All Chapters of Ccluvkg.รักนี้มากกว่าน้ำหนักเธอ: Chapter 21 - Chapter 30

•21•ไปคุยงาน!คนยืนอยู่ถอดเสื้อผ้าจนหมดเกลี้ยง ก้าวเดินเร็วจี๋คุกเข่าลงบนเตียงคลานมาหยุด ตรงระหว่างขาทั้งสอง ของคนนอนดิ้นบิดลำตัวไปมา ฝ่ามือลูบละไล้ตามบริเวณขาอ่อน จนรู้สึกสั่นสะท้านทั่วเรือนร่าง วาบหวามอยู่ภายในใจ จนต้องกัดริมฝีปากล่างหนาน่าจุ๊บ ไม่ให้ร้องครางเสียงดังลั่นหนักกว่าเดิม ชำเลืองสายตาแอบมองเขากำลังฉีกซองสีเงิน สะท้อนเข้ากับโคมไฟหัวเตียง ดึงออกมาเป็นอย่างดีพร้อมสวมใส่ ได้แต่แปลกใจมาก เพราะปกติเขาไม่เคยใช้มันเลยด้วยซ้ำ เป็นฉันที่คอยแอบซื้อยากินควบคุมเอาไว้ตลอด แท่งดุกดิกออกไปจนพ้นเรือนร่าง แต่ยังไม่ทันได้พักหายใจ หัวบานสีชมพูสดจรดเสียบเข้าร่องสวาท ร้องแหกปากลั่นห้องดิ้นขลุกขลิกบนเตียง พยายามกระถดถอยตัวหนีห่างเขา แต่โดนคว้าสะโพกเหนี่ยวรั้งเอาไว้แน่นขนัดแคนดี้ : อะฮึก! โอ๊ย~ นายมันแน่นเอาออกไปนะ!ร้องครวญครางพร้อมกับโวยวาย ถุงนั่นมันผิดปกติเพราะผิวสัมผัสด้านนอก มีตะปุ่มตะป่ำนูนใหญ่เต็มไปหมดเลยน่ะสิ! แค่เห็นตอนเขาเอาออก ก็สยิวหน้าท้องจนน้ำเมือกล้นทะลักทลาย เสียวกระสันและเจ็บคลุกเคล้ากัน แหงนใบหน้าเชิดขึ้นหลับตาพริ้ม กัดริมฝีปากแน่นราวกับอดกลั้นต่อการกระแทก จุกเสียดท้องน้อยแล

•23•โดนงอน!ทางด้านโถงต้อนรับแขกของโรงแรมหรูนี้ริบบิ้น : คุยกับคุณด้วยแล้วสนุกมากเลยค่ะ! อยู่ดื่มสังสรรค์กันต่อเลยไหมคะ ฉันเป็นเจ้ามือเลี้ยงเอง? บังเอิญเจ้าของโรงแรมนี้ เป็นเพื่อนชายที่สนิทสนมกันมานาน ช่วงสมัยเรียนอยู่ที่ต่างประเทศ ได้สิทธิพิเศษส่วนลดมาเยอะด้วย ถือว่าเป็นการยินดีล่วงหน้า ให้แก่ความร่วมมือผลงานใหม่กัน อีกอย่างเพื่อเป็นกำลังใจที่ดีต่อกันด้วย สำหรับมิตรภาพใหม่ของพวกเรากันนะคะ?น้ำเสียงร่าเริงสไตล์สาวขี้เล่น กล่าวอย่างอารมณ์ดีจนยากจะปฏิเสธเธอแคนดี้ : หากดื่มนิดหน่อยพอได้อยู่ค่ะ เนื่องจากมีธุระต้องจัดการด้วยค่ะน้ำเสียงนุ่มนวลกล่าวรับไมตรีจิต ฉีกยิ้มกว้างให้แก่คนตรงหน้าริบบิ้น : ได้เลยค่ะ! ถ้าอย่างนั้นรอตรงนี้สักครู่นะคะ ขอตัวไปทำธุระก่อนจะรีบกลับมาค่ะน้ำเสียงร่าเริงสไตล์สาวขี้เล่น กล่าวอย่างอารมณ์ดี พยักหน้ารับรู้พูดสั้นๆ หันหน้าไปคุยกับคนด้านข้างต่อแคนดี้ : ค่ะคุณริบบิ้น! เจ๊ตาต้าเดี๋ยวหนูมานะคะ จะแวะไปเข้าห้องน้ำก่อนค่ะ!น้ำเสียงนุ่มนวลกล่าวให้คนนั่งยิ้มหน้าบานฟังเจ๊ตาต้า : จ้า~เสียงแหลมฉบับสาวสองเอ่ยขานรับเธอตอบกลับมาอย่างไม่สนใจกันเลยสักนิด กำลังกอดสัญญาอย่างป

