Nang makauwi si Avigail, hatingabi na, ngunit gising pa ang mga bata. Pagkarinig ng mga yabag ng kanyang mga paa sa hagdan, maingat nilang binuksan ang pinto ng kanilang silid at sumilip.Nang makita ang mga bata, hindi naiwasan ni Avigail na maalala ang mga bata sa ampunan, kaya’t bigla siyang nakaramdam ng kalungkutan.Nakita siya ng mga bata at agad na tumakbo patungo sa kanya, "Mommy, anong nangyari? Hindi ba maganda ang free clinic ngayon?"Pilit na ngumiti si Avigail sa mga bata at isinama sila pabalik sa kanilang silid.Umupo ang mga bata sa magkabilang gilid ni Avigail, tinitigan siya ng matalim, "Mommy, okay lang ba ang mga bata sa ampunan?"Malungkot na tumango si Avigail, "Wala silang mga magulang, at ang iba pa nga ay iniwan ng kanilang mga magulang dahil sa sakit, ngunit napakaunawain nila."Habang nagsasalita, punong-puno ng isip ni Avigail ang mga batang nakahiga sa kanyang kama, at ang mga batang dinala sa ospital dahil sa kawalan ng magagawa.Matapos malaman ang kalag
Last Updated : 2025-01-11 Read more