สลับขั้วยั่วรักซาตาน의 모든 챕터: 챕터 31 - 챕터 40

ตอนที่31. คุ้มไหมแก้วในเช้านี้อากาศเย็นลงและมีหมอกหนาจัด หมอกสีขาวขุ่นโอบล้อมไปทั่วทั้งหุบเขาเล็กๆ ซึ่งมองเห็นอยู่ไม่ไกล รวมถึงในบริเวณคุ้มด้วยหากแต่หมอกบางเบานั้นก็ทำให้รู้สึกเหน็บหนาวได้เช่นกัน ทุกคนก็ได้แต่หวังว่าแสงตะวันยามเช้าตรู่จะฉายแสงในเร็วๆ นี้เพื่อให้ความอบอุ่นแก่มวลมนุษย์และสรรพสิ่งบนโลกใบสวย มุกรวีเดินชมสวนดอกไม้เพลินๆ อย่างที่มักทำประจำยามกลับบ้าน หญิงสาวในชุดเดรสตัวหลวมสีหวาน สวมทับด้วยสเวตเตอร์ไหมพรมสีชมพูตัวหนาพร้อมกับสวมหมวกไหมพรมสีเดียวกันเพื่อให้ความอบอุ่นและกันน้ำค้าง หญิงสาวตัดดอกกุหลาบใส่ตะกร้าหวายหลายช่อเพื่อนำไปจัดแจกันในเช้านี้อย่างเพลิดเพลิน แล้วก็ต้องตกใจเมื่อรู้สึกได้ถึงมืออุ่นๆ ของใครบางคนแตะที่เอวอวบด้วยอายุครรภ์สี่เดือนกว่าเบาๆ“คุณไอศูรย์...”“ขอบคุณที่ไม่ลืมไอ ไข่มุก ไอขอโทษ..” ไอศูรย์พูดเร็วๆ และเดินมาขวางทางเธอไว้เมื่อมุกรวีสะบัดหน้าเดินหนีเขาทันทีที่พบหน้า ใบหน้านวลใสเปล่งปลั่งนั้นเฉยเมยจนน่าใจหาย“ไข่มุกจ๋า ไอผิดไปแล้ว ยกโทษให้ไอนะ ได้โปรด...”“กรุณาหลีกทางด้วยค่ะคุณไอศูรย์ ดิฉันออกมาตากน้ำค้างนานแล้วเกรงว่าจะไม่สบายและลูกของดิฉันจะพลอยป่วยไปด้วย

ตอนที่33.  ไอศูรย์ทรุดนั่งกับพื้นไม้ขัดมันวับอย่างหมดแรง ทั้งเจ็บใจที่ถูกศัตรูหัวใจชกโดยไม่ทันตั้งตัว และเจ็บปวดเมื่อคิดมุกรวีคงเกลียดเขามากจนไม่อยากจะอภัยให้เขา ยิ่งคิดถึงคืนวันนั้นเขายิ่งรู้สึกผิดและเจ็บปวด ภาพที่เธอถูกรสรินกระชากแล้วเหวี่ยงจนล้มฟุบยังติดตาหากเขาไม่ได้ตาฝาดหรือคิดอคติในตอนนั้น เขาคิดว่าเขาเห็นเลือด มุกรวีต้องได้รับบาดเจ็บบริเวณใดบริเวณหนึ่งบนร่างกายอย่างแน่นอน แต่คืนนั้นเขากลับไม่ใส่ใจซ้ำยังผลักใสเธออย่างเลือดเย็นและเหยียบซ้ำน้ำใจเธอด้วยการให้มาร์โคนำเช็คไปให้มุกรวีในวันรุ่งขึ้นอีกด้วยเขาทำร้ายจิตใจเธอถึงเพียงนั้นก็สมควรอยู่หรอกที่มุกรวีจะโกรธและเกลียดเขาเคียงภูก็คงเจ็บแค้นแทนมุกรวีมากซึ่งเขาก็สมควรแล้วที่โดนแบบนี้ในขณะที่ไอศูรย์นั่งหน้าเศร้าเฝ้าหน้าบ้านอยู่ที่เดิม คนซึ่งแอบมองเขาผ่านช่องกระจกใสก็นึกหวั่นไหว และเป็นห่วงเขาเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าเขาถูกเคียงภูชกเสียจนล้มคว่ำไม่เป็นท่าแล้วเธอก็แอบเห็นว่ามุมปากหยักสวยที่มักเอ่ยถ้อยคำดูแคลนและเชือดเฉือนผู้อื่นนั้นก็แตกเจ่อไม่น้อย“หึ สมน้ำหน้า

