All Chapters of คู่แค้นแสนเสน่หา: Chapter 11 - Chapter 20

ตอนที่ 11.“อย่าทำร้ายเธอได้โปรด ฆ่าผมแทนเธอ... ฆ่าผม ฆ่าผมสิ ได้โปรดผมทรมาน...”เขาโผมาหาเธอแล้วเขย่าร่างบางจนหัวสั่นคลอนและทำให้เธอตกใจมาก นี่เขากำลังถึงเรื่องฝันอะไร...“ราฟ ปล่อยนะ นี่แทมมี่นะ แล้วฉันไม่คิดจะฆ่าใครด้วย ปล่อย อุ้ยไม่นะ อย่านะราฟ จะทำอะไร...”แล้วก็เป็นแทนฤทัยเองที่ตกใจแทบสิ้นสติเมื่อร่างที่ดูอ่อนแอจนน่าสงสารเมื่อครู่คร่อมทับร่างของเธอไว้ ดวงตาที่ขลาดกลัวแปรเปลี่ยนเป็นกร้าวกระด้างใบหน้าหล่อเหลาแดงก่ำบิดเบ้ราวซาตานร้าย...“แกมันมารร้าย แกฆ่าเธอ แกฆ่าลินดา ไอ้สารเลว ฉันจะแก้แค้นให้ลินดา ตายเสียเถอะ...”ราฟาเอลเหมือนคนเสียสติมือใหญ่ของเขาบีบหมับมาที่ลำคอระหงแล้วออกแรงบีบเต็มแรง ดวงตาสีเขียวมืดหม่นจนหญิงสาวใจหาย แทนฤทัยทำอะไรไม่ถูกไปชั่วขณะ“ปล่อยนะราฟ โอ๊ะ ปล่อย...” หญิงสาวดิ้นรนนัยน์ตาเหลือกลานหายใจติดขัดเพราะมือใหญ่ร้อนผ่าวราวเปลวเพลิงบีบแน่นที่ลำคอเธอต้องตายแน่ๆ หญิงสาวคิดอย่างหม่นเศร้าก่อนจะรวบรวมแรงทั้งหมดที่มีสะบัดมือบางลงบนแก้มของเขาเต็มแรงจนหน้าหล่อเหลาหันไปตามแรงตบแล้วเธอก็อาศัยจังหวะนั้นถีบร่างสูงออกอย่างแรงจนเขาล้มคว่ำไม่เป็นท่า ตามด้วยการซัดสันมือลงบนท้าทา

ตอนที่13.แทนฤทัยรู้สึกถึงความร้อนผ่าวของมือหนาเรียวยาวแบบผู้ชายของเขาที่สัมผัสทรวงสาวแผ่วเบา รู้สึกมึนงงเกินกว่าจะต่อต้านหรือปัดป้องเขาได้ ตอนนี้เธอมีเพียงความหวามไหวในอก ความเสียวซ่านรัญจวนมันมีมากกว่าความเจ็บปวดหรือทุกข์ทรมานและยากจะต่อต้านกระแสความร้อนระอุที่อัดแน่นรวมกันที่ใจกลางกายสาวโอ.. เธอใจจะขาดเพราะอากาศมันเริ่มน้อยลงอีกแล้ว..แต่สุดท้ายแล้วเธอก็ยังสามารถหายใจได้อีก เธอไม่ได้ขาดใจตาย หญิงสาวคิดอย่างมึนงงเมื่อริมฝีปากร้อนแตะแต้มลงบนเนินอกขาวผ่องและมือหนาของเขากอบกุมฟอนเฟ้นมันอย่างเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ แล้วเธอก็ต้องหายใจสะดุดแอ่นอกขึ้นเหนือที่นอนนุ่มเมื่อริมฝีปากร้อนๆ ของเขาครอบครองลงบนยอดอกสาวสีหวานไหวระริกแล้วดูดกลืนมันอย่างหิวกระหาย เสียงเม็ดฝนกระทบหลังคาดังก้องอื้ออึงอยู่ในหัวของเธอยิ่งทำให้ความรัญจวนใจมีมากขึ้น มือเรียวสอดเสยเรือนผมสีทองอร่ามอย่างวาบหวามรู้สึกหลงใหลความนุ่มของมันให้ความรู้สึกดีเหลือเกิน หญิงสาวหลับตาพริ้มขณะแอ่นกายเข้าหาเขามากขึ้นและมากขึ้น“อืม ราฟ พี่ราฟ..” หญิงสาวครางอย่างลืมตัวเมื่อลิ้นร้ายผละจากทรวงสาวที่แทบชอกช้ำเพราะมือและปากของเขานั้นเลื่อนต่ำลงไป

