Lahat ng Kabanata ng PAHIRAM NG ISANG GABI (Book #1) : Kabanata 251 - Kabanata 260

Chapter 251Jammie POV"Dad, maiwan ka lang dito. Kami na lang apat ang pupunta!" matigas kong sabi habang hinahanda ang gamit ko.Matalim ang tingin sa akin ni Dad, halatang hindi sang-ayon sa sinabi ko. "Anong tingin mo sa akin? Matanda na?!" bumuntong-hininga siya. "Jammie, anak, hindi mo ako mapipigilan. Hindi ako mananatili rito habang kayo ang nasa panganib."Lumingon ako kay Jimmie, naghahanap ng suporta, pero nakita kong seryoso rin ang expression niya. "Mas mabuting maiwan ka, Dad. Hindi dahil matanda ka na, kundi dahil ikaw ang dapat mangalaga sa pamilya natin kung sakaling may hindi magandang mangyari.""Walang mangyayaring masama," sabat ni Tita Althea na kasalukuyang nagkakabit ng mga bala sa kanyang pistol. "Basta sumunod tayo sa plano.""Tita Althea's right," dagdag ni Emer habang inaayos ang body armor niya. "Mabilis lang 'to, Dad. Hindi namin hahayaang humaba pa ang laban na ‘to."Napailing si Dad, pero sa huli ay sumuko na rin siya. "Kung may mangyayari sa inyo…" Tum

Chapter 253KinabukasanMaaga kaming nagising para bumalik sa aming mansyon. Andito kasi kaming lahat sa mansyon nila ni Dad at Mom nag tipon-tipon. At ngayon ay wala ng panganib kaya wala nang takot sa aming puso at alinlangan pa.Habang inihahanda namin ang aming mga gamit para bumalik sa sariling mansyon, ramdam ko ang katahimikan at kapayapaan sa paligid. Ang dating tensyon at takot na bumalot sa pamilya namin ay tuluyan nang napawi. Sa wakas, wala nang panganib na kailangang harapin—ngayon, ang tanging misyon namin ay ang mabuhay nang payapa at masaya bilang isang pamilya.Lumabas ako sa balkonahe at nakita si Dad na nakatayo roon, pinagmamasdan ang malawak na hardin. Lumapit ako sa kanya at tumabi. "Dad, maraming salamat sa lahat. Kung hindi dahil sa inyo ni Mom, hindi namin mararanasan ang ganitong kapayapaan."Napangiti si Dad at tinapik ang balikat ko. "Anak, pamilya tayo. At bilang isang pamilya, palagi nating poprotektahan ang isa’t isa. Ang mahalaga, natutunan natin na hin

Chapter 255 Pagdating namin doon, agad kaming sinalubong ni manang na mahigpit na yakap. “Ayan na ang paborito kong mga apo!” masayang sabi niya habang tinitignan ang kambal. “Manang!” sabay na reklamo nina John at Jenny pero bakas sa mukha nila ang tuwa. Napatingin ako sa ama ni Kiera, na nakangiti lang habang umiinom ng kanyang tsaa. “Kumusta ang pamamasyal niyo?” tanong niya. Umupo ako sa tabi ni Kiera at sumagot, “Masaya, Pa. Sa wakas, tahimik na ang buhay natin.” Tumango ito at sumandal sa upuan niya. “At sana manatili na ‘yan, anak.” Habang nag-uusap kami, ramdam ko ang kapayapaan sa paligid namin. Sa wakas, wala nang panganib, wala nang takot—pamilya na lang at pagmamahal. At sa gabing ito, kasabay ng masarap na hapunan, ipinagdiwang namin ang bagong simula ng aming buhay bilang isang buo at masayang pamilya. "Halina't kumain na kayo," wika ni Manang sa amin. Agad kaming sumusunod patungo sa kumidor. Pagdating namin sa komedor, maayos nang nakahain ang hapunan—may ma

Chapter 257Hinagod ni Jammie ang likod ko habang nakasandal ako sa kanya. Ramdam ko ang init ng katawan niya, at kahit pagod, may saya sa pakiramdam ko.“Tingin mo,” bulong niya, “ilang oras kaya tayong makakatulog bago magising ulit ang mga ‘yan?”Napangiti ako at tiningnan si Jaden. “Baka isang oras… kung papalarin tayo.”Umiling si Jammie, napahagikgik. “Akala ko noon, sanay na ako sa puyat sa trabaho. Pero iba pala ‘to, Kiera.”Tiningala ko siya at nakita kong nakapikit siya, pero bahagyang nakangiti. “Gusto mo bang matulog muna habang hawak ko si Jaden?”“Hmm…” dumilat siya at tumingin sa akin. “Ikaw ang mas kailangan ng tulog, hon. Ako na lang muna.”Umiling ako. “Sabay na lang tayo.”Ngumiti siya at mas hinigpitan ang yakap sa akin. “Deal.”Maya-maya, bumalik si Manang Rosa, at maingat niyang kinuha si Jaden mula sa akin.“Sige na, iha, magpahinga muna kayo ni Jammie. Ako na ang bahala rito.”Nagmamadali kong tinapik si Jammie. “Hon, pagkakataon na natin ‘to.”Nagkatinginan ka

Chapter 259Lumipas ang mga oras ay nagpapaalam na silang umuwi dahil hina-hanap na sila ng kambal nila."Sige, mag-iingat kayo sa pag-uwi. Sent regards to mom at dad. Ang tinutukoy ko ay ang mga biyanan naming dalawa.Ngumiti si Claire at tumango. "Oo, ipapaabot ko. Baka gusto niyo ring dumaan sa bahay this weekend? Para naman makapag-bonding ulit ang mga bata."Napatingin ako kay Jammie na ngayon ay pawisan pa rin pero abala sa pag-inom ng tubig. "Ano, love? Punta tayo kina Jimmie this weekend?"Tumango siya at ngumiti. "Sige, maganda ‘yan. Para makapaglaro ulit ang mga bata."Masayang tumango si Claire bago bumaling kay Jimmie. "Aalis na tayo?""Sige, love. Magpapalit lang ako ng shirt," sagot ni Jimmie bago mabilis na nagpaalam kay Jammie at lumakad papasok ng bahay.Humarap ulit sa akin si Claire at hinawakan ang kamay ko. "Salamat sa kwentuhan, Kiera. Ang sarap lang balik-balikan ‘yung dati nating buhay. Pero masaya rin ako sa kung anong meron tayo ngayon."Ngumiti ako at hinigp