All Chapters of คลั่งรักยัยแว่นข้างห้อง: Chapter 11 - Chapter 20

ตอนที่ 12 ยังเด็กอยู่ ช่วงเช้าของวันใหม่ มัทนาตื่นขึ้นมาในอ้อมกอดอุ่นๆของอิทธิพล เธอขยับตัวแค่เพียงเล็กน้อย ก็ทำให้คนที่เธอนอนหนุนแขนของเขาอยู่รู้สึกตัว มัทนาลุกขึ้นมานั่ง“โอ๊ะ!” เขาร้องออกเสียงดัง ทำเอาเธอตกใจ“เป็นอะไรคะ!” ไม่ได้เป็นห่วงแต่ที่ถามเป็นเพราะสงสัย“แขนพี่...นวดให้หน่อย” เขามองไปที่แขนข้างที่เธอหนุนอยู่เมื่อสักครู่ สงสัยจะชาเนื่องจากเธอนอนทับทั้งคืน“สมน้ำหน้า” พูดไปอย่างนั้นแหละ แต่ก็ยอมนวดให้ ทำเอาคนขี้แกล้งนอนอมยิ้มท่าทางมีความสุข“หายหรือยังคะ” ที่จริงเขาไม่ได้เป็นอะไรมาก แค่เมื่อยนิดหน่อย แต่ที่ร้องเสียงดังเพราะอยากรู้ว่าเธอจะหันมาสนใจเขาบ้างหรือเปล่าก็เท่านั้นเขาชักแขนข้างนั้นตั้งฉากกับที่นอนยันศีรษะของตัวเองเอาไว้ นอนตะแคงหันหน้ามองเธอด้วยรอยยิ้ม“หายโกรธพี่หรือยัง”“............” มัทนาไม่ตอบ แต่สีหน้าของเธอดูเจื่อนไป“เคยคิดจะทำเลสิกตามั้ย” เขาเห็นสีหน้าของเธอไม่ค่อยสู้ดี จึงรีบเปลี่ยนเรื่องคุย ในใจไม่อยากให้เธอใส่แว่นแล้ว“เคยค่ะ แต่อยากทำงานหาเงินเองให้ได้ก่อน” เธอใส่แว่นมาตั้งแต่อายุสิบกว่าๆ ใส่มานานมากจนไม่ได้รู้สึกว่ามันลำบากอะไร ส่วนค่าเลสิกมันค่อนข้างแพ

ตอนที่ 14 ไม่มีอะไรจะให้ Nc+หลังจากวันที่มัทนาไปทำเลสิกตามา สายตาของเธอก็ไม่ต้องสวมใส่แว่นอีกต่อไป วันแรกที่เธอไปเรียน เพื่อนๆของเธอต่างสงสัยกันใหญ่ มัทนาจึงเริ่มเล่าเรื่องทั้งหมดให้เพื่อนๆของเธอทั้งสามคนฟังมัทนายอมรับว่าตอนนี้เธอกับพี่อิทอยู่ในช่วงคบหาดูใจกัน ทุกคนที่ได้ฟังรู้สึกยินดีกับเพื่อนด้วย แต่ทุกคนก็ยังคงยืนยันว่ายังไงก็จะเรียกเธอว่าไอ้แว่นเหมือนเดิม...สองวันต่อมา…ภายในห้องกว้างมัทนานั่งอ่านหนังสือเรียน ส่วนอิทธิพลเขานั่งทำงานอยู่ที่โต๊ะทำงานข้างๆเตียง ที่มัทนานั่งอ่านหนังสืออยู่สายตาของเขาจับจ้องอยู่ที่จอโน๊ตบุ๊คตรงหน้า ตอนนี้บนเตียงนอนภายในห้องนี้ มีหมอนหนุนสองใบแล้ว ไม่ได้ไปซื้อมาใหม่แต่อย่างใด แต่ไปเอาใบที่อยู่ในห้องข้างๆมา“พี่อิทคะ วันพรุ่งนี้มายไม่มีเรียน...” เธอเห็นว่าเขากำลังนั่งทำงานท่าทางเคร่งเครียด กว่าจะกล้าพูดออกมาได้ใช้เวลาอยู่พักใหญ่“ครับ” สายตาของเขายังคงจับจ้องอยู่กับงานตรงหน้า แต่ก็เอ่ยรับปากเป็นการรับทราบ“คือมาย...ว่าจะขอกลับบ้านไปหาแม่ค่ะ อาทิตย์ที่แล้วไม่ได้กลับ แม่โทรมาเมื่อวานบอกว่า ทำกับข้าวไว้รอ แต่มายไม่ได้ไป” มัทนาเป็นลูกสาวคนเล็ก เธอมีพี่ชา