ตอนที่ 15.“อืม.. หวานเหลือเกินแทมมี่จ๋า..”ราฟาเอลครางชิดอกอวบเมื่อเขารั้งให้บราตัวสวยพ้นจากทรวงสาวอวบอิ่มนุ่มหยุ่นราวสปริงชั้นดี มือหนาทั้งบีบเฟ้นเคล้นคลึงปากร้อนก็ทั้งดูดกลืนกินมันอย่างหิวกระกายไม่ได้ยิ่งหย่อนกันข้างใดข้างหนึ่งจนผู้เป็นเจ้าของครางพลิ้วส่ายร่างอย่างรัญจวนใจกับพื้นโต๊ะไม้สักเงาวับยิ่งทำให้คนมองหัวใจสั่นสะท้านเพราะความงดงามของเธอ...เขาหลงใหลเธอเหลือเกินนั่นคือสิ่งที่เกิดขึ้นกลางใจที่เย็นชาและเหน็บหนาว...มือหนารั้งชายประโปรงตัวสวยขึ้นมากองที่เอวบางแล้วรูดกางเกงซับในสีหวานลงไปที่ข้อเท้าบางช้าๆ ก่อนจะลูบไล้สะโพกกลมมนอย่างหลงใหลและมันเขี้ยวเขาบีบลอนสะโพกมนหนักๆ ก่อนจะวกวนมาด้านหน้าเพื่อสัมผัสสิ่งที่เขาถวิลหาอยู่ตลอดเวลา ความอบอุ่นและฉ่ำชื้นของเธอทำให้ความแห้งแล้งในกายเขาหมดไปทั้งกายทั้งใจของเขาชุ่มชื้นพร้อมที่จะปลดปล่อยความรวดร้าวทรมานจากความปรารถนานี้อยู่ตลอดเวลาเลยก็ว่าได้ แต่เขาคิดว่ามันยังไม่ถึงเวลา ราฟาเอลคิดขณะสอดนิ้วแกร่งเข้าไปหยอกเย้ากลีบดอกไม้เบ่งบานฉ่ำชื้นอย่างที่สุดโอ... เพียงแค่ได้สัมผัสความชุ่มชื้นจากดอกไม้งามเขาก็แทบแตกระเบิดเพราะความต้องการเสียในตอนนี้ น

