All Chapters of สตรีใบ้ยอดภรรยา : Chapter 11 - Chapter 20

“ท่านแม่ทัพเฉา พอดีเมื่อครู่มีโจรปล้นสินค้าของพวกข้าสามคน ยังดีที่ท่านมาได้ทันเวลา หาไม่แล้วเราคงไม่อาจรักษาชีวิตเอาไว้ได้ขอรับ” เฉินชูรีบเอ่ยขึ้น ก่อนจะถูกถามเรื่องสินค้ามากมาย ในเมื่อพวกเขาพบมันไร้เจ้าของ การที่มันจะเป็นของพวกเขาย่อมหาใช่เรื่องผิดอันใด “เรียนท่านแม่ทัพ ทั้งหมดเป็นเสบียงที่ทางชายแดนตะวันตกแจ้งว่าหายไปขอรับ” แน่นอนว่าข่าวเรื่องเสบียงหายไป จากกองทัพชายแดนตะวันตก ทางราชสำนักเพิ่งได้รับรายงานมาเมื่อสามวันก่อน และวันนี้เหมือนเสบียงที่สูญหายจะมาโผล่อยู่ต่อหน้าเขา พร้อมกับลูกหลานขุนนางใหญ่อีก เรื่องนี้อาจทำให้หลายสกุลสั่นคลอนได้เลย “ห๊ะ! อะไรนะ! ท่านแม่ทัพเฉา เรื่องนี้พวกข้าอธิบายได้นะขอรับ” “จับตัวพวกเขาไปให้หมด นำเสบียงกลับไปตรวจสอบ หากของทั้งหมดคือเสบียงของทางการจริง สกุลทั้งสามต้องมีคำชี้แจงต่อหน้าพระพักตร์” “มันไม่ใช่ของเรา เฉาเชียนหากเจ้าทำเยี่ยงนี้ต่อข้า บิดาของข้าไม่มีวันไว้ชีวิตเจ้าแน่นอน ปล่อยข้า!” เฉินชูดิ้นรนขัดขืน เขาแค่มาตามนัดหมายของสาวงาม มิได้เป็นโจรขโมยทรัพย์เสียหน่อย ใครกันม

เชียวอวิ๋นเปิดม่านหน้าต่างออกเล็กน้อย ก่อนจะยกยิ้มน้อย ๆ เมื่อสบเข้ากับดวงตาของเฉาเชียน ชายหนุ่มได้แต่หัวเราะในลำคอ เมื่อหญิงสาวที่เขาจดจำได้ดี ว่านางนิสัยเหมือนกับใครคนหนึ่งก่อนจะส่งสายตาดุดันไปที่หญิงสาวอีกคน ที่นั่งเคียงข้างคนขับรถม้า ซึ่งตามจริงแล้ว นางควรที่จะอยู่กับเชียวอวิ๋น“แดดร้อนนัก ไยไม่นั่งในรถม้า”คำถามดังขึ้นจากด้านข้าง อี้หรูหันมองไปที่คนถาม ก่อนจะหันหน้ามองตรงไปข้างหน้า“บ่าวเป็นเพียงสาวใช้ จะแดดจะฝนก็ต้องรู้อดทนเจ้าค่ะ”อี้หรูตอบแบบไม่คิดที่จะหันไปสบตากับคนถาม ซึ่งตอนนี้ได้กระตุกม้าให้เดินขึ้นเทียบข้างกับหญิงสาว“หากเจ็บป่วยมา จะทำอย่างไร”“กินยาเจ้าค่ะ”เฉาเชียนอยากจะดึงคนปากดีมาตีก้นแรง ๆ สักสองสามที ช่างประชดประชันเหลือเกิน แต่เมื่อสถานะของเขาไม่อาจทำได้ แม่ทัพหนุ่มจึงได้แต่ขบเคี้ยวเขี้ยวฟันอยู่ภายในใจ รอทุกอย่างสงบลงก่อนเถอะ เขาจะสอนให้นางรู้ว่าควรพูดเยี่ยงไรกับว่าที่สามียี่สิบวันต่อมา ณ เส้นทางสู่ชายแดนตะวันตก การเดินทางที่ดูราบเรียบไร้อุปสรรค ไม่ได้ทำให้ผู้นำคณะในครานี้สบายใจอย่างที่ควรจะเป็น มิว่าจะเป็นกวงเจี้ยนหรือแม่ทัพหนุ่ม ผู้ติดตามมาคุ้มกันต

