All Chapters of อุ้มรักเจ้านายใจร้าย + อุ้มรักซุปตาร์ตัวพ่อ : Chapter 71 - Chapter 80

“มันก็คงจะทันค่ะ ถ้าพี่รีบขับรถไปรับเองตอนนี้ หรือไม่ก็เรียกแมสเซนเจอร์เอามาส่งให้ที่นี่แก้ปัญหาเฉพาะหน้าไปก่อน ไม่ใช่เอาแต่โวยวายด่าแจนปาวๆ สักแต่โบ้ยความผิดให้คนอื่นแบบนี้” มาตาหรือพี่มดถึงกับหน้าตึงกัดฟันกรอดๆ เมื่อถูกตอกหน้ากลับจังๆ จากเด็กที่เธอเห็นเป็นแค่เบ๊ในออฟฟิศที่ไม่มีปากมีเสียงอย่างจารุพัชร“นี่! เธอกล้าดียังไงมาพูดกับฉันแบบนี้ เธอเป็นใครฉันเป็นใครให้มันรู้หัวรู้ก้อยซะบ้างสิ”“ก็ถ้าพี่ไม่ตะคอกใส่กันปาวๆ และยอมรับฟังเหตุผลกันดีๆ บ้าง แจนก็จะไม่พูดแบบนี้กับพี่ ทุกครั้งที่พี่โยนงานตัวเองให้ทำ ผลงานทั้งหลายพี่ก็เอาความดีความชอบไปคนเดียวหมด แจนไม่เคยบ่นสักคำ ต่อให้ต้องกลับบ้านดึกดื่นขนาดไหนก็ทำให้ แต่นี่มันเกินไปหน่อยไหมคะ เอาแต่ด่ากันปาวๆ ไม่เกรงใจ แล้วทำไมแจนต้องเกรงใจพี่ด้วย ในเมื่อเราก็เป็นพนักงานกินเงินเดือนบริษัทเหมือนๆ กัน”“นังแจน!”มาตาตะคอกใส่อย่างเหลืออด พอมองไปรอบตัวก็เห็นเพื่อนร่วมงานคนอื่นหันไปซุบซิบ บางคนก็แอบพยักหน้าเห็นด้วยกับสิ่งที่จารุพัชรพูดมาซึ่งล้วนเป็นเรื่องจริง แต่ไม่มีใครกล้าอ

“ไม่นี่ครับ อร่อยดี ทำให้หายคลื่นไส้ดีด้วย มีอีกไหมครับ แบบเปรี้ยวกว่านี้อะไรก็ได้”ศุภกรหันไปสบตากับทีมงานกองถ่ายที่อยู่ใกล้ๆ เพราะต่างก็รู้ว่ามะม่วงในจานนั้นเปรี้ยวเข็ดฟันแค่ไหน ขนาดจิ้มน้ำปลาหวานก็ยังไม่ช่วย แต่คนตรงหน้ากลับดูกินได้หน้าตาเฉยน่าแปลก!ระหว่างที่กำลังเอร็ดอร่อยกับผลไม้จานโปรด จู่ๆ ก็มีเสียงโทรศัพท์เรียกเข้า ศุภกรมองเบอร์ที่โชว์หน้าจอที่ไม่ระบุชื่อก็แปลกใจ“โทรศัพท์ของธิมน่ะ แต่เบอร์แปลกนะไม่มีชื่อด้วย ธิมจะรับเองหรือเปล่า”ธิเบศปรายตามองเบอร์ที่โชว์หน้าจอ ขณะที่ปากก็เคี้ยวมะม่วงตุ้ยๆ ก่อนพยักหน้าเบาๆ พร้อมกับรับสาย และเดินเลี่ยงไปอีกทาง“ว่าไง ได้เรื่องไหม” ชายหนุ่มกรอกเสียงถาม แต่เมื่อได้ยินคำตอบจากปลายสาย ใบหน้าหล่อเหลาก็เครียดขึ้นเรื่อยๆ“ว่าไงนะ ตกงาน ถูกไล่ออกจากอะพาร์ตเม้นท์เนี่ยนะ ตั้งแต่เมื่อไหร่ แล้วตอนนี้ยัยนั่นไปอยู่ที่ไหน ผมรู้แล้ว จะรีบไปที่นั่นให้เร็วที่สุด คุณเฝ้าเขาไว้ก่อนอย่าให้คลาดสายตานะ ได้ๆ ผมจะรีบไปทันทีที่เสร็จงาน เท่านี้นะ”ธิเบศกดตัดสาย ด