ตอนที่17.“ลินดาคือผู้หญิงคนแรกที่ทำให้ฉันหวั่นไหว จะว่าเป็นรักแรกก็ไม่ผิดนัก.. แต่สุดท้าย เธอก็รับรักคนอื่น... แต่ทุกวันนี้ฉันก็ยังคงคิดถึงเธอ ฝันถึงเธอเสมอ ทุกคืน..”เสียงของราฟาเอลยังคงก้องอยู่ในหัวของเธอเหมือนว่ามันเป็นเทปอัดเสียงที่เปิดซ้ำไปซ้ำมาไม่รู้ว่ารอบที่เท่าไหร่เจ็บไหมล่ะ เจ็บไหม.. แทนฤทัยถามตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่ากับน้ำตาที่ไหลรินไม่ขาดสาย เธอตั้งคำถามกับตัวเองทุกครั้งด้วยความเจ็บปวด ทำไมต้องเจ็บปวดด้วยล่ะ.. ทำไม.. หญิงสาวร้องไห้อยู่บนเตียงสีหวานของตนเงียบๆ และเก็บตัวอยู่แต่ในห้องตั้งแต่กลับมาจากกาญจนบุรีโดยอ้างกับทุกคนว่าเธอรู้สึกไม่ค่อยสบายและท่าทางอิดโรยกับอาการตัวร้อนๆ ทำให้บิดามารดาไม่สงสัยอาการที่เหมือนคนตรอมใจของบุตรสาวเธอไม่น่าอยากรู้เลย เพราะเมื่อรู้แล้วก็ต้องมานั่งเจ็บปวดอยู่อย่างนี้ แทนฤทัยคิดอย่างปวดร้าว.. เมื่อวานก่อนจะกลับกรุงเทพฯ เธอได้ถามเขาเพราะทนความสงสัยไม่ไหวและทุกค่ำคืนเขาก็ละเมอถึงชื่อนี้อยู่ตลอดเวลา เขาบอกเธอว่าเขาฝันถึงผู้หญิงคนนั้นทุกค่ำคืนคือความจริงที่เธอได้รับรู้ เพราะตลอดสองสัปดาห์ที่ผ่านมา ราฟาเอลได้เข้ามานอนกับเธอทุกค่ำคืน เขานอนกอดเธอจูบเธอท

ตอนที่19.“หวาน..” ราฟาเอลครางแหบพร่าชิดยอดอกเปียกชื้นเพราะการดูดกลืนจากปากของตนในขณะที่มือก็ฟอนเฟ้นทรวงอวบอิ่มอย่างหลงใหล กายแกร่งเคลื่อนไหวเสียดสีกับกายบางอย่างเร่าร้อนเต็มไปด้วยความต้องการที่ระอุมากขึ้นจนเขาไม่อยากจะหยุด... และเขาไม่อยากจะหยุดเลย ราฟาเอลดูดกลืนขบเม้มผิวกายสาวเรื่อยมายังใจกลางร่างงามที่ส่งกลิ่นหอมยั่วยวนให้เขาหลงใหลและหิวกระหาย“อ๊ะ พี่ราฟ อย่า.. โอย..”หญิงสาวครางโหยเมื่อลิ้นร้อนไล้ผ่านหน้าท้องเนียนมาเลียไล้ที่แอ่งสะดือบุ๋มซึ่งมีจิวเวลรี่เม็ดเล็กๆ สีเดียวกับดวงตาของเขาประดับอยู่ ลิ้นร้อนไล้เบาๆ ก่อนจะไล้เรื่อยลงไปยังจุดที่เขาละเมอหาอยู่มิวาย...“ขอพี่นะคนดี.. พี่คงตายหากไม่ได้ชิมแทมมี่..”เขาพูดเสียงพร่าเหมือนจะขอแต่เขาไม่ได้รอคำตอบเพราะลิ้นร้อนผ่าวได้แตะแต้มลงไปบนยอดเกสรสาวชุ่มฉ่ำหวานหอมและมีรสชาติล้ำเลิศกว่าน้ำหวานชนิดใดๆ ในโลก...“อ๊า ระ ราฟ พี่ราฟขา..”หญิงสาวครางโหยกับเรียวลิ้นร้ายที่ตวัดกวัดแกว่งอยู่กับกายสาวอ่อนไหวอย่างเร่าร้อน สะโพกสาวสะบัดไหวราวใบไม้ต้องลม ในขณะที่มือบางจิกลงบนบ่าแกร่งจนแทบจะทะลุเสื้อสูทเนื้อดีของเขา เรียวขาเสลาก่ายเสียดส่ายกับสะโพกสอบด้วย