยากบันทึกความทรงจำนั้นเอาไว้ทว่าไม่อาจย้อนเวลากลับไปได้ ในเมื่ออด
จองจำรัก ๑๘ เมื่อไหร่จะเข้าใจ
๑๘เมื่อไหร่จะเข้าใจ หลังจากวันนั้นเขาก็ยังไม่ได้รับคำตอบจากหล่อน สิ่งที่ทำได้ก็มีเพียงหยอดภรรยาทุกวันแล้วแต่โอกาสจะเอื้ออำนวย ดีที่มีลูกชายคอยช่วยเหลือเห็นด้วยทุกอย่างจนต้องยกนิ้วโป้งให้พร้อมของแถมคือลูกอมรสโปรด เด็กน้อยชอบคุณลุงมากติดหนึบไม่ไปไหน หากเห็นแทนไทที่ไหนก็จะเห็นน้องคิมหันต์ที่นั่นเหมือนเป็นฝาแฝด ผ่านไปกว่าสองสัปดาห์แต่ดูท่าบุณณดาจะยังไม่ยอมกลับไปด้วย เขาเริ่มคิดหนักเพราะไม่สามารถละทิ้งหน้าที่การงานมาได้นานกว่านี้ เอกสารสำคัญก็ให้ส่งทางอีเมล์แล้วค่อยอนุมัติ แต่ก็ไม่เหมือนไปดูหน้างานเอง อีกทั้งคู่ค้าจากต่างประเทศสนใจจะเข้ามาเปิดร้านในห้างของเขา สงสัยต้องรีบเคลียร์ปัญหาหัวใจให้จบโดยเร็วเพื่อจะได้หันไปมุ่งการทำงานสร้างอาณาจักรตนเอง เขามีโครงการสร้างรีสอร์ทที่น่าน สงสัยกลับไปคงต้องรีบนัดสถาปนิกมาประชุมอย่างจริงจังเสียแล้ว โปรเจคผุดขึ้นไม่หยุดจนต้องบอกตนเองให้พอก่อน แค่นี้ก็ยุ่งไม่มีเวลาพักแล้ว “คุงลุง หยักเล่งน้ำ” เดินเข้ามาหาร่างสูงพลางบอกความต้องการของตนเอง แต่ก็ต้องหน้ามุ่ยเพราะโดนปฏิเสธ “เกราะของลุงลงน
จองจำรัก บทส่งท้าย
บทส่งท้าย หลังจากคืนดีกันเป็นที่เรียบร้อยบ้านก็กลับมาสดชื่นขึ้น ไม่มีคนที่เคร่งเครียดกับงานมีเพียงชายหนุ่มผู้หลงภรรยาและลูกชายจนไม่เป็นอันทำงาน หากประชุมอยู่บ้านก็พาลูกชายเข้าไปนั่งตักแล้ววางขนมไว้ให้ แน่นอนแค่มีของกินน้องคิมก็สามารถอยู่ได้เป็นชั่วโมงก่อนที่คนเป็นแม่จะเข้ามารับลูกไปนอน ข่าวลือเรื่องหนุ่มนักบริหารมีลูกเข้าหูนักข่าวและเหล่าคณะกรรมการบริษัทจนเขาต้องประกาศแต่งงานสายฟ้าแลบ และใช้เวลาในการจัดงานเพียงหนึ่งเดือนเท่านั้นสร้างความตกใจแก่คนในบริษัทและคู่ค้าเป็นอย่างยิ่ง แม้กระทั่งบุณณดาก็เช่นกัน เธอต้องเป็นแม่งานคอยควบคุมทุกอย่างภายในเวลาอันจำกัด แต่หญิงสาวก็ทำได้ดีจนมีแต่คนออกปากชื่นชม งานแต่งของพ่อค้าปลีกขนาดใหญ่กลายเป็นทอล์คออฟเดอะทาวน์เพราะเจ้าสาวไม่ใช่คนร่ำรวยอย่างที่คิด กลับเป็นเพียงหญิงธรรมดาที่มัดใจหนุ่มใหญ่อยู่หมัด แต่สิ่งที่น่าตกใจคือทุกคนเข้าใจว่าหล่อนตายไปแล้ว จึงถูกแก้ไขใหม่ว่าเธอรอดตายมาได้แต่ความจำเสื่อมจึงอาศัยอยู่ทางภาคเหนือ ถึงไม่น่าเชื่อแต่ก็ไม่มีใครถามอะไรในเมื่อเจ้าตัวสะดวกใจจะตอบแค่นั้น
จองจำรัก ตอนพิเศษ หนูอรและเพื่อนชายของเธอชื่อเปมทัต
ตอนพิเศษหนูอรและเพื่อนชายของเธอชื่อเปมทัต หลังเหตุการณ์จากไปของบุณณดาทุกคนต่างตกอยู่ในความเศร้าเสียใจยกเว้นก็แต่ชายคนหนึ่งซึ่งขึ้นเหนือมาเพื่อสร้างรีสอร์ทในที่ดินที่พ่อได้มอบให้ เขาทุ่มเททำงานหนักจนไม่มีใครสงสัยว่าร่างสูงแอบซ่อนใครอีกคนเอาไว้ ใครบางคนซึ่งควรจะตายไปในกองเพลิง... “เป็นไงบ้าง อยู่ได้ใช่ไหม” ช่วงแรกก็สร้างบ้านพักหลังเล็กไว้ให้หญิงสาวขณะที่รอบ้านหลังใหญ่สร้างเสร็จ ใบหน้าหวานพยักหน้าพลางส่งยิ้มให้คนที่ช่วยเหลือมาตลอดจนไม่รู้ว่าจะตอบแทนอย่างไรดี กระทั่งสินใจอย่างเด็ดขาด ถึงได้บอกเรื่องสำคัญ “ฉันไม่รู้จะตอบแทนนายยังไง เลยจะบอกเรื่องที่สำคัญมากๆ กับนายแทน” บุณณดา..หญิงสาวที่ทุกคนคิดว่าลาจากโลกไปแล้วกลับยืนอยู่บนแผ่นดินทางภาคเหนือ หล่อนจ้องเพื่อนสนิทที่ขมวดคิ้วอย่างสงสัย “เรื่องสำคัญเหรอ เรื่องอะไร” เธอเม้มปากแน่นแล้วขอโทษหญิงสาวอีกคนในใจ ‘ขอโทษนะหนูอรที่ผิดสัญญา แต่ฉันทำเพื่อเธอจริงๆ’ สูดลมหายใจเข้าปอดพลางจ้องชายหนุ่มตรงหน้าแล้วตัดสินใจพูดเรื่องสำคัญ “หนูอรท้อง...” พูดเ
บทล่าสุด
จองจำรัก ตอนพิเศษ พบเจอทุกชาติไป
จองจำรัก ตอนพิเศษ กรงขังแห่งรัก
จองจำรัก ตอนพิเศษ วันวาเลนไทน์
จองจำรัก ตอนพิเศษ ปีใหม่ที่แรงร้อน
จองจำรัก ตอนพิเศษ หนูอรและเพื่อนชายของเธอชื่อเปมทัต
จองจำรัก บทส่งท้าย
จองจำรัก ๑๘ เมื่อไหร่จะเข้าใจ
จองจำรัก ๑๗ ใจแลกใจ
จองจำรัก ๑๖ ดักลอบต้องหมั่นกู้ เจ้าชู้ต้องหมั่นเกี้ยว
