All Chapters of Love Amidst the Danger : Chapter 31 - Chapter 40

4 yearAria Pov Ilang taon na kaming nagtatago dito sa lugar na masasabi kong napakaganda at safe kami ng mga anak ko. Favorite naming tambayan ang flower farm at sa falls. Si Mommy ang katuwang ko sa pag-aalaga sa kambal ko. Nagalit sila sa akin dahil sa kwento ko sa kanila kung bakit gusto kong mapanatili ang lihim ang lahat. Ayokong ilabas ang kambal ko pakiramdam ko ay hindi kami safe sa labas. Kaya hanggang dito lang kami sa lugar na ito namamalagi. Kapag linggo dinadala ko sila sa chapel para magsimba. Tapos maggo-grocery kami sa mini shop dito din sa loob ng exclusive na lugar na ito. Lahat nandito na kaya wala ng dahilan para mamasyal pa sa labas. O, kaya ay uuwi ng manila. No, hindi pwede iyon dito lang kami.Kung nasaktan ako sa paninermon ng parents ko. Mas nasaktan ako sa sinabi ng lolo ko sa akin. Hanggang ngayon kahit anong gawin ko hindi pa rin siya proud sa akin. Ginawa ko naman ang lahat para maipakita sa kanya na magaling na ako sa larangan ng medisina. Pero para

Met again Aria PovNagmadali na ako dahil late na ako ng ilang minuto. Bakit kasi tumunganga pa ako bago naligo kanina. Kahit kailan problema talaga ang dulot ng lalaking iyon sa akin.Kakayanin ko na lang ang lahat ng pagsubok. Ang mahalaga na lang sa akin ngayon ay ang mga bata. Makilala lang nila ang ama nila ayos na sa akin, basta 'wag lang niya kukunin sa akin ang mga anak ko.Ten minutes late na ako kaya agad akong pumasok sa loob ng clinic. Kamuntik ko pang mabangga ang assistant ko na mas nauna pa sa'kin. " Hello, I'm late," tipid kong ngiti. "Magkasunod lang po tayo, ma'am. Magandang tanghali po," bati pa nito sa akin."Magandang tanghali rin sa'yo," ngumiti na ako sa kanya bago pumasok sa loob ng opisina ko. Malawak ang opisina ko dito, kaya kapag tapos na ang schooling ng mga anak ko, dito ko sila dinadala. Para kahit papano mabantayan ko pa rin sila. Kung nandito naman si Mommy sila na ang nagbabantay sa kambal. Minsan kinukuha sila ni Axeros ipinapasyal niya ang mga i

The twins Aria Pov Napapatulala akong pumasok sa loob ng bahay. I'm so frustrated and anxious. Anong gagawin ko? Paano kapag maghinala ito na anak niya ang kambal. Paano kung kukunin niya ang mga anak ko? Paano na ako, ngayong may bago na siyang mahal at hindi na ako iyon. Huwag niya sanang ilayo ang mga anak ko sa akin. Sumakit na naman bigla ang puso ko. Kumirot na halos hindi na ako makahinga. Hindi ko na naman mapigilan na hindi maiyak. Napatigil lang ako ng may mga kamay na humaplos sa mukha ko. Nakalimutan kong nandito na pala ang mga anak ko. Gosh, ganito na ba ako katuliro? Tinignan ko sila at ngumiti agad ako sa kanila sabay yakap. Binigyan ko sila ng halik sa pisngi. "I'm okay mga anak," malumanay ko na sabi sa mga ito. "What do you want to eat, twins?" tanong ko pa dahil hindi pa naman ako kumakain ng hapunan. "Okay lang Mommy if you are not feeling well. No need to cook for me po?" nag-aalalang tumingin pa si Zamia sa akin. "Hindi pa kumain si Mommy, kaya okay la

Zaprine Pov Until now hindi pa rin ako makapaniwala na kambal ang anak namin. Lagi akong nanaginip sa gabi at ang lagi kong napapanaginipan ay ang mag-ina ko na nagtatago at natatakot lumabas sa lugar na pinagtataguan nila. Noong bumalik ako sa California hindi ko na siya nakita doon. Hindi ko na siya naabutan pa. I confronted her brother, hindi na ito gano'n kagalit dahil gising na ang kasintahan. Kinausap niya ako ng mabuti pinakita ang mga threat kay Aria. Napatiimbagang ako sa nakita at inalam kung sino ang taong nasa likod ng threat na iyon.. Lahat ng iyon nakuhanan niya ng ebidensya nakakagimbal ang mga threat nila kay Aria na siyang dahilan para magtago. Pero hindi ko matanggap sa sarili ko na pati ako tinaguan niya. Hindi niya ako pinagkatiwalaan na kaya ko siyang protektahan sa lahat kahit pa sa pamilya ko. Naiintindihan ko ang sinabi ng kapatid ni Aria na iniingatan lang nito ang anak namin kaya nagtago. Pero bakit pati sa'kin nagtago siya. Nawala rin ang cellphone ko no

Confrontation Aria Pov "Bitawan mo ako. Ayokong makita tayo ng mga bata na ganito. Hindi kana dapat pumunta pa dito!" inis kong sabi. Pero sa kaibuturan ng puso ko masaya akong nakita siyang muli. Mayakap ng ganito kahigpit. Sobrang miss na miss ko na ang lalaking ito. Pero kasalanan ko naman kung bakit pinatagal ko pa ang magparamdam sa kanya. Ngayon may iba na siyang mahal. "Sweetheart, I missed you so much. Everyday. Hindi na ako buo ng nawala ka, parang may parte sa akin na nawawala. I kept thinking about you, wondering if you were okay, if masaya ka ba sa desisyon mo." nasasaktan ako para sa kanya. Hindi ako makapagsalita at pinapakinggan ko lang ang sinasabi nito. "Hindi mo alam kong gaano ako sobrang nasaktan sa pang-iiwan mo sa akin. Kung gaano ako sobrang nangungulila sa'yo," ramdam ko sa boses nito ang pangungulila, kalungkutan at pananabik. "Why did you leave me? You just disappear, ng hindi ko alam kung saan kita hahanapin. It's been a year, I couldn't be