All Chapters of Love Amidst the Danger : Chapter 21 - Chapter 30

Parents visit Aria PovKinaumagahan pinilit ko si Zaprine na umuwi na muna para makapagbihis na at makapagpahinga kahit saglit lang. Sira din ang ulo nito, e. Hindi umuwi ng bahay niya, nanatili lang ito sa hospital hanggang sa magising ako. Pero ang bango pa rin naman niya ng yakapin niya ako. Pero kanina halos ayaw na niya lumapit sa akin dahil mabaho na daw siya at wala pa ligo. Kaya do'n ko nalaman na hindi pa pala ito umuwi para magbihis.Sa kamay ko siya humalik kanina dahil baka daw maamoy ko ang mabaho niyang katawan. Tinawanan ko lang siya. Tanghali na nang may kumatok sa pinto. Excited ako na akala ko si Zaprine na iyon dahil kanina ko pa siya hinihintay. Pero nagulat ako ng makita ko ang parents ko at ang bunso kong kapatid. Tumakbong lumapit sa akin si Razelia. "Ate!" malakas pa niyang sambit. Napangiwi ako ng agad niya akong niyakap. Hindi ba niya nakikita ang medical arm sling sa braso ko. "Bunso masakit," daing ko. Inipit ba naman nito ang brasong may sugat.Napat

Confrontation Aria PovIlang araw ng bumabagabag sa aking isipan ang mga napag-usapan namin ng mga katrabaho ko about sa boyfriend kong si Zaprine. Tapos kanina lang nakausap ko rin ang matalik kong kaibigan na si Blessa. Nagkwento siya about sa nalaman niya kay Zaprine. Sabi niya na I should be more careful, dahil hindi basta bastang tao si Zaprine. Mas lalo akong naguluhan sa sinasabi nito. Pinagbintangan ko pa na sinisiraan lang niya si Zaprine sa akin para hiwalayan ko ang kasintahan ko. Tumawa lang ito at nagpaliwanag na nasa gitna lang siya sa hidwaan namin ni Greene. Na-touch ako ng sabihin niyang wala siyang kinakampihan sa aming dalawa ni Greene, dahil best friend niya kaming dalawa. Labas na daw ito sa alitan naming dalawa.Sabay sabi niya na mas bagay kami ni Zaprine. Perfect combination daw kami, perfect couple. Kinikilig pa rin daw ito noong hinalikan ako ni Zaprine sa harapan nila. Tumawa na lang din ako. Ilang buwan na ang nakalipas hindi pa rin nito nakakalimutan an

Unexpected newsAria Pov Hindi ako makapagpukos sa meeting namin. Lumilipad ang isip ko at kadalasan ay napapatulala ako. Napapansin siguro ng head of department namin hindi lang ito nagkomento. Idagdag pa na masama ang pakiramdam ko at masakit ang ulo. I want to rest, gusto ko na munang ipahinga ang katawan ko, ang utak ko at ang puso ko. Gusto ko na naman na umiyak. Bumuntong hininga ako ng malalim. Napatingin pa ang katabi ko sa ginawa ko pero hindi ako umimik.Dahil maaga na natapos ang meeting dumaan na muna ako sa kaibigan ko na ob-gyn. Gusto daw niya akong makausap at may sasabihin ito sa akin. Baka importante kaya dumaan na muna ako bago ako magtungo sa opisina ko. Bigla kong na miss si Zaprine, ang weird ko naman yata ngayon.Kumatok na muna ako bago ko pinihit pabukas ang pinto. Ngumiti ako sa assistant ng kaibigan ko. Bago pa ako magsalita ay tinuro na niya ang pinto ng opisina ng boss niya. Ngumiti naman akong nagpasalamat sa kanya. Fil-Am ang kaibigan ko at marunong di

Worried Aria Pov "Oh my god!" malakas kong bulalas. "Bakit Ate?" mabilis na lumapit sa akin ang kapatid ko. Tumingin din ito kay Serenity na nakaratay pa rin hanggang ngayon sa hospital. Isang taon mahigit na wala pa rin malay. "Nakita kong gumalaw ang kamay niya. Oh wait." Lumapit ako sa button para pindutin ito. Maya't maya ay nagmadali ng pumasok ang personal doctor ng dalaga at ang isang nurse. "What happen?" agad nitong tanong. Nakita ko ang kapatid ko na may tinatawagan. Baka ang kapatid ng dalaga ang tinawagan nito. "I saw her hand moved, doc," pagbabalita ko. Agad naman niya itong tinignan. Pati ang monitor at kung ano-ano pa na aparato na naka-connect sa dalaga. Hindi rin nagtagal ay dumating ang mag-asawa na sina Sir Samuel at Ma'am Rosanna. "How's my sister doc?" agad na tanong nito sa doctor. "She's getting stronger, she's fighting. The movement of her hand indicated that she was about to wake up sooner or later. Her boyfriend's tireless concern and care

Threaten message Aria Pov Ilang araw ng may mga nagpapadala sa akin ng kung ano-ano. Hindi ko na lang pinapansin at iniiwan na lang sa tabi ng basurahan sa gilid. Pero ang huli ang nagpagimbal sa akin ng sobra. Grabe na akong na-stress sa dulot ng mga iniiwan nilang bagay sa labas ng opisina ko. Overthink malala ang isip ko na halos hindi na rin ako nakakatulog sa gabi. Gusto ko ng umalis dito pero ayaw kong iwan si Zaprine, pero may point din naman ang kapatid ko. Alam kong nasa panganib na ang buhay ko. Kaya kailangan ko ng mag-decide sa lalong madaling panahon.Halos sumabog ang utak ko sa kakaisip. Ngayon naman sinulatan nila ang puti na pinto dito sa opisina ko. Halos manlaki ang mga mata ko at agad na iginala ang paningin sa paligid. Ako lang nag-iisa dito, kinilabutan ako. Takot din akong pumasok sa loob. Kaya tumawag ako sa kapatid ko ulit. Wala pang isang minuto nandito na ito sa tabi ko. Agad itong lumapit sa akin at niyakap. Kita niya siguro ang panginginig ko at pagka