ตอนที่ 16 ทะเลหวาน@ทะเลอิทธิพลเลือกที่พักเป็นบ้านพักติดชายทะเลบรรยากาศดี ขนาดกำลังดีเหมาะสำหรับสองคน ไม่ใหญ่แต่ก็ไม่คับแคบจนเกินไปภายในบ้านพักมีเตียงนอนขนาดกำลังดีหนานุ่ม สีขาวสะอาด โซฟาหนังอย่างดีตัวใหญ่และเครื่องใช้ไฟฟ้าอำนวยความสะดวกครบครันด้านนอกมีโต๊ะไม้เหมาะแก่การนั่งรับประทานอาหาร รับลมชมวิวท่ามกลางบรรยากาศสวยงามของทะเล ด้านข้างของบ้านหลังนี้มีต้นไม้ใหญ่ให้ร่มเงา บ้านแต่ละหลังค่อนข้างห่างกันพอสมควร เนื่องจากเจ้าของรีสอร์ตเน้นความเป็นส่วนตัวของลูกค้าเป็นสำคัญ“มานั่งนี่มา” อิทธิพลทำท่าตบลงมาที่หน้าขาของเขา เพื่อเป็นการเชื้อเชิญให้มัทนานั่งลงมา แต่ด้วยความเขินของเธอที่ยังมีมาก เธอยิ้มเขินแล้วส่ายหน้าให้“เถอะน่า...ผัวเมียกัน จะเกรงใจอะไรกันนักหนา” พูดจบเขาก็รั้งเอวของเธอให้หย่อนก้นนั่งลงมาที่หน้าขาข้างหนึ่งของเขาทันที แขนข้างหนึ่งของเขากอดเอวบางของเธอเอาไว้หลวมๆ“ที่นั่งมีตั้งเยอะตั้งแยะ ให้มายนั่งตรงอื่นดีกว่านะคะ” คนขี้เกรงใจแถมตอนนี้ยังเขินหนักมากด้วย รีบพูดขึ้นเผื่อว่าเขาจะปล่อยให้เธอลงไปนั่งดีๆ“อยากให้นั่งตรงนี้” มัทนาก้มหน้างุด ทั้งเขินทั้งอาย ส่วนคนหน้าหนาก็ชอบแกล้งเธ