 ตอนที่35. ในขณะที่ไอศูรย์พยายามงอนง้อมุกรวี ไอศิยาสาวน้อยตัวยุ่ง ก็พยายามกันเคียงภูออกห่างจากมุกรวีเพื่อให้พี่ชายของตนมีโอกาสได้ทำคะแนนปรับความเข้าใจกัน แต่เคียงภูก็ไม่ได้เป็นหมูในอวยอย่างที่คิด เพราะผู้ชายที่เธอเคยปั่นหัวและชนะเขามาตลอดบัดนี้ไม่ใช่คนซึ่งจะมาปั่นหัวได้ง่ายๆ เสียแล้วเมื่อเคียงภูเองก็ลุกขึ้นมาปกป้องสิ่งที่ตนรักและหวงแหนอย่างสุดความสามารถเช่นกัน แล้วตอนนี้ชายหนุ่มเองก็รู้ว่าจะจัดการกับสาวน้อยตัวยุ่งอย่างไร“นี่เธอจะตามมาทำไมเนี่ย ตามมาก็ช่วยอะไรไม่ได้กลับไปนอนอ่านการ์ตูนที่เรือนไป๊”“ทำไม นายกลัวฉันจะทำส้มเน่าทั้งไร่รึไง”“ก็ใช่ เพราะแค่เธอเดินผ่านหญ้ายังเฉาเลยดูสิ” เคียงภูชี้ให้เธอดูกอหญ้าที่คนงานช่วยกันถอนทิ้งเมื่อวานนี้ซึ่งตอนนี้เริ่มเฉาอยู่บนพื้นดินหมาดน้ำค้าง“นี่นาย หญ้ามันก็ต้องเฉาสิ ในเมื่อคนถอนรากมันแบบนั้น แต่ฉันไม่ได้แค่สวยอย่างเดียวนะแต่ยังฉลาดด้วย”“อ๋อเหรอ แน่ใจหรือที่พูดว่าตัวเองสวยและฉลาด ถ้าสวยจริงทำไมไม่เห็นมีใครมาจีบล่ะ เห็นที

 ตอนที่37. “โอ๊ย อะไรเนี่ย ทำบ้าอะไรของนายฮะ นายถั่วพู”“ก็ปลุกเด็กใจแตกขี้เซาน่ะสิ”“ใครใจแตก ใครขี้เซา”“ก็เธอไง นอนหลับซบฉันมาตลอดทางดูสิน้ำลายเธอยังเปียกเสื้อฉันอยู่เลย” เคียงพูชี้ให้เธอดูคราบน้ำลายที่เปียกเป็นวงเล็กๆ อยู่บนอกเสื้อเชิ้ตของตน และเมื่อเห็นหลักฐานชัดเจนสาวน้อยแสนสวยก็ถึงกับหน้าแดงด้วยความอับอาย“เอ่อ...ฉัน”“พูดไม่ออกล่ะสิ เอาล่ะลงไปได้แล้ว ถึงคุ้มแล้ว”ชายหนุ่มพูดเสียงกระด้างในขณะที่ไอศิยาเงอะงะเปิดประตูรถด้วยความขัดเขินจนชายหนุ่มรู้สึกรำคาญและเอื้อมมาปลดล็อกเข็มขัดนิรภัยให้ แต่กลายเป็นว่าลำแขนแข็งแกร่งนั้นสัมผัสกับทรวงอกสล้างอย่างไม่ตั้งใจและเมื่อสาวน้อยสะดุ้งตกใจเมื่อเขาเข้ามาใกล้ ใบหน้าสวยก็หันขวับมามองจนทำให้ใบหน้าของเขาและเธออยู่ห่างกันแค่เพียงเสี้ยวเท่านั้น จนรับรู้ได้ถึงลมหายใจที่ร้อนผ่าวของกันและกันและวินาทีนั้นเองสิ่งที่ไม่คาดฝันสำหรับคนทั้งสองก็เกิดขึ้นเมื่อริมฝีปากกระด้างของเคียงภูก็ประทับลงมาบนกลี

ตอนที่39. “นอนซะนะครับ เดี๋ยวไอจะดูแลปิดบ้านให้เอง” ชายหนุ่มบอกอีกครั้งและคราวนี้เธอก็เพียงพยักหน้าทั้งยังตาปรือปรอยจะหลับแหล่มิหลับแหล่ แม้จะพยายามฝืนแต่เหมือนเจ้าตัวเล็กในท้องร่ำร้องอยากพักผ่อนเต็มที แล้วมุกรวีก็หลับใหลไปในที่สุดไม่ทันได้เห็นดวงตาคมที่พราวพรายด้วยความอิ่มเอมใจสุขสมหวัง ในที่สุดเขาก็สามารถเข้าใกล้เธอได้อีกนิด และเขาก็จะพยายามเข้าไปอยู่ในใจเธออีกครั้งให้ได้ มือหนาเอื้อมมาลูบเบาๆ ที่หน้าท้องนูน เหมือนมีกระแสบางอย่างที่แผ่ผ่านสู่กันและกันได้ ความอบอุ่นที่วิ่งโถมเข้าใส่นั้นแผ่ผ่าวอุ่นซ่านไปทั่วทั้งกายแกร่งซึ่งเขาไม่เคยรู้สึกเช่นนี้มาก่อน ความสุขของการได้เป็นพ่อมันเป็นแบบนี้นี่เอง ไอศูรย์รู้สึกได้ถึงความเคลื่อนไหวน้อยๆ ที่ส่งผ่านท้องนูนมาสู่มือหนาของตนเอ...หรือว่ามันเป็นเพียงอุปาทานหนอ แต่กระนั้นไอศูรย์ก็ยิ้มกริ่มด้วยความสุขใจ“พ่อรักลูกๆ นะครับ รักคุณแม่ของหนูด้วย” ไอศูรย์โน้มกายลงจูบหน้านูนนั้นแผ่วเบา รู้สึกเป็นสุขมากมายจากที่เคยหวาดระแวงและคิดในแง่ลบ ครั้งแรกที่รู้ว่าเธอตั้งครรภ์หวั่นใจว