เส้นเลือดดำถูกตัดเช่นนั้น มิถึงครึ่งก้านธูปเขาก็ต้องเสียเลือดจนตาย ร่างกายยิ่งกำยำมากเท่าใด การไหลของเลือดจะไหลเร็วอีกนับเท่าตัว บาดแผลเล็กแต่อนุภาพคับแน่นเลยทีเดียว“เจ้า...”เชียวเฟยพยายามสกัดจุดห้ามเลือด นอกจากเจ็บกายแล้วเขายังเจ็บใจเป็นที่สุด เมื่อตัวเขากำลังลนลานพยายามทำให้เลือดหยุดไหล พี่สาวกลับยืนส่งยิ้มให้ ราวกับอาการของเขาเป็นเรื่องตลกขบขันชายหนุ่มเริ่มรู้สึกหน้ามืดจนซวนเซ ความหนาวเหน็บเริ่มแทรกผ่านไปทั่วร่าง ทั้งที่อากาศกำลังร้อนอบอ้าวอยู่แท้ ๆ เชียวเฟยทรุดลงกับพื้นดิน มือที่กดบาดแผลมันดูไม่เป็นผลเลย‘บาดแผลทั่วไปยังพอหาทางหยุดเลือดได้ แต่เส้นเลือดดำคือเส้นเลือดหลักสำคัญ ที่แม้แต่หมอในยุคอนาคตยังต้องคิดหนัก หากเส้นเลือดดำมีการฉีกขาด เพราะมันมิได้ต่อง่าย ๆ และหยุดการไหลของเลือดได้เช่นเส้นเลือดอื่น เจ้ายังต้องเรียนรู้เรื่องร่างกายมนุษย์อีกมากน้องชาย’เชียวอวิ๋นมองดูการต่อสู้เบื้องหน้าอย่างสงบ นางมั่นใจในฝีมือของอี้หรูและผู้ติดตาม ก่อนที่หญิงสาวจะเลิกคิ้วสูง เมื่อร่างของใครบางคนพุ่งผ่านนางไป เพื่อเข้าช่วยเหลืออี้หรู หญิงสาวยิ้มน้อย ๆ ก่อนจะหันหลังเดินกลับไปยังคณะเดินทาง เมื่อท

สิ้นคำพูดชายในชุดดำนับสิบ ได้กรูเข้าล้อมสองสามีภรรยาเอาไว้ เชียวอวี้จิ้งกันให้ภรรยาหลบอยู่หลังตน ก่อนจะชักกระบี่ออกมาเพื่อต้านรับการโจมตีต้วนเหนียงพยายามมองหาคนของบุตรสาว แม้ว่าจะยังไม่เข้าใจมากเท่าไหร่ ว่าสามีรู้สิ่งใดมา แต่ตัวนางเองก็ถูกหมายหัวจากภรรยาเอกของสามีอยู่แล้วหมับ! ร่างของต้วนเหนียงถูกดึงออกจากวงล้อม ทำให้ท่านเสนาบดีเสียสมาธิ เคร้ง! ชายหนุ่มได้พุ่งเข้าช่วยเหลือเอาไวได้ทัน เขาเองก็ลืมไปว่าท่านเสนาบดีปกป้องภรรยาอยู่ เขาก็โผล่มาชิงตัวนางไปเสียดื้อ ๆ ย่อมทำให้ท่านเสนาดีตื่นตกใจได้เป็นอันว่าชายหนุ่มและฮูหยินรองก็ตกอยู่กลางวงล้อมของศัตรูเสียพร้อมกันอีกครั้ง หากไม่พะวงกับสตรีหนึ่งเดียว คนแค่นี้เขาไม่คณามือเลย แต่จะให้เขาบาดเจ็บทั้งที่มีคนอยู่เบื้องหลัง เขาคงไม่สะดวกที่จะเจ็บตัวได้จริง ๆเชียวอวี้จิ้งไม่เอ่ยถามคนที่กำลังช่วยเขาฝ่าคนร้ายออกไป ว่าเป็นใครมาจากไหน เพราะจากที่เห็นชายหนุ่มผู้นี้ปกป้องภรรยาของเขา ชนิดที่เรียกได้ว่ามิให้ตอมแม้แต่ยุงสักตัว“กรี๊ด! ท่านพี่!”ท่านเสนาบดีตวัดกระบี่ในมือ พาดผ่านลำคอเจ้าของดาบใหญ่ ที่ถูกดึงออกจากร่างเขาไปเมื่อครู่ ต้วนเหนียงถลาเข้าพยุงร่างขอ

เสียงจากถนนเบื้องหลังของท่านเจ้าเมือง เรียกให้ทุกสายตาหันไปด้วยความแตกตื่น คนบนหลังม้าที่ควบมาอย่างลืมตาย คือเชียวอวิ๋นฮูหยินในท่านแม่ทัพกวง กวงเจี้ยนถึงกับต้องพยายามเรียกสติ สะใภ้ใบ้ของเขาไยจึงเปล่งเสียงออกมาได้ชัดเจนถึงเพียงนี้ ก่อนที่ทุกคนจะสังเกตเห็นชัด ว่ามีร่างของใครอีกคนช้อนอยู่เบื้องหลังของนาง เฉาเชียนฝ่าคู่ต่อสู้ตรงไปหาศิษย์ผู้น้อง หากไม่มีเรื่องหนักหนา คนที่มีความอดทนสูงเยี่ยงเชียวอวิ๋น ไยถึงกล้าเผยความลับของตน ทั้งที่รู้ว่ามีศัตรูอยู่เบื้องหน้า “อย่าให้ใครรอดไปได้” เฉาเชียนตะโกนสั่งการเสียงกร้าว เพื่อมิให้ความลับของเชียวอวิ๋นหลุดรอดไปถึงหูของคนในเงามืด นางต้องเป็นสตรีไร้สามารถในสายตาของคนพวกนั้น จนกว่าทุกอย่างจะสงบลง ชีวิตภายหน้าค่อยว่ากันอีกที“ช่วยเขา! ได้โปรดศิษย์พี่” “อวิ๋นน้อยเกิดสิ่งใดขึ้น” “ท่านแม่ทัพกำลังแย่ เขาถูกพิษและมันเกินกำลังของข้า” แม่ทัพหนุ่มรีบช่วยพาร่างของกวงเฉินหลางลงจากหลังม้า การต่อสู้ยังหนักหน่วง คนของพวกเขายังน้อยกว่าศัตรูอยู่เท่าหนึ่ง กองหนุนก็มิอาจเรียกใช้ได้ เพราะป้ายคำสั่งต้อ