ตอนที่ 18 ช่วงเวลาดีๆยามเย็นแดดร่มลมตก มัทนาสวมชุดสายเดี่ยวกระโปรงยาวสีขาว เธอปล่อยผมยาวสลวยถึงกลางหลัง เดินจับมือเคียงคู่อยู่กับอิทธิพลแฟนของเธอ เดินเล่นไปตามชายหาด ท่ามกลางบรรยากาศของคลื่นทะเลที่พัดเข้าฝั่งถูกกระทบผิว จนเกิดเป็นความเย็นสบายสดชื่นการมาพักผ่อนของอิทธิพลในครั้งนี้ ช่างเป็นช่วงเวลาที่แสนจะมีความสุขที่สุดในชีวิตของเขาเลยก็ว่าได้ การได้เดินเคียงคู่ไปกับหญิงสาวที่เขารัก มองดูดวงอาทิตย์กำลังจะลับขอบฟ้า สำหรับเขามันอาจจะดูเหงาไปสักหน่อย แต่เดี๋ยวพรุ่งนี้ตะวันขึ้นในเช้าวันใหม่ก็สดชื่นเหมือนเดิมแล้วเขามองว่าตะวันก็เหมือนชีวิต มีขึ้นมีลง เมื่อก่อนชีวิตของเขาเหมือนดวงอาทิตย์ที่กำลังจะตกดิน รู้สึกเหงาอยู่บ่อยๆ แต่จากนี้ต่อไปเขามีคนที่รักเดินอยู่เคียงข้างแล้ว ชีวิตของเขาต่อไปนี้จะเหมือนดวงอาทิตย์ขึ้นในทุกๆวัน “ยิ้มอะไรคะ” ฝ่ามือของทั้งสองจับกันไว้หลวมๆ พากันเดินเล่นไปตามชายหาดยามเย็น ผืนทรายนุ่มๆเดินไปเรื่อยๆด้วยเท้าเปล่า สายตามองออกไปเบื้องหน้า อิทธิพลกำลังคิดถึงอนาคตต่อจากนี้...“พี่มีความสุข” อิทธิพลชวนหญิงสาวนั่งลงบนผืนทรายแล้วมองออกไปที่ท้องทะเลกว้าง เห็นดวงอาทิตย์กำลังจะ

ตอนที่ 20 เข้าใจ(ถูก)ผิดอิทธิพลขับรถตามรันไปจนถึงร้านอาหารที่ได้นัดกันเอาไว้ เมื่อมาถึงก็เจอรุจนั่งรออยู่ก่อนแล้ว เขาสั่งอาหารไว้เต็มโต๊ะรอทั้งสองคนที่กำลังเดินเข้ามา“เฮ้ยเพื่อน...”“สวัสดี...นั่งๆ” ทักทายกันตามประสาเพื่อนรักเสร็จ จึงพากันนั่งลงที่โต๊ะ อิทธิพลหยิบช้อนเริ่มตักอาหารตรงหน้าเข้าปาก“ให้รันไปตามกูถึงที่บริษัท มันก็ต้องแบบนี้สิวะ” อิทธิพลหมายถึงอาหารตรงหน้าที่เพื่อนสั่งไว้รอ“ไม่พอสั่งเพิ่มอีกได้ มื้อนี้กูเลี้ยง” รุจเอาใจเพื่อนเต็มที่ “มีเรื่องให้กูช่วยล่ะสิ” อิทธิพลเงยหน้าขึ้นมาจากอาหารตรงหน้า มองหน้าเพื่อนกับหน้าน้องสาวนิ่งๆ'ไหนบอกว่าจะจัดการเองไง' อิทธิพลคิดในใจ“ใช่แล้ว...อิทเพื่อนรัก กินก่อนๆ เดี๋ยวค่อยคุยธุระ”ที่จริงก็ไม่ได้มีเรื่องอะไรใหญ่โตนักหรอก ก็อย่างที่รู้ๆกัน ผู้หญิงเพียงคนเดียวที่นั่งอยู่ด้วยกันตรงนี้ เธอคือคู่หมั้นของอิทธิพล ซึ่งผู้ใหญ่ก็ยังคงมีความหวังที่จะให้ลงเอยกันอยู่ แต่เธอกับรุจดันมารักกันเข้า ซึ่งตอนนี้เธอก็ได้ตั้งท้องอ่อนๆแล้วด้วย“รันอยากให้พี่อิท ไปช่วยยืนยันกับผู้ใหญ่ว่าเราสองคนไม่ได้มีความรู้สึกแบบนั้นต่อกัน เรื่องหมั้นก็จะได้ยกเลิกไปค่ะ” ร