หญิงสาวฟังนิ่ง ในใจครุ่นคิดว่าคนตรงหน้าจะมาไม้ไหนกันแน่ แต่เมื่อมานั่งคิดอีกที ทางออกที่เขาเสนอมันก็ไม่เลวแฮะ เธอไม่ได้ไปเกาะเขากิน แต่ทำงานให้เขา มีที่กินที่อยู่ฟรี แถมได้เงินเดือนอีกด้วย“แล้วงานที่ว่านี่ฉันต้องทำอะไรบ้างคะ”“ก็ทั่วๆ ไป ทำพวกงานบ้านดูแลเก็บกวาดบ้าง ทำอาหารบ้าง แต่ผมไม่ค่อยกินข้าวที่บ้านหรอก ฉะนั้นคุณก็ทำกินของคุณไปจนกว่าจะทำไม่ไหวหรือใกล้คลอดแล้วกัน งานง่ายๆ แค่นี้ทำได้ไหม”ธิเบศเอ่ยตามที่เขาคิดวางแผนมาตลอดทาง การปล่อยให้ผู้หญิงตัวคนเดียวแถมยังตั้งครรภ์อ่อนๆ อย่างจารุพัชรออกไปตะลอนคนเดียว เขาก็ไม่อาจนิ่งดูดายได้ อย่างน้อยทำแบบนี้เธอก็จะได้อยู่ในสายตาเขา ถึงแม้ว่าเขาจะรักความเป็นส่วนตัวสูงก็เถอะ“แล้วหากฉันคลอดเสร็จคุณก็จะเฉดหัวฉันไป แล้วยึดลูกไว้คนเดียวเหมือนในละครที่คุณเคยแสดงล่ะสิ” หญิงสาวดักคอ“นี่คุณ เข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า นั่นมันบทตัวร้ายต่างหาก”“คุณก็ตัวร้ายดีๆ นี่เองแหละน่า”“เมื่อกี้คุณว่าไงนะ ผมได้ยินไม่ถนัด”“เปล่าค่ะ&rdq

“...” พูดแล้วยังจะทำมานิ่งใส่อีกแน่ะ“ฉันก็บอกแล้วไงว่าไม่ได้ตั้งใจงับมือคุณ ก็ใครใช้ให้คุณเอามือมาใส่ปากให้ฉันแทะแบบนั้น อีกอย่างคุณก็ทำโทษฉันด้วยการดีดปากแล้วไง ก็หายงอนซักทีเหอะ”ธิเบศสูดหายใจเข้าออกแรงๆ มันน่าดีดปากช่างพูดอีกซักทีดีไหม ทำผิดไม่สำนึก ยังมีหน้าพูดมาได้ว่าเขาเอามือไปให้เธอแทะเองยัยบ้านี่เป็นคนหรือรอตไวเลอร์กลับชาติมาเกิดกันแน่“ก็คนมันหิวนี่นา คุณรู้ไหมว่าฉันกินอะไรไม่ได้มาตั้งแต่วันที่อ้วกใส่คุณในงานนั่นแล้ว กินอะไรก็อาเจียนออกหมดไส้หมดพุง น้ำหนักลดไปกี่กิโลแล้วก็ไม่รู้ สงสารก็แต่เจ้าตัวเล็กในท้องเนี่ย ฉันกินไม่ได้ลูกก็คงพลอยหิวไปด้วย โถ...ลูกแม่”อ้อ! นี่ก็ความผิดเขาอีกสินะ ที่ทำให้เธอและลูกอดๆ อยากๆ“นั่นคุณจะไปไหนคะ” หญิงสาวรีบถาม เมื่อเห็นร่างสูงลุกขึ้นและเดินผละไปทางห้องครัว จารุพัชรมองตามอย่างงุนงงธิเบศแกล้งตีหน้าขรึมรู้หรอกว่าโดนประชด แต่คนประชดจะรู้บ้างไหมว่าเธอโชคดีแค่ไหนที่ได้กินอาหารจากฝีมือพระเอกระดับซุปตาร์ และนอกจากตัวเอง เขาไม่เคยทำอาหารให้ผู้หญิงคนไหน

“ฮ้าวววว”“เมื่อคืนนอนไม่หลับเหรอธิม”ศุภกรหันไปมองคนที่หาวหวอดๆ มาทั้งวันอย่างแปลกใจ“นิดหน่อยครับพี่” ปากปฏิเสธแต่ใจนึกถึงต้นเหตุที่ทำให้เขาข่มตานอนไม่ได้ทั้งคืนอย่างนึกเข่นเขี้ยวหลังจากกลายร่างเป็นหมอนข้างให้แม่นั่นกอดรัดคลุกวงในอย่างสุขโขมาทั้งคืน กว่าเขาจะข่มตาข่มอย่างอื่นให้หลับลงได้ก็ล่วงเข้าวันใหม่ แต่ทว่ายังนอนไม่ทันเต็มที่เขาก็ถูกปลุกให้ตื่นด้วยนาฬิกาปลุกที่ชื่อว่า...แม่ของลูก ในเช้าวันต่อมาโครม!ชายหนุ่มนึกว่าตัวเองกำลังฝันว่าตกจากที่สูง แต่ไม่ใช่เพราะเขาถูกยันตกเตียงไปนอนแอ้งแม้งที่พื้น จนต้องงัวเงียตื่นทั้งที่กว่าจะหลับได้ก็เกือบฟ้าสาง“คุณมานอนกอดฉันทำไมเนี่ย” เสียงแหวแง๊วๆ ทำให้เขาหันไปมองอย่างมึนๆ เพราะวิญญานยังไม่เข้าร่างชายหนุ่มเกาหัวแกรกๆ มองหญิงสาวตรงหน้าอย่างงงๆ“ใครนอนกอดใครกันแน่ คิดให้ดีๆ ฮ้าวววว”จารุพัชรอ้าปากค้าง มองพระเอกในฝันของสาวๆ ทั้งประเทศที่ขนาดจะเพิ่งตื่นนอนงัวเงีย ปิดปากหาวหวอดก็ยังคงมีเสน่ห์น่ามอง“ก็คุ