•25•ขอแต่งงาน!แคนดี้ : ตอบฉันมาก่อนสิ!น้ำเสียงเอาจริงเอาจังจากคนตรงหน้า ทำให้ผมเม้มริมฝีปากตัวเองแน่น กลืนน้ำลายเหนียวหนืดลงคอ ผมเองก็ไม่ได้อยากแสดงพิรุธเลยสักนิด เพียงแค่อยู่ต่อหน้าเธอ มักจะรู้สึกควบคุมทุกอย่างไม่ได้ ชอบออกนอกแผนการที่วางเอาไว้ไปเรื่อย ราวกับว่าเธอมีอิทธิพลต่อชีวิตผมมากจริงๆ ทุกครั้งที่มีเรื่องปิดบัง ผมมักจะหลีกเลี่ยงเธออยู่เสมอ เพราะโดยพื้นฐานเป็นคนไม่ชอบโกหกใครโคล่า : ช่างเถอะ! อยากรู้เรื่องอะไรถามมาเลย หากตอบได้ผมจะตอบด้วยความจริงทุกประการ ไม่อยากแกล้งแล้วไม่สนุกเลย ทำไมต้องมากดดันผมด้วยเนี่ย? เฮ้อ~โทนเสียงทุ้มต่ำกล่าว พร้อมถอนหายใจแล้วมองหน้าอีกคนแทน เพราะรู้อยู่แล้วหากยังจงใจเบี่ยงเบนประเด็น เธอย่อมเซ้าซี้ถามต่ออีกแน่!แคนดี้ : งานที่ไม่ดีของนายคืองานอะไร?เธอคลี่ยิ้มหวานถามเขาด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลปกติ คงเป็นเพราะทำตามเป้าหมายตนเองได้สำเร็จโคล่า : เรื่องนี้มันยาวนะ! คุณจะยอมรับคำตอบมันได้จริงเหรอ เอาไว้เมื่อไหร่ที่คุณพร้อม คิดจะเดินร่วมปลายทางกับผม ค่อยบอกให้ฟังดีกว่าครับ~น้ำเสียงยานคางกล่าวพร้อมทำหน้ายิ้มเจื่อนๆแคนดี้ : นายหมายความว่ายังไง?น้ำเสียงนุ่มนวล

•27•ถือของเล่นขู่เขา!หน้าผับCcนั่งมองผู้คนทะเลาะกันอย่างบ้าคลั่ง ผ่านกระจกรถยนต์สุดหรูมีฟิล์มสีดำกั้นอยู่ มองสภาพของแต่ละคนที่นอนล้มระเนระนาด เลือดอาบกองรวมกันอยู่บริเวณพื้นด้านหน้าผับ เห็นพวกเขาแล้วก็รู้สึกเวทนาตามเลย สายตาเหลือบเห็นอีกสองคนที่เป็นจุดเด่น กำลังชกต่อยกันไม่เลิกอยู่ด้านในสุด ขมวดคิ้วจ้องโฟกัสเป็นอย่างดีลูกน้องตีวงกว้างล้อมพวกเขาเอาไว้ ไม่มีใครกล้าเข้าไปยุ่งสักคนเดียว ราวกับศึกชิงแชมป์เข็มขัดทองประมาณนั้น ทั้งคู่ร่างกายสะบักสะบอม ใบหน้ามีแต่รอยแผลฟกช้ำแดงเถือก เลือดไหลหยดซึมตามช่วงแก้มกับมุมปากกัน พอเปิดประตูรถยนต์ลงมายืนเอาแผ่นหลังพิง กอดอกเฝ้าดูประเมินสถานการณ์ จะเข้าไปจังหวะไหนดี? กลไกเข้ามายืนขนาบอยู่ด้านข้างกวาดสายตาไปโดยรอบเพื่อความแน่ใจ คงกลัวฉันอาจจะเผลอโดนลูกหลงพวกนั้นเข้า รีบหันหน้าไปใกล้ใบหูของกลไก ปล้องปากบอกเขาเชิงกระซิบกระซาบ เพราะนึกแผนการได้แล้วที่จะไม่ทำให้เจ็บตัว เสียงต่อสู้ค่อนข้างดังมากจริงๆ ทำให้พวกเราต้องพูดใกล้ๆ ไม่เช่นนั้นคงคุยกันไม่รู้เรื่องหรอก!แคนดี้ : จังหวะนี้แหละ! โยนมันเลยกลไก!ตะโกนบอกคนด้านหน้าที่เข้าใจแผนการแล้ว ทำหน้าตาอย่างไม่เชื

•29•วิตามินอร่อยดีจริง!ชุดพร้อมแต่คนไม่พร้อมหรอกค่ะ! เมื่อล้มตัวลงนอนบนเตียง เขาก็เริ่มก่อกวนอย่างไม่ต้องสงสัย คงจะไม่รอดสินะคืนนี้ให้นอนสบายบ้างเถอะ! เขาลุกขึ้นไปเปิดลิ้นชักหยิบ ยาเม็ดจากกระปุกเอามาให้กิน พร้อมแก้วน้ำเปล่าถืออยู่ในมือ ยื่นส่งมาให้ตรงหน้าก่อนจะพูดอย่างเป็นห่วงโคล่า : วิตามินตัวใหม่ลองกินดูสิ! เห็นเมียเหนื่อยกลัวร่างกายจะแย่เอา ยังต้องไปทำงานถ่ายแบบอีกด้วย สุขภาพสำคัญมากนะรู้ไหมครับ?โทนเสียงทุ้มต่ำกล่าวแววตาอบอุ่น หัวใจของฉันก็สั่นไหวแรงตามไปด้วย ยันตัวลุกขึ้นมานั่ง เอื้อมมือรับมากินอย่างไม่ได้เอะใจอะไร แต่รสชาติของมันไม่เห็นจะอร่อยเลย วิตามินบ้านไหนกันเนี่ย!แคนดี้ : อย่าซื้อมาอีกนะ! ไม่อร่อยเลย~ทำหน้ายู่บอกคนตรงหน้า ถือแก้วน้ำไปวางไว้บนโต๊ะข้างเตียง เขาเดินเชื่องช้ากว่าปกติดูมีพิรุธเหลือเกิน!โคล่า : แต่คุณภาพมันดีนะครับเมีย~ รอแค่ไม่กี่วินาทีก็แสดงผลลัพธ์ยอดเยี่ยมแล้ว!โทนเสียงทุ้มต่ำกล่าวยิ้มกรุ้มกริ่มมาให้ จนรู้สึกเริ่มหวาดผวากลัวเขาแล้วตอนนี้ ฉันโน้มตัวลงนอนอีกครั้ง แต่หมอนั่นยังคงเปิดลิ้นชัก หยิบพวกของเล่นออกมากอง ได้แต่เบิกตากว้างจ้องมองนิ่ง ทำตัวเลิ่กลั่กค